Για τέταρτη μέρα γινόμαστε μάρτυρες των θηριωδιών που διαπράτουν οι νεοναζιστές του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας.Νοσοκομεία και φαρμακεία βομβαρδίζονται,άμαχοι (μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά) δολοφονούνται, πλοία με ανθρωπιστική βοήθεια εμβολίζονται. Την ίδια στιγμή που σε όλο τον πλανήτη οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ξεχειλίζουν από οργή, οικυβερνώντες (Ε.Ε, Ο.Η.Ε. και βέβαια ο "προοδευτικός" Ομπάμα) ποιούν την νήσσα.Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα του Άρδην μία τοποθέτηση για τα γεγονότα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΖΑ.ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-Ε.Ε. ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Ένα χρόνο πριν η απερχόμενη ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις επαιρόταν σε δημοσιογράφους ότι κατάφερε στην Ανάπολη να φέρει στο ίδιο τραπέζι τους Παλαιστίνιους (διάβαζε Αμπάς) με τους Ισραηλινούς αναθερμαίνοντας τις προοπτικές για ειρήνη στην Παλαιστίνη. Είχε προηγηθεί η αιματηρή αποτυχία των Ισραηλινών στον Λίβανο, όπου τα ισραηλινά ΜΕΡΚΑΒΑ ηττήθηκαν από τους ελαφρά οπλισμένους μαχητές της Χεσμπολάχ. Είχαν προηγηθεί επίσης οι παλαιστινιακές εκλογές, η νίκη της Χαμάς, το πραξικόπημα του Μαχμούτ Αμπάς, ο εμφύλιος, η διχοτόμηση των παλαιστινιακών εδαφών σε εκείνα της λωρίδας της Γάζας όπου τον έλεγχο κράτησε η Χαμάς, και της Δυτικής Όχθης, όπου επικράτησε η μετάλλαξη της PLO.
Ο τρόπος της Κοντολίζα Ράις δεν αποτελούσε βέβαια κάποια στροφή στην αμερικάνικη πολιτική στήριξης της σιωνιστικής εθνοκάθαρσης επί των παλαιστινιακών εδαφών, αντίθετα σηματοδοτήθηκε από την άρση και των προσχηματικών ακόμη πιέσεων στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ, να προχωρήσει σε κάποιες παραχωρήσεις που θα διέσωζαν το κύρος της αμερικάνικης διαμεσολάβησης απέναντι στα φιλικά αραβικά καθεστώτα.
Το σκηνικό που στήθηκε μετά την Ανάπολη ήταν μια επίφαση συνομιλιών που βασικό σκοπό είχαν να διασώσουν το καθεστώς του Αμπάς ως νομιμοποιημένου από την «διεθνή κοινότητα» (κι όχι βέβαια από τον παλαιστινιακό λαό) εκπροσώπου του, ενώ έδιναν και τον χρόνο στο Ισραήλ να ολοκληρώσει τον στραγγαλισμό της Χαμάς, καταδικάζοντας τους κατοίκους της Γάζας σε έναν αργό θάνατο από την έλλειψη των βασικών για την επιβίωση τους: τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, νερό, όλα λείπουν από το 2007 που άρχισε ο αποκλεισμός. Η Γάζα έπρεπε να τιμωρηθεί με τον πιο φριχτό τρόπο γιατί αποδέχτηκε την κυβέρνηση της Χαμάς.
Οι μήνες που πέρασαν ήταν ο χρόνος εφαρμογής μιας προσεκτικά σχεδιασμένης τακτικής του Ισραήλ να κλείσει κάθε άλλο δρόμο στους Παλαιστίνιους παρά μόνο αυτόν που οδηγεί στην κλιμάκωση, που με την σειρά της αποτελεί το πρόσχημα του Ισραήλ για ακόμη σκληρότερα χτυπήματα. Οι εικόνες των ρουκετών Κασέμ που πέφτουν στους οικισμούς των εποίκων χρησιμοποιήθηκαν για να χρωματίσουν την εικόνα του «τρομοκράτη» και να ενοχοποιήσουν την Χαμάς ως υπεύθυνη για το λουτρό αίματος που σχεδίαζαν τα επιτελεία του ισραηλινού στρατού. Το «κακό σπυρί» μιας μη ελεγχόμενης περιοχής έπρεπε να εξαλειφθεί και η ώρα γι αυτό έφτασε στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου 27/12 (παραμονή της Σφαγής των Νηπίων, σύμφωνα με το Ορθόδοξο Εορτολόγιο).
Θα περίμενε κανείς η τραγωδία της Γάζας να δημιουργήσει τους πιο εύλογους συνειρμούς για την αντιστοιχία με τις φασιστικές θηριωδίες στις ευαίσθητες καρδιές των υπέρμαχων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των οργανώσεων, των ΜΚΟ. Όμως όταν πρόκειται για εγκλήματα που διαπράττει το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ εκεί μάλλον υπάρχει ισόβια άφεση αμαρτιών. Η πολιορκημένη Γάζα έμεινε να ασφυκτιά, και οι μόνες απόπειρες ακτιβιστών να σπάσουν τον αποκλεισμό όπως έγινε πρόσφατα με τα πλοία της αποστολής «Ελεύθερη Γάζα» είχε συμβολικό χαρακτήρα, πολύτιμο μεν για την ψυχολογία των πολιορκημένων αλλά ελάχιστα χρήσιμο για το πρόβλημα της πρακτικής επιβίωσης τους.
Η ισραηλινή αεροπορία ξεκίνησε τον ανελέητο βομβαρδισμό της μικρής αυτής γωνιάς (361 τ. χλμ, μικρότερη και από την Θάσο), πάνω στην οποία στριμώχνονται 1.500.000 άνθρωποι με την επιχείρηση «συμπαγές μολύβι». Το μέγεθος των βομβαρδισμών διαψεύδει από μόνο του το επιχείρημα περί επιλεκτικών χτυπημάτων στρατιωτικών στόχων. Πόσο ισχυρές είναι οι υποδομές της Χαμάς ώστε να χρειάζονται 24ωρα βομβαρδισμών από το σύνολο της ισραηλινής αεροπορίας και 100 τόνοι βομβών το πρώτο μόνο 24ωρο; Η απάντηση γίνεται κατανοητή αν γίνει κατανοητό το ισραηλινό στρατιωτικό δόγμα που περιλαμβάνει στους στόχους όχι μόνο στρατόπεδα ή εγκαταστάσεις ασφαλείας αλλά και τεμένη όπως και τις υποδομές του κοινωνικού δικτύου που ανέπτυξε η Χαμάς (παιδικοί σταθμοί, σχολεία, πανεπιστήμια, υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας κλπ) και αποτελούν την αιτία της επιρροής της στον πληθυσμό. Όλα αυτά χτυπιούνται χωρίς κανένα δισταγμό μπροστά στις «παράπλευρες απώλειες», όπως καθιερώθηκε ο όρος από τον αμερικανό στρατηγό Γουέσλει Κλάρκ την εποχή των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.
Η υποκρισία περισσεύει: Ο συνομιλητής της Ανάπολης, Αμπάς ρίχνει την ευθύνη στην Χαμάς, διακρίνοντας την ιστορική ευκαιρία να ξεφορτωθεί μια και καλή το απείθαρχο «γαλατικό χωριό» της Γάζας. Το καθεστώς της Αιγύπτου έπαιξε παιχνίδια με τους τραυματίες και κατηγόρησε την Χαμάς ότι δεν αφήνει τον κόσμο να περάσει στην Αίγυπτο, μέχρι που άρχισαν να μεταδίδονται οι εικόνες των Αιγυπτίων αστυνομικών να πυροβολούν Παλαιστίνιους στο πέρασμα της Ράφα, αυτούς που υποτίθεται ότι εμπόδιζε η Χαμάς. Ο Αραβικός Σύνδεσμος δεν βρίσκει χρόνο να συνεδριάσει, προφανών ως καλοί μουσουλμάνοι βρίσκονται σε διακοπές για τα Χριστούγεννα.
Όσο για τους δυτικούς υπέρμαχους του «πολιτισμού», η στάση είναι απολύτως αναμενόμενη με βάση τον τρόπο της Κοντολίζα Ράις: Ο απερχόμενος εκπρόσωπος της αμερικάνικης προεδρίας καλώντας να σχολιάσει τους βομβαρδισμούς αποκάλεσε την Χαμάς καθάρματα (με την έννοια προφανώς ότι χρειάζεται να τους καθαρίσουν οι ισραηλινές made in USA βόμβες) Ο εισερχόμενος ομόλογος του δήλωσε ευθαρσώς ότι οι ΗΠΑ έχουν πρόεδρο, τον Μπούς (απελθέτω από εμού το ποτήριον τούτο). Άλλωστε, αν θυμάστε, ήταν ο φέρελπις ειρηνιστής Μπάρακ Ομπάμα κι όχι κάποιος νεοχριστιανός που αποκάλεσε την Ιερουσαλήμ «πρωτεύουσα του Ισραήλ», που επέλεξε για προσωπάρχη του οίκου του ένα από τα επιφανή σιωνιστικά γεράκια του Λόμπυ, ή την κυρία Χίλαρυ Κλίντον για υπουργό εξωτερικών. Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση για μια ακόμη φορά παρακολουθεί αμήχανη προσπαθώντας απλά να κρατάει κάποια απόσταση από την επιθετικότητα του Ισραήλ ή μάλλον τις υπερβολές της.
Η σημασία της νέας ανάφλεξης στην Μέση Ανατολή είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να περιοριστεί στους βομβαρδισμούς, ούτε στην εισβολή στην Γάζα για την οποία ζεσταίνουν τις μηχανές τους τα ισραηλινά τεθωρακισμένα. Το καθεστώς του Τέλ Αβίβ έχει συνειδητοποιήσει το «παράθυρο ευκαιρίας» που του παρέχει η επιβεβαίωση της φιλοσιωνιστικής στάσης του συνόλου του αμερικάνικου κατεστημένου. Η επιταχυνόμενη απομείωση της αμερικάνικης στρατιωτικής ισχύος επιβάλλει την εγκαθίδρυση μιας νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας που θα επιτρέψει ένα κράτος που έχει συνδέσει την ύπαρξη του με την άμεση και καταθλιπτική επιβολή της ισχύος του σε όλον τον περίγυρό του να συνεχίσει να το κάνει, εξαλείφοντας προληπτικά κάθε δυνητική απειλή, μεγάλη ή μικρή. Το τοπίο που δημιουργήθηκε μετά το φιάσκο του Ν. Λιβάνου, η επικείμενη αποχώρηση των αμερικάνων από το Ιράκ, η σταδιακή διολίσθηση του Ερντογάν σε έναν μη ελέγξιμο ρόλο στην σκακιέρα της περιοχής, η ισχυροποίηση του Ιράν, επέβαλαν την ανάληψη δράσης ώστε να ανατραπούν οι διαφαινόμενες εξελίξεις. Ο στόχος δεν είναι απλά η ασφυκτιούσα λωρίδα της Γάζας, είναι η εξάλειψη κάθε μελλοντικής απειλής, και τέτοια είναι σήμερα κατ’ εξοχήν το Ιράν. Αν αυτή η υπόθεση είναι σωστή έχουμε να παρακολουθήσουμε κι άλλες πράξεις στο δράμα αυτό.
Θ. Τζιούμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου