ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ (PUEBLO UNIDO)

Προσπαθώντας να είμαστε όσο το δυνατόν συνεπείς, κάθε εβδομάδα θα ανεβάζουμε και ένα μουσικό βίντεο. Το σημερινό είναι για τον Σαλβαδόρ Αλλιέντε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΙΛΟΣΟΣΚΙ

Υπουργός Εξωτερικών της FYROM

«Εγώ σε ένδειξη καλής θελήσεως δεν βάφτισα τον γιο μου Αλέξανδρο αλλά Ντέιβιντ».(«ΝΕΑ») .



Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΤΟΝ ΤΡΩΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ

Αφορμη για να ανεβάσω το παραπάνω υπέροχο βίντεο μου έδωσε ο φίλος μου ο Σταύρος Γ. Η πιο συγκλονιστική στιγμή είναι όταν τα βουβάλια ΕΝΩΜΕΝΑ επιστρέφουν για να αντιμετωπίσουν τα λιοντάρια. Ένα θαυμάσιο μήνυμα με πολιτικό υπονοούμενο. Δεν μπορώ να μην αναφέρω βέβαια ότι όταν ο καθένας κοιτάει την πάρτη του όλοι μαζί επιστρέφουμε στον μεσαίωνα.

ΠΕΡΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ

Στη φωτογραφία ο Ε.Λ.Α.Σ. μπαίνει με παρέλαση στη πόλη του Βόλου. Προσέξτε μπροστά οι ελληνικές σημαίες (τότε οι επαναστάτες δεν τις έκαιγαν...), πίσω οι παπάδες, τα τάγματα και ο λαός να χειροκροτεί...

Η φωτογραφία και το κειμενο είναι δανεικά απο το ιστολόγιο της Κόκκινης Πιπεριάς

http://red-pep.blogspot.com/

ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ40 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΣΕ

“Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς…”
Για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε, παραθέτω τις τελευταίες παραγράφους από το αποχαιρετιστήριο γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στις 3 Οκτωβρίου του 1965, όταν είχε ήδη αποφασίσει να εγκαταλείψει τους θώκους και τις τιμές στην Κούβα, πιστός στην άποψή του, ότι “καθήκον του επαναστάτη είναι να κάνει την επανάσταση” …κι όχι να απολαμβάνει τα οφίτσια. Μ’ αυτό το γράμμα ξεκινάει συμβολικά την πορεία προς το τέλος, που ήρθε στα βουνά της Βολιβίας, στις 9 Οκτωβρίου του 1967, στο σχολείο του χωριού Λα Χιγκέρα. Εκεί, εκτελέστηκε ως αιχμάλωτος αντάρτης, με εντολή των ΗΠΑ, από πράκτορες της CIA και άνδρες του Βολιβιανού στρατού. Μια εξαίρετη δημοσίευση έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο Τηλέπλαγκτοι Πλάναι.Το απόσπασμα της επιστολής, η οποία βρίσκεται στα “Κείμενα”, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1988:
“…Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ’ τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ’ αυτή που προέρχεται απ’ το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ’ εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.Πάντα μπροστά για τη νίκη!Πατρίδα ή θάνατος!Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο. “

Το παραπάνω κείμενο ανέβηκε στο ιστολόγιο του ..Εξαποδώ http://eksapodo.wordpress.com/

Ο ΣΒΟΡΩΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ο τελευταίος πόλεμος ανάγκασε τους Έλληνες για πρώτη φορά στην ιστορία τους ν' αναμετρηθούν με ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, είτε σαν σύμμαχοι είτε σαν αντίπαλοι. Στο αναμέτρημα αυτό οι αρετές του λαού μας τονίστηκαν πιο καθαρά.
Η αντίστασή του εναντίον κατακτητών με πολιτισμό ανώτερο από τον δικό μας, τους έδωσε για πρώτη φορά στη νεοελληνική ιστορία μια τέτοια αυτοπεποίθηση. Έτσι και τώρα ξαναπαρουσιάστηκε η ίδια ανάγκη αυτοανάλυσης και αυτογνωσίας. Μα αυτή τη φορά περισσότερο βαθιά και ριζική.
Ο ελληνισμός δεν θέλει μονάχα, όπως ήταν το κύριο αίτημα των παλαιότερων τάσεων, ν' ανακαλύψει την ιστορική του συνέχεια, θέλει ακόμη να δει τι ο ίδιος τυχόν δημιούργησε και τι είναι ικανός να δημιουργήσει~ όχι μόνο να δει τα στοιχεία που τον δένουν με το παρελθόν, αλλά και ποια είναι τα στοιχεία που τον ξεχωρίζουν από το παρελθόν και του προετοιμάζουν το μέλλον. Τι είναι το καινούργιο, το καθαρά νεοελληνικό δημιούργημα.
Εκείνο που ζητάμε σήμερα είναι να ξεχωρίσουμε την αυτοτελή μας ύπαρξη, ξεχωρίζοντάς την από τις προηγούμενες μορφές της ιστορικής ύπαρξης του λαού μας.
Η μελέτη της παράδοσης θα μας βοηθήσει να δούμε τι χρωστάει το σημερινό ελληνικό έθνος στην κλασική Ελλάδα, στο Βυζάντιο, στη Δύση, αλλά και τι ζει μέσα του από τους πολιτιστικούς αυτούς σχηματισμούς. Όχι για να ταυτιστεί μαζί τους, ή με τον καθένα χωριστά απ' όλα αυτά τα πολιτισμικά συγκροτήματα ή μ' ένα τεχνητό εκλεκτικό και επομένως συμβατικό σχήμα που είναι έξω από την πραγματικότητα και τη ζωή, αλλά ίσα ίσα για να διαχωριστεί απ' όλα αυτά και να γνωρίσει τα καινούργια ζωντανά σπέρματα που οι σημερινοί Έλληνες κλείνουν μέσα τους και ν' αναπτύξει έτσι δική του αυτοτελή ζωή.
Το ιδανικό, που οι θαρραλέες έστω κι αν ακόμη αδέξιες προσπάθειες προβάλλουν σήμερα στους Έλληνες, είναι να φτάσουμε σε έναν ελληνισμό που δεν θα έχει ανάγκη ούτε να ταυτιστεί με μια μερίδα του πολιτισμένου κόσμου για να διαλυθεί μέσα σ' αυτή την ταύτιση σαν μια μικρή πνευματική επαρχία, χωρίς αυτοτέλεια φωνής, ούτε να επιχειρεί να σβήσει τον άλλο κόσμο, κλείνοντας τα μάτια και μένοντας με την ψευδαίσθηση ότι καταφάσκει έτσι τον εαυτό του.
Σ' έναν ελληνισμό που, μένοντας γερά στον ξερό και καθαρό βράχο του, ν' αντικρίζει με θάρρος και αυτοπεποίθηση, σαν έθνος υγιές, τον κόσμο φιλικό.
Η 28 Οκτωβρίου 1940 σημειώνει την είσοδο του ελληνισμού στην ανδρική του υπεύθυνη ηλικία.


* Ομιλία στη συγκέντρωση της Ελληνικής Κοινότητας Παρισίων και Περιχώρων, στις 27 Οκτωβρίου 1979, στο Hotel Lutetia 47 brd, Raspail, Paris. Δημοσιεύθηκε στα ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ εκδ. Θεμέλιο, 1982.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2007.

Η ΟΡΓΗ

La rage - Keny Arkana

ΟΧΙ στις κρυφο-μεταλλαγμένες ζωοτροφές, Υπονομεύονται τα Ελληνικά Βιολογικά Προϊόντα.

Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων (ΥΑΑ&Τ) υπέγραψε πράξη υπονόμευσης των Ελληνικών Βιολογικών Κτηνοτροφικών Προϊόντων, υποβαθμίζοντας την τροφή των ζώων με συμβατικές ζωοτροφές! Έτσι εν’ ονόματι της ακρίβειας των βιολογικών ζωοτροφών στις καμένες περιοχές αντί να βάλει το χέρι στην τσέπη και να ενισχύσει τους βιο-κτηνοτρόφους για να τις αγοράσουν, προχώρησε σε μέτρο υπονόμευσης της ελληνικής βιολογικής παραγωγής.

«Ποιός καταναλωτής θα αγοράσει ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα, όταν τα ζώα θα μπορούν να τρέφονται με συμβατικές ζωοτροφές, που είναι πιθανόν να περιέχουν μεταλλαγμένους οργανισμούς ; », δήλωσε ο Γιωργάκης Κωστής πρόεδρος της ΒΙΟΖΩ και συνέχισε «Καλούμε τον κ. Κοντό, που τον διέκρινε ευαισθησία απέναντι στα βιολογικά προϊόντα, να αποσύρει την υπουργική απόφαση υπονόμευσης της ελληνική βιολογικής παραγωγής. Οι καταναλωτές δεν θα αγοράσουν υποβαθμισμένα σε συμβατικά, τα ελληνικά βιολογικά κτηνοτροφικά προϊόντα πληρώνοντάς τα σαν βιολογικά».

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΒΙΟΖΩ καλεί τον Υπουργό ΑΑ&Τ να αποσύρει άμεσα την σχετική απόφαση και να επανεντάξει τους βιο-καταναλωτές στους συνομιλητές του, αποφεύγοντας τις σειρήνες των πελατειακών σχέσεων. Ζητά στην συνέχεια να επιδοτήσει άμεσα τις βιολογικές κτηνοτροφές, τις μοναδικές, που πιστοποιούνται εκτός των άλλων ότι δεν περιέχουν μεταλλαγμένους οργανισμούς.

Καλεί τους βιο-κτηνοτρόφους να μην εφαρμόσουν την νέα υπουργική απόφαση, αποστέλλοντας σχετική δήλωση - επιστολή τους στους οργανισμούς πιστοποίησης με κοινοποίηση στην ΒΙΟΖΩ, ώστε να σχηματιστεί κατάλογος βιο-κτηνοτρόφων, που εφαρμόζουν τον κανονισμό της βιολογικής κτηνοτροφίας ως είχε. Το ΔΣ της ΒΙΟΖΩ θα εκδώσει κατάλογο κτηνοτροφικών επιχειρήσεων, που δεν χρησιμοποιούν συμβατικές ζωοτροφές.

Καλεί τα υπουργεία ΑΑ&Τ και Ανάπτυξης, επιτέλους να εφαρμόσουν την ιχνηλασιμότητα των μεταλλαγμένων οργανισμών, με βάση τους κανόνες του ISO και όχι των πελατειακών σχέσεων, υποχρεώνοντας παραγωγούς και εμπόρους ζωοτροφών να αναγράφουν στα φορολογικά, τα μοναδικά ευρέως ελεγχόμενα έγγραφα, όπως το τιμολόγιο και το δελτίο αποστολής, αν οι διακινούμενες ζωοτροφές περιέχουν μεταλλαγμένους οργανισμούς.

Οι καιροί ου μενετοί

Καλεί καταναλωτές, παραγωγούς, επιστήμονες και εμπόρους της βιολογικής γεωργίας να συσπειρωθούν και να δημιουργήσουν ενωτικό κίνημα, γιατί οι εχθροί είναι πια εντός των τειχών.

Αθήνα, 14 Οκτωβρίου 2007
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΒΙΟΖΩ

Η ΠΥΡΚΑΛ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΚΟ #2

Σε πείσμα των καιρών κάποιοι επιμένουν να συνεχίζουν.

Ο ΤΣΟΜΣΚΙ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Τσόμσκι: Ο λαός εν δήμω να προσδιορίζει μια πολιτική
Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ
Το... βαρύ πυροβολικό επιστράτευσε ο Ιταλός blogger Μπέπε Γκρίλο για να απαντήσει στα πολλά mails που έλαβε μετά την προσέλευση τριών εκατομμυρίων ψηφοφόρων στις εκλογές για το νέο κόμμα της ιταλικής Αριστεράς. Αντί απάντησης, ο κωμικός ακτιβιστής που έχει ξεκάθαρα ταχθεί κατά των κομμάτων και πολύ περισσότερο των υποψηφίων τους, ο Γκρίλο, ανέβασε στο ιστολόγιό του συνέντευξη που πήρε από τον Αμερικανό διανοητή Νόαμ Τσόμσκι.
«Αυτά που ονομάζουμε πολιτικά κόμματα λειτουργούν μόνον ως μηχανισμοί παραγωγής υποψηφίων(...) οι οποίοι στήνονται από συγκεντρώσεις οικονομικής εξουσίας -απ' όπου προέρχονται και τα κεφάλαιά τους- που στόχο έχουν να θέσουν στο περιθώριο το λαό», λέει μεταξύ άλλων ο Τσόμσκι. Ο Αμερικανός διανοητής δε μοιάζει να εκπλήσσεται που η πρόσφατη κινητοποίηση την οποία οργάνωσε ο Γκρίλο, η λεγόμενη V-day (V από το Va fancullo), κατάφερε να συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες λαού και 300.000 υπογραφές υπέρ της «εξυγίανσης» του ιταλικού Κοινοβουλίου. Το θεωρεί βέβαια εντυπωσιακό, ενώ εκτιμά ότι οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε στους κόλπους του θεσμικού πολιτικού οικοδομήματος «απηχούν μια αίσθηση ενοχής και φόβου». Ειδικά δε η κατηγορία περί «λαϊκισμού», που εκτοξεύτηκε κατά του Γκρίλο. «Τι είναι λαϊκισμός;» θέτει το ερώτημα ο Τσόμσκι. «Λαϊκισμός σημαίνει να απευθύνεσαι στο λαό, αλλά είναι βαριά κατηγορία όταν διατυπώνεται από εκείνους οι οποίοι καθοδηγούν την κοινή γνώμη. Πιστεύουν ότι ο λαός πρέπει να κρατιέται μακριά από τη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων, ότι ο λαός θα πρέπει να μένει θεατής και όχι να έχει συμμετοχή. Ουσιαστικά θεωρούν ότι η εμπλοκή του λαού στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων συνιστά απειλή». Ο Νόαμ Τσόμσκι εκτιμά ότι οι ταγοί της εξουσίας, από όποιον πολιτικό χώρο κι αν προέρχονται, «δεν θέλουν να ενοχλούνται από το λαό. Αυτή η στάση όμως βρίσκεται στον αντίποδα μιας λειτουργούσας δημοκρατίας». Ξεκάθαρη άποψή του είναι ότι «μια λειτουργούσα (πραγματική) δημοκρατία θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική χωρίς αυτό που ονομάζουμε πολιτικό κόμμα, το οποίο δουλεύει μόνον ως μηχανή παραγωγής υποψηφίων. Η μόνη μορφή συμμετοχής είναι να διοργανώνει συγκεντρώσεις κάθε τόσο, για να επιλέγει υποψηφίους και προγράμματα που το ίδιο παρουσιάζει. Ο λαός είναι αποκλεισμένος από τη διατύπωση των πολιτικών θέσεων των υποψηφίων».Η σημερινή πρακτική θέλει τους υποψηφίους «που είναι σε θέση να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση», να πηγαίνουν στον κόσμο και να ζητούν την ψήφο του, όμως «μια δημοκρατική κοινωνία θα έπρεπε να λειτουργεί διαφορετικά. Ο λαός θα πρέπει να συγκεντρώνεται εν δήμω και να προσδιορίζει μια πολιτική. "Αυτή είναι η πολιτική που θέλω", θα πει μετά στον υποψήφιο. "Αν μπορείς να την προωθήσεις έχει καλώς, διαφορετικά πήγαινε σπίτι σου". Ετσι θα πρέπει να είναι μια αποτελεσματική δημοκρατία, αλλά απέχουμε πολύ απ' αυτό. Η πολιτική δραστηριότητα των κομμάτων συνίσταται σήμερα στην παραγωγή υποψηφίων, μέσω μηχανισμών που στήνονται από συγκεντρώσεις οικονομικής εξουσίας -από όπου προέρχονται και τα κεφάλαια. (Οι μηχανισμοί αυτοί) περιθωριοποιούν το λαό».Στην κατακλείδα της συνέντευξής του, ο Νόαμ Τσόμσκι επικαλείται -και ενστερνίζεται- την άποψη του Αμερικανού φιλοσόφου του 20ού αιώνα Τζον Ντούι, που αποκάλεσε την πολιτική «σκιά της οικονομικής εξουσίας πάνω στην κοινωνία. Ετσι έχουν τα πράγματα αλλά αυτό δεν είναι λειτουργούσα δημοκρατία».
(Πηγή: www.beppegrillo.it)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/10/2007

Η ΠΥΡΚΑΛ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΚΟ

Οι πρόσφατες πυρκαγιές που κατέστρεψαν τον δρυμό της Πάρνηθας αλλά και ένα σημαντικό τμήμα του Υμηττού, φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα, με τραγικό τρόπο αυτή την φορά, το πρόβλημα – ζήτημα του πρασίνου.
Η Αθήνα, υπερπρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, με αναλογία πρασίνου μικρότερη των 2,5 τ.μ. ανα κάτοικο κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις του σχετικού πίνακα. Τούτο από μόνο του σαν αριθμός μπορεί να μην λέει πολλά πράγματα. Τα όσα όμως συνεπάγεται δεν είναι λίγα. Η ολοένα και περισσότερη κάλυψη του ανοικτού εδάφους με άσφαλτο, τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά δημιουργεί προβλήματα στην απορρόφηση των υδάτων με αποτέλεσμα τις ολοένα και πιο έντονες πλημμύρες εσωτερικά των πόλεων. Επιπλέον η υπερθέρμανση αυτών των υλικών και η δυσχέρεια του εδάφους στο να ‘αναπνέει’ ανεβάζει κατά 3-4 βαθμούς την θερμοκρασία στο αστικό περιβάλλον. Τις σοβαρές έως και τραγικές επιπτώσεις τις ζήσαμε στα δύο κύματα καύσωνα του Ιουλίου. Ήδη οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι η απώλεια του φυσικού οικοσυστήματος της Πάρνηθας θα οδηγήσει στην μέση αύξηση της θερμοκρασίας της Αθήνας. Προτείνουν δε την ανάπτυξη του αστικού πρασίνου. Από τα μεγάλα συστήματα (ανάδειξη και ανάπτυξη αστικών αλσών και πάρκων) μέχρι τα μικρά – οικιακά συστήματα (αυλές, ταράτσες, πεζοδρόμια). Στο μέτρο του δυνατού δηλαδή να αρθρωθεί μία εναλλακτική οικολογική πρόταση στα χιλιάδες στρέμματα που κάηκαν.
Πλέον των προηγουμένων όμως, παρουσιάζονται επίσης πλείστα όσα προβλήματα υγείας εξαιτίας της ανατροπής αυτού ακριβώς του οικολογικού ισοζυγίου. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα κρούσματα άσθματος στα μικρά παιδιά έχουν αυξηθεί κατά 30% τα τελευταία χρόνια. Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν το πόσο ζωτική είναι η ανάδειξη και υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, κάθε μικρό ή μεγάλο τμήμα ελεύθερης γης εσωτερικά των πόλεων επιβάλλεται να διατηρηθεί.
Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται ως επιτακτική ανάγκη η διεκδίκηση της έκτασης της Πυρκάλ.
Από τα παλαιότερα προβλήματα της περιοχής μας, αγκάθι κυριολεκτικά στα πλευρά του Υμηττού, το Καλυκοποιείο όπως λεγόταν παλαιότερα, λειτουργούσε χρόνια τώρα εις βάρος της τοπικής κοινωνίας δημιουργώντας τόσο προβλήματα ρύπανσης, όσο και φόβο από το ενδεχόμενο εκρήξεως των πυρομαχικών που παρασκευάζονταν μέχρι πριν λίγο καιρό εντός του συγκεκριμένου εργοστασίου.
Πάγιο αίτημα των Υμηττιωτών, η απόδοση του χώρου, διαπερνά ως τέτοιο από παλιά τις δημοτικές αρχές , τους συλλόγους και φορείς της περιοχής, την τοπική κοινωνία στη συνοπτική πλειοψηφία τους μέχρι τις μέρες μας.
Η συγκεκριμένη έκταση των 174 στρεμμάτων, άλλη απαλλοτριωμένη για εθνικούς σκοπούς και άλλη καταπατημένη αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία με την αξιοποίησή της να αναδειχθεί ως πρότυπο μητροπολιτικό πάρκο, να γίνει μια ανάσα ζωής, να λειτουργήσει ως χώρος αναψυχής και περιπάτου όχι μόνο για τους Υμηττιώτες αλλά και για όλους τους κατοίκους της Νοτιοανατολικής Αθήνας.
Εσωτερικά της Πυρκάλ υπάρχουν επίσης αρκετά κτίρια ιδιαίτερης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Τα κτίρια αυτά επιβάλλεται να κηρυχθούν διατηρητέα, να συντηρηθούν και να αναδειχθούν. Τούτα μπορούν να διαμορφωθούν εσωτερικά έτσι ώστε να αποτελέσουν μια πρόταση πολιτισμού με χώρους εκθέσεων, συναυλιών, διαλέξεων, προβολών και άλλων δραστηριοτήτων. Παράλληλα επιβάλλεται η αποφυγή οιασδήποτε, πλέον τούτων, χρήσης η οποία θα δημιουργήσει κυκλοφοριακό φόρτο στην ήδη επιβαρημένη περιοχή μας. Στη σημερινή εποχή όπου το κέρδος καταβροχθίζει ελεύθερους χώρους, κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις, τον ίδιο τον άνθρωπο εντέλει, δεν μπορεί οι διεκδικήσεις μας να μην εμπεριέχουν το όραμά μας.
Η διεκδίκηση λοιπόν της συνολικής έκτασης της Πυρκάλ και η απόδοσή της στην κοινωνία του Υμηττού είναι ένα αίτημα κομβικό για όλους μας.

Εν αρχή

Ξεκινάμε λοιπόν ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης των Ιστολογίων.
Σε μια προσπάθεια να καλύψουμε με το προσωπικό μας σημειωματάριο τον «ενδιάμεσο χώρο». Κι όταν λέμε ενδιάμεσο χώρο δεν εννοούμε βέβαια αυτόν της κεντροαριστεράς.
Με την κατάθεση σκέψεων, απόψεων και ιδεών προσωπικές από τη μια, σε χώρο με δημόσια πρόσβαση από την άλλη, ευελπιστούμε να καλύψουμε τον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο, τον χώρο ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τον χώρο ανάμεσα στις ιδιαίτερες και κατ΄ άτομο σκέψεις με το κοινωνικό «πράττειν».
Ευελπιστούμε στη διαδρομή αυτή να βρούμε κι άλλους συνοδοιπόρους με τους οποίους θα μοιραστούμε σκέψεις και αγωνίες για την κοινωνία, την τέχνη, τον αθλητισμό, την οικολογία και το περιβάλλον, την χώρα μας και τον κόσμο σε κάθε έκταση και πτυχή.
Να ξεσηκώσουμε αντιρρήσεις, να προβληματίσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε ει δυνατόν σε καίρια ζητήματα και εν τέλει να συναντηθούμε. Καλό μας ταξίδι λοιπόν