Η Ισπανική γρίπη εκδηλώθηκε ως πανδημία το 1918 και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο από 17 έως 50 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στην Ελλάδα, το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στην Πάτρα. Από τις Ελληνικές περιοχές που πλήχτηκαν περισσότερο ήταν η Σκύρος, με το ένα τρίτο του πληθυσμού της να πεθαίνει. Στην Αθήνα, προκάλεσε τον θάνατο 1668 ανθρώπων, ενώ στη Θεσσαλονίκη άλλων 5284.
Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ των ανθρώπων. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είχαν επιβάλλει λογοκρισία λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με αποτέλεσμα να κρύβουν την έξαρση της πανδημίας. Αντίθετα, επειδή η Ισπανία είχε διατηρήσει στάση ουδετερότητας ο τύπος της έδινε μια πιο ρεαλιστική εικόνα της πανδημίας, με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση διεθνώς ότι η χώρα είχε πληγεί πολύ βαρύτερα από την ασθένεια. Γι αυτόν τον λόγο, η νόσος έμεινε γνωστή ως ισπανική γρίπη. «Οι ερευνητές μελέτησαν δείγματα του ιού που είχαν διατηρηθεί σε εργαστήρια ή βρέθηκαν σε πτώματα θαμμένα στο παγωμένο έδαφος της Αλάσκας. Διαπίστωσαν ότι μια μικρή μετάλλαξη του ιού επέτρεψε στις πρωτεΐνες της επιφάνειάς του, που χρησιμοποιούνται για να προσκολληθεί ο ιός στα κύτταρα, να αναγνωρίζουν και τους αντίστοιχους ανθρώπινους υποδοχείς» «Ο θάνατος επερχόταν από οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική πνευμονίτιδα ή πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα. Παρατηρούνταν κυάνωση του δέρματος ιδιαίτερα γύρω από το πρόσωπο, στο στόμα, στον λαιμό και στα δάκτυλα. Στη νεκροψία οι βάσεις των πνευμόνων ήταν περισσότερο προσβεβλημένες και οι θωρακικές κοιλότητες περιείχαν ανοικτό καφέ ή κίτρινο ως σκούρο κόκκινο υγρό»
Ενώ υπήρχαν συστήματα προειδοποίησης για μολυσματικές εξαπλώσεις το 1918, δεν περιελάμβαναν γρίπες, οδηγώντας σε καθυστερημένη ανταπόκριση. Ωστόσο, λήφθηκαν μέτρα. Καταγράφηκαν θαλάσσιες καραντίνες σε νησιά όπως η Ισλανδία, η Αυστραλία και η Αμερικανική Σαμόα, σώζοντας πολλές ζωές. Εισήχθησαν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, για παράδειγμα το κλείσιμο σχολείων, θεάτρων και χώρων λατρείας, τον περιορισμό δημόσιων συγκοινωνιών και την απαγόρευση μαζικών συγκεντρώσεων. Καταγράφηκε επίσης η χρήση μάσκας. Υπήρχε παρ'όλα αυτά κάποια αντίσταση στη χρήση τους, όπως φαίνεται από την ομάδα κατά των μασκών του Σαν Φρανσίσκο. Εμβόλια αναπτύχθηκαν επίσης, αλλά επειδή βασίστηκαν σε βακτήρια και όχι στον πραγματικό ιό, θα μπορούσαν να βοηθήσουν μόνο σε δευτερογενείς λοιμώξεις. Μια μεταγενέστερη μελέτη διαπίστωσε ότι μέτρα όπως η απαγόρευση μαζικών συγκεντρώσεων και η υποχρεωτική χρήση μάσκας θα μπορούσαν να μειώσουν το ποσοστό θανάτου έως και 50 τοις εκατό, αλλά αυτό εξαρτάται από την επιβολή τους νωρίς στο ξέσπασμα και από το να μην γινόταν η άρση τους πρόωρα
ΥΓ. Ως γνωστόν την πανδημία της ισπανικής γρίπης και την χρήση μασκών επέβαλλε ο Μπιλ Γκέιτς με σκοπό να πουλήσει εμβόλια και να επιβάλλει την χρήση τσιπαρίσματος στον παγκόσμιο πληθυσμό. Κατά τα άλλα επιβεβαιώνεται η ρήση ότι η ανοησία είναι ανίκητη και δεν γνωρίζει όρια, χρονικά ή εδαφικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου