ΜΙΚΡΟ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΠΕΪΚΟΥ
Γεννήθηκα στο Ξηροχώρι της Εύβοιας.
Στον πόλεμο είμαι φοιτήτρια της Νομικής στην Αθήνα.
Οργανώνομαι και δουλεύω παράνομα μαζί με τον Λ. Κύρκο σο Πανεπιστήμιο.
Συλλαμβάνεται ο Αδερφός μου και οδηγείται στις φυλακές.
Πλαστογραφώ την υπογραφή του πατέρα μου και κατατάσσομαι στον ΕΛΑΣ.
Δε νιώθω καθόλου διαφορετικά από τις άλλες γυναίκες της ιστορίας αυτού του τόπου.
Η Αντίσταση δεν είναι προσωπική μου υπόθεση, είναι εθνική.
Η πρώτη μου μάχη είναι στο Καρπενήσι.
Ξέρω ότι αμύνομαι, δε θέλω να κάνω κακό σε κανένα, αλλά ο απέναντί μου είναι εχθρός.
Σημαδεύω και πυροβολώ. Φοβάμαι. Καταλαβαίνω στο πρόσωπο του διπλανού μου τι σημαίνει σύντροφος.
Κόβω την κοτσίδα μου για να παρελάσω στην απελευθέρωση.
Αφήνω το όπλο μου στη Βάρκιζα.
Παντρεύομαι τον Γιωργούλα Μπέικο.
Ξαναπιάνω το τουφέκι για να αμυνθώ δεύτερη φορά με το Δημοκρατικό Στρατό.
Το αφήνω ηττημένη πια στα Αλβανικά σύνορα και φεύγω περνώντας στο Άγνωστο.
Τρομάζω.
Ζω 27 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Φοιτήτρια στην Ακαδημία Κινηματογραφίας της Σοβιετικής Ένωσης στην τάξη του Μιχαήλ Ρομ. Με τον συμμαθητή και πολύ καλό φίλο μου Αντρέι Ταρκόφσκι, στο Γ΄ έτος σκηνοθετούμε μαζί τους Φονιάδες του Έρνεστ Χέμινγουει.
Δουλεύω ως εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μόσχας.
27 χρόνια χωρίς να έχω ιθαγένεια.
Ψάχνω να βρω κάποιον ν’ ακούσει την ιστορία. Τη λέω παντού.
Η επιστροφή.
Επιστρέφω στην Ελλάδα με την τέφρα του Γιωργούλα σαν την Ηλέκτρα.
Η Ελλάδα. Στα όνειρά μου. Βλέπω ακόμα ότι τρέχω στα βουνά.
Πατρίδα μου είναι όλα αυτά. Είναι η αίσθηση που έχω για όλα αυτά.
ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΪΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου