ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΥΧΗ

*Μια αυγή του Σεπτεμβρίου, Paul Emile Chabas – γύρω στο 1912

Θυμάμαι τον παππού τέτοιες μέρες να ανταλλάσσει ευχές. Καθόλου τυχαία είχε έρθει πρόσφυγας από την Πόλη το 1920. Μικρός όπως ήμουν δεν μπορούσα να τις καταλάβω, δεν έβγαζαν νόημα...

Αργότερα άρχισα να συνειδητοποιώ τι εννοούσε.

1η Σεπτέμβρη εκκινούσαν σχεδόν τα πάντα. Είχαμε την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, οι αγρότες ετοιμαζόντουσαν για τον τρύγο, οι επαγγελματίες άρχιζαν τον προγραμματισμό για τους μήνες που θα ακολουθούσαν, ακόμη και στην εκκλησία ανάφεραν μια λέξη που πρώτη φορά άκουγα: Καλή Ίνδικτο!

Τότε κατάλαβα την ευχή του παππού. Η Ίνδικτος/1η Σεπτεμβρίου (ή Ινδικτιών όπως ήταν η αρχική ονομασία) ξεκίνησε το 312, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, να χρησιμοποιείται ως χρονολογική αναφορά και σηματοδοτούσε, πρακτικά, την έναρξη του νέου έτους. Όλα ξεκινούσαν από την αρχή, ΗΤΑΝ η αρχή...

Από τότε τέτοιες μέρες δεν εύχομαι καλό φθινόπωρο, χειμώνα ή υπόλοιπο καλοκαιριού. Την βυζαντινή ευχή του παππού χρησιμοποιώ που έρχεται από παλιά...

Καλή χρονιά λοιπόν, Καλή Ίνδικτο!!! Σε όλους και όλες!