
Αυτό μου θύμισε το σκίτσο του Μανάρα που αναρτώ. Μια νεαρή πάλλουσα ύπαρξη, σαν αναδυόμενη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι πάνω από τη γκρίζα μάζα, απερίσπαστη να διαβάζει Κάφκα.
Ένα από τα βιβλία που με σημάδεψαν στη νιότη μου ήταν το "Οι ριζικές ανάγκες" των Άγκνες Χέλερ και Ντέηβιντ Κούπερ (Εναλλακτικές Εκδόσεις). Σε αυτό αναφέρεται ότι οι ριζικές ανάγκες του Ανθρώπου είναι δυο: ο Έρωτας και η Επανάσταση. Αυτό ακριβώς μου φέρνει στο νου το σκίτσο του Μανάρα, η διαφήμιση του Γκοντάρ ή εκείνη η αγαπημένη φωτογραφία από τον Γαλλικό Μάη όπου ένα ζευγάρι φιλιέται στα οδοφράγματα του Παρισιού.
Και αυτό προσπαθώ στη ζωή μου: Πάντα ερωτευμένος με την Ζωή και τους Ανθρώπους, πάντα εξεγερσιακός απέναντι σε κάθε καταπιεστική κατάσταση. Και σε αυτό το μονοπάτι συνεχίζω..., αμετανόητος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου