ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤOY ΤΣΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΟ

Δύσκολα θα βρεις κάποιον επισκέπτη στην Κίνα να μπορεί να σου πει ότι γνώρισε όσο θα ήθελε τη μεγάλη αυτή χώρα μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Ακόμη όμως πιο δύσκολο είναι να κατορθώσεις να συμπυκνώσεις σε δυο-τρεις κόλλες χαρτιού όλα όσα γνώρισες αυτές τις δεκαπέντε μέρες.
Δεν είναι ότι η Κίνα είναι απλά και μόνο μια μεγάλη χώρα. Είναι ότι η επαφή με ένα τόσο λαμπρό και μεγάλο πολιτισμό δεν ταξινομείται εύκολα, μιας και κάθε τομέας του αξίζει ιδιαίτερης όσο και εκτενούς αναφοράς. Δεν είναι ότι είναι η τρίτη σε έκταση χώρα, ούτε ότι είναι η πολυπληθέστερη με 1,4 δισεκατομμύρια κατοίκους. Είναι ότι πρόκειται για ένα πολιτισμό 5.000 ετών με επιδόσεις στην αρχιτεκτονική, κεραμική, υφαντουργία, φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο, καλλιγραφία, επιστήμες και πλήθος άλλων ακόμα.
Θα επιχειρήσουμε μια συνοπτική παρουσίασή τους σε τέσσερα τμήματα, όσα είναι και τα άστρα που πλαισιώνουν τη σημαία της.

Η ΚΙΝΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ο λαμπρός αυτός πολιτισμός είναι ένας από τους αρχαιότερους του κόσμου μιας και έρχεται από τα βάθη της τρίτης χιλιετίας π.Χ. Είχε την τύχη να αναπτυχθεί στις πεδιάδες που γονιμοποιούν οι γιγάντιοι ποταμοί Κίτρινος, Μακρύς και Μαργαριταρένιος και είναι αυτοί οι ποταμοί που βοήθησαν στην δημιουργία μιας αγροτικής κοινωνίας, δυναμικής και παραγωγικής, δίνοντας τον τόνο της αυτάρκειας μέχρι τις μέρες μας.
Ήταν το 221 π.χ. όπου ο Κιν Σι Χουάνγκ Τι κατόρθωσε να υπερισχύσει των άλλων βασιλείων και να ενοποιήσει όλες τις φυλές σε μία, βάζοντας έτσι τις βάσεις για το κράτος που θα πάρει το όνομά του. Επέβαλε ενιαία γραπτή γλώσσα, ενοποίησε τα μέτρα και τα σταθμά, κατασκεύασε πυκνό οδικό δίκτυο, έφτιαξε εντέλει ένα συνεκτικό και οργανωμένο κράτος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Μάο Τσε Τουνγκ αναφερόταν θετικά στην προσωπικότητα του Κιν, εξαιτίας του ότι ήταν αυτός που πρώτος έκανε την Κίνα ενιαίο και ισχυρό κράτος αλλά και γιατί πολέμησε τον κομφουκιανικό συντηρητισμό, ο οποίος υπήρξε ο κυριότερος ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη της χώρας.
Λαός με ιδιαίτερη αδυναμία στον πολιτισμό, εκτός του ότι ο ίδιος διέπρεψε σε πάρα πολλούς τομείς, όπως είπαμε, δείχνει ιδιαίτερο σεβασμό στις χώρες που χαρακτηρίζονται από μακραίωνη πολιτιστική παράδοση. Ίσως είναι αυτός ο λόγος για τη στάση που κρατούν όταν ακούν ότι είσαι από την Ελλάδα, που στη γλώσσα τους ονομάζουν «Σσί Λά», το οποίο ερμηνεύεται ως Ο Φάρος της Δύσης.

Η ΚΙΝΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Λαός εργατικός, άοκνος και εφευρετικός ανέπτυξε τις τέχνες, τα γράμματα και τις επιστήμες όσο λίγοι. Αν και κυρίως τον γνωρίζουμε εξαιτίας του μεταξιού (εξ ου και ο Δρόμος του Μεταξιού που έκαναν τα καραβάνια από και προς τη Δύση) και της πυρίτιδας, οι επιδόσεις τους υπήρξαν αναρίθμητες. ‘Ήταν αυτοί οι οποίοι κατόρθωσαν γύρω στο 105 μ. Χ. να εφεύρουν το χαρτί, ένα από τα μεγαλύτερα ευεργετήματα της ανθρωπότητας. Ακολούθησε η (σινική) μελάνη, η τυπογραφία, η καλλιγραφία, τα χαρτονομίσματα για τα οποία δεν χρειάζεται να πούμε πόσο βοήθησαν στην εξέλιξη του πολιτισμού.
Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά. Η πορσελάνη, το τσάι, τα γυαλιά, το θέατρο σκιών (πέρα από την αναγνώριση του Καραγκιόζη από την Ουνέσκο ως τούρκου), γεννήθηκαν στη μεγάλη αυτή χώρα.
Ήδη από την Τρίτη χιλιετία π. Χ. ο κινέζικος λαός δημιουργούσε οργανωμένους οικισμούς, αντιπλημμυρικά έργα, υδραυλικά έργα, γέφυρες και διώρυγες. Και όλα αυτά με το ανθρώπινο μέτρο μιας και η σκέψη τους ήταν ενταγμένη σ’ αυτό. Όσο συχνά βλέπεις αρχιτεκτονικές κατασκευές να εκτείνονται σε έκταση, άλλο τόσο σπάνια τις βλέπεις να ορθώνονται προς τον ουρανό, γιατί είναι το ανθρώπινο μέτρο αυτό βάσει του οποίου κατασκευάστηκαν. Κι αν στην Ελλάδα τα οικοδομήματα είναι ενταγμένα στο ανθρώπινο όσο και στο φυσικό περιβάλλον εκεί με τις ιδιαίτερες κυρτές στέγες τους σου δίνουν την εντύπωση ότι όλα (σπίτια, ναοί, δημόσια κτήρια) αιωρούνται λίγα μέτρα πάνω από τη γη.

Η ΚΙΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Όντας για πολλά χρόνια αγροτική κοινωνία βάσισε τη λειτουργία της στην ισομερή ανάπτυξη των αγροτικών κοινοτήτων. Είναι αυτός ο κοινοτισμός που διαπερνούσε μέχρι πρόσφατα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική δομή της χώρας. Η ισχυρή αγροτική οικονομία είναι αυτή η οποία μέχρι τώρα την έκανε αυτάρκη σε τρόφιμα, είναι αυτή που δημιούργησε τη βάση για την ανάπτυξη των τεχνών και των επιστημών που αναφέραμε. Και είναι η διορατικότητα του Μάο Τσε Τουνγκ, ο οποίος ως γνώστης της ιστορίας και των παραδόσεων της Κίνας, κατόρθωσε να εμπνεύσει τον αγροτικό πληθυσμό και να τον οδηγήσει στη νίκη κατά των ξένων αποικιοκρατών όσο και των τοπικών συμμάχων τους. Μη ξεχνάμε ότι η Κίνα υπέφερε για χρόνια από την επέμβαση των ξένων δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία) οι οποίες επέβαλαν στους ντόπιους τη χρήση οπίου, εξαιτίας της οποίας, σε μια προσπάθεια αντίστασης, οι Κινέζοι έκαναν δύο πολέμους.
Η Κίνα επίσης είναι η χώρα της Πολιτιστικής Επανάστασης, μιας διαδικασίας κατά την οποία την πολιτική δεν την διαχειριζόταν κάποιος διαμεσολαβητικός οργανισμός (όπως είναι το κόμμα ή το κράτος) αλλά ή ίδια η κοινωνία μέσα από δημόσιες ανοικτές συνελεύσεις, συζήτηση και κριτική. Ένα διαρκές και ζωντανό πείραμα Άμεσης Δημοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για την παλινόρθωση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος στην Κίνα είναι αυτοί οι οποίοι είχαν υποστεί αυστηρή κριτική κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης για τις ιδέες τις οποίες εξέφραζαν και βέβαια είναι αυτοί οι οποίοι συστηματικά, πατώντας σε υπαρκτά λάθη, έχουν ενορχηστρώσει τα τελευταία 35 χρόνια μια εκστρατεία συκοφάντησης και απαξίωσής της.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΙΝΑ
Μετά τη λήξη της Πολιτιστικής Επανάστασης και την κυριαρχία των απόψεων του Λιου Σάο Σι και του Τενγκ Σιάο Πινγκ η ρότα της Κίνας άλλαξε. Η πλήρης όσο και γοργή εκβιομηχάνιση της χώρας με κάθε κόστος ήταν η βασική επιλογή. Αυτή ακριβώς οδήγησε ήδη από το 2003 στις εκτιμήσεις των παγκόσμιων οικονομικών κύκλων για το φαινόμενο ΒΡΙΚ (από τα αρχικά των χωρών Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Ειδικά για την Κίνα, τη μεγαλύτερη ανάμεσα στις υπόλοιπες τέσσερις, προβλεπόταν ότι το 2015 θα καταλάμβανε τη τέταρτη θέση ανάμεσα στις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη πίσω από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Γερμανία. Τον περασμένο μήνα με την ανακοίνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων του πρώτου τριμήνου του 2010 πέρασε στη δεύτερη θέση. Η ανάπτυξη αυτή έχει οδηγήσει τα αστικά κέντρα της Κίνας όπως π.χ. τη Σαγκάη (με 20.000.000 κατοίκους) να αναπτύσσονται και να οικοδομούνται γοργά με ουρανοξύστες, τους οποίους κατασκευάζουν παγκοσμίου φήμης προσκεκλημένοι αρχιτέκτονες. Εμπορικές εκθέσεις τρέχουν συνεχώς σε όλες τις μεγάλες κινεζικές πόλεις, λειτουργώντας ως πόλοι έλξης για επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Πλέον ο μητροπολιτικός χαρακτήρας των αστικών κέντρων δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τη δύση.
Όχι βέβαια χωρίς αντίτιμο. Η ξέφρενη οικονομική ανάπτυξη έχει οδηγήσει στην καταστροφή των «υδάτινων δρόμων», μιας και τα ποτάμια είναι πλέον ακατάλληλα όχι μόνο ως πόσιμο νερό αλλά ακόμη και για πότισμα των καλλιεργειών.
Οι κοινωνικές ανισότητες συνεχώς αυξάνονται και αυτό το οποίο προσπαθούσε να αντιμετωπίσει η Πολιτιστική Επανάσταση, για την ισοβαρή ανάπτυξη πόλης και χωριού, λύνεται θριαμβευτικά υπέρ της πρώτης. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτή τη στιγμή για την Κίνα είναι εσωτερικός, είναι το κατά πόσο θα μπορέσει αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, το κατά πόσο θα μπορέσει να ελέγξει την ανισομερή ανάπτυξη όσο και το πολυποίκιλο μωσαϊκό των κατοίκων της υπαίθρου.

Οι Κινέζοι αποκαλούν τη χώρα τους Ζονγκ Γκούο δηλαδή Χώρα του Κέντρου. Το Κέντρο είναι βασική έννοια κλειδί στην κινέζικη σκέψη. Στο ιδεόγραμμα συμβολίζεται με ένα ορθογώνιο που δηλώνει τη γη και μια κάθετη γραμμή που διαπερνά τον κεντρικό της άξονα. Κι απ’ ότι φαίνεται αυτή ακριβώς την τύχη επιδιώκουν για τη χώρα τους.
Να την καταστήσουν Χώρα του Κέντρου της Γης.


Διαβάστε περισσότερα!

΄΄ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ΄΄ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Πέρα από τον έλεγχο σε επίπεδο δημοκρατίας και αυτοδιοίκησης που φέρνει ο Καλλικράτης, πολύ σημαντικές είναι και οι ρυθμίσεις οι οποίες γίνονται στο εκλογικό σύστημα και στη δυνατότητα υποβολής υποψηφιοτήτων και παρέμβασης από τοπικές κινήσεις στις επερχόμενες Δημοτικές εκλογές.
Ενώ μέχρι τώρα υπήρχε, έστω περιορισμένα, έστω αποσπασματικά, η δυνατότητα της παρέμβασης σ’ αυτές όσων σχημάτων το επιθυμούσαν, με τις προϋποθέσεις που βάζει ο Καλλικράτης, ουσιαστικά τους απαγορεύει τη δυνατότητα αυτή.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στη μη ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος της απλής αναλογικής ως συστήματος για τις εκλογές. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο καταφανώς ληστρικό σύστημα το οποίο επιτρέπει σε ένα συνδυασμό του 22% να επικρατήσει στο δεύτερο γύρο και να πάρει τα 3/5 των εδρών όπως έχει γίνει σε δήμους, όπως λ.χ στο δήμο Υμηττού.
Οι ρυθμίσεις του νέου νόμου ουσιαστικά απαγορεύουν τη συμμετοχή τοπικών κινήσεων, ειδικά όσων είναι έξω από κομματικά κάδρα. Τούτο το κατορθώνουν με το να υποχρεώνουν σε συμμετοχή τουλάχιστον του 50% των εκλογικών περιφερειών, με την υποχρεωτική υποβολή υποψηφιοτήτων ίση με τον αριθμό των εδρών των περιφερειών αυτών ή με την υποβολή υποψηφιοτήτων ίση με τα 3/5 του αριθμού των εδρών των δημοτικών κοινοτήτων.
Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που ένα αυτοδιοικητικό σχήμα κατορθώσει να ξεπεράσει όλα τα παραπάνω εμπόδια, και λόγω εντοπιότητας φέρει αυξημένα ποσοστά σε μια δημοτική κοινότητα, αλλά όχι στο σύνολο της περιφέρειας, ο Καλλικράτης επιδιώκοντας ακριβώς τον πολιτικό έλεγχο, του αφαιρεί το δικαίωμα εκπροσώπησης στην κοινότητα αυτή.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό, αναφέρουμε το εξής παράδειγμα.
Η κίνηση πολιτών Αστακού λόγω συνεχούς συγκροτημένης και ουσιαστικής παρέμβασης στην τοπική κοινωνία, έχει κατορθώσει να έχει μια αναγνωρισιμότητα στον τόπο της. Στην περίπτωση που αποφασίσει να πάρει μέρος στις δημοτικές εκλογές, υποχρεούται να υποβάλει υποψηφιότητες για το σύνολο του δήμου, ουσιαστικά για το 1/7 του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Στην απίθανη περίπτωση που το κατορθώσει, και με δεδομένη την αναγνωρισιμότητα στον Αστακό, ακόμα και στην περίπτωση που έπαιρνε 60 ή και 70% στην τοπική κοινωνία αλλά λόγω απόστασης η αναγνωρισιμότητα της ήταν μικρή στην υπόλοιπη περιφέρεια, τα 3/5 της εκπροσώπησης στον Αστακό θα τα έπαιρνε ο πρώτος συνδυασμός της περιφέρειας, με την κίνηση πολιτών να μην μπορεί να εκπροσωπηθεί ούτε με ένα υποψήφιο.
Μέσα από αλλεπάλληλες δικλείδες επιτυγχάνεται ο αποκλεισμός όλων των τοπικών κινήσεων, σχημάτων ή παρατάξεων που δραστηριοποιούνται έξω από το επίσημο πολιτικό σκηνικό. Όμως είναι αυτά τα σχήματα τα οποία συγκεντρώνουν την αμφισβήτηση αυτού του σκηνικού, είναι αυτά τα σχήματα τα οποία εμπεριέχουν την κριτική του, είναι αυτά τα σχήματα τα οποία μπορούν να μετατρέψουν τη ρωγμή σε ρήγμα και το ρήγμα σε κρίση του πολιτικού συστήματος.
Στην Αργεντινή του 2001 η κρίση του πολιτικού συστήματος ήταν καίρια και ολοκληρωτική. Όλη η χώρα κατέρρευσε με την αστική τάξη να την εγκαταλείπει πανικόβλητη. Και ήταν η αδυναμία συγκρότησης των επιμέρους αντιστάσεων σε μια ολοκληρωμένη συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση αυτή η οποία τους επέτρεψε να επανέρχονται και δειλά-δειλά να πετσοκόβουν τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος σε κοινωνικό, πολιτισμικό, θεσμικό και οικονομικό επίπεδο.
Γνωρίζοντας το πολιτικό σύστημα ότι κακήν κακώς η κρίση του μπορεί να ξεπεραστεί, όπως έχει γίνει αρκετές φορές μέχρι τώρα, καταλαβαίνει ότι μεγαλύτερος εχθρός του είναι η συγκρότηση ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης από τους από κάτω. Είναι αυτό το οποίο δεν θα επιτρέψει να γίνει χρησιμοποιώντας νομικά, ιδεολογικά ή κατασταλτικά μέτρα. .
Σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση κινείται ο Καλλικράτης.


Διαβάστε περισσότερα!