Για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου

Κ. Π. Καβάφης

 «Ἀς Φρόντιζαν»

(Αναδημοσίευση)

Κατήντησα σχεδόν ἀνέστιος καί πένης.
Αὐτή ἡ μοιραία πόλις, ἡ Αντιόχεια
όλα τά χρήματα μου τά ‘φαγε:
αυτή ἡ μοιραία μέ τόν δαπανηρό της βίο.

Ἀλλά εἶμαι νέος καί μέ ὑγείαν ἀρίστην.
Κάτοχος τῆς ἑλληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Ἀριστοτέλη, Πλάτωνα∙
τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ὅ,τι κι ἄν πεῖς).
Ἀπό στρατιωτικά ἔχω μιάν ἰδέα,
κ’ ἔχω φιλίες μέ ἀρχηγούς τῶν μισθοφόρων.
Εἶμαι μπασμένος καμπόσο καί στά διοικητικά.
Στην Ἀλεξάνδρεια ἔμεινα ἕξι μήνες, πέρσι∙
κάπως γνωρίζω (κ’ εἶναι τοῦτο χρήσιμον) τά ἐκεῖ:
τοῦ Κακεργέτη βλέψεις καί παληανθρωπιές, καί τά λοιπά.

Ὅθεν φρονῶ πώς εἶμαι στά γεμάτα
ἐνδεδειγμένος γιά νά ὑπηρετήσω αὐτήν τήν χώρα,
τήν προσφιλῆ πατρίδα μου Συρία.

Σ’ ὅ,τι δουλειά μέ βάλουν θά πασχίσω
νά εἶμαι στήν χώρα ὠφέλιμος. Αὐτή εἶν’ ἡ πρόθεσίς μου.
Ἄν πάλι μ’ ἐμποδίσουνε μέ τά συστήματά τους –
τούς ξέρουμε τούς προκομένους: νά τά λέμε τώρα;
ἄν μ’ ἐμποδίσουνε, τί φταίω ἐγώ.

Θ’ ἀπευθυνθῶ πρός τόν Ζαβίνα πρῶτα,
κι ἄν ὁ μωρός αὐτός δέν μ’ ἐκτιμήσει,
θά πάγω στόν ἀντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι ἄν ὁ ἠλίθιος κι αὐτός δέν μέ προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στόν ‘Υρκανό.

Θά μέ θελήσει πάντως ἕνας ἀπ’ τους τρεῖς.

Κ’ εἶν’ ἡ συνείδησίς μου ἥσυχη
γιά τό ἀψήφιστο τῆς ἐκλογῆς.
Βλάπτουν κ’ οἱ τρεῖς τους τήν Συρία τό ἴδιο.

Ἀλλά, κατεστραμμένος ἄνθρωπος, τί φταίω ἐγώ.
Ζητῶ ὁ ταλαίπωρος να μπαλωθῶ.
Ἀς φρόντιζαν οἱ κραταιοί θεοί
να δημιουργούσαν ἕναν τέταρτο καλό.
Μετά χαρᾶς θά πήγαινα μ’ αὐτόν.

[1930]

Ο ΕΝΔΟΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ

Αγαπητή Ελένα της Λουντμίλα Ραζουμόφσκαγια

Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ένα από τα βασικά συνθήματα αντιπαράθεσης στους κόλπους της αριστεράς ήταν το «Μαθητές Καθηγητές είναι συναγωνιστές». Το σύνθημα αυτό υιοθετούσε η θεσμική αριστερά έχοντας ως άποψη ότι οι καθηγητές είναι αφενός εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, αφετέρου ενεργά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας. Από την άλλη πλευρά ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς διαφωνούσε μιας και θεωρούσε την εκπαίδευση (όχι άδικα σε ένα βαθμό) ως ένα από τους βασικούς πυλώνες εμπέδωσης της ιδεολογικής κυριαρχίας της άρχουσας  τάξης και τους καθηγητές ως εντεταλμένα όργανα τα οποία ως αποστολή είχαν την εμπέδωση στους μαθητές/σπουδαστές αυτής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Ως εκ τούτου στους εκπαιδευτικούς αγώνες τους ταύτιζε, μιας και τους θεωρούσε εκπαιδευτικούς «μπάτσους»,  με την πλευρά της αστικής τάξης.  Αυτή η ακραία άποψη οδηγούσε στην απόρριψη του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και της εκπαίδευσης συνολικότερα. Δεν κρατούσε δηλαδή μια κριτική στάση απέναντι στο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διδασκαλίας και άρα δεν ενέτασσε την αλλαγή αυτή του περιεχομένου στους αγώνες της. Προτιμούσε να απορρίπτει συλλήβδην την εκπαίδευση αυτή καθαυτή. Γι’ αυτό και ένα ακραίο τμήμα της έφτανε στο σημείο να υιοθετεί το σύνθημα «Το μόνο κόκκινο πανεπιστήμιο είναι αυτό που  καίγεται».

"ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ" στον ΦΟΥ, Δευτέρα 19/1/15 στις 8.15 μμ.

Κινηματογραφική Λέσχη ΦΟΥ
2014 - 2015  

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 8.15 μμ

Η  Κινηματογραφική Λέσχη του Φ.Ο.Υ.  θα προβάλει στο πλαίσιο του μικρού αφιερώματος στον Αλέν Ρενέ την Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 8.15 μμ   την  ταινία "ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ".

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 

Μια Γαλλίδα ηθοποιός, που βρίσκεται για λίγες μέρες στην ανοικοδομημένη Χιροσίμα, ζει για 24 ώρες έναν τρελό έρωτα με έναν Ιάπωνα αρχιτέκτονα. Ταυτόχρονα, αναπολεί σκηνές από το τραυματικό παρελθόν της, όταν είχε δεσμό μ' έναν Γερμανό στρατιώτη την περίοδο της Κατοχής. Πάνω σε ένα σενάριο της Μαργκερίτ Ντιράς μια ταινία σταθμός στην ιστορία του σινεμά.