Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ στην εφ. ΕΠΟΧΗ 25/3/12

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ

Κυριακή, 25 Μάρτιος 2012

Συζητάμε με το δημοσιογράφο Σταύρο Λυγερό για τα σενάρια συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές και την κρίση του πολιτικού συστήματος. «Προς τα τέλη 2012 -και αν δεν έχουν μεσολαβήσει κοινωνικές εκρήξεις- ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία θα είναι μια μικρή μειοψηφία πολιτικά και δημοσκοπικά» υπογραμμίζει ο Στ. Λυγερός. Τονίζει ακόμα την ανάγκη συγκρότησης ενός πολιτικού προγράμματος που θα προσελκύσει τις κατεστραμμένες κοινωνικές ομάδες.

Τη συνέντευξη πήραν ο Παύλος Κλαυδιανός και η Ιωάννα Δρόσου


Φαίνεται ότι απασχολεί πολλούς το πότε θα γίνουν εκλογές. Και όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Ναι, αλλά δεν τις απασχολεί με την έννοια μια βδομάδα πριν, μια βδομάδα μετά. Ουσιαστικά ήθελαν τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Ο Σαμαράς, όμως, πρόβαλε σθεναρή αντίσταση. Ένα από τα στοιχεία της συμφωνίας, προκειμένου να προσχωρήσει η Νέα Δημοκρατία στο στρατόπεδο του μνημονίου, ήταν να γίνουν οι εκλογές νωρίς ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να κατακτήσει την πρωθυπουργία, καθότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ θα είναι το πρώτο κόμμα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίση του πολιτικού συστήματος. Πώς ερμηνεύεις την κατάρρευση του δικομματισμού;
Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης αποτελείτο ουσιαστικά από δύο πυλώνες, που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Κοινωνικό του θεμέλιο ήταν αυτό που αποκαλώ «ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο». Δηλαδή, η άρχουσα τάξη της χώρας έστελνε το εξής μήνυμα στη μικρομεσαία θάλασσα: «Μην ασχολείστε με τα χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής, που συντελούνται στην κορυφή, και εμείς, μέσω του πολιτικού συστήματος, θα κάνουμε τα στραβά μάτια για τη φοροδιαφυγή των αυτοαπασχολουμένων, τη διαφθορά στο δημόσιο, την αυθαίρετη δόμηση… θα σας διορίζουμε τα παιδιά σας». Το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο, λοιπόν, παρήγαγε παθογένειες. Έτσι φτάσαμε να έχουμε αυτό το πελατειακό σύστημα, που δημιουργούσε συνθήκες ευστάθειας, ενώ στο οικονομικό επίπεδο είχαμε το μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισμό, τον παρασιτισμό κλπ. Όσο, λοιπόν, μπορούσε αυτό το μοντέλο να αναπαράγεται ήταν ευσταθές. Όταν η κρίση του 2008 ήρθε να σαρώσει από το τραπέζι τη φαντασίωση ότι θα είμαστε σε μια κατάσταση αέναης ανάπτυξης, τότε τα προβλήματα της χώρας βγήκαν στην επιφάνεια. Στην πραγματικότητα η κρίση είναι αυτή που σαρώνει το πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε και ανδρώθηκε τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Η Νέα Δημοκρατία δεν θα καταφέρει να έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Είναι αναπόφευκτο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ;
Το ΠΑΣΟΚ, που στο πολιτικό επίπεδο ήταν ο κορμός του κόμματος του Μνημονίου, στις εκλογές θα φτάσει οριακά το 20%. Πρόκειται, λοιπόν, για αποδόμηση, αν αναλογιστούμε ότι στις προηγούμενες εκλογές είχε το διπλάσιο ποσοστό. Η Νέα Δημοκρατία, από την άλλη, μπήκε σχετικά πρόσφατα στο κόμμα του Μνημονίου, αλλά θεωρείται πια από την κοινωνία συνεργός. Γι’ αυτό ο Σαμαράς βιάζεται να γίνουν εκλογές. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, είναι οι μόνοι που έχουν κοινό πρόγραμμα: το μνημόνιο. Σαφώς δεν το διαμόρφωσαν οι ίδιοι, αλλά τους ήρθε delivery από την τρόικα. Είναι, λοιπόν, η αναπόφευκτη κυβερνητική λύση. Απλώς δεν θα είναι το κυρίαρχο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά η Νέα Δημοκρατία.

Πρόκειται για βιώσιμη λύση;
Κοινοβουλευτικά θα είναι, εφόσον υπάρχει η πλειοψηφία των 151 εδρών. Πιστεύω, όμως, ότι προς τα τέλη του 2012 –και αν δεν έχουν μεσολαβήσει κοινωνικές εκρήξεις- τα δύο κόμματα αθροιστικά μπορεί να έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πολιτικά και δημοσκοπικά, όμως, θα είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία.

Άρα, τότε θα επέλθει η κατάρρευση;
Θα υπάρξουν εξελίξεις που δεν μπορώ να προβλέψω τι μορφή θα έχουν. Μπορεί να πάρουν τη μορφή κατάρρευσης, κοινωνικής έκρηξης ή να επιστρατευτούν άλλου είδους λύσεις. Μια σκέψη είναι ο Παπαδήμος να είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και τσάρος της οικονομίας. Το άλλο σενάριο είναι να αποτελέσει την εναλλακτική λύση, αν αυτή η κυβέρνηση καταρρεύσει, να αναλάβει την πρωθυπουργία με τεχνοκράτες, όπως η κυβέρνηση Μόντι. Ωστόσο, τα πάντα είναι ακόμα ρευστά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σενάριο που μπορεί να αντέξει πολύ στο χρόνο.

Θα μπορούσε τότε να επιδιωχθεί να υπάρξει ένας «πολυπολισμός», με την ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ ή των νέων κομμάτων που προκύπτουν από το δικομματισμό;
Καταρχάς, πρέπει να θέσουμε κάποια βασικά ερωτήματα: Γιατί προέκυψαν νέα κόμματα; Ποιος θα το έλεγε ότι ο Καμμένος θα έφτιαχνε δικό του κόμμα, που πριν καν ανακοινωθεί θα έφτανε δημοσκοπικά στο 5%; Γιατί εγκατέλειψε το ΛΑΟΣ τον κυβερνη­τικό συνασπισμό; Στην πραγματικότητα το μνημόνιο είναι σαν τον Μολώχ. Τρώει τα παιδιά του, τους υποστηρικτές του. Αυτά τα κόμματα φτιάχτηκαν επειδή είναι δοχεία για την ψήφο διαμαρτυρίας, των ανθρώπων που βλέπουν ότι αυτή η πολιτική καταστρέφουν τις ζωές μας. Όσον αφορά τώρα τη ΔΗΜΑΡ, η απήχησή της ήταν 2%. Ξαφνικά έφτασε το 16%. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι απόψεις του Φώτη Κουβέλη έγιναν αγαπητές. Η αλήθεια είναι ότι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν το αναγνωρίζουν ως πολιτικό εκφραστή τους, αντίθετα είναι εχθρικοί. Έτσι έγιναν εκλογικοί πρόσφυγες και πήγαν στο όμορο κόμμα.

Ο Φ. Κουβέλης, όμως, δήλωσε ότι οι εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων είναι νόμοι του κράτους και άρα θα ισχύσουν και στην περίπτωση που έβγαινε η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Από αυτή τη δήλωση δεν χάνει επιρροή;
Όσοι προσεγγίζουν τη ΔΗΜΑΡ, πάνε για τον αντιμνημονιακό της λόγο. Το κατά πόσο θα παραμείνει αντιμνημονιακή μέχρι τέλους, δεν μπορώ να το ξέρω. Επειδή εξελίσσεται σε σημαντικό παράγοντα έχει αρχίσει ήδη η πίεση από το κόμμα του Μνημονίου, έτσι ώστε να ρυμουλκυθεί και αυτή στο στρατόπεδο του μνημονίου. Ξέρουμε, άλλωστε, ότι στελέχη της ΔΗΜΑΡ ήθελαν να στηρίξουν τον Παπαδήμο και το μνημόνιο.

Τα κόμματα που προέκυψαν από τις διασπάσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας θα συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας;
Η γενεσιουργός αιτία είναι η αντίθεσή τους στο μνημόνιο. Δύσκολα θα προσχωρούσαν σε μια μνημονιακή κυβέρνηση. Όπως είπαμε και προηγουμένως, η μόνη λύση που φαίνεται, είναι η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Όταν αυτή δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, τότε θα τεθεί το ζήτημα εξουσίας στην Ελλάδα.

Η Αριστερά μπορεί να θέσει ζήτημα εξουσίας;
Εκτιμώ ότι στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς δεν υπάρχει πρόγραμμα εξουσίας. Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα υπάρχει μια εναλλακτική λύση. Φοβάμαι ότι θα πάμε σε καταστάσεις, όπου θα έχουμε φαινόμενα κατακερματισμού. Πιστεύω ότι θα έχουμε σπασμούς, ίσως και κοινωνική έκρηξη, η οποία δεν θα είναι με ιδεολογικό και πολιτικό όραμα αλλά βίαιη. Μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο οι ίδιοι οι εξεγερμένοι να έχουν ένα στοιχείο παλινδρόμησης και να αναζητήσουν σιδερένιο χέρι. Δεν εννοώ τανκς, αλλά κάποιον να πάρει πάνω του την υπόθεση.

Μετά τις εκλογές θα ξανατεθεί το ζήτημα της ενότητας της Αριστεράς, προκειμένου να μπλοκάρει το μνημόνιο…
Η Ελλάδα είναι πειραματόζωο και για την εφαρμογή της συνταγής και λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Το σήμερα της Ελλάδας είναι το αύριο των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Δεν αρκεί, λοιπόν, να μπλοκάρεις το μνημόνιο. Σήμερα πρέπει να έχεις ένα πολύ πειστικό εναλλακτικό εθνικό σχέδιο. Στην Αριστερά υπάρχει μια αρρώστια. Λέει έχουμε θέσεις. Δεν αρκούν. Ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία πρέπει να παρουσιάσει πρόγραμμα. Δεν πιστεύω στις συγκολλήσεις. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα που θα το ακούσει και ο δεξιός και θα το αναγνωρίσει ως δρόμο. Πρέπει να προσελκύσεις τις κατεστραμμένες κοινωνικές ομάδες.

Το ΠΑΣΟΚ από την περασμένη βδομάδα έχει νέο πρόεδρο. Θεωρείς ότι θα δώσει ώθηση στο κόμμα η εκλογή του Βενιζέλου;
Ήταν μια τελετουργία ενθρόνισης. Μια διαδικασία που δεν είχε κανένα στοιχείο δημοσίου και εσωκομματικού ελέγχου. Για μένα δεν έχει καμία πολιτική σημασία. Έχει μόνο προπαγανδιστική σημασία, για να δείξει ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ». Το 2007 ο Βενιζέλος στα μάτια της κοινωνίας ήταν μια εναλλακτική λύση. Τότε η παράταξη επέλεξε τον Γ. Παπανδρέου, για τους δικούς της λόγους. Σήμερα σαν αγέλη οι ίδιοι άνθρωποι επιλέγουν τον Βενιζέλο. Και δεν είναι ο Βενιζέλος του Ιουνίου του 2011, που δεν είχε εμπλακεί στο μνημόνιο. Σήμερα είναι ο άνθρωπος που έχει βάλει τα χέρια του μέσα στο «αίμα». Πρωταγωνιστεί στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολιτικά καμένο άτομο. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ τον επιλέγει, επιβεβαιώνει ότι έχει χάσει την επαφή με τον κόσμο. Έχει μετατραπεί σε ένα μικρομεσαίο κόμμα και τέτοιο μάλλον θα παραμείνει, αφού δεν δουλεύουν πια τα αντανακλαστικά του.

Υπάρχει μια μεταλλαγή της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά. Δημιουργείται για την αριστερά ιστορικό έδαφος ανάκτησης σε ιδεολογικό πεδίο.
Αυτό που λες είναι σωστό. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά έπαψαν να υπάρχουν οι όροι της σοσιαλδημοκρατίας. Το κοινωνικό κράτος διολίσθησε στη γοητεία του νεοφιλελευθερισμού. Ναι μεν η Αριστερά μπαίνει σε μια πρόκληση μπροστά, αλλά πρέπει να μεταλλαχθεί σε εκείνη την πολιτική δύναμη που θα μπορέσει να εκφράσει ιδεολογικά και πολιτικά όλον αυτόν τον χώρο. Μιλάμε, λοιπόν, για μια άλλη Αριστερά που θα αντιστοιχηθεί με τα θέλω και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία είναι θέλω επιβίωσης. Το σημείο που κατά τη γνώμη μου θα χτυπηθεί η Αριστερά –και θα χτυπηθεί αλύπητα- είναι το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών. Η Αριστερά αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα, που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα, που είναι το προνομιακό ακροατήριο της Αριστεράς, με δογματικές φόρμουλες ανθρωπισμού και διεθνισμού.

Η Αριστερά λέει, όμως, ότι έχουν προβλήματα και οι μετανάστες και δεν μπορώ να πω ότι πάω με τους μεν ή τους δε.
Ο κόσμος που κατανοεί αυτή την άποψη, μένει πια στα βόρεια προάστια και μπορεί και ρητορεύει για ρατσισμό. Οι φτωχοί που βιώνουν το πρόβλημα, είναι αυτοί που έδωσαν 5,2% στη Χρυσή Αυγή. Δεν υπάρχει ιατρικός ιός ακροδεξιάς. Κάτι συμβαίνει εκεί. Τα κοινωνικά προβλήματα δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις ιδεολογικοποιημένα και να τα αγνοήσεις, γιατί έτσι αφήνεις χώρο και αναδεικνύεις σε πολιτικό παίχτη –αν όχι πρώτης, σίγουρα δεύτερης γραμμής- τη Χρυσή Αυγή.

Διαβάστε περισσότερα!

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Να βγάλουν το σταυρό από τη σημαία ζητούν οι μουσουλμάνοι της Ελβετίας!

Μετά τα σκυλιά (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση) σειρά πήρε και η σημαία. Συγκεκριμένα :

Τα πολιτικά προβλήματα με τους μετανάστες, όπως η απαγόρευση της δημιουργίας στη χώρα τεμενών και μιναρέδων, τώρα συνεχίζονται σε άλλο επίπεδο.


Αυτή τη φορά οι μετανάστες στην Ελβετία, μουσουλμανικού θρησκεύματος επιδιώκουν την αλλαγή της σημαίας του κράτους (την απάλειψη του σταυρού από αυτήν).


« Θα πρέπει το ελβετικό κράτος να δείξει με τον τρόπο αυτό ότι υπάρχει μια «Πολυπολιτισμική Ελβετία» (και όχι χριστιανική), ισχυρίζεται ο διοργανωτής της πρωτοβουλίας αυτής που απευθύνεται προς την ελβετική κυβέρνηση για την αλλαγή αυτή.

Το παράδοξο στην υπόθεση, είναι ότι ιδρυτής αυτής πρωτοβουλίας δεν είναι μουσουλμάνος, αλλά καθολικός και στο επάγγελμα σχεδιαστής.

Πρόκειται για τον πρόεδρο του Συνδέσμου Αποδήμων της Ελβετίας, τον Κροάτη, Ίβιτσα Πέτρουσιτς, ο οποίος με υπόμνημά του ζήτησε από το Ελβετικό Κοινοβούλιο την αλλαγή του συμβόλου του κράτους.

Ως αιτιολογία αναφέρει ότι η Ελβετία να επανέλθει στη σημαία που είχε τον 19ο αιώνα που είχε τα χρώματα πράσινο κόκκινο κίτρινο- χωρίς τον σταυρό.

Ο Πέτρουσιτς αναφέρει ότι η ιδέα αυτή ξεκίνησε από τους μουσουλμάνους μετανάστες που ζουν στην Ελβετία.

Εξήγησε, ακόμη, ότι η πρότασή του συνδέεται με αιτήματα μεταναστών από το Κόσοβο και τα Σκόπια, παρουσιάζοντας, μάλιστα, κατάλογο των ονομάτων τους στο ελβετικό κοινοβούλιο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Διαβάστε περισσότερα!

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως

Η Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Μια ΑΛΛΗ διαδήλωση προγραμματίζουν οι άνθρωποι του πνεύματος (ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, εκδότες κ.α.)την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.
Όπως διαβάζουμε στο άρτι εγκαινιασθέν ιστολόγιό τους 21 Μαρτίου :

ΔIA-ΜΑΡΤΥΡΙΑ
παγκόσμια ημέρα ποίησης
21 Μαρτίου 2012
όχι άλλη μια διαμαρτυρία,
αλλά μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία


Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως


Αν όχι τώρα πότε;

Επειδή μοιάζει ο χειμώνας να θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα στις ζωές μας, αποτρέποντας τον ερχομό της άνοιξης.

Επειδή η απειλή μιας Έρημης Χώρας, γίνεται όλο και πιο πραγματική ως προοπτική μέλλοντος για τον τόπο μας.

Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια. Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, στον θυμό και στην απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της Αντίστασης..

Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS καλούν ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, εκδότες αλλά και κάθε πολίτη σε συν οδοιπορία / δια-μαρτυρία, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας.

Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
Με την Ποίηση ενάντια στην Κρίση
Προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι μπροστά από το βιβλιοπωλείο Ιανός
Συν οδοιπορία προς το Σύνταγμα

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:
(Ο Κατάλογος των Συμμετοχών θα ανανεώνεται καθημερινά με νέες υπογραφές φορέων)

Sha‛r Festival for Hebrew and Arabic Poetry, Israel
World Poetry Movement
Βιβλιοπωλείο Σαξπηρικόν
Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου
Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Εκδόσεις Γκοβόστη
Εκδόσεις Καρδαμίτσα
Εκδόσεις Καστανιώτη
Εκδόσεις Κέδρος
Εκδόσεις Πατάκη
Εκδόσεις Τετράγωνο
Ηλεκτρονικό περιοδικό (.poema..)
Κοινωνία των (δε)κάτων
Περιοδικό (δε)κατα
Περιοδικό και Εκδόσεις Μανδραγόρας
Περιοδικό και Εκδόσεις Οδός Πανός
Περιοδικό και Εκδόσεις Φαρφουλάς
Περιοδικό Κουκούτσι
Περιοδικό Νέο Eπίπεδο
Περιοδικό Πανδώρα

Διαβάστε περισσότερα!

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Οι καπιταλιστές δεν έχουνε πατρίδα

Αντιγράφουμε από την "Εποχή" της 4/3/12:

32 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ : Η Coca Cola απολύει και μεταφέρεται, οι εργαζόμενοι αντιδρούν

Κυριακή, 04 Μάρτιος 2012 22:57

Η Coca Cola - Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως Α.Ε κλείνει τις παραγωγικές μονάδες των εργοστασίων της σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης λειτουργεί από το 1971 και από το δίκτυο διανομής του καλύπτονται ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα, η Ήπειρος και η Θράκη.

Όπως δήλωσε ο διευθυντής Επικοινωνίας και Δημοσίων σχέσεων της εταιρείας, Βασίλης Λώλας, «ο όγκος παραγωγής των εγκαταστάσεων θα μεταφερθεί στα υπόλοιπα τρία εμφιαλωτήρια σε Σχηματάρι, Βόλο και Ηράκλειο» και πως στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα η εταιρεία θα συνεχίσει να διαθέτει κέντρα διανομής και γραφεία. Επεσήμανε μάλιστα ότι στη Θεσσαλονίκη θα παραμείνουν συνολικά 240 άτομα και πως μέχρι στιγμής απολύθηκαν 14.

Οι εργαζόμενοι, αντίθετα, μιλούν για πολύ περισσότερες απολύσεις και για προτάσεις συμμετοχής σε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου με μπόνους την καταβολή διπλάσιας αποζημίωσης.

Μεταφορά στη Βουλγαρία;

Ο πρόεδρος του σωματείου στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης Δημήτρης Δουμάνης δήλωσε: «Στην παραγωγή δουλεύουν 51 άτομα, τα οποία θα απολυθούν όταν μεταφερθεί το εργοστάσιο».

Οι πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζομένων ξεκίνησαν το φθινόπωρο ύστερα από τη μετεγκατάσταση του λογιστηρίου και τη μεταφορά προσωπικού σε Βόλο, Αθήνα και Σόφια. Είχαν προηγηθεί οι μετεγκαταστάσεις άλλων τμημάτων, όπως το διαφημιστικό και η διεύθυνση παγίων.

Οι εργαζόμενοι ανησυχούν για τη διαφαινόμενη μετεγκατάσταση της εταιρείας στη Βουλγαρία. Το Μάιο του 2011 οι υπεύθυνοι της εταιρείας ανακοίνωσαν ότι «η Σόφια επιλέχθηκε, μεταξύ 14 ευρωπαϊκών πόλεων, για την ίδρυση κέντρου ανθρωπίνων πόρων και οικονομικών υπηρεσιών της εταιρείας». Ισχυρά κίνητρα για τη μετεγκατάσταση της εταιρείας στη γειτονική χώρα είναι τα εξαιρετικά χαμηλά μεροκάματα και ο μικρός συντελεστής φορολόγησης των επιχειρήσεων, μόλις 10% τη στιγμή που στην Ελλάδα φτάνει και το 45%.

Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός της εταιρείας

Παράλληλα με τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι προσπαθούν να σπάσουν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας, η οποία μισθώνει φορτηγά με βουλγαρικές πινακίδες για να εφοδιάσει μεγαλοκαταστήματα της Θεσσαλονίκης με προϊόντα από την Ιταλία και τη Βουλγαρία. Τα προϊόντα αυτά έχουν ελληνική ετικέτα αλλά στο καπάκι τους αναγράφεται πως «το προϊόν εμφιαλώνεται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ο Βασίλης Λώλας παραδέχεται πως έγινε εισαγωγή προϊόντων, αλλά μόνο «κατά την περίοδο της συντήρησης και της αναβάθμισης των γραμμών στα άλλα τρία εργοστάσια». Ωστόσο, πριν μια εβδομάδα οι απεργοί εντόπισαν και μπλόκαραν φορτηγό με βουλγαρικές πινακίδες το οποίο μετέφερε εισαγόμενα προϊόντα και το οδήγησαν στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Λίγες μέρες αργότερα μέλη της απεργιακής επιτροπής των εργαζομένων εντόπισαν φορτηγό της εταιρείας «Κασσιουδάκης», για το οποίο, ύστερα από έλεγχο του ΣΔΟΕ και της τροχαίας στα προϊόντα που μετέφερε, βεβαιώθηκε σωρεία παραβάσεων: παράνομη διακίνησης και μη ακριβών παραστατικών. Έτσι το φορτηγό υποχρεώθηκε να επιστρέψει στο εργοστάσιο στο Σχηματάρι Βοιωτίας χωρίς να ξεφορτώσει στη Θεσσαλονίκη.

Στο πλευρό των απεργών

Σε γενική συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ) και μετά από την άρνηση της εργοδοσίας να συζητήσει με τους εργαζομένους, οι τελευταίοι αποφάσισαν την κλιμάκωση του αγώνα τους. Απαιτούν προσλήψεις για την κάλυψη των κενών θέσεων που προέκυψαν από τις εθελούσιες εξόδους (το προσωπικό μειώθηκε κατά 10 – 15% μέσω οικιοθελών αποχωρήσεων και συνταξιοδοτήσεων) και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Σε ανακοίνωσή του το ΕΚΘ τονίζει: «Θεωρούμε αδιανόητο μία επιχείρηση με κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ να επιλέγει τη μεταφορά της στο εξωτερικό, προκειμένου να εξασφαλίσει φθηνά μεροκάματα» και εμμέσως προειδοποιεί ότι θα κηρύξει μποϊκοτάζ στα προϊόντα της Coca Cola: «οι πολίτες-καταναλωτές της χώρας έχουν μνήμη και κρίση. Εάν συνεχιστεί αυτή η τακτική, έχουν τον τρόπο να τιμωρήσουν την επιχείρηση και θα το κάνουν».

Τέλος, το δημοτικό συμβούλιο Θέρμης τόνισε μεταξύ άλλων: «Οι ανησυχίες μας και το κλίμα ανασφάλειας στην εργασία αφορούν άμεσα 370 οικογένειες, πολλές από τις οποίες μένουν στο δήμο μας. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη στάση της Coca Cola 3E η οποία αφού στήριξε την κερδοφορία της στους εργαζόμενους της περιοχής μας και ενισχύθηκε από το καταναλωτικό κοινό της Βόρειας Ελλάδας για πάνω από 40 χρόνια τώρα, σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και όλους τους εργαζόμενους, προχωρά σε κινήσεις που θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην αγορά εργασίας».

Ιωάννα Σκαντζέλη

Διαβάστε περισσότερα!

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

«Το κίνημα της πατάτας» στο Δήμο Δάφνης– Υμηττού

Δελτίο Τύπου
«Το κίνημα της πατάτας» στο Δήμο Δάφνης– Υμηττού

Ο Δήμος Δάφνης Υμηττού στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής του και σε μία προσπάθεια περαιτέρω στήριξης των νοικοκυριών των διοικητικών του ορίων, με πρωτοβουλία του Δημάρχου κ. Μιχαήλ Ι. Σταυριανουδάκη, οργανώνει τη διάθεση ΠΑΤΑΤΑΣ Νευροκοπίου, απευθείας από τους παραγωγούς, στους πολίτες του Δήμου .

Συγκεκριμένα, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει από Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012 μέχρι και Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012 (από 8.00 πμ έως τις 15.00) να προσέρχονται με την αστυνομική τους ταυτότητα για να συμπληρώσουν το σχετικό έντυπο για τη διασφάλιση της παραγγελίας τους:


α) στο Δημαρχείο (Έλλης 16 & Κανάρη, Δάφνη, α’ όροφος),
β) στο Α’ ΚΑΠΗ Δάφνης (Βύρωνος & Αλεξάνδρας),
γ) στο πρώην Δημαρχείο Υμηττού (πλ. Ηρ. Πολυτεχνείου 1)

Το σχετικό έντυπο παραγγελίας διατίθεται και μέσω διαδικτύου.

Οι Πατάτες θα διατεθούν από Ομάδα Παραγωγών Πατάτας Κάτω Νευροκοπίου, σε συσκευασίες των 20 κιλών με τιμή 6,50 € και μέγιστο βάρος παραγγελίας/οικογένεια: 40 κιλά.

Η παραλαβή των προϊόντων θα γίνει το Σάββατο 17 Μαρτίου 2012, σε κεντρικό σημείο του Δήμου, που θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Για πληροφορίες :
• στα τηλέφωνα 213 208 5523, 213 203 7832, 213 208 5521
• στο site του Δήμου www. dafni-ymittos.gov.gr.


Διαβάστε περισσότερα!

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ινστιτούτο Νίκος Πουλάτζας : μια επίκαιρη συζήτηση σε καιρούς κρίσης

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Η

Το Κατοχικό Δάνειο: μια επίκαιρη συζήτηση σε
καιρούς κρίσης

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012,
ώρα 6.00 μ.μ.


Νομική Σχολή Αθηνών, Σίνα 3
Αίθουσα 1, ισόγειο



ομιλητές

Μανώλης Γλέζος

Μιχάλης Λυμπεράτος
Ιστορικός, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αντώνης Μπρεδήμας
Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών

συντονισμός Σίσσυ Βελισσαρίου
Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του
Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Το Κατοχικό Δάνειο: μια επίκαιρη συζήτηση σε καιρούς κρίσης
Το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επανέρχεται κατά καιρούς στην επικαιρότητα, συνοδευόμενο από ένα νέφος ψευδοϊστορικών αναφορών και ευσεβών πόθων, που συνήθως δημιουργούν περισσότερες συγχύσεις από όσες πληροφορίες προσφέρουν. Η οικονομική κατάσταση που έχει προκύψει στην Ελλάδα ως απότοκο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συμβάλει ώστε να έρχεται το ζήτημα και πάλι στην επιφάνεια, αποκτώντας πλέον μία εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική και πολιτική σημασία. Παράλληλα, η στάση της γερμανικής κυβέρνησης στο ζήτημα των όρων παροχής δανείων προς την Ελλάδας καθιστά όλη τη σχετική συζήτηση πολύ περισσότερο ευεπίφορη σε μία καθόλου ψύχραιμη διεξαγωγή της.

Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης περιόρισε το πεδίο των απαιτήσεων της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις πολεμικές αποζημιώσεις, αφήνοντας ανοιχτό μόνο το πεδίο της διεκδίκησης του υποχρεωτικού Κατοχικού Δανείου, το οποίο συνάφθηκε μεταξύ κατεχόμενης Ελλάδας και Κατοχικών Αρχών το 1942. Η προσπάθεια για διεκδίκηση των χρημάτων συναντά κατά καιρούς ως εμπόδια ισχυρισμούς νομικής και πολιτικής φύσης, μεταξύ των οποίων και το ότι η χώρα, διά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχε παραιτηθεί παλαιότερα από αυτό το αίτημα.

Με σκοπό την διασαφήνιση των στοιχείων της υπόθεσης, το Ινστιτούτο ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ διοργανώνει εκδήλωση την Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012, με τίτλο «Το Κατοχικό Δάνειο: μια επίκαιρη συζήτηση σε καιρούς κρίσης». Θα παρουσιαστεί το ιστορικό πλαίσιο της σύναψης του Δανείου και το ιστορικό των διεκδικήσεων, η πολιτική και ηθική διάσταση που ενέχει το ζήτημα και θα αναλυθεί η νομική διάσταση του θέματος, δηλαδή τα επιχειρήματα που αντιτάχθηκαν, άμεσα ή έμμεσα, από τη Γερμανία προκειμένου να αμφισβητηθεί η υποχρέωση της για επιστροφή των δανεισθέντων και του ελέγχου της βασιμότητας αυτών των επιχειρημάτων.
Ομιλητές θα είναι οι Μανώλης Γλέζος, Μιχάλης Λυμπεράτος (ιστορικός, Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Αντώνης Μπρεδήμας (καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Ο συντονισμός θα γίνει από τη Σίσσυ Βελισσαρίου (αντιπρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ).
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Νομική Σχολή Αθηνών (Σίνα 3), στην Αίθουσα 1, ισόγειο, ώρα 6:00 μ.μ.


ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ: ΣΑΡΡΗ 14, 10553 ΑΘΗΝΑ • ΤΗΛ.: (0030) 210 3217745 • FAX: 210 3212531• e-mail: info@poulantzas.gr


Διαβάστε περισσότερα!

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

«Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΉ *

«Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη

«Υπάρχει κίνδυνος, αν δεν νοιαστούμε για την πνευματική φυσιογνωμία της χώρας μας, να καταντήσουμε μια ευρωπαϊκή επαρχία που θα την ξενηλατούν οι ξένες επιρροές, να φτάσουμε να ‘μαστε ψυχικά πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα, σε μια πατρίδα που δεν θα ‘χει πια ούτε τα ψυχικά μας χαρακτηριστικά, ούτε τα γνωρίσματα της καταγωγής μας.»
Από ομιλία του Ιάκωβου Καμπανέλλη στη Νάξο
«Η κοινωνική και ψυχολογική σημασία των παραδοσιακών αξιών»

Στα χρόνια που ακολούθησαν την υποδοχή των προσφύγων του 1922 στη χώρα μας, αναπτύχθηκε ένα νέο οικιστικό μοντέλο. Άρχισαν να κατασκευάζονται μαζικά προσφυγικές κατοικίες για να στεγάσουν τους πρόσφυγες αυτούς σε τοποθεσίες όπως ήταν η Καισαριανή, ο Βύρωνας, ο Υμηττός κ.α.

Ένα από τα μοντέλα των κατοικιών αυτών ήταν το κτίσιμο οικιών περιμετρικά από μία αυλή, μοντέλο το οποίο διατηρείται αποσπασματικά σε κάποιες παλιές κατοικίες, ακόμα και σήμερα. Ο χώρος αυτός έχει χρησιμεύσει ως ιδιαίτερος χώρος δράσης στον κινηματογράφο (βλέπε την ταινία του Σακελάριου « Οι Γερμανοί ξανάρχονται») αλλά και στο θέατρο όπως στο έργο «Η αυλή των θαυμάτων».
Το συγκεκριμένο μοντέλο παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οι κατοικίες αυτές είναι κτισμένες γύρω από ένα κοινό, «δημόσιο», χώρο στον οποίο αρθρώνεται η κοινωνική ζωή. Αποτελούν ουσιαστικά «οριζόντιες» πολυκατοικίες με την κοινωνικοποίηση να είναι το κυρίαρχο στοιχείο το οποίο τις χαρακτηρίζει. Οι κάτοικοι της αυλής διαβιούν και συνυπάρχουν σε αυτήν σε μια λεπτή ισορροπία δημόσιου και ιδιωτικού, στην οποία εμπεριέχεται τόσο η συνύπαρξη όσο και οι κοινωνικές συγκρούσεις. Συνιστούν εντέλει το μοντέλο μιας μικρής κοινωνίας. Στα μεταπολεμικά χρόνια το μοντέλο αυτό, με τη χρήση του εργαλείου της αντιπαροχής, άρχισε να μεταλλάσσεται. Πέρα από τις επιπτώσεις σε χωροταξικό επίπεδο, με την επιβάρυνση που συνεπάγεται η εγκαθίδρυση του μεγάλου όγκου των πολυκατοικιών, σημαντικές ήταν και οι κοινωνικές αλλαγές. Ο γείτονας του διπλανού σπιτιού άρχισε να μετατρέπεται στον «από πάνω» ή στον «απέναντι» (με τον όρο του «γείτονα» πλέον να μην χρησιμοποιείται). Στις πολυκατοικίες άρχισαν να χρησιμοποιούνται θυρωροί για τον έλεγχο και την ευταξία του συστήματος, ενώ διαφοροποιήσεις, ενίοτε και ταξικές, άρχισαν να παρουσιάζονται ανάμεσα στους ενοίκους αυτών των κτηρίων. Άλλη βαρύτητα έχει ο κάτοικος ενός υπογείου και άλλη αυτός του ρετιρέ. Σταδιακά εγκαταλείφθηκε ο κοινωνικός χαρακτήρας και κυριάρχησε η ιδιώτευση και η απομόνωση.

Τις επόμενες μέρες κλείνει ένας χρόνος (29 Μαρτίου 2011) από το θάνατο ενός μεγάλου δημιουργού του ελληνικού θεάτρου, του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Απόγονος προσφύγων της μεγάλης σφαγής της Χίου το 1822, όπως ο ίδιος με συναίσθηση ευθύνης αναφέρει στο βιογραφικό του, ο Καμπανέλλης θεωρούσε τη μνήμη ως μία από τις μεγαλύτερες αξίες.
«Όταν ένας άνθρωπος χάνει τη μνήμη του, όταν παθαίνει αμνησία, θεωρείται και είναι ψυχοπαθής. Τα συμπτώματα είναι κρίσεις μελαγχολίας κι ένα οδυνηρό αίσθημα μοναξιάς. Όταν ένας τόπος αρνείται τις μνήμες του, κατασκευάζει την αμνησία του με το να αφαλοκόβεται από το παρελθόν και τις παραδόσεις του, είναι ένας υποψήφιος ψυχοπαθής»
(ο.π.). Για αυτό άλλωστε σε αρκετά έργα του, όπως και στο συγκεκριμένο, υπάρχουν χαρακτηριστικές φιγούρες της προσφυγιάς του 1922.

«Η αυλή των θαυμάτων» γράφτηκε το 1957. Με το έργο αυτό ο συγγραφέας ανέπτυξε μια ψυχογραφία του Έλληνα της συγκεκριμένης περιόδου. Με μία γραφίδα – νυστέρι και όπλο την αντικειμενική κρίση ανατέμνει το συνάνθρωπό του αναδεικνύοντας τα προτερήματα αλλά και τις αδυναμίες του. Φτιάχνει ένα έργο, σκληρό κάποιες φορές, πέρα από συμπάθειες ή αντιπάθειες. Κρατώντας για τον εαυτό του μια πατρική στάση ενσκήπτει στους ήρωες του με αυστηρότητα αλλά και στοργή. Γι’ αυτό άλλωστε και οι ρόλοι που περιγράφει δεν είναι μονοσήμαντα καλοί ή κακοί, είναι κυρίως ανθρώπινοι, τέκνα δηλαδή των καταστάσεων μέσα στις οποίες διαμορφώνονται. Αν σε κάτι είναι πραγματικά αυστηρός είναι στη στάση του απέναντι στο ρόλο του επίσημου κράτους. Στο έργο του (και εδώ είναι εμφανής οι ομοιότητες με το σήμερα) το κράτος αυτό είναι ένα κράτος αδιάφορο, πέρα και μακριά από την κοινωνία, ένα κράτος αρκετές φορές τιμωρός και εχθρός απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Οι ομοιότητες με το σήμερα δεν εξαντλούνται σε αυτό μόνο. Δεν μπορείς παρά να προβληματιστείς βαθιά όταν βλέπεις τους ήρωες του να επιλέγουν ως λύση στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζουν τη μετανάστευση στην Αυστραλία (χώρα η οποία ήδη δέχεται το μεγαλύτερο τμήμα μετανάστευσης από τη χώρα μας) και ταυτόχρονα να ακούς τα σχόλια θεατών στα διαλείμματα της παράστασης οι οποίοι συζητούν, με ένα τραγικό τρόπο, τον προγραμματισμό που ήδη έχουν κάνει για μετανάστευση στη συγκεκριμένη χώρα.
Όπως επίσης δεν μπορείς να προσπεράσεις εύκολα την κατάσταση των ηρώων του οι οποίοι ζουν σε μια αβάσταχτη καθημερινότητα η οποία χαρακτηρίζεται από ματαιωμένα όνειρα και ελπίδες, κατάσταση την οποία ολοένα και περισσότερο συναντούμε γύρω μας.

Ο Γιάννης Κακλέας είναι από τους σημαντικούς σκηνοθέτες της εποχής μας ειδικά για τη νέα γενιά. Αρκετές φορές στο παρελθόν έχει ανεβάσει παραστάσεις με το βλέμμα στην νεοτερικότητα, με κάποιες από αυτές να χαρακτηρίζονται από υποψίες μεταμοντερνισμού. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση προσφέρει μια αρκετά δυνατή και σύγχρονη, μέσω της σκηνοθεσίας, εκδοχή ενός έργου που γράφτηκε πριν από πενήντα πέντε χρόνια. Η πρότασή του όμως δεν είναι εντελώς επικαιροποιημένη. Στην προσπάθειά του να προτείνει ένα έργο που συνομιλεί με το σήμερα χρησιμοποιεί αρκετά έξυπνα ευρήματα. Δεν είναι μόνο αυτό της εισβολής στο σκηνικό ενός κουκουλοφόρου ο οποίος ξεσπά μέσα στην αυλή και καταστρέφει χωρίς κρίση και λογική, ούτε αυτό της επιδρομής των ΜΑΤ για την απομάκρυνση των κατοίκων της αυλής που αρνούνται να αποδεχθούν την αντιπαροχή του ιδιοκτήτη. Πολύ περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα σχόλια που κάνει μέσω της προβολής σε ζωντανό χρόνο της πλατείας (αυλής;) έμπροσθεν του Εθνικού Θεάτρου. Ακόμη περισσότερο η αντιπαράθεση, πάλι μέσω προβολής, των προτομών ηρώων από το χώρο του πνεύματος αλλά και της επανάστασης του 1821 σε αντιπαράθεση με τις προβολές των κενών και παρατημένων διαφημιστικών πινακίδων (ένεκα και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας) οι οποίες δεσπόζουν πάνω σε πολυκατοικίες – εκτρώματα της πόλης μας.

Οι ερμηνείες τις οποίες έχει αποσπάσει από τους ηθοποιούς του, είναι άνισες. Με το Νίκο Κουρή να διακρίνεται ιδιαίτερα στο ρόλο του κεντρικού ήρωα ο οποίος παραπαίει εξαιτίας του ανάλαφρου και ανεύθυνου χαρακτήρα του, τη Θεοδώρα Τζήμου να αποδίδει άψογα το χαρακτήρα μιας νεαρής, ευκολόπιστης, λαϊκής γυναίκας και το Νίκο Ψαρρά πολύ καλό στο ρόλο του λαϊκού γόη, ο οποίος συμπεριφέρεται ταυτόχρονα με συμφέρον αλλά και παλληκαριά. Οι υπόλοιπες ερμηνείες θα μπορούσαν, άλλες λιγότερο άλλες περισσότερο, να αποδώσουν πιο ολοκληρωμένα τους ρόλους τους. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στους Μανόλη Παντελιδάκη για τα εντυπωσιακά όσο και ευρηματικά σκηνικά καθώς και στην Ελένη Μανωλοπούλου για τα κοστούμια και στο Σάκη Μπιρμπίλη για τους φωτισμούς.
Η αυλή των θαυμάτων αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και βαθιά γνώση του συγγραφέα από το σκηνοθέτη γι’ αυτό και η παράσταση είναι μία από αυτές που αξίζει κάποιος/α να δει οπωσδήποτε.

* Γιάννης Κακλέας από το πρόγραμμα της παράστασης

Η αυλή των θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης
Σχεδιασμός βίντεο Γιώργος Ζώης
Βοηθός σκηνοθέτη Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός σκηνογράφου Μαρία Φιλίππου
Βοηθός ενδυματολόγου Τίνα Τζόκα
Δραματολόγος παράστασης Εύα Σαραγά

Διανομή:
Βούλα Θεοδώρα Τζήμου
Μαρία Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Γιάννης Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Αννετώ Μίνα Αδαμάκη
Ιορδάνης Θοδωρής Κατσαφάδος
Αστά Αγγελική Στελλάτου
Ντόρα Λένα Παπαληγούρα
Μπάμπης Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Στράτος Νίκος Ψαρράς
Όλγα Εύη Σαουλίδου
Στέλιος Νίκος Κουρής
Μηχανικός Γιώργος Τζαβάρας
Ένας Άνδρας - Μηχανικός-Αστυνομικός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Μηχανικός – Ταχυδρόμος - Αστυνομικός Θανάσης Κουρλαμπάς
Ένας Νέος – Εργάτης Μιχάλης Σαράντης
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Αγίου Κωνσταντίνου 22-24
104.37 Αθήνα Τηλεφωνικό κέντρο: 210 5288100
Έως 8 Απριλίου 2012



Διαβάστε περισσότερα!