Η εφαρμογή του Καλλικράτη , συνιστά την επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στους δήμους , του μοντέλου δηλαδή κατά το οποίο υποχρεώσεις της κεντρικής εξουσίας για ελεύθερη πρόσβαση και δωρεάν παροχή σε τομείς όπως είναι η υγεία και η παιδεία αποσυγκεντρώνονται. Η λογική αυτή έχει οδηγήσει στο αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν εδώ κι ένα μήνα οι παιδικοί και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί των δήμων. Μη έχοντας τα ανάλογα κονδύλια παρατηρούνται προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία τους μιας και η αδυναμία πρόσληψης διδακτικού προσωπικού από τη μια όσο και η έλλειψη των κατάλληλων υποδομών από την άλλη, έχουν οδηγήσει στην αδυναμία των δήμων να κάνουν δεκτές τις αιτήσεις που έχουν υποβληθεί από τους γονείς. Ταυτόχρονα, αν και είμαστε σε προεκλογική περίοδο, τα τροφεία για τους συγκεκριμένους σταθμούς αντί να μειώνονται παρουσιάζουν αύξηση.
Επίσης ο πολιτικός έλεγχος ο οποίος επιδιώχθηκε μέσω του Καλλικράτη, φαίνεται στην αδυναμία αυτοδιοικητικών κινήσεων, έξω από το επίσημο πολιτικό σκηνικό, να συμμετάσχουν στις επερχόμενες εκλογές, μιας και οι απαιτήσεις του νόμου ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητές τους.
Τέλος δικαιώνονται οι ενστάσεις από την πλευρά της ΚΕΔΚΕ κατά την οποία η μεταφορά αρμοδιοτήτων χωρίς την ανάλογη μεταφορά πόρων οδηγεί πλέον στην αποστέωση των αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων των δήμων. Τα πρώτα προβλήματα έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται στις υπηρεσίες που παρέχουν οι δήμοι όπως είναι τα ΚΕΠ, η βοήθεια στο σπίτι, τα ΚΔΑΠ και βέβαια κυρίως στον τομέα της καθαριότητας.
Σε όλα τα παραπάνω η εφαρμογή του μνημονίου έρχεται να σπρώξει ακόμη περισσότερο τους δήμους στο τέλμα της χρεωκοπίας.
Σύμφωνα με το νόμο 3845 του ΦΕΚ 65/2010, γνωστού και ως μνημονίου, απαγορεύονται πλέον όχι μόνο οι προσλήψεις αλλά και η ανανέωση των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Ήδη η πρώτη επίπτωση είναι γεγονός. Σε εφαρμογή του μνημονίου δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις 13.500 συμβασιούχων οι οποίες λήγουν τους επόμενους 6 μήνες. Με το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς απασχολούνται στην καθαριότητα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στον τομέα αυτό.
Αυτό βέβαια είναι μόνο η αρχή μιας και εξαιτίας της μείωσης των πόρων που έπρεπε να χορηγεί η κυβέρνηση, προβλέπεται ότι τα χρέη των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ως το 2013 θα φτάσουν τα 3 δις.
Οι δεσμεύσεις οι οποίες απορρέουν από την εφαρμογή του μνημονίου και αφορούν την περικοπή των κονδυλίων είναι ξεκάθαρες. Ήδη μέχρι 31/8/10 είχαν περικοπεί 515.000.000. εκατομμύρια ευρώ από κονδύλια που αφορούσαν σε έργα και λειτουργικές δαπάνες ,εκ των οποίων 315.000.000 από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ) και 200.000.000 από τη Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης(ΣΑΤΑ).
Η λογική του μνημονίου είναι παρούσα και στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αντί να καταργήσει απευθείας τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, τον διατηρεί ως απαξιωμένο, ως φάντασμα του εαυτού του, παρέχοντάς του αρκετά μειωμένους πλέον πόρους. Έτσι οι δήμοι αδυνατούν να επιτελέσουν το αυτοδιοικητικό τους έργο και οδηγούνται ή στη χρεωκοπία ή στην αγκαλιά των ΣΔΙΤ, στις συμπράξεις δηλαδή με τον ιδιωτικό τομέα.
Ακόμη χειρότερα σε επίπεδο Περιφερειών το μνημόνιο κατορθώνει να οδηγήσει τις 13 αυτές διοικητικές μονάδες σε απευθείας συνεννοήσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εξεύρεση κονδυλίων. Έτσι παρακάμπτεται και απαξιώνεται ο ρόλος του εθνικού κράτους όπως επίσης οδηγούνται οι Περιφέρειες αυτές σε ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Μη κρατώντας ούτε τα προσχήματα για το πώς βλέπει το μνημόνιο την τοπική αυτοδιοίκηση, έχουν εγγραφεί ξεκάθαρα στο περιεχόμενο του και συγκεκριμένα στη σελίδα 1349 η πρόνοια κατά την οποία τα τρία έτη 2011, 2012 και 2013 προβλέπεται η περικοπή πόρων ύψους 500.000.000 ευρώ ανά έτος από τον Καλλικράτη.
Με την εφαρμογή της Νέας Αυτοδιοικητικής Μεταρρύθμισης αλλά και τον εξαναγκασμό του μνημονίου, ο σχεδιασμός ο οποίος ξεκίνησε με τον Καποδίστρια, οδηγεί σε εξαφάνιση τους όποιους αυτοδιοικητικούς θεσμούς και δυνατότητες υπήρχαν στη χώρα μας.
Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου έχει δηλώσει ότι η ψήφος στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7/11/10 είναι ουσιαστικά δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη. Χρέος των τοπικών κοινωνιών είναι να καταψηφίσουν τα σχήματα που υπηρετούν το μνημόνιο και την Νέα Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση. Ακόμη περισσότερο χρέος των τοπικών κοινωνιών είναι να δραστηριοποιηθούν και πέρα από τις εκλογές ενάντια στα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου