Ο Δεκέμβρης του " veto "

Toν Δεκέμβρη που έρχεται, στο πεδίο της Εξωτερικής πολιτικής θα κριθούν πολλά κρίσιμα θέματα. Θα κριθεί η είσοδος σε διεθνείς οργανισμούς τόσο της Τουρκίας όσο και των Σκοπίων και μαζί με αυτές θα κριθούν και οι φιλειρηνικές διαθέσεις των γειτόνων μας. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί όμως είναι ένα σημερινό δημοσίευμα από το ΑΠΕ(το οποίο και αναδημοσιεύουμε) κατά το οποίο ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας απειλεί με βέτο τα Σκόπια (κάτι το οποίο εμείς φοβόμαστε να κάνουμε) εξαιτίας των επεκτατικών τους σχεδίων. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν.



Προκλητικός ο Γκρούεφσκι
Οργισμένη απάντηση της Βουλγαρίας σε αλυτρωτικές δηλώσεις της ΠΓΔΜ

ΑΠΕ
Δεν είναι άνευ όρων η βουλγαρική στήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, τονίζει ο Γκεόργκι Παρβάνοφ
Σόφια

Για «απαράδεκτες εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον της Βουλγαρίας» έκανε λόγο ο πρόεδρος της χώρας Γκεόργκι Παρβάνοφ αντιδρώντας με οργή σε πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι περί «Μακεδόνων του Βαρδάρη, του Αιγαίου και του Πίριν».

Σε ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο Τύπου της βουλγαρικής προεδρίας, ο Γκεόργκι Παρβάνοφ εκφράζει την απορία του για τις θέσεις Γκρούεφσκι και αναφέρει: «Εκτιμώ τη θέση αυτή ως έκφραση εδαφικών διεκδικήσεων, η οποία είναι απαράδεκτη, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της βούλησής της [σ.σ. της ΠΓΔΜ] για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο Βούλγαρος πρόεδρος, ο οποίος πραγματοποιεί τις τελευταίες ημέρες επίσκεψη στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, προειδοποίησε μάλιστα ότι η στήριξη της χώρας του στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ δεν είναι «άνευ όρων».

«Η υποστήριξή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά των ίδιων των γειτόνων μας και από την άμεση άρση παρόμοιων διεκδικήσεων» τόνισε ο κ. Παρβάνοφ και κάλεσε την ΠΓΔΜ να τηρεί με σεβασμό τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις προσχώρησής της στην ευρωπαϊκή «οικογένεια».

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι ένα μέρος των κριτηρίων αυτών «έχει άμεση σχέση με την καλή γειτονία και με την αποτροπή της 'εισαγωγής' άλυτων προβλημάτων στην ενωμένη Ευρώπη».

Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Μαρίν Ράικοφ, ο οποίος συνοδεύει τον κ. Παρβάνοφ στην επίσκεψή του, δήλωσε, ότι η ΠΓΔΜ «θα λάβει ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ΕΕ, μόλις λύσει τα προβλήματα με τους γείτονες της».

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του κ. Γκρούεφσκι, ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών τόνισε πως «τέτοιου είδους δηλώσεις έρχονται, κατηγορηματικά, σε αντίφαση με τις προσδοκίες μας αναφορικά με την καλή βούληση που καλείται να δείξει η 'Δημοκρατία της Μακεδονίας' στην πορεία επίλυσης των προβλημάτων με τους γείτονές της».

Ως προϋπόθεση για τη συνέχιση της βουλγαρικής στήριξης στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, ο κ. Ράικοφ ανέφερε την ανάγκη, να εγκαταλείψει η ηγεσία της ΠΓΔΜ «τη γλώσσα του μίσους και τις αδέξια κρυμμένες διεκδικήσεις, που είναι ασυμβίβαστες με την ευρωπαϊκή συμπεριφορά».

Το κρατικό ραδιόφωνο της Βουλγαρίας έκανε λόγο για νέα όξυνση στις σχέσεις Σόφιας- Σκοπίων και Βούλγαροι πολιτικοί αναλυτές παρομοιάζουν τις δηλώσεις Παρβάνοφ με «πολιτικό σεισμό» πολλών Ρίχτερ, που ταρακούνησε τις σχέσεις Σόφιας- Σκοπίων.

Οι ίδιοι επισημαίνουν στα σχόλιά τους τον ασυνήθιστα οξύ τόνο της βουλγαρικής αντίδρασης απέναντι στις δηλώσεις του Νίκολα Γκρούεφσκι, καθώς, όπως επισημαίνουν, η Σόφια συνήθιζε έως τώρα να αντιμετωπίζει ψύχραιμα και συγκρατημένα τις όποιες προκλήσεις πολιτικών παραγόντων της ΠΓΔΜ, τα τελευταία χρόνια.



Διαβάστε περισσότερα!

Περί θανάτου και (αυτο)θυσίας

ΕΥΡΥΠΙΔΗ «ΑΛΚΗΣΤΙΣ» σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου.
Η Άλκηστις του Ευριπίδη είναι το πρώτο χρονολογικά σωζόμενο έργο του. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια ιδιάζουσα περίπτωση στο χώρο της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας. Μακριά από το να θεωρείται είτε κλασσική τραγωδία είτε σατυρικό δράμα, θα μπορούσε μάλλον να ονομαστεί ειρωνικό δράμα μιας και καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου το κυρίαρχο στοιχείο είναι το υπομειδίαμα καθώς και το ελαφρύ σήκωμα του φρυδιού. «Αν αυτό το έργο είναι τραγωδία είναι μια τραγωδία που κατατρώει τον εαυτό της» (ΘΕΟΦΑΓΙΑ, JAN KOTT, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ).


Σ’ όλη τη διάρκεια του έργου παρατηρούμε μια αποδομητική προσέγγιση εννοιών όπως είναι ο θάνατος, ο έρωτας, η εξουσία, η φιλοξενία, η θυσία, ο ηρωισμός. Αποδόμηση η οποία σαν στόχο έχει να μεταφέρει αυτές τις έννοιες περισσότερο σε ένα ανθρώπινο επίπεδο και άρα να συμφιλιώσει τον θεατή με αυτές. Ουσιαστικά επιτελεί μια προσπάθεια καθαίρεσης από το βάθρο του απροσπέλαστου όσο και άβατου αυτών των εννοιών. Υπό αυτό το πρίσμα αποτελεί ένα έργο το οποίο (με αρκετή δόση αυθαιρεσίας βέβαια) μπορούμε να πούμε ότι εμπεριέχει την ύστερα από πολλά χρόνια παρουσιασθείσα λογική του «λαϊκού θεάτρου».
Σαν έργο λοιπόν, όπου ουσιαστικά η αμφισημία του σοβαρού και του ιλαρού είναι κυρίαρχη, θεωρείται ως αρκετά δύσκολο να παρουσιαστεί. Τούτο γιατί αν ο σκηνοθέτης δεν τηρήσει το μέτρο είναι εύκολο η παράσταση να «μπατάρει» είτε προς την πλευρά της επιθεώρησης είτε προς την πλευρά του μελό.
Εν πάση περιπτώσει, για την Άλκηστη θα μπορούσαν να γράφονται δοκίμια επί δοκιμίων.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος είναι από τους καταξιωμένους σκηνοθέτες του χώρου. Με προέλευση από τον χώρο του κινηματογράφου επέλεξε να αναμετρηθεί με την ιδιαιτερότητα της Άλκηστης. Και κατά την γνώμη μας τα κατάφερε πάρα πολύ καλά. Ειδικά η σκηνή της εισαγωγής κατά την οποία ο Θάνατος συνομιλεί με τον Απόλλωνα είναι μια σκηνή η οποία καθηλώνει τον θεατή. Με την πείρα της κινηματογραφικής του προέλευσης να δίνει τον τόνο, κατορθώνει να προτείνει μια σύγχρονη παράσταση.
Σε αυτό το σημείο ακριβώς συνειρμικά γίνεται η σύγκριση με την άλλη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, τους Πέρσες του Γκότσεφ, τους οποίους σχολιάσαμε στο περασμένο φύλλο.
Δύο έργα από τα σημαντικότερα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, δύο σημαντικοί σκηνοθέτες (ο ένας Έλληνας, ο άλλος Γερμανοτραφής), δύο σύγχρονες προτάσεις, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.
Έχουμε ήδη αναπτύξει ότι σύμφωνα με την προσωπική μας άποψη ο Γκότσεφ, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει, έπεσε εύκολα στην παγίδα του μεταμοντερνισμού. Ο Μοσχόπουλος από την άλλη κατορθώνει να δώσει μια σύγχρονη εκδοχή της Άλκηστης χρησιμοποιώντας έναν επίσης κουστουμαρισμένο Χορό, προσθέτοντας στην παράσταση τη χρήση βίντεο, όμως κρατώντας το νήμα από την εποχή του Ευριπίδη. Έτσι τα σύγχρονα ανάκτορά του θυμίζουν τα κτίρια του Λε Κορμπυζιέ από τη μια αλλά και το μινωικά ανάκτορα από την άλλη. Ο Χορός μπορεί να διέθετε μια επίκαιρη παρουσία και κίνηση αλλά ταυτόχρονα σχημάτιζε και μια έξοχη αναπαράσταση του αετώματος του Παρθενώνα. Στον Άδμητο έβλεπες μια φιγούρα ανώριμου Νεοέλληνα αλλά και τις μινωικές τοιχογραφίες . Η σκηνή, γεμάτη από χώμα, παρέπεμπε από τη μια στην αρχαία θεσσαλική πόλη Φέραι αλλά από την άλλη και στον σύγχρονο θεσσαλικό γεωργικό κάμπο.
Με την ίδια λοιπό μαεστρία που κατάφερε να κρατήσει την επαφή με την πηγή κατάφερε επίσης να καθοδηγήσει και τους ηθοποιούς του. Ανάμεσα σε αυτούς ένας ολοένα και καλύτερος Χρήστος Λούλης (Άδμητος) ο οποίος δείχνει να εξελίσσεται σ’ έναν πάρα πολύ καλό ερμηνευτή, μοναδικό κέρδος για το θέατρο..
Εξ’ ίσου καλός ο Αργύρης Ξάφης στο ρόλο ενός ημίθεου Ηρακλή ο οποίος πατάει με το ένα πόδι στους ανθρώπους και τα πάθη τους (μέθυσος, φαγάς και αγροίκος) και με το άλλο στους θεούς (με τον υπέρμετρο ηρωισμό του και την ασύλληπτη αφοβία του).
Αρκετά καλοί στο ρόλο τους τόσο η Μαρία Σκουλά ως Άλκηστις αλλά και ο Κώστας Μπερικόπουλος σαν Φέρης.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ευτύχησε να έχει την πολύ καλή συνεργασία στα σκηνικά και στα κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου και στην κίνηση της Μάρθας Κλουκίνας, η οποία (συνεργασία) απέδωσε τα μέγιστα στο να μεταφέρει την αμφισημία του κειμένου στο σύνολο της παράστασης.
Στο στοίχημα λοιπόν, στο κατά πόσον μπορεί να ανέβει μια σύγχρονη παράσταση ενός αρχαίου κειμένου ο Μοσχόπουλος βγαίνει νικητής. Μια σκέψη για την αποτυχία των Ευρωπαίων δημιουργών σε αντίστοιχα εγχειρήματα είναι το ότι αυτοί πρέπει να είναι κοινωνοί όχι μόνο του κειμένου αλλά και της πολύχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς η οποία μεσολαβεί ώστε να καταστεί δυνατόν μια σύγχρονη και επιτυχημένη παράσταση. Σε αντίθετη περίπτωση οι προσπάθειες των ξένων σκηνοθετών δυστυχώς αποβαίνουν μάταιες.

Συντελεστές: Αποδοση-σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος, Σκηνικά-κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής, Κίνηση: Μάρθα Κλουκίνα, Σχεδιασμός Video: Νάνσυ Μπινιαδάκη, Σεμπάστιαν Πούρφουρστ, Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου, Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Αγγελόπουλος, Βοηθός χορογράφου: Βαγγέλης Τελώνης.

Διανομή: Άλκηστις: Μαρία Σκουλά, Άδμητος: Χρήστος Λούλης, Ηρακλής: Αργύρης Ξάφης, Θεράπαινα: Μαρία Πρωτόπαππα, Φέρης: Κώστας Μπερικόπουλος, Υπηρέτης: Σωκράτης Πατσίκας, και άλλοι.


Διαβάστε περισσότερα!

Προτάσεις για το Τριήμερο !

Εδω γράφουμε την περιληψη και εδώ το κυρίως κείμενο της ανάρτησης.
Διαβάστε περισσότερα!

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 15ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

Την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 7.00 μ.μ. συνεδριάζει, στο Δημοτικό Κατάστημα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Υμηττού με θέματα ημερήσιας διάταξης:
Α. Επικύρωση πρακτικών.
Β. Ανακοινώσεις
Γ. θέματα.
1. Ψήφιση πίστωσης για κάλυψη εξόδων γιορτασμού της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
2. Ψήφιση πιστώσεων για οικονομική ενίσχυση Νομικών Προσώπων Σχολικών Επιτροπών για υλοποίηση Προγράμματος "Εθελοντή Τροχονόμου".
3. Ψήφιση πίστωσης για ανανέωση συνδρομής του Δήμου στο CD ROM Νομοθεσίας της Δομικής Πληροφορικής.
4. Ψήφιση πίστωσης για εγγραφή του Δήμου συνδρομητή στην Τράπεζα Νομικών Πληροφορικών "Νομοθεσία-Νομολογία".
5. Έγκριση 1ου Ανακεφαλαιωτικού - Τακτοποιητικού Πίνακα Εργασιών του έργου "Ανακαίνιση WC 3ου Δημοτικού Σχολείου Υμηττού και 9ου Δημοτικού Σχολείου Ηλιούπολης".
6. Αναμόρφωση προϋπολογισμού εσόδων & εξόδων Δήμου οικον. έτους 2009.
7. Καθορισμός συντελεστών καθαριότητας και φωτισμού για το οικονομικό έτος 2010.
8. Καθορισμός συντελεστή τελών δημοτικού φόρου για έτος 2010.
9. Καθορισμός συντελεστή τελών χρήσεως πεζοδρομίων και πλατειών για το έτος 2010.
10. Καθορισμός τελών διαφημίσεως για το έτος 2010.


Διαβάστε περισσότερα!

Κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο Δήμο

Σε μια ενδιαφέρουσα συνεργασία προχώρησε το Σωματείο Εργαζομένων στο Δήμο μας. Αποφάσισε να συναντηθεί με τους εργαζόμενους στο Δήμο Ζωγράφου και στο Δήμο Βύρωνα και απο κοινού να κινητοποιηθούν κατά των σχέσεων ελαστικής εργασίας που εφαρμόζονται στους Δήμους. Παραθέτουμε πιο κάτω το κείμενο της προκήρυξής τους.

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ
Βύρωνα – Ζωγράφου – Υμηττού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Άμεσα προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού στους Δήμους
Η σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων
Όχι στα ρουσφέτια Κυβέρνησης και Δημάρχων
Όχι στην ανατροπή των εργατικών δικαιωμάτων


Τα Δ.Σ. των Σωματείων των εργαζομένων
στους Δήμους Βύρωνα – Ζωγράφου – Υμηττού
πραγματοποίησαν συνάντηση και συζήτησαν
τα προβλήματα που δημιουργούνται στις
εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων εξ αιτίας
της πολιτικής που προωθούν Κυβέρνηση και
Δήμαρχοι.. Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για το νόμο
που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση
της Ν.Δ. με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας
της ΚΕΔΚΕ και προβλέπει να γίνουν 20.000
προσλήψεις συμβασιούχων μέσω του ΟΑΕΔ.
Οι συμβάσεις αυτές θα έχουν τριετή
διάρκεια και στη συνέχεια ο εργαζόμενος θα
απολύεται. Ο Δήμος θα χρηματοδοτείται από
τον ΟΑΕΔ με το επίδομα του ανέργου και ο
εργαζόμενος θα αμείβεται όχι με τη συλλογική
σύμβαση των εργαζομένων στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση, αλλά με την κατώτερη σύμβαση.
Η δε πρόσληψη θα αποφασίζεται από το διοικητή
του ΟΑΕΔ με ρουσφετολογικές διαδικασίες, αφού
δεν προβλέπεται καμία διαφανή και αντικειμενική
διαδικασία.
Τα Δ.Σ. των σωματείων εξέφρασαν την
οργή και την αγανάκτηςή τους για την πολιτική
αυτή και δηλώνουν ότι θα αγωνιστούν για να
μην προχωρήσουν οι Δήμοι στην εφαρμογή
αυτού του αντεργατικού προγράμματος, γιατί
είναι ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση της
εκμετάλλευσης των άνεργων, στην ενίσχυση
των πελατειακών σχέσεων και του ρουσφετιού,
στο κτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών
δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην κατάργηση
των συλλογικών συμβάσεων με στόχο τη μείωση
του μεροκάματου.
Τα Δημοτικά Συμβούλια ολόκληρου του
πολιτικού φάσματος οφείλουν να μη
συντάσσονται με τις αντεργατικές πολιτικές
και να προχωρήσουν άμεσα σε προσλήψεις
μόνιμου προσωπικού, για να καλύψουν τα κενά
που υπάρχουν στις υπηρεσίες των Δήμων. Αυτή
θα είναι μια σημαντική θετική πολιτική πράξη
για την αντιμετώπιση της ανεργίας, δίνοντας τη
δυνατότητα μέσα από αξιοκρατικές διαδικασίες
σε όσους θέλουν και αναζητούν εργασία. Να
σταματήσουν τα ρουσφέτια, τις συναλλαγές, την
εκμετάλλευση των ανέργων και των οικογενειών
τους, μέσα από διάφορες μορφές ελαστικής
εργασίας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου,
συμβάσεις έργου, stages, εξστραντζήδες). Οι
εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν καθημερινές
ανάγκες των υπηρεσιών, τους κρατούν όμως
ομήρους με περιορισμένα δικαιώματα και
εξευτελιστικούς μισθούς.
Τα σωματεία των εργαζομένων πιστεύουμε
ότι δικαίωμα στη σταθερή εργασία με πλήρη
εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν όλοι
οι άνεργοι, χωρίς να χρειάζεται να περνάνε από
τα γραφεία Βουλευτών, Δημάρχων και άλλων
παραγόντων.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους άνεργους
σε ένα κοινό, ταξικό, αγωνιστικό μέτωπο
αξιοπρέπειας ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές
από όποια κυβέρνηση ή Δημοτική Αρχή και αν
προωθούνται, για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί τις
σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Τα Δ.Σ


Διαβάστε περισσότερα!

Για την Νέα Κυκλοφοριακή Μελέτη στον Δήμο Υμηττού

Εκ νέου απόρριψη των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων του Δήμου Υμηττού !!!
Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο της ΣΧΕΔίΑΣ :


Την περασμένη Τετάρτη 14 Οκτωβρίου συζητήθηκε στην Ειδική Επιτροπή Περιφέρειας Αττικής η προσφυγή του Δήμου Υμηττού με την οποία ζητούσε την άρση της απόφασης του Γεν.Γραμματέα της η οποία ακύρωνε την απόφαση του Δημ. Συμβουλίου και της Δημαρχιακής Επιτροπής για τις νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

Έχοντας στα χέρια μας την προσφυγή του Δήμου μείναμε έκπληκτοι με το περιεχόμενό της.
Σε αυτήν λοιπόν διαβάζουμε "ότι το σύνολο των δημοτών του Υμηττού έχει υποδεχθεί με χαρά την επίδικη πεζοδρόμηση" (!!!).
Ακόμη, όσον αφορά την έγκριση απο τον ΟΑΣΑ, σε άλλα σημεία της αναφέρεται ότι η έγκριση αυτή δεν απαιτείται ενώ σε άλλα ότι θα ζητηθεί ως απαραίτητη.
Τέλος στο έγγραφο του Δήμου Υμηττού γίνονται απίστευτες αλχημείες στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί πως η απόφαση μετατροπής της Κων/πόλεως απο δρόμο ήπιας κυκλοφορίας μετεξελίχθηκε σε πεζοδρόμηση.

Σε μια διαδικασία η οποία κράτησε πάνω απο πέντε ώρες η Δημαρχιακή Αρχή προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, μετατρέποντας το κρέας σε ψάρι.

Οι προσπάθειές της όμως έπεσαν στο κενό και η Περιφέρεια εκ νέου ακύρωσε την 136/2009 απόφαση του Δημ. Συμβουλίου καθώς και τμήματα της 137/2009 απόφασης οι οποίες αφορούν στις ρυθμίσεις τις οποίες προτίθεται να εφαρμόσει.

Εδώ και αρκετούς μήνες το περιοδικό μας, συμμετέχοντας στις σχετικές διαβουλεύσεις αλλά και στην Ανοικτή Επιτροπή Κατοίκων, επεσήμανε τόσο το πρόχειρο και εικονικό της διαδικασίας όσο και τα προβλήματα τα οποία θα προκαλέσει η πεζοδρόμηση της Λ. Κων/πόλεως.
Εις μάτην. Κάποιοι/ες μέσα στο δημαρχιακό μέγαρο επιμένουν πεισματικά εν είδει προσωπικού γοήτρου και αρνούνται όχι μόνο να συνομιλήσουν ουσιαστικά και δημοκρατικά με την κοινωνία του Υμηττού αλλά και να δούν τα προβλήματα τα οποία θα προκαλέσουν οι αποφάσεις τους.
Μαθαίνουμε ότι παρ'ότι οι αποφάσεις της Δημαρχιακής Αρχής έχουν απορριφθεί είτε απο τα αρμόδια όργανα (Περιφέρεια) είτε απο την κοινωνία του Υμηττού (στη συντριπτική πλειοψηφία της) θα επιμείνουν στην μέχρι τώρα αδιέξοδο πορεία τους.

Όμως το γινάτι βγάζει μάτι.
Διαβάστε περισσότερα!

Όταν οι αντεξουσιαστές συναντούν τον Πατριωτικό χώρο !

<
Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Παν. Παπαδόπουλου (Κάιν) του αντεξουσιαστικού χώρου, από το Παρόν της Κυριακής, όπου τοποθετείται στα του Πατριωτισμού και του καψίματος του Ρεσάλτο.


04/10/2009

Μπορείς να διαφωνήσεις σε όλα μαζί μου, αλλά αν με παραδώσεις στη φωτιά και στο τσεκούρι έχεις γίνει ένας ακόμη φασίστας!

«… Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Αυτή η αγάπη, όπως γενικά όλες οι ανθρώπινες αγάπες, είναι στη βάση της ένα αίσθημα αρχικά εντελώς φυσιολογικό, ζωώδες. Δεν είναι καθόλου αρετή ούτε καθήκον ούτε θεωρία. Είναι φυσικό γεγονός, αρχικά πολύ περιορισμένο, που δεν ξεπερνά καθόλου τα στενά όρια της κοινότητας. Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού, δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα που μιλά ή μάλλον δεν γνωρίζει άλλη και μόνο με τη δική του μπορεί να εκφράσει ό,τι σκέφτεται, ό,τι αισθάνεται και να ζήσει κοινωνικά, ανθρώπινα. Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές και λαθεμένες αντιλήψεις της χώρας του. Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες και αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης. Αν καλύπτουν ένα έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός. Αλλά για μια φορά ακόμα, αυτός ο πατριωτισμός, έστω και αν καλύπτει ένα ολόκληρο έθνος, δεν είναι αρετή, καθήκον ή δόγμα, είναι γεγονός μοιραίο, φυσικό, που πρέπει να το δούμε, να το αναγνωρίσουμε, να το σεβαστούμε όπως πρέπει να παρατηρήσουμε, αναγνωρίσουμε, σεβαστούμε καθετί που υπάρχει και όπως πρέπει να σεβαστούμε κάθε φυσική μορφή της ανθρώπινης ελευθερίας…».
Μιχαήλ Μπακούνιν (Εκδόσεις Πλέθρον, 1984)

Υπάρχουν θέσεις και απόψεις γύρω μας που διαφωνούμε, πιθανά και να μας εξοργίζουν.

Η ελληνική σημαία, όμως, πίσω από το γραφείο του Μιχαλολιάκου και το «αίμα, τιμή» των συντρόφων του Περίανδου Ανδρουτσόπουλου δεν είναι σε καμία περίπτωση η ίδια σημαία, οι ίδιες μισάνθρωπες πολεμικές κραυγές γιʼ αυτόν που έχει αγνή και άδολη αγάπη και αγωνία για την πορεία της χώρας του από την κακοδιαχείριση, την κλοπή, την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό της εξουσίας που τον έχουν φθάσει στον πάτο της οριακής επιβίωσης.

Ο φασίστας είναι σε διαρκή πόλεμο και μίσος με τους γείτονές του, με τους μετανάστες, τους άλλους λαούς που τους θεωρεί «απολίτιστους» και «βάρβαρους» που οφείλουν να δώσουν «γη και ύδωρ» στα τάγματα εφόδου και τις συμμορίες της «ανώτερης λευκής δύναμης».

Ο απλός άνθρωπος, ο «φοβισμένος νοικοκυραίος» και ο «υποταγμένος μικροαστός» κατά την «αυθεντία» μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που δεν είναι «πεφωτισμένος» όπως εμείς αλλά και δεν γίνεται να μη ζήσουμε χωρίς αυτόν και αυτός χωρίς εμάς, είναι ο ίδιος που δεν αφήνει τους εκμεταλλευτές και παραχαράκτες της αγάπης του για τη χώρα που γεννήθηκε και αγωνίσθηκε να βάλουν ανάμεσα σε αυτόν και τον γείτονά του τον φανατισμό, τα κανόνια, τη διχόνοια, τη διαίρεση και την αλληλοεξόντωση. Είναι ο ίδιος που καλλιεργεί την αλληλεγγύη, τη φιλία και τη διεθνιστική ένωση όλων των λαών, όλων των εργαζομένων, όλων των αγροτών!

Οι ανόητες αυτές λοιπόν ταυτίσεις –πατριωτισμού και εθνικισμού– κυοφορούν επικίνδυνες αντικοινωνικές και αντιλαϊκές μεθόδους που γλιστρούν εύκολα στη συκοφάντηση, στη λασπολογία, στο άδικο και στον φασισμό απέναντι σε πρόσωπα, χώρους και συλλογικότητες!

Είναι ταυτίσεις και γενικεύσεις που προκαλούν απογοήτευση και ρήξη με την κοινωνία, τεράστια ήττα για την Αριστερά και όλο το κίνημα, βήμα ανόδου σε συντηρητικές και ακροδεξιόστροφες πολιτικές που όραμά τους είναι να «κλειδώσουν» τους λαούς στον πάγο της απόλυτης αστυνομοκρατίας και καταστολής, νομιμοποιώντας σκληρά μέτρα για κάθε απόπειρα αντίστασης!

Εύκολο και ανώδυνο είναι να κρατηθείς μακριά από τον φασισμό, δύσκολο είναι να μην πάρεις από την πρέζα της ολέθριας ιδεολογίας του που σκοτώνει αργά, όπως η ηρωίνη και το αλκοόλ, εδώ δίπλα στην πλατεία και στους δρόμους των Εξαρχείων, πολύ κοντά στα αποκαΐδια της Σολωμού 5 που γιʼ αυτά «δεν άκουσε, δεν είδε» (παρά την πληροφορία με τον χαιρέκακο απαράδεκτο σχολιασμό και εγκωμιασμό του γεγονότος, στο Athens Indymedia) κανένα δημοσιογραφικό «αυτί» ή φακός των ΜΜΕ.

Ακόμη όμως και τον φασισμό, αν θέλεις να τον νικήσεις και να τον ξεπεράσεις, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο χρησιμοποιείς τον στόλο των δικών του όπλων, της δικής του ισοπεδωτικής ολοκληρωτικής αντίληψης για το ξεπάστρεμα και τον αφανισμό όσων τολμούν να σκέφτονται διαφορετικά και να κινούνται έξω από το νεοναζιστικό κλειστό κύκλωμα για την «ομοιόμορφη εξέλιξη» του κόσμου.

Η «αλάνθαστη αλήθεια» της ψευτοαντιφασιστικής ελίτ που με τη βαριοπούλα και το στουπί έκαψε και κατέστρεψε τα γραφεία του περιοδικού «Ρεσάλτο», γελιέται πως «εναντιώθηκε στον φασισμό».

Στον φασισμό προσκύνησε και του «έκανε» ακόμη ένα «αυγό» δίπλα στα υπόλοιπα και διαφόρων χρωμάτων και υπογραφών «αυγά» που προστατεύει γύρω του το «φίδι». Τον δικό της φασισμό κατήγγειλε πάνω στις στάχτες του κατεστραμμένου εντύπου «Ρεσάλτο», που δήθεν ήθελε να καταγγείλει για «φασισμό» και «σύνδεση με τους ρατσιστές»!

Στον Χρυσαυγιτισμό έδωσε το χέρι της αφήνοντας πίσω από τα συντρίμμια το μήνυμα πως «εκείνη η μέρα» που τραγουδήσαμε, πραγματικά θα αργήσει ή δεν θα έρθει ποτέ!

Πίσω από τον πατριωτισμό κρύβονται αρκετές φορές ρατσιστές, πατριδοκάπηλοι και εθνοφασίστες, κοινοί δολοφόνοι που στο όνομα της «εθνικής υπερηφάνειας και ενότητας» είναι πρόθυμοι να ρίξουν τους λαούς στον εμφύλιο και στο σφαγείο. Πίσω από τον αναρχισμό όμως δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς τραμπουκισμός και φασισμός. Ο αναρχισμός ήταν και θα είναι σε σύγκρουση με μηδενιστικές ομάδες και επιτροπές που αναπαράγουν τον φασισμό, τον ατομισμό και την τυφλή βία μέσα στην κοινωνία, είτε είναι στα Εξάρχεια είτε στον Άγιο Παντελεήμονα και την Πάτρα!

Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να καταλάβει, ας αφήσει την αναρχία έξω από τη «νύχτα των κρυστάλλων» που τον έχει τυλίξει στον σεχταρισμό και στο αφιόνι της!

Όποιος έχει κάτι να πει, όποιος έχει λόγο και στόμα ας πάει στο κάθε «Ρεσάλτο» και στο κάθε βιβλιοπωλείο ή περιοδικό ή εφημερίδα να «ξεσπάσει» τις διαφορές του και να προβάλει μέσα από τη συζήτηση και την υγιή πολιτική αντιπαράθεση τα προβλήματα και τη διαμαρτυρία του!

Αλλά ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟΜΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟ, παρά μόνο έναν νέο αναδυόμενο και καλοθρεμμένο Χιτλερίσκο και Μουσολίνι στο κεφάλι και στην κοιλιά σας που σας κατέβασε άλλη μια φορά στο επίπεδο που ήθελαν!

Είναι αθάνατοι, γιατί τους συντηρείτε με τη δράση σας ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!

Ο Φύρερ και ο Μουσολίνι σάς το γάζωσε το μυαλό, γιατί εκεί ήταν ο στόχος και δεν είχατε καθόλου τον νου σας. Κάντε αυτοκριτική γρήγορα για τις επιλογές σας, αλλιώς είσαστε «χαμένοι από χέρι»... «κάτοικοι των Εξαρχείων».


Τα Εξάρχεια, ελπίζω και εύχομαι, δεν είναι υπερήφανα (άλλη μια φορά) για τις «αντιφασιστικές» επιχειρήσεις αρετής σας που συνεχίζουν να δαιμονοποιούν και να στοχοποιούν την περιοχή της «αδιαμεσολάβητης και ελεύθερης έκφρασης». Τα χειρότερα έρχονται και όσο συνεχίζετε μερικοί/κές έτσι, τις συνέπειες θα τις δούμε και θα τις υποστούμε όλοι και όλες μας πολύ γρήγορα! Μάταια θα φωνάζουμε «αλληλεγγύη» και συνθήματα, κανείς δεν θα είναι γύρω μας να μας ακούσει όταν η φωτιά θα καίει και «το δικό μας σπίτι»! Τους διώξατε, τους διώξαμε, τους απαξιώσαμε όλους γιατί η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και η έπαρση στάθηκαν πιο δυνατές γράφοντας στον τοίχο με μπογιά που δεν σβήνει πως «και από εδώ πέρασε ο φασισμός»...

Μισή ντροπή και ευθύνη δική μου για εδώ που φθάσαμε, μισή ντροπή και ευθύνη δική σας για ό,τι κάνατε (για να το μοιραστούμε δίκαια...), όχι συντροφικά, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, σε φασιστικές πρακτικές.



ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Κάιν)
Μεμονωμένο άτομο από το
αναρχικό και ελευθεριακό κίνημα




Διαβάστε περισσότερα!

Καλό βόλι, συντρόφισσες και σύντροφοι !

Δεδομένης της συμπάθειας του ιστολογίου για τον Στάθη, το τελευταίο προεκλογικό σχόλιό μας δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το σημερινό σημείωμά του στην Ελευθεροτυπία.

Κερί ο καιρός...

Οι τραπεζίτες κυβερνούν ακόμα. Το μόνον, εις όσα τους αφορούν, που φάνηκε να απασχολεί τους ισχυρούς του κόσμου στη διάσκεψη των G20 στο Πίτσμπουργκ ήταν οι παροτρύνσεις Σαρκοζί να τους μειωθούν κάπως τα μπόνους

στο πλαίσιο της... ηθικοποίησης (!) του καπιταλισμού! Δεν είναι δυνατόν να πηδάνε απ' τα παράθυρα οι εργαζόμενοι της Φρανς Τέλεκομ και τα γκόλντεν μπόυς να σφυρίζουν αδιάφορα

όπως οι βόμβες πάνω απ' τα κεφάλια των Αφγανοπακιστανών! Σωστόν...

......................................

Οταν βλέπετε στις εφημερίδες χάρτες και γραφήματα για το «πώς θα μπορούσε το Ισραήλ να πλήξει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν», να ετοιμάζεστε

για τον επόμενο πόλεμο της διπλανής πόρτας...
Φύγε εσύ (Ν.Δ.)!

Ελα εσύ (ΠΑΣΟΚ)!

Στη χώρα αυτή οι βάρβαροι ήταν πάντα η λύση!

Ουδέποτε αμέλησαν να εμφανισθούν.

Ουδέποτε νύχτωσε αφήνοντάς μας να τους περιμένουμε, έστω απορώντας τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς, όχι! οι βάρβαροι έρχονται πάντα, έρχονται στην ώρα τους, διαδέχονται ο ένας τον άλλον

οι βάρβαροι πάντα διαβαίνουν

κι έρχονται τσιφ και φθάνουν

πάντα στην ώρα τους, βλάπτοντες και οι δύο τη Συρία το ίδιο....

Ομως, αύριο ψηφίζουμε.

Μεγάλη ημέρα (που ενίοτε κρατάει τέσσερα χρόνια).

Ο πατέρας μου όταν πήγαινε στις κάλπες φορούσε τα καλά του σαν να πήγαινε επίσκεψη (η μαμά, έτσι κι αλλιώς δεν έβγαινε ποτέ απ' το σπίτι χωρίς τα καλά της) -νομίζω ότι στα χέρια τους, το ψηφοδέλτιο πήγαινε κι αυτό στις κάλπες (ανυποψίαστο ότι κάποτε θα πήγαινε στις κάλτσες), πλυμένο, χτενισμένο και καθαρό, οπλισμένο με τα όνειρα για τα παιδιά, το μέλλον τους, τις σπουδές τους.

Νομίζω ότι για τη μάνα μου και τον πατέρα μου αυτό ήταν η Ελλάδα, το μέλλον των παιδιών τους, η ζωή τους, η αξιοπρέπειά τους,

δεν ήταν οι ίδιοι, η «παιδική τους ηλικία» κι άλλα τέτοια εύκολα, αλλά οι προσδοκίες τους για εμάς

τα ξαδέρφια μου, τα γειτονόπουλα, τα παιδιά των συγγενών απ' τα γύρω χωριά, όλες εκείνες τις φατσούλες

με τα περίεργα μάτια που πήγαιναν σχολείο, έκαναν αταξίες ή μάθαιναν από νωρίς μια τέχνη, αφού δεν «έπαιρναν τα γράμματα», να «βγουν αύριο άνθρωποι στην κοινωνία».

...........................................

Μεγάλωσα, είδα -που λέει ο λόγος- άστεα πολλά και νόον έγνω (αν και δεν είναι βέβαιον ότι έβαλα μυαλό), χώρισε η ήρα από το στάρι

και τώρα -από χρόνια δηλαδή- ψηφίζω κάθε φορά κι εγώ για τη δική μου Ελλάδα και τον δικό μου κόσμο.

Σε όλην αυτήν τη διαδρομή κατάλαβα ότι άλλοι από μας αντιλαμβάνονται την ιστορία ως φορτίο κι άλλοι ως έμπνευση.

Κι έτσι έφθασα να έχω φίλους δεξιούς πιο αριστερούς από κάποιους «αριστερούς». Ανθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια με έμαθαν την αξία του καλού

της «Αριστεράς του Καλού», όπως έλεγε ένας πρώην τουπαμάρος στο Μοντεβιδέο, ο οποίος κάθε βράδυ οργανώνει στο μπαράκι του συναντήσεις των ανθρώπων της γειτονιάς -ποιος είναι άρρωστος; πότε θα βάψουμε το σχολείο; ξέμεινε από λεφτά για τους φτωχούς ο παπάς;

μια Αριστερά της σύγκρουσης, της καταγγελίας, της διαδήλωσης, αλλά και της ανοιχτής αγκαλιάς, της φροντίδας προς τον πλησίον, της καλής παρέας

του σεβασμού προς τους άλλους,

των ωραίων ιστοριών και των βιβλίων.

..........................................

Λέω λοιπόν να πάω κι αυτήν τη φορά στις κάλπες με αυτήν την ποίηση της ταξικής πάλης στον νου και την καρδιά σε αυτή τη γιορτινή μελαγχολία της δημοκρατίας, που δημοκρατία δεν είναι.

Αύριο ζητούν απ' τους πολίτες των 700, των 1.000 και των 2.000 ευρώ τον μήνα, από τους ανέργους και τους ξεχασμένους χωρικούς την ψήφο τους εκείνοι που τους έχουν καταδικάσει σε αυτήν τη μίζερη παρακμή, οι υπηρέτες των Δυνατών, γαλάζιοι και πράσινοι.

Τους πάει πολύ το μαύρο και μια μέρα, κάποτε, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον θα το φορέσουν για τα καλά

πενθώντας για τα ψέματα που δεν θα μπορούν να λένε πια, για τις αμαρτίες που θα 'ναι πλέον αδύνατον να απολαύσουν.

* * *

Καλό βόλι, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, καπετάνισσες και ναυτάκια μου.

Κάποια μέρα κουμάντο στην Τράπεζα της Ελλάδος θα κάνει ο Ισαάκ Ασίμωφ και ψηφοδέλτια θα μοιράζει στα νοικοκυριά των αγρών ο Παπαδιαμάντης.

Ισως όχι, και βέβαια όχι, μετά την 5η Οκτωβρίου 2009, αλλά κάποια μέρα...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.Χ.2009 stathis@enet.gr
Διαβάστε περισσότερα!

ΡΗΞΗ 55

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Η ΡΗΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Αντιγράφουμε από το σχόλιο της Σύνταξης:
Οι επικείμενες εκλογές, θα μείνουν στην Ιστορία σαν οι εκλογές που καταπιάστηκαν σχολαστικά με το δάκτυλο και καθόλου με το φεγγάρι. Πράγματι, ενώ η στρατηγική, που τουλάχιστον επί 15ετίας, ακολούθησε η χώρα καταρρέει θεαματικά, με όλες τις παραμέτρους της να έχουν οδηγηθεί καταφανώς σε αδιέξοδο, η ατζέντα τούτης της εκλογικής αναμέτρησης μοιάζει να αγνοεί επιδεικτικά το γεγονός αυτό. Ενώ πλέον, ολοένα και περισσότερο γίνεται φανερό ότι η Τουρκία εκδηλώνει έναν ανανεωμένο, ρωμαλέο περιφερειακό ιμπεριαλισμό ο οποίος στο άμεσο μέλλον θα υπονομεύσει καίρια την ανεξαρτησία της χώρας μας, ενώ ο ελληνικός παρασιτισμός έχει οδηγήσει την χώρα μας στο επίκεντρο των δονήσεων που προκαλούνται από την οικονομική κρίση και ενώ καθημερινά εμφανίζονται συμπτώματα σοβαρότατης διάρρηξης του κοινωνικού ιστού (βλ. μεταναστευτικό, φτώχεια, ανεργία και εγκληματικότητα), καθημερινά στις τηλεοράσεις βλέπουμε τους πολιτικούς να κοκορομαχούν για οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτά τα καθοριστικά ζητήματα. Γι' αυτό και, οι επικείμενες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου είναι εκλογές «εσωτερικού χώρου», ενδέχεται να σηματοδοτήσουν απλώς μια αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της ποικιλώνυμης κρίσης, και όχι μια αλλαγή πορείας που θα μας βγάλει έξω από αυτήν.

Διαβάστε στη Ρήξη Σεπτεμβρίου (τ. 55) που κυκλοφορεί:

- Εκλογές «εσωτερικού χώρου».

- Αριστερά σκάνδαλα, δεξιά σκάνδαλα.

- Η Ελλάδα στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

- Για ένα κίνημα αποτροπής της διάλυσης της Κύπρου.

- Η ανάδυση του σινο-ρωσικού άξονα στην Κεντρική Ασία.

- Παρανάλωμα της Αττικής: Τις (δεν) Πταίει.

- Σάμος: Ένα παράδειγμα αυτο-οργανωμένης δασοπυρόσβεσης.

Διαβάστε περισσότερα!

Διαμαρτυρία κατά των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων στη Λ.Κηφισίας

Κί όμως οι αγώνες δεν σταματούν ενόψει των εκλογών. Αντιγράφουμε από το in.gr:



Την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας επέλεξαν για να διαμαρτυρηθούν για τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, συγγενείς ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους στην άσφαλτο εξαιτίας αυτών.


Η συγκέντρωση θα γίνει σήμερα στις 4.00 μμ στη Λεωφόρο Κηφισίας 362, στην εναέρια πεζογέφυρα μετά το Υγείας, με βασικό αίτημα την αφαίρεση των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων που έχουν στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες οδηγούς.


Σύμφωνα με το νόμο, η τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων σε δρόμους και πεζοδρόμια απαγορεύεται, επειδή προκαλούν σύγχυση, θαμπώνουν τους οδηγούς και τους αποσπούν την προσοχή.


Υποχρεωμένοι να τους αφαιρέσουν είναι κατά πρώτο λόγο ο δήμος εντός των διοικητικών ορίων του οποίου έχουν τοποθετηθεί, καθώς και το αρμόδιο όργανο της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ ή της Περιφέρειας στο πλαίσιο της διοικητικής εποπτείας του δήμου.
Διαβάστε περισσότερα!