Ο Άη Βασίλης στην Παλαιστίνη δεν έχει δώρα να μοιράσει.

Στην Παλαιστίνη εφέτος, για την ακρίβεια και εφέτος, ο Άη Βασίλης δεν θα μοιράσει δώρα. Με τον αποκλεισμό που έχουν επιβάλει τόσο το Ισραήλ όσο και η Αίγυπτος, μόνο 41 φορτηγά με οικοδομικά υλικά έχουν καταφέρει να περάσουν στην πολύπαθη Γάζα το τελευταίο χρόνο. Μέχρι λοιπόν οι Παλαιστίνιοι να αποκτήσουν Πατρίδα θα είναι απασχολημένος στα οδοφράγματα.


Ισραηλινό τείχος αντικρύζουν οι προσκυνητές που επισκέπτονται τη Βηθλεέμ Reuters
Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές θα επισκεφθούν και φέτος την Βηθλεέμ

«Ειρήνη υμίν». Αυτή η επιγραφή, κρεμασμένη σε ισραηλινό φυλάκιο, υποδέχεται όσους επισκέπτονται αυτές τις ημέρες τη Βηθλεέμ για να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού. Την ίδια ώρα ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και τη γενέθλια πόλη έχει υψωθεί ένα πανύψηλο τσιμεντένιο τείχος, γεμάτο με παρατηρητήρια.

Σε μήνυμα που εξέδωσε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης για να υπενθυμίσει στον κόσμο την ύπαρξη του τείχους, αναφέρει ότι αυτό συμβολίζει «Χριστούγεννα χωρίς ελπίδα» για την αρχαία πόλη, όπου η καθημερινή ζωή κατακερματίζεται και ασφυκτιά από την ισραηλινή στρατιωτική παρουσία.


Το Ισραήλ άρχισε την ανέγερση αυτού του τείχους, το ύψος του οποίου φτάνει τα 8 μέτρα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη όταν ξέσπασε η δεύτερη παλαιστινιακή Ιντιφάντα με φονικές βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας σε ισραηλινά καφενεία και λεωφορεία το 2000.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει κηρύξει το τείχος παράνομο, διότι ανεγέρθηκε σε έδαφος που κατέκτησε το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967 και όπου οι Παλαιστίνιοι φιλοδοξούν να ιδρύσουν το κράτος τους.

«Για πρώτη φορά στη διάρκεια 2.000 χρόνων Χριστιανισμού, η Βηθλεέμ και η Ιερουσαλήμ θα είναι αποχωρισμένες, μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του ισραηλινού τείχους στη βόρεια πλευρά της πόλης της Βηθλεέμ», επισημαίνει η ανακοίνωση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Ωστόσο, η έλευση προσκυνητών αναμένεται να είναι φέτος αυξημένη, όπως δήλωσε ο υπουργός Τουρισμού της Παλαιστινιακής Αρχής Χόλουντ Ντάιμπες- Αμπού Ντάγεχ, ο οποίος υπολογίζει σε 40.000 ως 50.000 τον αριθμό των επισκεπτών.

Πολλοί από τους επισκέπτες είναι Παλαιστίνιοι χριστιανοί από το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη, αλλά υπάρχουν και λίγοι που προέρχονται από τη Λωρίδα της Γάζας, η οποία ελέγχεται από τους ισλαμιστές της Χαμάς και είναι αποκλεισμένη από το Ισραήλ.

Σύμφωνα με πηγές των αρχών της Γάζας, το Ισραήλ ενημέρωσε στην εκκλησία ότι θα επιτρέψει μόνον σε 200 από τους τουλάχιστον 700 Παλαιστίνιους που το ζήτησαν, να βγουν από τη Λωρίδα της Γάζας για να επισκεφθούν τη Βηθλεέμ.

Περνώντας μέσα από ατσάλινες πύλες στον δρόμο του από την Ιερουσαλήμ στη Βηθλεέμ, ο φετινός επισκέπτης θα αντικρύσει μία μεγάλη επιγραφή να κρέμεται από ένα ισραηλινό στρατιωτικό φυλάκιο και να τον καλωσορίζει με την ευχή: «Ειρήνη υμίν».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/R


Διαβάστε περισσότερα!

Μποϋκοτάζ στο ισραηλινό απαρτχάιντ!

Τη Δευτέρα 14/12 η ισραηλινή πρεσβεία και το Ίδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάσης» διοργανώνουν εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής με ομιλητή τον νομπελίστα Ισραηλινό (και περήφανο για την σιωνιστική διαπαιδαγώγησή του) Aaron Ciechanover, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Technion-Israel Institute of Technology της Χάιφας και θέμα "Πού μας οδηγεί η ιατρική του 21ου αιώνα;".
Ως εκπρόσωποι ενός καθεστώτος απαρτχάιντ οι «άνθρωποι» της ισραηλινής πρεσβείας θα πρέπει να μας βρίσκουν απέναντί τους σε κάθε προσπάθεια να ξεμυτίσουν από το άντρο τους ακόμα και για την πιο «αθώα» φαινομενικά εκδήλωση

Συνάμα στα πλαίσια της Παλαιστινιακής Καμπάνιας για Πολιτιστικό και Ακαδημαϊκό Μποϋκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) θα πρέπει να μποϋκοτάρονται (όπως γινόταν στο παρελθόν με το ρατσιστικό καθεστώς στη Ν. Αφρική) εκδηλώσεις με Ισραηλινούς επιστήμονες που δεν καταδικάζουν την κατοχή, τις σφαγές και το απαρτχάιντ και εκπροσωπούν στο εξωτερικό τα πανεπιστήμιά τους, τα οποία είναι συνένοχα στην καταπίεση του Παλαιστινιακού Λαού.
Όμως αποτελεί και προσβολή προς την νοημοσύνη μας να διοργανώνουν οι εκπρόσωποι των εγκληματιών πολέμου εκδήλωση ειδικά για το ζήτημα της ιατρικής όταν:
- λόγω του συνεχιζόμενου απάνθρωπου αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας πάνω από 350 ασθενείς έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια είτε λόγω των τραγικών ελλείψεων στα παλαιστινιακά νοσοκομεία, είτε επειδή δεν τους επετράπη να μεταφερθούν στο εξωτερικό για νοσηλεία.
- Στις σφαγές τις Λωρίδας της Γάζας δεκάδες νοσοκομεία, κλινικές, κέντρα υγείας και ασθενοφόρα έγιναν στόχος των βομβαρδισμών (ακόμα και με λευκό φώσφορο) και των ελεύθερων σκοπευτών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και να τραυματιστούν πολλοί γιατροί, νοσοκόμοι, τραυματιοφορείς, διασώστες.
- Όταν το Ισραηλινό Ναυτικό έχει εμβολίσει, παρεμποδίσει και καταλάβει τα πλοία του Free Gaza Movement που μεταξύ άλλων προσπάθησαν να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, ιατροφαρμακευτικό κυρίως υλικό και γιατρούς στη Λωρίδα της Γάζας
- Όταν τα εκατοντάδες ισραηλινά μπλόκα στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη παρεμποδίζουν την άμεση πρόσβαση των παλαιστινιακών ασθενοφόρων στους ασθενείς ή τραυματίες που έχουν ανάγκη.
- Όταν το αιγυπτιακό καθεστώς κατ’ εντολήν των Ισραηλινών έχει εμποδίσει κατ’ επανάληψη ανθρωπιστικές αποστολές με γιατρούς να εισέλθουν στη Λωρίδα της Γάζας, συμπεριλαμβανομένης εκείνης στην οποία συμμετείχε Έλληνας εθελοντής και η Βρετανή χειρούργος σύζυγός του.
- Και κυρίως όταν οι Ισραηλινοί γιατροί απέφυγαν να ενημερώσουν τους συνάδελφούς τους Παλαιστίνιους για το πώς να αντιμετωπίσουν τα εγκαύματα από το λευκό φώσφορο (όπως αποκαλύφθηκε σε ντοκυμαντέρ της ιταλικής κρατικής τηλεόρασης RAI 3)
Για ποια Ιατρική του 21ου αιώνα μας μιλάει λοιπόν η ισραηλινή πρεσβεία;
Η εκδήλωση της ισραηλινής πρεσβείας στο Μέγαρο Μουσικής δεν θα πρέπει απλώς να μποϋκοταριστεί αλλά να ματαιωθεί.
Μποϋκοτάζ στο ισραηλινό απαρτχάιντ!
Διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ!
Να στηρίξουμε τις διεθνείς πρωτοβουλίες Gaza Freedom March και Free Gaza Movement

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 14/12/2009 ώρα 18.00

Στην πρώτη επέτειο της ισραηλινής εισβολής στη Λωρίδα της Γάζας, στηρίζουμε την πορεία που πραγματοποιούν από το Κάιρο προς τη Γάζα οι 1000 ακτιβιστές της διεθνούς πρωτοβουλίας Gaza Freedom March στην οποία συμμετέχει 30μελής ελληνική αποστολή, με

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 29/12/2009 ώρα 18.00

Σύλλογος ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ, Free Gaza Movement, Gaza Freedom March, Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, Σύλλογος Al Awda,-Δικαίωμα στην Επιστροφή των Παλαιστινίων Προσφύγων, Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, Σωματείο Ελληνοπαλαιστινιακής Φιλίας

Διαβάστε περισσότερα!

Ο Δεκέμβρης του " veto " #3

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Το Κοινωνικό και Πολιτιστικό Εργαστήρι του Φιλοπρόοδου Όμιλου Υμηττού σας προσκαλεί την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου και ώρα 8.00 μμ στη παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Δελαστίκ: "Η Τουρκία στην Ευρώπη; Ε, λοιπόν, όχι!"



Διαβάστε περισσότερα!

Ο Δεκέμβρης του " veto " #2

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ, ΠΕΜΠΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΣΤΙΣ 6 μμ
ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

ΒΕΤΟ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ

Όλα αυτά τα χρόνια, μεθοδικά, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι Ατλαντιστές διέλυσαν τα Βαλκάνια, στρώνοντας το χαλί στην Τουρκία προκειμένου να αναδειχθεί σε περιφερειακή υπερδύναμη και να εξουσιάσει την ευρύτερη περιοχή. Οι ταγοί του αυταρχικού καθεστώτος της Άγκυρας οραματίζονται ένα νεο-οθωμανικό μέλλον, και γι' αυτό ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές του, ο Νταβούτογλου πριν από μερικές εβδομάδες στο Σαράγεβο καλούσε τους λαούς να «επωφεληθούν» από την υπό ανοικοδόμηση Οθωμανική Ειρήνη στα Βαλκάνια.

Κομβικό ρόλο σ' αυτήν την διαδικασία παίζει και η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και μάλιστα με τους όρους και τις συνθήκες που πραγματοποιείται σήμερα. Χωρίς αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, χωρίς αναγνώριση της κυπριακής δημοκρατίας, χωρίς άρση του casus belli, χωρίς αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, και του μικρασιατικού ελληνισμού, χωρίς αναγνώριση του καθεστώτος του Αιγαίου και συνέχιση των παραβάσεων και παραβιάσεων. Πρόκειται για μια εξέλιξη που θα απελευθερώσει όλες τις πολιτικές, οικονομικές και δημογραφικές τάσεις υποταγής της Ελλάδας αλλά και ολόκληρων των Βαλκανίων, και ταυτόχρονα θα υπονομεύσει οποιαδήποτε προοπτική απαγκίστρωσης των Ευρωπαϊκών λαών από το άρμα του Ατλαντισμού. Πρώτο θύμα των εξελίξεων αυτών θα είναι η Κύπρος, η οποία προετοιμάζεται να παραδοθεί σ' ένα έκτρωμα πολύ χειρότερο από αυτό του Ανάν, μια συμφωνία η οποία θα την παραδώσει ως το πρώτο πιάτο στη Οθωμανική σφαίρα επιρροής.

Ενόψει των εξελίξεων του Δεκέμβρη, που θα κρίνουν πολλά, τόσο σε ό,τι αφορά στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., όσο και για την Κύπρο και το Σκοπιανό, τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ, των Βρετανών και των Τούρκων έχουν επιστρατεύσει λυτούς και δεμένους, προκειμένου να δεχθούμε μοιρολατρικά την ακύρωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Οι ελληνικές άρχουσες τάξεις, τα «τζάκια» και οι «νταβατζήδες» έχουν προ πολλού συμφωνήσει με το αζημίωτο να υποταχθούν στα οθωμανικά Βαλκάνια του 21ου αιώνα.

Εμείς, από την πλευρά μας, δεν μπορούμε να καθόμαστε άβουλοι θεατές της προετοιμαζόμενης υποδούλωσής μας. Πρέπει με κάθε θυσία να αποφύγουμε το μέλλον που μας ετοιμάζουν, μιας χώρας ραγιάδων και γκαρσονιών, μιας ημι-τουρκικής και ημι-ευρωπαϊκής επαρχίας. Να αμφισβητήσουμε το δρόμο που μας έφερε μέχρι εδώ, και μας έχει βυθίσει στην κοινωνική κρίση, την οικονομική κατάρρευση και την εθνική ταπείνωση.

Ήρθε η στιγμή να βάλουμε φρένο στο σάπιο μεταπολιτευτικό καθεστώς που σήμερα μας έχει δέσει τα χέρια. Η Ελλάδα μπροστά σ' αυτές τις κρίσιμες συνθήκες χρειάζεται έναν λαό-ακρίτα, ζωντανό, κινητοποιημένο από ένα όραμα για ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

Φτάνει πια! Ο ελληνικός λαός πρέπει να αρνηθεί να μεταβληθεί σε πειραματόζωο των ισχυρών. Η αντίσταση είναι εφικτή. Αρκεί να αντιπαραθέσουμε ένα όραμα βαλκανική ενότητας και αποκλεισμού της τουρκικής υποταγής των Βαλκανίων, και να δούμε την Κύπρο όχι σαν βαρίδι αλλά σαν ευκαιρία του ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.



ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ – ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ –ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
ΕΞΩ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ



ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ:

«ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ», «ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ ΚΥΠΡΟΥ» (ΣΑΚ), ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «Η ΑΡΓΩ», ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΑΡΔΗΝ», ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΡΗΞΗ», ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»




Διαβάστε περισσότερα!

Ο Λαζόπουλος για τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ

και εδώ το κυρίως κείμενο της ανάρτησης.
Διαβάστε περισσότερα!

Περί ..δοκίμων μελών του ΣΥΡΙΖΑ

H πιό ουσιαστική (ίσως) παρέμβαση στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (από το ιστολόγιο της ΠΑΣΑ)
Διαβάστε περισσότερα!

Η ομιλία Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Αίσθηση προκάλεσε η πολυαναμενόμενη παρέμβαση του Αλ. Αλαβάνου. Με αναφορές στο ΕΑΜ και το σχέδιο ΑΝΑΝ αλλά και επικριτικός σε όσους θεοποιούν την Ευρώπη και υπερψήφισαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, έκανε ουσιαστικά την δικιά του τοποθέτηση "για το πως θα ξανακερδιθεί η ψυχή της πατρίδας".

Παραθέτουμε όλη την παρέμβασή του την οποία βρήκαμε στο ιστολόγιο της Πρωτοβουλίας για μιά Αντισυστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ) :


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ

ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

ΣΤΗΝ 3η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΣΕΦ, 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 209

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί.


Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή.



Όμως :



Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία.

Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό.

Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών.

Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές.Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά.

Μη ξεχνάμε.

Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16.

Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση.Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο.

Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά.

Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα.

Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες.

Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη».

Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες.

Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας

Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης.

Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα.

Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε.

Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί.
Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις.

Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες.

Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο.

Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες.

Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας.

Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης.

Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης».



Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας.

Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.

Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού».

Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ.

Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία.

Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα.

Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας.

Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.

Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.

«Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.»

Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της.

Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου.

Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία.

Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της.

Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.

Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.

Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή.Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση.

Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου.

Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία.

Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου.

Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές.

Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. :

- Αλλάζουμε το Τοπίο

- Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά

Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα:

Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.



Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα.

Ας σκεφθούν όμως :

Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος.

Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.

Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές.

Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας.

Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.

Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις.

Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει.

Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας».

Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα.

Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους.

Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό.

Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα.

Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς.

Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών.

Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας.

Κι όμως υπάρχει ελπίδα.

Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης».

Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε :

- Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του.

- Τοπικές οργανώσεις με εξουσία

- Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης

- Συνέδριο σε τακτό χρόνο

Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες.



Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω.

Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών.

Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν.

Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες.

Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών.

Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης.

Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα.

Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα.

Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας.

Κάνετε λάθος.

Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων.

Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε.

Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη.

Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα.

Ίσως έχουν δίκιο.

Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά.



Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο.

Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων.

Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία.

Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα.

Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα.

Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα.

Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας.

Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας.Ευχαριστώ.
Διαβάστε περισσότερα!

Η ΖΩΗ ΩΣ ΑΚΡΩΝΥΜΙΟ

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της ΛΕΝΑΣ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Στην δεκαετία του ΄90 απασχόλησε τους κοινωνιολόγους (αν και όχι μόνο) το φαινόμενο της «GENERATION X» (της ΓΕΝΙΑΣ Χ στα ελληνικά). Όπου με το Χ συμβολιζόταν η γενιά των εικοσάρηδων αλλά επίσης γινόταν αναφορά και στην άγνωστη (Χ Γενιά) ή εν τέλει Χαμένη γενιά. Το πρωτόγνωρο αυτό φαινόμενο είχε να κάνει με την ηλικιακή εκείνη ομάδα η οποία προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μη έχοντας ουδεμία αναφορά. Μεγαλωμένη σε καιρούς κυριαρχίας της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού όπου όλες οι συλλογικές ταυτότητες ήταν υπό αμφισβήτηση (το έθνος, η οικογένεια, η πολιτική, οι συλλογικότητες).
Αυτής ακριβώς της γενιάς φωνή αποτελεί η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Η Λένα Κιτσοπούλου (παιδί η ίδια της Γενιάς Χ) δεν έρχεται από το πουθενά. Έχει μακρόχρονη παρουσία σε σημαντικές θεατρικές σκηνές της Αθήνας, πρόσφατα δε την είδαμε στους «Πέρσες» του Γκόϊτσεφ. Έκανε την έκπληξη όμως όταν το 2006 πήρε το πρώτο βραβείο του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα με τα διηγήματά της ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ), διηγήματα πλήρη παιδοκτονιών, παιδεραστιών και βιασμών. Αποτελεί κατά μία άποψη την φωνή των ανομολόγητων φόβων και ενοχών της ελληνικής κοινωνίας, κατά μία άλλη όμως είναι απλώς ένας θηλυκός Ταραντίνο.
Στο μονόλογο της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. γινόμαστε θεατές ενός απογεύματος μιας τριάντα και κάτι ελληνίδας. Σε αυτόν περιγράφονται με απίστευτα ειλικρινή και πειστικό τρόπο τα αδιέξοδα και οι φόβοι μιας ολόκληρης γενιάς. Μιας γενιάς η οποία έχει ακούσει για την φιλία, τον έρωτα, την οικογένεια, την ποίηση και όλες τις μεγάλες έννοιες, με μια μικρή λεπτομέρεια όμως. Δεν τις έχει νιώσει ποτέ, αδυνατεί να τις νιώσει.
Και είναι λογικό. Μια γενιά η οποία γαλουχήθηκε σε μια κοινωνία όπου το ΕΓΩ, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αποτελούσε την υπέρτατη αξία, έχοντας επιλέξει τα βαρίδια του φιλαυτισμού και του ναρκισσισμού αδυνατεί τώρα όχι να πετάξει, απλά και να περπατήσει. Αναθρεμμένες στα τρυφερά τους χρόνια με τα ιδανικά του γιάπη και του cocooning (για να θυμηθούμε κάποιες εντελώς ξεχασμένες σήμερα ιδέες) έρχονται αντιμέτωπες με τα αδιέξοδα που εμπεριέχει η επιλογή του ατομικού έναντι του συλλογικού. Άσχετα αν οι σκληρές οικονομικές συνθήκες του σήμερα κάποιους (αλλά όχι όλους) τους ξαναφέρνει σε επαφή αναγκαστικά με αυτούς τους θεσμούς συλλογικότητας.
Γι’ αυτό άλλωστε όταν η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. συστήνεται στο κοινό μας ενημερώνει ότι πάσχει από μια ιδιότυπη κατάθλιψη. Μια κατάθλιψη η οποία δεν έχει να κάνει με ορμονικές ανισορροπίες αλλά με την εσωτερική κενότητα την οποία αισθάνεται κάποιος/α έξυπνος/η αλλά απομακρυσμένος/η από την αριστοτέλεια εκδοχή του ανθρώπου. Και είναι μάλλον αυτή η κενότητα η οποία οδηγεί σε φόβους, ενοχές, αδιαφορία, μισανθρωπία. Είναι αυτή η κενότητα που σπρώχνει τον σύγχρονο άνθρωπο να βιώνει καταστάσεις όπως ο Ε.Ρ.Ω.Τ.Α.Σ. και η Φ.Ι.Λ.Ι.Α. (η ίδια η Ζ.Ω.Η. εν τέλει) ως ακρωνύμια όπου η συμπτωματική συνεύρεση κάποιων αρχικών γραμμάτων μας δίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από την ίδια τη λέξη.
Είναι χαρακτηριστική η εξομολόγηση προς το κοινό κατά την οποία μας εμπιστεύεται «έχω καταλάβει ότι είμαστε στο πλοίο για την Ιθάκη και ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός, αλλά εγώ θέλω να κατέβω. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.»
Ζωές ματαιωμένες και μετέωρες λοιπόν χωρίς αναφορά σε ιδανικά, σκοπούς ή ταξίδια και που δυστυχώς αδυνατούν να σηματοδοτήσουν την ύπαρξή τους.
Ίσως η πιο συγκλονιστική στιγμή στο κείμενο να είναι η ερμηνεία του Κ.Α.Π.Α. δηλαδή Καμία Αληθινή Πίστη και Αξία.


Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η Λένα Κιτσοπούλου υπεύθυνη για το μονόλογο αλλά και για τη σκηνοθεσία μαζί με την Μ. Πρωτόπαππα (την ερμηνεύτρια του ρόλου) κατορθώνει να δώσει μια συγκλονιστική παράσταση.
Σε ένα κείμενο αιχμηρό, καίριο αλλά και σοκαριστικό μερικές φορές, πετυχαίνει (ακούσια;) να δώσει ένα ολοκληρωμένο πορτραίτο για τους τριαντάρηδες της άλλοτε Γενιάς Χ.
Βγάζοντας προς τα έξω όλον τον εσωτερικό ψυχισμό αυτής της γενιάς, μας κάνει κοινωνούς μιας κατάστασης που απ’ ότι φαίνεται τη γνωρίζει αρκετά καλά. Ή μάλλον κατορθώνει το απίστευτο αυτό ψυχογράφημα επειδή είτε στον πυρήνα είτε στις παρυφές είναι μέλος αυτής της γενιάς. Περιγράφει (και) τα δικά της βιώματα άσχετα αν το έχει επιλέξει ή όχι. Και είναι αυτά ακριβώς τα βιώματα που συναντούμε και στα άλλα κείμενά της.
Όμως επιμένουμε κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να δώσει μέσα σε μία ώρα τόσο συμπυκνωμένα τη Ζ.Ω.Η. της πρωταγωνίστριάς της Μαιρούλας. Μια παράσταση (πέρα του κοινότυπου της έκφρασης) που σε καθηλώνει.
Με δύο μικρές ενστάσεις. Το εισαγωγικό δεκάλεπτο περίπου βίντεο με την Κιτσοπούλου ουσιαστικά αυτοσυντευξιαζόμενη, όχι μόνο δεν κολλάει ως εισαγωγή στο έργο, αλλά απεναντίας το μόνο που κατορθώνει είναι να αναδείξει τον ναρκισσισμό αυτής της γενιάς (και της ίδιας της σκηνοθέτιδας).
Εξ όνυχος τον λέοντα.
Επίσης το κλείσιμο ουσιαστικά της παράστασης κατά την οποία γινόμαστε μάρτυρες «των περιπετειών» της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.Σ. στον άλλο κόσμο και την αφήγηση της συνάντησης που είχε με τον Τσιτσάνη ο οποίος εν τέλει ήταν Καρυωτάκης και με τον Αγ. Πέτρο δείχνει να έρχεται από άλλο κείμενο. Νιώθουμε σαν να μην μπορεί να υπερασπιστεί την ύστατη επιλογή της (της αυτοκτονίας της) γιατί ακόμα και σε αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη μιας καίριας επιλογής. Ενδόμυχα παραδέχεται την αδυναμία λήψεως έστω και μίας σοβαρής απόφασης με τον οριστικό χαρακτήρα που ενδεχομένως αυτή κουβαλά και αναδεικνύει ότι η στάση ζωής της είναι ουσιαστικά ένα ταξίδι στο πουθενά.

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Έχουμε κι άλλες φορές αναφερθεί στους πολύ καλούς ερμηνευτές της νέας γενιάς ηθοποιών που έχει προκύψει. Αναμφίβολα η ερμηνεύτρια της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.Σ.
Μ. Πρωτόπαππα ανήκει στην αφρόκρεμα αυτής της γενιάς. Η ερμηνεία της σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν παίζει ή αν ζει το ρόλο της. Κατορθώνει να αναδείξει όλες τις ψυχολογικές αμφιταλαντεύσεις και τα κυκλοθυμικά ξεσπάσματα της ηρωίδας και κατορθώνει να μας δώσει μια άριστη βιωματική ερμηνεία. Η συμμετοχή της στη σκηνοθεσία αλλά και η φιλία η οποία την συνδέει με τη Λένα Κιτσοπούλου μας οδηγεί στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι στην ύπαρξη της Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.Σ. ως έργου έχει το έμμεσο ή άμεσο μερίδιό της. Είμαστε σίγουροι ότι για την Πρωτόπαππα (όπως και άλλους πολύ καλούς ερμηνευτές ) θα ξαναμιλήσουμε στο μέλλον.
Αν μη τι άλλο τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό θέατρο έχει βγει κερδισμένο σε επίπεδο ερμηνευτών.

Υ.Γ.
Η παράσταση κατέβηκε ύστερα από μια πετυχημένη δεύτερη χρονιά την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Επιλέξαμε όμως να ασχοληθούμε με αυτή γιατί πιστεύουμε ότι αποτελεί σημείο αναφοράς για την αρκετά ενήλικη πλέον ΓΕΝΙΑ Χ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ της Λένας Κιτσοπούλου.
Σκηνοθεσία: Λ. Κιτσοπούλου, Μ. Πρωτόπαππα.
Ερμηνεύει: Μ. Πρωτόπαππα
Σκην.-κοστ.: Ελ. Παραγεωργακοπούλου
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ



Διαβάστε περισσότερα!

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 18ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Την Τετάρτη 18 νΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 και ώρα 8.30 μ.μ. συνεδριάζει, στο Δημοτικό Κατάστημα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Υμηττού με θέματα ημερήσιας διάταξης:
Α. Επικύρωση πρακτικών.
Β. Ανακοινώσεις
Γ. θέματα.


1. Αντικατάσταση μέλους Δ.Σ. Νομικού Προσώπου Σχολικής Επιτροπής 4ου & 5ου Δημοτικών Σχολείων Υμηττού και 1ου Νηπιαγωγείου Υμηττού.
2. Αντικατάσταση μέλους Δ.Σ. Νομικού Προσώπου Σχολικής Επιτροπής 3ου Γυμνασίου - Λυκείου Υμηττού.
3. Ψήφιση πίστωσης για οικονομική ενίσχυση οικονομικά αδυνάτων δημοτών κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων.
4. Έγκριση αναμόρφωσης προϋπολογισμού εσόδων & εξόδων Νομικού Προσώπου Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί Δήμου Υμηττού οικον. έτους 2009.
5. Αναμόρφωση προϋπολογισμού εσόδων & εξόδων Δήμου Υμηττού οικον. έτους 2009,
6. Ψήφιση πίστωσης για οικονομική ενίσχυση Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Υμηττού.
7. Απαγόρευση στάθμευσης & στάσης οχημάτων εμπρός από εγκεκριμένη θέση στάθμευσης στην οδό Νικοπόλεως 18 & Αναγεννήσεως.
8, Καθορισμός χώρου για την αποκλειστική στάθμευση (προσωρινή μέχρι 11-3-2012) τιου ΙΚΜ 7957 ΙΧΕ στην οδό Μορκεντάου 30.
9. Έγκριση 1ου Ανακεφαλαιωτικού -Τακτοποιητικού Πίνακα Εργασιων του έργου "Ανακαίνιση και διαμόρφωση WC και WC-Αποθήκης στο Άλσος Άρη Αλεξάνδρου".

10. Καθορισμός εξόδων παράστασης Προέδρου Νομικού Προσώπου Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί Δήμου Υμηττού.
11. Αναμόρφωση Τεχνικού προγράμματος.
12. Υποβολή πρότασης στο πλαίσιο του Άξονα Προτεραιότητας 4 "Αναζωογόνηση (vegeneration ) Αστικών Περιοχών" και ειδικότερα της κατηγορίας Π΄ραξης 04..61.01.02 "Πράσινη Ζωή στην Πόλη"
13. Αποκατάσταση κλαπέντων χρηματικών ποσών.
14. Κατάρτιση ετησίου προγράμματος δράσης - Τεχνικού Προγράμματος 2010.

Διαβάστε περισσότερα!

Παγκοσμιοποίηση και Έθνος

Ο Κώστας Βεργόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος. Από τους σημαντικότερους οικονομολόγους στην χώρα μας, μαρξιστής, με αναλύσεις πάντα καίριες και εύστοχες. Στο βιβλίο του "Παγκοσμιοποίηση: η μεγάλη χίμαιρα" (εκδ. Λιβάνη) είχα διαβάσει τόσο μία πληρέστατη ανάλυση γιαυτήν όσο και μια έγκυρη πρόβλεψη για την κρίση της, όπως ακριβώς τη ζούμε τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο δηλαδή.

Θεωρείται λοιπόν, δικαίως, από τους κορυφαίους στον τομέα του. Στις τελευταίες Ευρωεκλογές (2009)μάλιστα ήταν και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ.
Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους έχουν ενδιαφέρον οι απόψεις του όποτε αυτές παρουσιάζονται. Στην Ελευθεροτυπία της 6ης Νοεμβρίου τοποθετείται πάνω στην συκοφαντημένη (από μερίδα της "επαναστατικής" Αριστεράς) έννοια του Έθνους και εκφράζει μία συγκροτημένη όσο και νηφάλια άποψη:

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Ζήτημα ζωής και θανάτου

Αραγε, η «εθνική ταυτότητα» σημαίνει κάτι για τα εκατομμύρια των πολιτών και εργαζομένων ή μήπως τίποτε περισσότερο από ένα ξεθωριασμένο «πουκάμισο αδειανό»;
Αραγε, το «έθνος» παραπέμπει σε κοινό συμφέρον και προσδοκία των πολιτών ή μήπως σε εξαπάτηση αυτών από την ιθύνουσα τάξη; Τα ερωτήματα δεν είναι θεωρητικά και ακαδημαϊκά ούτε οι απαντήσεις προφανείς και αβίαστες. Λαμβάνουν, κατά την τρέχουσα κρίση, επείγοντα, πρακτικό, πολιτικό χαρακτήρα. Η παράκαμψη του έθνους και της εθνικής ταυτότητας υποκρύπτει αμφισβήτηση της ικανότητας κάθε κράτους και κοινωνίας να λαμβάνουν «εθνικά» μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης και την έξοδο από αυτήν. Είτε διότι οι δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες «φαλκιδεύουν» την ασυδοσία των αγορών είτε διότι διογκώνουν ελλείμματα και χρέος του Δημοσίου. Με την άνευ όρων προσχώρηση στο θεώρημα της παγκοσμιοποίησης και της παντοδυναμίας των αγορών, επιτεύχθηκε ο αποκλεισμός από την οικονομία τόσο του κράτους και της κοινωνίας, όσο και του έθνους, που αποτελεί το ιδεολογικό υπόστρωμα για κάθε θεσμική ρύθμιση των αγορών είτε κρατική είτε κοινωνική.

Ηεπιλογή αυτή βαρύνεται για τη σημερινή γενικευμένη διεθνή κρίση και το αδιέξοδο. Ο απολογισμός της είναι καταστροφικός σε όλα τα πεδία, ώστε ακόμη και η απλή συζήτηση περιττεύει. Η αποστασιοποίηση από το δόγμα της ασυδοσίας των αγορών δεν συνιστά πλέον θεωρητικό ούτε ακαδημαϊκό ζήτημα, αλλά ανάγκη εξόχως συγκεκριμένη, πρακτική, πολιτική.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, 20 χώρες από τις 27 αυξάνουν το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος, προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν την οικονομική ύφεση και να καταπολεμήσουν την ανεργία, όπως ακριβώς κατά την κρίση του 1930. Η «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουγκ» διαπιστώνει ότι σήμερα, ελλείψει ευρωπαϊκών λύσεων, τα έθνη επανεγκαθίστανται στη σκηνή της Ιστορίας. Στη Γαλλία, ο Σαρκοζί ανοίγει δημόσιο διάλογο για τον προσδιορισμό της εθνικής ταυτότητας στην εποχή μας και ταυτόχρονα προαναγγέλλει μείζον εθνικό δάνειο προς καταπολέμηση της ανεργίας. Ενώ από την πλευρά της, η γαλλική Αριστερά, με τις διάφορες παραλλαγές της, παραμένει στο «μεταμοντέρνο» ιδεολογικό πλαίσιο της δυσπιστίας και της απόρριψης των «μεγάλων εθνικών αφηγήσεων». Η αναφορά στο έθνος ανακηρύσσεται «παραπλανητικός ελιγμός» της Δεξιάς, προκειμένου να οικειοποιηθεί τις ψήφους της άκρας Δεξιάς στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές. Σε πρόσφατη έκδοση με τίτλο «Σε αναζήτηση ένταξης», από ομάδα δημογράφων, γεωγράφων και κοινωνιολόγων του Πανεπιστημίου των Βερσαλλιών, υπογραμμίζεται ότι «η εθνική ταυτότητα σήμερα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα»1. Τα άτομα διαθέτουν πολλαπλές ταυτότητες -οικογενειακή, κοινωνική, τοπική, συνοικιακή, επαγγελματική, αλλά η εθνική, που εμπεριέχει όλες τις άλλες, θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένας «μύθος κενός οιουδήποτε περιεχομένου», ως ένα τεχνητό και ψευδές κατασκεύασμα, που επιβάλλεται «εκ των άνω» με τις ομιλίες πολιτικών και επιστημόνων2. «Η ένταξη σε ένα σύνολο», αποφαίνεται η Ολιβιά Σαμουέλ, διευθύντρια της έκδοσης, «δεν προωθείται με προσταγές εκ των άνω».

Ομως, εάν σήμερα το έθνος αποκτά νέα επικαιρότητα, αυτό δεν οφείλεται τόσο σε αυταρχική προσφορά, που εκ των άνω προωθείται προκειμένου να επιβληθεί στην κοινωνία, αλλά σε αγωνιώδες και μη ικανοποιούμενο αίτημα από τα κάτω. Τα λαϊκά στρώματα, που σήμερα συνθλίβονται και έχουν ήδη απολέσει όλα τα άλλα, όπως διαπίστωνε ο Γάλλος σοσιαλιστής Ζαν Ζορές (1859-1914), είναι αυτά που πιεστικά θέτουν την ανάγκη κοινωνικής συνοχής, που συντρίβεται στις συνθήκες ασυδοσίας των αγορών και ματαίωσης των κρατικών και κοινωνικών παρεμβάσεων. Βεβαίως, στην ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων, η έννοια του έθνους χρησιμοποιήθηκε από ποικίλες κοινωνικές ελίτ προς εξουσιασμό των μαζών. Αυτό αποδεικνύει ότι η αναφορά στην εθνική ταυτότητα όχι μόνον δεν στερείται περιεχομένου, αλλά και παραμένει φορτισμένη με ιδιαίτερα βαρύ και απαράγραπτο φορτίο, που σφραγίζει το πεπρωμένο των μελών του σε κρίσιμα ζητήματα. Ομως, στην εποχή μας, που οι εθνικές ελίτ διεθνοποιούνται και απαξιώνουν κάθε τι που σχετίζεται με το έθνος, το φορτίο παραμένει, έστω και αν τα κοινωνικά του ερείσματα μεταλλάσσονται.

Ενώ η γαλλική Αριστερά διατείνεται ότι το ζήτημα του έθνους αποβαίνει στην εποχή μας αρχαϊκό και ξεπερασμένο, 60% των Γάλλων αναγνωρίζουν την επικαιρότητα, τη σκοπιμότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα αυτής της συζήτησης, ιδίως κατά την περίοδο της σημερινής κρίσης.

Σύμφωνα με τον συντηρητικό στρατηγό Ντε Γκολ, η εθνική ιδιαιτερότητα της Γαλλίας την έχει συνδέσει με τους αγώνες για την ελευθερία στον κόσμο. Και σύμφωνα με τον ιστορικό Φερνάν Μπροντέλ, «το έθνος αποτελεί πρωτότυπο μίγμα από φυλές, θρησκείες και πολιτισμούς, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη, ώστε να ενσωματώνει διαρκώς νέες προσμίξεις από ποικίλες προελεύσεις». Εξ ου και η δυσχέρεια ακριβούς ορισμού του, που δεν διστάζει3 ν' αποδεχθεί ο συγγραφεύς, αλλά και η απονομιμοποίηση κάθε εθνικιστικής χρήσης του όρου. Γιατί άραγε τόση ταραχή και αμηχανία σε κάποια ευρωπαϊκή Αριστερά οσάκις αναδύεται στην ημερήσια διάταξη η έννοια «έθνος»; Το ότι μια πλευρά της πολιτικής σκηνής καπηλεύεται ένα ζήτημα, αυτό δεν σημαίνει ότι το ζήτημα είναι ανύπαρκτο ούτε ότι το μέγα μέρος της κοινωνίας δεν θέτει ερωτήματα ζωής και θανάτου επάνω σε αυτό. Οσο μεγαλύτερη είναι η καπηλεία, τόσο μεγαλύτερη η σημασία του αντικειμένου της. Οι Γάλλοι ιστορικοί Ντανιέλ Λεφέβρ και Μισέλ Ρενάρ υπογραμμίζουν ότι η σύγχρονη δημοκρατία συγκροτήθηκε ιστορικά στο πλαίσιο του έθνους. Ακόμη και σήμερα, ελλείψει ευρωπαϊκής και παγκόσμιας δημοκρατίας, που δεν διαφαίνονται καν στον ορίζοντα, τα έθνη διατηρούν ενεργό και αναγκαίο ρόλο, εφόσον μόνον στο πλαίσιο αυτών η δημοκρατία μπορεί να εννοηθεί και να λειτουργήσει, αλλά και η οικονομία να ανακάμψει. Οποιος σήμερα μηδενίζει το έθνος, αφαιρεί τη βάση της κοινωνικής συνοχής και συνεπώς νομιμοποιεί ορίζοντα μειουμένων κοινωνικών προσδοκιών.
kvergo@gmail.com

1 Βλ. En quete d' appartenance, Εκδόσεις Ined, 2009

2 Βλ. Le Monde, 27 Οκτωβρίου 2009

3 Βλ. Daniel LEFEUVRE - Michel RENARD, Faut-il avoir honte de l' identite nationale?

Εκδόσεις Larousse, 2008
Διαβάστε περισσότερα!

Ακούω την Αγάπη

Στίχοι: Τρύπες
Μουσική: Τρύπες
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

Ακούω τις θάλασσες
και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο
ακούω το κλάμα σου

Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Ακούω τους ήλιους
και τους πλανήτες σου
Ακούω τις χαρές σου
ακούω τις λύπες σου

Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Διαβάστε περισσότερα!

50 Χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας

To Σωματείο «Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου» (Σ.Α.Κ.) και η «Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης
Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο» (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.)
σας προσκαλούν σε εκδήλωση

με θέμα:

1959 – 2009
50 Χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας

ΟΧΙ στη διάλυσή της με νέο Σχέδιο Ανάν

στην αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου
(Βασ. Σοφίας και Ριζάρη 2, Μετρό «Ευαγγελισμός»)

Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2009, ώρα 7.00 μ.μ.



Ομιλητές:

Βάσος Λυσσαρίδης

επ. Πρόεδρος ΕΔΕΚ (Κύπρος)

Γεώργιος Λιλλήκας

πρ. Υπουργός Εξωτερικών (Κύπρος)

Γεώργιος Κασιμάτης

Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Μάνος Μεγαλοκονόμος

Πρέσβυς ε.τ.



Συντονιστής: Μανώλης Μηλιαράκης

Δημοσιογράφος, Πρόεδρος Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.

Θα ακολουθήσει συζήτηση


Διαβάστε περισσότερα!

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2008-2009

Στο κλείσιμο της θεατρικής περιόδου 2008-2009, σκεφτήκαμε να αναφερθούμε σε κάποια ιδιαίτερα σημεία.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο τα πρόσφατα, παρατηρείται μια σταθερή αύξηση στα θεατρικά δρώμενα στη χώρα μας. Η αύξηση αυτή έχει τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά χαρακτηριστικά, μιας και τα μεν επηρεάζουν σαφώς και τα δε. Επιλέγοντας το μέσον της θεατρικής περιόδου (αρχές Μαρτίου πάνω – κάτω) και κάνοντας μια συστηματική ανάγνωση παρατηρούμε τα εξής:


Κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στη θεατρική σκηνή της Αθήνας (μιας και δυστυχώς το κύριο βάρος ρίχνεται ακόμη μια φορά στην πρωτεύουσα για γνωστούς και μη εξαιρετέους λόγους) βλέπουμε, ίσως και με μια έκπληξη, να έχουν ανέβει 210 έως 220 έργα σε 144 θεατρικές σκηνές. Την ίδια στιγμή οι επιδόσεις του κινηματογράφου περιορίζονται σε 42 ταινίες και σε 62 κινηματογραφικές αίθουσες. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό ουσιαστικά μιλάμε για γύρω στα 500 θεατρικά έργα τα οποία ανέβηκαν καθ’όλη τη διάρκεια της περιόδου. Τούτο, για κάποιον ο οποίος παρακολουθεί από κοντά για το τι συμβαίνει στο χώρο του θεάτρου, δεν αποτελεί όμως έκπληξη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι κάθε χρονιά αποφοιτούν από τις αντίστοιχες θεατρικές σχολές και εργαστήρια πάνω από 400 άτομα και είναι προφανές ότι ακόμα και αν το σύνολο των αποφοιτησάντων δεν συνεχίζει, κάθε χρονιά μια μαγιά καλών ερμηνευτών παραμένει ως παρακαταθήκη. Τα οικονομικά βέβαια προβλήματα είναι δεδομένα. Οι μικροί μισθοί και η περιοδικότητα της απασχόλησης είναι ένα σημαντικό εμπόδιο στο να παραμείνουν αυτοί οι ηθοποιοί ενεργοί στο χώρο του θεάτρου και εκ των πραγμάτων οδηγούνται σε παραπλήσιες δουλειές (βλέπε τηλεόραση και διαφημίσεις). Όμως η κρίσιμη μάζα καλών ερμηνευτών συνεχώς και χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται.
Θα περίμενε επίσης κάποιος ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει τους τελευταίους μήνες τη χώρα μας θα έπληττε ιδιαίτερα και το χώρο του θεάτρου. Με τα εισιτήρια να κυμαίνονται από 20 έως 25 ευρώ το συνολικό κόστος παρακολούθησης μιας θεατρικής παράστασης εύκολα καταλαβαίνουμε ότι κυμαίνεται από 100 έως 120 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Κι όμως αρκετές παραστάσεις και μάλιστα σε διψήφιο αριθμό, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου λειτούργησαν με τα εισιτήρια να εξαντλούνται πολύ πριν την καθορισμένη παράσταση. Τούτο και μόνο είναι ενδεικτικό ότι έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια ένα φανατικό θεατρικό κοινό (κυρίως βέβαια ανάμεσα στη νεολαία αν και όχι μόνο).
Μια ανάλυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της περιόδου που μας πέρασε μας οδηγεί στην επισήμανση τεσσάρων σημείων.
1. Γυναικεία παρουσία.
Με τον ίδιο ρυθμό που αυξάνεται η ενασχόληση με τα του θεάτρου, αυξάνεται και η γυναικεία παρουσία, είτε με τη μορφή γυναικών συγγραφέων, είτε με τη μορφή σκηνοθέτιδων είτε τέλος με τη μορφή θεματογραφίας. Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο πάνω από 70 έργα είχαν έντονο το στοιχείο αυτό , σε τέτοιο σημείο μάλιστα ώστε να λέμε ότι οι γυναίκες, επί ίσοις όροις πλέον, συμβάλουν στο χώρο του θεάτρου.
2. Πολιτική θεματογραφία.
Πριν 10 χρόνια περίπου άρχισαν σιγά σιγά, βοηθούσης και της αρχής της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, να ανεβαίνουν έργα πολιτικού προβληματισμού. Είναι ενδεικτικό ότι εφέτος 10 περίπου έργα είχαν ως θέμα τους τη μετανάστευση και την ισοπεδωτική λογική της παγκοσμιοποίησης, με μερικά από αυτά (όπως το Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη και το Φωτιά και Νερό της Χρύσας Σπηλιώτη) να ξεχωρίζουν. Αξίζει δε να αναφέρουμε, και με δεδομένο την πρόσφατη εισβολή των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, 3 έργα (Το Σφαγείο, Ο Αραβοϊσραηλινός Τσελεμεντές, Τα Οκτώ Εβραιόπουλα), τα οποία ασχολούντο με το Παλαιστινιακό ζήτημα.
3. Έλληνες Συγγραφείς.
Μέχρι πριν κάποια χρόνια ο συγγραφέας που κυριαρχούσε στο χώρο ήταν ο Γ. Διαλεγμένος. Μόνος ουσιαστικά και χωρίς αντίπαλο έδινε το στίγμα στο χώρο και λειτουργώντας ως εν δυνάμει διανοούμενος, έδινε με τις συνεντεύξεις του αντιφατικά μηνύματα. Θυμόμαστε χαρακτηριστικά μία συνέντευξή του στην οποία δήλωνε θαυμαστής του Δ. Αβραμόπουλου!
Μια πρόχειρη καταμέτρηση στη φετινή παραγωγή μας έδειξε ότι ανέβηκαν πάνω από 100 ελληνικά έργα, στην πλειοψηφία τους γραμμένα από νέους Έλληνες συγγραφείς και με αρκετά απ’ αυτά άξια αναφοράς. Ενδεικτικά αναφέρουμε Το Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη, όπως πιο πάνω, Την Κατσαρίδα του Βασίλη Μαυρογεωργίου, Την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου του Πέτρου Ζούλια αλλά και αρκετά άλλα. Όχι πως όλα χαρακτηρίζονται από μια θεατρική αρτιότητα. Απλά μας κάνουν να αισιοδοξούμε για την μελλοντική παραγωγή.
4. Θεατρικοί Χώροι.
Είναι επίσης αυτονόητο ότι η δίψα και ο ενθουσιασμός για το ανέβασμα θεατρικών έργων από μικρές ή μεγάλες θεατρικές ομάδες έχει δημιουργήσει ένα κορεσμό στις ήδη υπάρχουσες αίθουσες. Έτσι είτε από ανάγκη είτε από επιλογή παρατηρήθηκε μια τάση αξιοποίησης και άλλων χώρων. Είδαμε λοιπόν έργα ν’ ανεβαίνουν σε φουαγιέ, σε σαλόνια ξενοδοχείων, σε αποθηκευτικούς χώρους, ακόμη-ακόμη και σε διαμερίσματα ηθοποιών δημιουργώντας εκ των πραγμάτων διαδραστικές παραστάσεις. Μένει να αποδειχθεί σε βάθος χρόνου η εγκυρότητα αυτών των επιλογών.
Δεν έλειψαν βέβαια και τα αρνητικά συμπτώματα στο χώρο, με παραστάσεις πρόχειρες και εύκολες, οι οποίες υπάκουαν περισσότερο στη λογική των θεατρικών επιδοτήσεων. Όπως επίσης δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τους μιμητισμούς άλλων εποχών (βλέπε Μάη του ’68) οι οποίοι οδήγησαν σε καταλήψεις θεατρικών σκηνών (μετά τα Δεκεμβριανά) και με «αίτημα» το σπάσιμο του διαχωρισμού ανάμεσα στους θεατές και τους ηθοποιούς. Μόνο που όπως έχει πει ο θείος Κάρολος όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Γι’ αυτό και όσο εύκολα εμφανίστηκαν άλλο τα όσο εύκολα ξεφούσκωσαν. Και βέβαια το απόλυτα αρνητικό γεγονός της χρονιάς η καταστροφή της πρεμιέρας του έργου του Μισέλ Φάϊς, Το Κίτρινο Σκυλί, από μια ομάδα αυτόκλητων υπερασπιστών της υπόθεσης Κούνεβα.

Με όλα τα παραπάνω προφανώς και δεν υποστηρίζουμε ότι διάγουμε ένα καλοκαίρι στα θεατρικά δρώμενα. Ούτε ότι το σύγχρονο ελληνικό θέατρο μπορεί να ανταγωνιστεί τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Άλλωστε οι φιγούρες σημαντικών πρωταγωνιστών / παραγωγών πρωτογενούς άποψης στο χώρο, όπως ο Κάρολος Κουν, ρίχνουν βαριά τη σκιά τους. Οι φωτεινές εξαιρέσεις (όπως του Θ.Τερζόπουλου στον οποίο θα αναφερθούμε μελλοντικά) παραμένουν προς το παρόν εξαιρέσεις. Βλέπουμε μάλλον την αρχή μιας άνοιξης. Μένει λοιπόν στα επόμενα χρόνια αυτή η άνοιξη να δώσει λουλούδια τα οποία θα ανθίσουν ή θα μαραθούν.



Διαβάστε περισσότερα!

Τι γίνεται με τα stage και τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις;

Ερώτηση προς το Δήμο κατέθεσε το περιοδικό ΣΧΕΔίΑ. Σε αυτήν ζητά να του χορηγηθούν στοιχεία για το καθεστώς των εργαζομένων με ελαστικούς όρους εργασίας σ'αυτόν καθώς και να πληροφορηθεί την πρόσφατη αλληλογραφία του Δήμου με τις αρμόδιες αρχές για το θέμα των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων. Δημοσιεύουμε πιο κάτω την πλήρη εκταση της επιστολής και πληροφορούμε ότι θα αναρτήσουμε στο ιστολόγιό μας οποιοδήποτε στοιχείο έρθει στην κατοχή μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ:1. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΑΡ.ΠΡΩΤ.7250/10-9-09
2. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΑΡ.ΠΡΩΤ.8095/2-10-09

Με τα πιο πάνω σχετικά το περιοδικό μας είχε ζητήσει από την Δημ. Αρχή, στα πλαίσια της διαφάνειας και της ενημέρωσης πληροφορίες όσο και έγγραφα τα οποία αφορούσαν στη λειτουργία του Δήμου.
Συγκεκριμένα με το πρώτο σχετικό ζητούσαμε να μας πληροφορήσετε για τον αριθμό των απασχολούμενων με ελαστικές σχέσεις εργασίας (stage, ημιαπασχολούμενοι, αυτοασφαλισμένοι κ.λ.π.) , με το δεύτερο δε όλα τα σχετικά έγγραφα, αλληλογραφία, αποφάσεις κ.λ.π. που έχουν σχέση με το μείζον θέμα που έχει προκύψει στην κοινωνία του Υμηττού και συγκεκριμένα τις αλλαγές στις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.
Μετά την πάροδο τριάντα ημερών και την συζήτηση στο Δημ. Συμβούλιο κατά την οποία η πρόεδρος του κα Βάσω Αναγνωστοπούλου μας ενημέρωσε ότι μπορούμε να απευθυνθούμε στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου για οποιοδήποτε έγγραφο μας ενδιαφέρει, επανερχόμαστε στα αρχικά μας αιτήματα και σας παρακαλούμε για την πληροφόρησή μας στα συγκεκριμένα ζητήματα.
Ευελπιστώντας στην έγκαιρη ικανοποίησή τους είμαστε στην διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση.
Διαβάστε περισσότερα!

Ο Δεκέμβρης του " veto "

Toν Δεκέμβρη που έρχεται, στο πεδίο της Εξωτερικής πολιτικής θα κριθούν πολλά κρίσιμα θέματα. Θα κριθεί η είσοδος σε διεθνείς οργανισμούς τόσο της Τουρκίας όσο και των Σκοπίων και μαζί με αυτές θα κριθούν και οι φιλειρηνικές διαθέσεις των γειτόνων μας. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί όμως είναι ένα σημερινό δημοσίευμα από το ΑΠΕ(το οποίο και αναδημοσιεύουμε) κατά το οποίο ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας απειλεί με βέτο τα Σκόπια (κάτι το οποίο εμείς φοβόμαστε να κάνουμε) εξαιτίας των επεκτατικών τους σχεδίων. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν.



Προκλητικός ο Γκρούεφσκι
Οργισμένη απάντηση της Βουλγαρίας σε αλυτρωτικές δηλώσεις της ΠΓΔΜ

ΑΠΕ
Δεν είναι άνευ όρων η βουλγαρική στήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, τονίζει ο Γκεόργκι Παρβάνοφ
Σόφια

Για «απαράδεκτες εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον της Βουλγαρίας» έκανε λόγο ο πρόεδρος της χώρας Γκεόργκι Παρβάνοφ αντιδρώντας με οργή σε πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι περί «Μακεδόνων του Βαρδάρη, του Αιγαίου και του Πίριν».

Σε ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο Τύπου της βουλγαρικής προεδρίας, ο Γκεόργκι Παρβάνοφ εκφράζει την απορία του για τις θέσεις Γκρούεφσκι και αναφέρει: «Εκτιμώ τη θέση αυτή ως έκφραση εδαφικών διεκδικήσεων, η οποία είναι απαράδεκτη, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της βούλησής της [σ.σ. της ΠΓΔΜ] για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο Βούλγαρος πρόεδρος, ο οποίος πραγματοποιεί τις τελευταίες ημέρες επίσκεψη στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, προειδοποίησε μάλιστα ότι η στήριξη της χώρας του στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ δεν είναι «άνευ όρων».

«Η υποστήριξή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά των ίδιων των γειτόνων μας και από την άμεση άρση παρόμοιων διεκδικήσεων» τόνισε ο κ. Παρβάνοφ και κάλεσε την ΠΓΔΜ να τηρεί με σεβασμό τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις προσχώρησής της στην ευρωπαϊκή «οικογένεια».

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι ένα μέρος των κριτηρίων αυτών «έχει άμεση σχέση με την καλή γειτονία και με την αποτροπή της 'εισαγωγής' άλυτων προβλημάτων στην ενωμένη Ευρώπη».

Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Μαρίν Ράικοφ, ο οποίος συνοδεύει τον κ. Παρβάνοφ στην επίσκεψή του, δήλωσε, ότι η ΠΓΔΜ «θα λάβει ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ΕΕ, μόλις λύσει τα προβλήματα με τους γείτονες της».

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του κ. Γκρούεφσκι, ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών τόνισε πως «τέτοιου είδους δηλώσεις έρχονται, κατηγορηματικά, σε αντίφαση με τις προσδοκίες μας αναφορικά με την καλή βούληση που καλείται να δείξει η 'Δημοκρατία της Μακεδονίας' στην πορεία επίλυσης των προβλημάτων με τους γείτονές της».

Ως προϋπόθεση για τη συνέχιση της βουλγαρικής στήριξης στην ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, ο κ. Ράικοφ ανέφερε την ανάγκη, να εγκαταλείψει η ηγεσία της ΠΓΔΜ «τη γλώσσα του μίσους και τις αδέξια κρυμμένες διεκδικήσεις, που είναι ασυμβίβαστες με την ευρωπαϊκή συμπεριφορά».

Το κρατικό ραδιόφωνο της Βουλγαρίας έκανε λόγο για νέα όξυνση στις σχέσεις Σόφιας- Σκοπίων και Βούλγαροι πολιτικοί αναλυτές παρομοιάζουν τις δηλώσεις Παρβάνοφ με «πολιτικό σεισμό» πολλών Ρίχτερ, που ταρακούνησε τις σχέσεις Σόφιας- Σκοπίων.

Οι ίδιοι επισημαίνουν στα σχόλιά τους τον ασυνήθιστα οξύ τόνο της βουλγαρικής αντίδρασης απέναντι στις δηλώσεις του Νίκολα Γκρούεφσκι, καθώς, όπως επισημαίνουν, η Σόφια συνήθιζε έως τώρα να αντιμετωπίζει ψύχραιμα και συγκρατημένα τις όποιες προκλήσεις πολιτικών παραγόντων της ΠΓΔΜ, τα τελευταία χρόνια.



Διαβάστε περισσότερα!

Περί θανάτου και (αυτο)θυσίας

ΕΥΡΥΠΙΔΗ «ΑΛΚΗΣΤΙΣ» σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου.
Η Άλκηστις του Ευριπίδη είναι το πρώτο χρονολογικά σωζόμενο έργο του. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια ιδιάζουσα περίπτωση στο χώρο της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας. Μακριά από το να θεωρείται είτε κλασσική τραγωδία είτε σατυρικό δράμα, θα μπορούσε μάλλον να ονομαστεί ειρωνικό δράμα μιας και καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου το κυρίαρχο στοιχείο είναι το υπομειδίαμα καθώς και το ελαφρύ σήκωμα του φρυδιού. «Αν αυτό το έργο είναι τραγωδία είναι μια τραγωδία που κατατρώει τον εαυτό της» (ΘΕΟΦΑΓΙΑ, JAN KOTT, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ).


Σ’ όλη τη διάρκεια του έργου παρατηρούμε μια αποδομητική προσέγγιση εννοιών όπως είναι ο θάνατος, ο έρωτας, η εξουσία, η φιλοξενία, η θυσία, ο ηρωισμός. Αποδόμηση η οποία σαν στόχο έχει να μεταφέρει αυτές τις έννοιες περισσότερο σε ένα ανθρώπινο επίπεδο και άρα να συμφιλιώσει τον θεατή με αυτές. Ουσιαστικά επιτελεί μια προσπάθεια καθαίρεσης από το βάθρο του απροσπέλαστου όσο και άβατου αυτών των εννοιών. Υπό αυτό το πρίσμα αποτελεί ένα έργο το οποίο (με αρκετή δόση αυθαιρεσίας βέβαια) μπορούμε να πούμε ότι εμπεριέχει την ύστερα από πολλά χρόνια παρουσιασθείσα λογική του «λαϊκού θεάτρου».
Σαν έργο λοιπόν, όπου ουσιαστικά η αμφισημία του σοβαρού και του ιλαρού είναι κυρίαρχη, θεωρείται ως αρκετά δύσκολο να παρουσιαστεί. Τούτο γιατί αν ο σκηνοθέτης δεν τηρήσει το μέτρο είναι εύκολο η παράσταση να «μπατάρει» είτε προς την πλευρά της επιθεώρησης είτε προς την πλευρά του μελό.
Εν πάση περιπτώσει, για την Άλκηστη θα μπορούσαν να γράφονται δοκίμια επί δοκιμίων.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος είναι από τους καταξιωμένους σκηνοθέτες του χώρου. Με προέλευση από τον χώρο του κινηματογράφου επέλεξε να αναμετρηθεί με την ιδιαιτερότητα της Άλκηστης. Και κατά την γνώμη μας τα κατάφερε πάρα πολύ καλά. Ειδικά η σκηνή της εισαγωγής κατά την οποία ο Θάνατος συνομιλεί με τον Απόλλωνα είναι μια σκηνή η οποία καθηλώνει τον θεατή. Με την πείρα της κινηματογραφικής του προέλευσης να δίνει τον τόνο, κατορθώνει να προτείνει μια σύγχρονη παράσταση.
Σε αυτό το σημείο ακριβώς συνειρμικά γίνεται η σύγκριση με την άλλη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, τους Πέρσες του Γκότσεφ, τους οποίους σχολιάσαμε στο περασμένο φύλλο.
Δύο έργα από τα σημαντικότερα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, δύο σημαντικοί σκηνοθέτες (ο ένας Έλληνας, ο άλλος Γερμανοτραφής), δύο σύγχρονες προτάσεις, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.
Έχουμε ήδη αναπτύξει ότι σύμφωνα με την προσωπική μας άποψη ο Γκότσεφ, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει, έπεσε εύκολα στην παγίδα του μεταμοντερνισμού. Ο Μοσχόπουλος από την άλλη κατορθώνει να δώσει μια σύγχρονη εκδοχή της Άλκηστης χρησιμοποιώντας έναν επίσης κουστουμαρισμένο Χορό, προσθέτοντας στην παράσταση τη χρήση βίντεο, όμως κρατώντας το νήμα από την εποχή του Ευριπίδη. Έτσι τα σύγχρονα ανάκτορά του θυμίζουν τα κτίρια του Λε Κορμπυζιέ από τη μια αλλά και το μινωικά ανάκτορα από την άλλη. Ο Χορός μπορεί να διέθετε μια επίκαιρη παρουσία και κίνηση αλλά ταυτόχρονα σχημάτιζε και μια έξοχη αναπαράσταση του αετώματος του Παρθενώνα. Στον Άδμητο έβλεπες μια φιγούρα ανώριμου Νεοέλληνα αλλά και τις μινωικές τοιχογραφίες . Η σκηνή, γεμάτη από χώμα, παρέπεμπε από τη μια στην αρχαία θεσσαλική πόλη Φέραι αλλά από την άλλη και στον σύγχρονο θεσσαλικό γεωργικό κάμπο.
Με την ίδια λοιπό μαεστρία που κατάφερε να κρατήσει την επαφή με την πηγή κατάφερε επίσης να καθοδηγήσει και τους ηθοποιούς του. Ανάμεσα σε αυτούς ένας ολοένα και καλύτερος Χρήστος Λούλης (Άδμητος) ο οποίος δείχνει να εξελίσσεται σ’ έναν πάρα πολύ καλό ερμηνευτή, μοναδικό κέρδος για το θέατρο..
Εξ’ ίσου καλός ο Αργύρης Ξάφης στο ρόλο ενός ημίθεου Ηρακλή ο οποίος πατάει με το ένα πόδι στους ανθρώπους και τα πάθη τους (μέθυσος, φαγάς και αγροίκος) και με το άλλο στους θεούς (με τον υπέρμετρο ηρωισμό του και την ασύλληπτη αφοβία του).
Αρκετά καλοί στο ρόλο τους τόσο η Μαρία Σκουλά ως Άλκηστις αλλά και ο Κώστας Μπερικόπουλος σαν Φέρης.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ευτύχησε να έχει την πολύ καλή συνεργασία στα σκηνικά και στα κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου και στην κίνηση της Μάρθας Κλουκίνας, η οποία (συνεργασία) απέδωσε τα μέγιστα στο να μεταφέρει την αμφισημία του κειμένου στο σύνολο της παράστασης.
Στο στοίχημα λοιπόν, στο κατά πόσον μπορεί να ανέβει μια σύγχρονη παράσταση ενός αρχαίου κειμένου ο Μοσχόπουλος βγαίνει νικητής. Μια σκέψη για την αποτυχία των Ευρωπαίων δημιουργών σε αντίστοιχα εγχειρήματα είναι το ότι αυτοί πρέπει να είναι κοινωνοί όχι μόνο του κειμένου αλλά και της πολύχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς η οποία μεσολαβεί ώστε να καταστεί δυνατόν μια σύγχρονη και επιτυχημένη παράσταση. Σε αντίθετη περίπτωση οι προσπάθειες των ξένων σκηνοθετών δυστυχώς αποβαίνουν μάταιες.

Συντελεστές: Αποδοση-σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος, Σκηνικά-κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής, Κίνηση: Μάρθα Κλουκίνα, Σχεδιασμός Video: Νάνσυ Μπινιαδάκη, Σεμπάστιαν Πούρφουρστ, Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου, Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Αγγελόπουλος, Βοηθός χορογράφου: Βαγγέλης Τελώνης.

Διανομή: Άλκηστις: Μαρία Σκουλά, Άδμητος: Χρήστος Λούλης, Ηρακλής: Αργύρης Ξάφης, Θεράπαινα: Μαρία Πρωτόπαππα, Φέρης: Κώστας Μπερικόπουλος, Υπηρέτης: Σωκράτης Πατσίκας, και άλλοι.


Διαβάστε περισσότερα!

Προτάσεις για το Τριήμερο !

Εδω γράφουμε την περιληψη και εδώ το κυρίως κείμενο της ανάρτησης.
Διαβάστε περισσότερα!

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 15ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

Την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 7.00 μ.μ. συνεδριάζει, στο Δημοτικό Κατάστημα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Υμηττού με θέματα ημερήσιας διάταξης:
Α. Επικύρωση πρακτικών.
Β. Ανακοινώσεις
Γ. θέματα.
1. Ψήφιση πίστωσης για κάλυψη εξόδων γιορτασμού της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
2. Ψήφιση πιστώσεων για οικονομική ενίσχυση Νομικών Προσώπων Σχολικών Επιτροπών για υλοποίηση Προγράμματος "Εθελοντή Τροχονόμου".
3. Ψήφιση πίστωσης για ανανέωση συνδρομής του Δήμου στο CD ROM Νομοθεσίας της Δομικής Πληροφορικής.
4. Ψήφιση πίστωσης για εγγραφή του Δήμου συνδρομητή στην Τράπεζα Νομικών Πληροφορικών "Νομοθεσία-Νομολογία".
5. Έγκριση 1ου Ανακεφαλαιωτικού - Τακτοποιητικού Πίνακα Εργασιών του έργου "Ανακαίνιση WC 3ου Δημοτικού Σχολείου Υμηττού και 9ου Δημοτικού Σχολείου Ηλιούπολης".
6. Αναμόρφωση προϋπολογισμού εσόδων & εξόδων Δήμου οικον. έτους 2009.
7. Καθορισμός συντελεστών καθαριότητας και φωτισμού για το οικονομικό έτος 2010.
8. Καθορισμός συντελεστή τελών δημοτικού φόρου για έτος 2010.
9. Καθορισμός συντελεστή τελών χρήσεως πεζοδρομίων και πλατειών για το έτος 2010.
10. Καθορισμός τελών διαφημίσεως για το έτος 2010.


Διαβάστε περισσότερα!

Κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο Δήμο

Σε μια ενδιαφέρουσα συνεργασία προχώρησε το Σωματείο Εργαζομένων στο Δήμο μας. Αποφάσισε να συναντηθεί με τους εργαζόμενους στο Δήμο Ζωγράφου και στο Δήμο Βύρωνα και απο κοινού να κινητοποιηθούν κατά των σχέσεων ελαστικής εργασίας που εφαρμόζονται στους Δήμους. Παραθέτουμε πιο κάτω το κείμενο της προκήρυξής τους.

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ
Βύρωνα – Ζωγράφου – Υμηττού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Άμεσα προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού στους Δήμους
Η σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων
Όχι στα ρουσφέτια Κυβέρνησης και Δημάρχων
Όχι στην ανατροπή των εργατικών δικαιωμάτων


Τα Δ.Σ. των Σωματείων των εργαζομένων
στους Δήμους Βύρωνα – Ζωγράφου – Υμηττού
πραγματοποίησαν συνάντηση και συζήτησαν
τα προβλήματα που δημιουργούνται στις
εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων εξ αιτίας
της πολιτικής που προωθούν Κυβέρνηση και
Δήμαρχοι.. Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για το νόμο
που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση
της Ν.Δ. με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας
της ΚΕΔΚΕ και προβλέπει να γίνουν 20.000
προσλήψεις συμβασιούχων μέσω του ΟΑΕΔ.
Οι συμβάσεις αυτές θα έχουν τριετή
διάρκεια και στη συνέχεια ο εργαζόμενος θα
απολύεται. Ο Δήμος θα χρηματοδοτείται από
τον ΟΑΕΔ με το επίδομα του ανέργου και ο
εργαζόμενος θα αμείβεται όχι με τη συλλογική
σύμβαση των εργαζομένων στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση, αλλά με την κατώτερη σύμβαση.
Η δε πρόσληψη θα αποφασίζεται από το διοικητή
του ΟΑΕΔ με ρουσφετολογικές διαδικασίες, αφού
δεν προβλέπεται καμία διαφανή και αντικειμενική
διαδικασία.
Τα Δ.Σ. των σωματείων εξέφρασαν την
οργή και την αγανάκτηςή τους για την πολιτική
αυτή και δηλώνουν ότι θα αγωνιστούν για να
μην προχωρήσουν οι Δήμοι στην εφαρμογή
αυτού του αντεργατικού προγράμματος, γιατί
είναι ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση της
εκμετάλλευσης των άνεργων, στην ενίσχυση
των πελατειακών σχέσεων και του ρουσφετιού,
στο κτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών
δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην κατάργηση
των συλλογικών συμβάσεων με στόχο τη μείωση
του μεροκάματου.
Τα Δημοτικά Συμβούλια ολόκληρου του
πολιτικού φάσματος οφείλουν να μη
συντάσσονται με τις αντεργατικές πολιτικές
και να προχωρήσουν άμεσα σε προσλήψεις
μόνιμου προσωπικού, για να καλύψουν τα κενά
που υπάρχουν στις υπηρεσίες των Δήμων. Αυτή
θα είναι μια σημαντική θετική πολιτική πράξη
για την αντιμετώπιση της ανεργίας, δίνοντας τη
δυνατότητα μέσα από αξιοκρατικές διαδικασίες
σε όσους θέλουν και αναζητούν εργασία. Να
σταματήσουν τα ρουσφέτια, τις συναλλαγές, την
εκμετάλλευση των ανέργων και των οικογενειών
τους, μέσα από διάφορες μορφές ελαστικής
εργασίας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου,
συμβάσεις έργου, stages, εξστραντζήδες). Οι
εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν καθημερινές
ανάγκες των υπηρεσιών, τους κρατούν όμως
ομήρους με περιορισμένα δικαιώματα και
εξευτελιστικούς μισθούς.
Τα σωματεία των εργαζομένων πιστεύουμε
ότι δικαίωμα στη σταθερή εργασία με πλήρη
εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν όλοι
οι άνεργοι, χωρίς να χρειάζεται να περνάνε από
τα γραφεία Βουλευτών, Δημάρχων και άλλων
παραγόντων.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους άνεργους
σε ένα κοινό, ταξικό, αγωνιστικό μέτωπο
αξιοπρέπειας ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές
από όποια κυβέρνηση ή Δημοτική Αρχή και αν
προωθούνται, για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί τις
σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Τα Δ.Σ


Διαβάστε περισσότερα!

Για την Νέα Κυκλοφοριακή Μελέτη στον Δήμο Υμηττού

Εκ νέου απόρριψη των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων του Δήμου Υμηττού !!!
Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο της ΣΧΕΔίΑΣ :


Την περασμένη Τετάρτη 14 Οκτωβρίου συζητήθηκε στην Ειδική Επιτροπή Περιφέρειας Αττικής η προσφυγή του Δήμου Υμηττού με την οποία ζητούσε την άρση της απόφασης του Γεν.Γραμματέα της η οποία ακύρωνε την απόφαση του Δημ. Συμβουλίου και της Δημαρχιακής Επιτροπής για τις νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

Έχοντας στα χέρια μας την προσφυγή του Δήμου μείναμε έκπληκτοι με το περιεχόμενό της.
Σε αυτήν λοιπόν διαβάζουμε "ότι το σύνολο των δημοτών του Υμηττού έχει υποδεχθεί με χαρά την επίδικη πεζοδρόμηση" (!!!).
Ακόμη, όσον αφορά την έγκριση απο τον ΟΑΣΑ, σε άλλα σημεία της αναφέρεται ότι η έγκριση αυτή δεν απαιτείται ενώ σε άλλα ότι θα ζητηθεί ως απαραίτητη.
Τέλος στο έγγραφο του Δήμου Υμηττού γίνονται απίστευτες αλχημείες στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί πως η απόφαση μετατροπής της Κων/πόλεως απο δρόμο ήπιας κυκλοφορίας μετεξελίχθηκε σε πεζοδρόμηση.

Σε μια διαδικασία η οποία κράτησε πάνω απο πέντε ώρες η Δημαρχιακή Αρχή προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, μετατρέποντας το κρέας σε ψάρι.

Οι προσπάθειές της όμως έπεσαν στο κενό και η Περιφέρεια εκ νέου ακύρωσε την 136/2009 απόφαση του Δημ. Συμβουλίου καθώς και τμήματα της 137/2009 απόφασης οι οποίες αφορούν στις ρυθμίσεις τις οποίες προτίθεται να εφαρμόσει.

Εδώ και αρκετούς μήνες το περιοδικό μας, συμμετέχοντας στις σχετικές διαβουλεύσεις αλλά και στην Ανοικτή Επιτροπή Κατοίκων, επεσήμανε τόσο το πρόχειρο και εικονικό της διαδικασίας όσο και τα προβλήματα τα οποία θα προκαλέσει η πεζοδρόμηση της Λ. Κων/πόλεως.
Εις μάτην. Κάποιοι/ες μέσα στο δημαρχιακό μέγαρο επιμένουν πεισματικά εν είδει προσωπικού γοήτρου και αρνούνται όχι μόνο να συνομιλήσουν ουσιαστικά και δημοκρατικά με την κοινωνία του Υμηττού αλλά και να δούν τα προβλήματα τα οποία θα προκαλέσουν οι αποφάσεις τους.
Μαθαίνουμε ότι παρ'ότι οι αποφάσεις της Δημαρχιακής Αρχής έχουν απορριφθεί είτε απο τα αρμόδια όργανα (Περιφέρεια) είτε απο την κοινωνία του Υμηττού (στη συντριπτική πλειοψηφία της) θα επιμείνουν στην μέχρι τώρα αδιέξοδο πορεία τους.

Όμως το γινάτι βγάζει μάτι.
Διαβάστε περισσότερα!

Όταν οι αντεξουσιαστές συναντούν τον Πατριωτικό χώρο !

<
Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Παν. Παπαδόπουλου (Κάιν) του αντεξουσιαστικού χώρου, από το Παρόν της Κυριακής, όπου τοποθετείται στα του Πατριωτισμού και του καψίματος του Ρεσάλτο.


04/10/2009

Μπορείς να διαφωνήσεις σε όλα μαζί μου, αλλά αν με παραδώσεις στη φωτιά και στο τσεκούρι έχεις γίνει ένας ακόμη φασίστας!

«… Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Αυτή η αγάπη, όπως γενικά όλες οι ανθρώπινες αγάπες, είναι στη βάση της ένα αίσθημα αρχικά εντελώς φυσιολογικό, ζωώδες. Δεν είναι καθόλου αρετή ούτε καθήκον ούτε θεωρία. Είναι φυσικό γεγονός, αρχικά πολύ περιορισμένο, που δεν ξεπερνά καθόλου τα στενά όρια της κοινότητας. Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού, δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα που μιλά ή μάλλον δεν γνωρίζει άλλη και μόνο με τη δική του μπορεί να εκφράσει ό,τι σκέφτεται, ό,τι αισθάνεται και να ζήσει κοινωνικά, ανθρώπινα. Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές και λαθεμένες αντιλήψεις της χώρας του. Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες και αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης. Αν καλύπτουν ένα έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός. Αλλά για μια φορά ακόμα, αυτός ο πατριωτισμός, έστω και αν καλύπτει ένα ολόκληρο έθνος, δεν είναι αρετή, καθήκον ή δόγμα, είναι γεγονός μοιραίο, φυσικό, που πρέπει να το δούμε, να το αναγνωρίσουμε, να το σεβαστούμε όπως πρέπει να παρατηρήσουμε, αναγνωρίσουμε, σεβαστούμε καθετί που υπάρχει και όπως πρέπει να σεβαστούμε κάθε φυσική μορφή της ανθρώπινης ελευθερίας…».
Μιχαήλ Μπακούνιν (Εκδόσεις Πλέθρον, 1984)

Υπάρχουν θέσεις και απόψεις γύρω μας που διαφωνούμε, πιθανά και να μας εξοργίζουν.

Η ελληνική σημαία, όμως, πίσω από το γραφείο του Μιχαλολιάκου και το «αίμα, τιμή» των συντρόφων του Περίανδου Ανδρουτσόπουλου δεν είναι σε καμία περίπτωση η ίδια σημαία, οι ίδιες μισάνθρωπες πολεμικές κραυγές γιʼ αυτόν που έχει αγνή και άδολη αγάπη και αγωνία για την πορεία της χώρας του από την κακοδιαχείριση, την κλοπή, την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό της εξουσίας που τον έχουν φθάσει στον πάτο της οριακής επιβίωσης.

Ο φασίστας είναι σε διαρκή πόλεμο και μίσος με τους γείτονές του, με τους μετανάστες, τους άλλους λαούς που τους θεωρεί «απολίτιστους» και «βάρβαρους» που οφείλουν να δώσουν «γη και ύδωρ» στα τάγματα εφόδου και τις συμμορίες της «ανώτερης λευκής δύναμης».

Ο απλός άνθρωπος, ο «φοβισμένος νοικοκυραίος» και ο «υποταγμένος μικροαστός» κατά την «αυθεντία» μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που δεν είναι «πεφωτισμένος» όπως εμείς αλλά και δεν γίνεται να μη ζήσουμε χωρίς αυτόν και αυτός χωρίς εμάς, είναι ο ίδιος που δεν αφήνει τους εκμεταλλευτές και παραχαράκτες της αγάπης του για τη χώρα που γεννήθηκε και αγωνίσθηκε να βάλουν ανάμεσα σε αυτόν και τον γείτονά του τον φανατισμό, τα κανόνια, τη διχόνοια, τη διαίρεση και την αλληλοεξόντωση. Είναι ο ίδιος που καλλιεργεί την αλληλεγγύη, τη φιλία και τη διεθνιστική ένωση όλων των λαών, όλων των εργαζομένων, όλων των αγροτών!

Οι ανόητες αυτές λοιπόν ταυτίσεις –πατριωτισμού και εθνικισμού– κυοφορούν επικίνδυνες αντικοινωνικές και αντιλαϊκές μεθόδους που γλιστρούν εύκολα στη συκοφάντηση, στη λασπολογία, στο άδικο και στον φασισμό απέναντι σε πρόσωπα, χώρους και συλλογικότητες!

Είναι ταυτίσεις και γενικεύσεις που προκαλούν απογοήτευση και ρήξη με την κοινωνία, τεράστια ήττα για την Αριστερά και όλο το κίνημα, βήμα ανόδου σε συντηρητικές και ακροδεξιόστροφες πολιτικές που όραμά τους είναι να «κλειδώσουν» τους λαούς στον πάγο της απόλυτης αστυνομοκρατίας και καταστολής, νομιμοποιώντας σκληρά μέτρα για κάθε απόπειρα αντίστασης!

Εύκολο και ανώδυνο είναι να κρατηθείς μακριά από τον φασισμό, δύσκολο είναι να μην πάρεις από την πρέζα της ολέθριας ιδεολογίας του που σκοτώνει αργά, όπως η ηρωίνη και το αλκοόλ, εδώ δίπλα στην πλατεία και στους δρόμους των Εξαρχείων, πολύ κοντά στα αποκαΐδια της Σολωμού 5 που γιʼ αυτά «δεν άκουσε, δεν είδε» (παρά την πληροφορία με τον χαιρέκακο απαράδεκτο σχολιασμό και εγκωμιασμό του γεγονότος, στο Athens Indymedia) κανένα δημοσιογραφικό «αυτί» ή φακός των ΜΜΕ.

Ακόμη όμως και τον φασισμό, αν θέλεις να τον νικήσεις και να τον ξεπεράσεις, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο χρησιμοποιείς τον στόλο των δικών του όπλων, της δικής του ισοπεδωτικής ολοκληρωτικής αντίληψης για το ξεπάστρεμα και τον αφανισμό όσων τολμούν να σκέφτονται διαφορετικά και να κινούνται έξω από το νεοναζιστικό κλειστό κύκλωμα για την «ομοιόμορφη εξέλιξη» του κόσμου.

Η «αλάνθαστη αλήθεια» της ψευτοαντιφασιστικής ελίτ που με τη βαριοπούλα και το στουπί έκαψε και κατέστρεψε τα γραφεία του περιοδικού «Ρεσάλτο», γελιέται πως «εναντιώθηκε στον φασισμό».

Στον φασισμό προσκύνησε και του «έκανε» ακόμη ένα «αυγό» δίπλα στα υπόλοιπα και διαφόρων χρωμάτων και υπογραφών «αυγά» που προστατεύει γύρω του το «φίδι». Τον δικό της φασισμό κατήγγειλε πάνω στις στάχτες του κατεστραμμένου εντύπου «Ρεσάλτο», που δήθεν ήθελε να καταγγείλει για «φασισμό» και «σύνδεση με τους ρατσιστές»!

Στον Χρυσαυγιτισμό έδωσε το χέρι της αφήνοντας πίσω από τα συντρίμμια το μήνυμα πως «εκείνη η μέρα» που τραγουδήσαμε, πραγματικά θα αργήσει ή δεν θα έρθει ποτέ!

Πίσω από τον πατριωτισμό κρύβονται αρκετές φορές ρατσιστές, πατριδοκάπηλοι και εθνοφασίστες, κοινοί δολοφόνοι που στο όνομα της «εθνικής υπερηφάνειας και ενότητας» είναι πρόθυμοι να ρίξουν τους λαούς στον εμφύλιο και στο σφαγείο. Πίσω από τον αναρχισμό όμως δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς τραμπουκισμός και φασισμός. Ο αναρχισμός ήταν και θα είναι σε σύγκρουση με μηδενιστικές ομάδες και επιτροπές που αναπαράγουν τον φασισμό, τον ατομισμό και την τυφλή βία μέσα στην κοινωνία, είτε είναι στα Εξάρχεια είτε στον Άγιο Παντελεήμονα και την Πάτρα!

Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να καταλάβει, ας αφήσει την αναρχία έξω από τη «νύχτα των κρυστάλλων» που τον έχει τυλίξει στον σεχταρισμό και στο αφιόνι της!

Όποιος έχει κάτι να πει, όποιος έχει λόγο και στόμα ας πάει στο κάθε «Ρεσάλτο» και στο κάθε βιβλιοπωλείο ή περιοδικό ή εφημερίδα να «ξεσπάσει» τις διαφορές του και να προβάλει μέσα από τη συζήτηση και την υγιή πολιτική αντιπαράθεση τα προβλήματα και τη διαμαρτυρία του!

Αλλά ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟΜΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟ, παρά μόνο έναν νέο αναδυόμενο και καλοθρεμμένο Χιτλερίσκο και Μουσολίνι στο κεφάλι και στην κοιλιά σας που σας κατέβασε άλλη μια φορά στο επίπεδο που ήθελαν!

Είναι αθάνατοι, γιατί τους συντηρείτε με τη δράση σας ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!

Ο Φύρερ και ο Μουσολίνι σάς το γάζωσε το μυαλό, γιατί εκεί ήταν ο στόχος και δεν είχατε καθόλου τον νου σας. Κάντε αυτοκριτική γρήγορα για τις επιλογές σας, αλλιώς είσαστε «χαμένοι από χέρι»... «κάτοικοι των Εξαρχείων».


Τα Εξάρχεια, ελπίζω και εύχομαι, δεν είναι υπερήφανα (άλλη μια φορά) για τις «αντιφασιστικές» επιχειρήσεις αρετής σας που συνεχίζουν να δαιμονοποιούν και να στοχοποιούν την περιοχή της «αδιαμεσολάβητης και ελεύθερης έκφρασης». Τα χειρότερα έρχονται και όσο συνεχίζετε μερικοί/κές έτσι, τις συνέπειες θα τις δούμε και θα τις υποστούμε όλοι και όλες μας πολύ γρήγορα! Μάταια θα φωνάζουμε «αλληλεγγύη» και συνθήματα, κανείς δεν θα είναι γύρω μας να μας ακούσει όταν η φωτιά θα καίει και «το δικό μας σπίτι»! Τους διώξατε, τους διώξαμε, τους απαξιώσαμε όλους γιατί η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και η έπαρση στάθηκαν πιο δυνατές γράφοντας στον τοίχο με μπογιά που δεν σβήνει πως «και από εδώ πέρασε ο φασισμός»...

Μισή ντροπή και ευθύνη δική μου για εδώ που φθάσαμε, μισή ντροπή και ευθύνη δική σας για ό,τι κάνατε (για να το μοιραστούμε δίκαια...), όχι συντροφικά, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, σε φασιστικές πρακτικές.



ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Κάιν)
Μεμονωμένο άτομο από το
αναρχικό και ελευθεριακό κίνημα




Διαβάστε περισσότερα!

Καλό βόλι, συντρόφισσες και σύντροφοι !

Δεδομένης της συμπάθειας του ιστολογίου για τον Στάθη, το τελευταίο προεκλογικό σχόλιό μας δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το σημερινό σημείωμά του στην Ελευθεροτυπία.

Κερί ο καιρός...

Οι τραπεζίτες κυβερνούν ακόμα. Το μόνον, εις όσα τους αφορούν, που φάνηκε να απασχολεί τους ισχυρούς του κόσμου στη διάσκεψη των G20 στο Πίτσμπουργκ ήταν οι παροτρύνσεις Σαρκοζί να τους μειωθούν κάπως τα μπόνους

στο πλαίσιο της... ηθικοποίησης (!) του καπιταλισμού! Δεν είναι δυνατόν να πηδάνε απ' τα παράθυρα οι εργαζόμενοι της Φρανς Τέλεκομ και τα γκόλντεν μπόυς να σφυρίζουν αδιάφορα

όπως οι βόμβες πάνω απ' τα κεφάλια των Αφγανοπακιστανών! Σωστόν...

......................................

Οταν βλέπετε στις εφημερίδες χάρτες και γραφήματα για το «πώς θα μπορούσε το Ισραήλ να πλήξει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν», να ετοιμάζεστε

για τον επόμενο πόλεμο της διπλανής πόρτας...
Φύγε εσύ (Ν.Δ.)!

Ελα εσύ (ΠΑΣΟΚ)!

Στη χώρα αυτή οι βάρβαροι ήταν πάντα η λύση!

Ουδέποτε αμέλησαν να εμφανισθούν.

Ουδέποτε νύχτωσε αφήνοντάς μας να τους περιμένουμε, έστω απορώντας τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς, όχι! οι βάρβαροι έρχονται πάντα, έρχονται στην ώρα τους, διαδέχονται ο ένας τον άλλον

οι βάρβαροι πάντα διαβαίνουν

κι έρχονται τσιφ και φθάνουν

πάντα στην ώρα τους, βλάπτοντες και οι δύο τη Συρία το ίδιο....

Ομως, αύριο ψηφίζουμε.

Μεγάλη ημέρα (που ενίοτε κρατάει τέσσερα χρόνια).

Ο πατέρας μου όταν πήγαινε στις κάλπες φορούσε τα καλά του σαν να πήγαινε επίσκεψη (η μαμά, έτσι κι αλλιώς δεν έβγαινε ποτέ απ' το σπίτι χωρίς τα καλά της) -νομίζω ότι στα χέρια τους, το ψηφοδέλτιο πήγαινε κι αυτό στις κάλπες (ανυποψίαστο ότι κάποτε θα πήγαινε στις κάλτσες), πλυμένο, χτενισμένο και καθαρό, οπλισμένο με τα όνειρα για τα παιδιά, το μέλλον τους, τις σπουδές τους.

Νομίζω ότι για τη μάνα μου και τον πατέρα μου αυτό ήταν η Ελλάδα, το μέλλον των παιδιών τους, η ζωή τους, η αξιοπρέπειά τους,

δεν ήταν οι ίδιοι, η «παιδική τους ηλικία» κι άλλα τέτοια εύκολα, αλλά οι προσδοκίες τους για εμάς

τα ξαδέρφια μου, τα γειτονόπουλα, τα παιδιά των συγγενών απ' τα γύρω χωριά, όλες εκείνες τις φατσούλες

με τα περίεργα μάτια που πήγαιναν σχολείο, έκαναν αταξίες ή μάθαιναν από νωρίς μια τέχνη, αφού δεν «έπαιρναν τα γράμματα», να «βγουν αύριο άνθρωποι στην κοινωνία».

...........................................

Μεγάλωσα, είδα -που λέει ο λόγος- άστεα πολλά και νόον έγνω (αν και δεν είναι βέβαιον ότι έβαλα μυαλό), χώρισε η ήρα από το στάρι

και τώρα -από χρόνια δηλαδή- ψηφίζω κάθε φορά κι εγώ για τη δική μου Ελλάδα και τον δικό μου κόσμο.

Σε όλην αυτήν τη διαδρομή κατάλαβα ότι άλλοι από μας αντιλαμβάνονται την ιστορία ως φορτίο κι άλλοι ως έμπνευση.

Κι έτσι έφθασα να έχω φίλους δεξιούς πιο αριστερούς από κάποιους «αριστερούς». Ανθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια με έμαθαν την αξία του καλού

της «Αριστεράς του Καλού», όπως έλεγε ένας πρώην τουπαμάρος στο Μοντεβιδέο, ο οποίος κάθε βράδυ οργανώνει στο μπαράκι του συναντήσεις των ανθρώπων της γειτονιάς -ποιος είναι άρρωστος; πότε θα βάψουμε το σχολείο; ξέμεινε από λεφτά για τους φτωχούς ο παπάς;

μια Αριστερά της σύγκρουσης, της καταγγελίας, της διαδήλωσης, αλλά και της ανοιχτής αγκαλιάς, της φροντίδας προς τον πλησίον, της καλής παρέας

του σεβασμού προς τους άλλους,

των ωραίων ιστοριών και των βιβλίων.

..........................................

Λέω λοιπόν να πάω κι αυτήν τη φορά στις κάλπες με αυτήν την ποίηση της ταξικής πάλης στον νου και την καρδιά σε αυτή τη γιορτινή μελαγχολία της δημοκρατίας, που δημοκρατία δεν είναι.

Αύριο ζητούν απ' τους πολίτες των 700, των 1.000 και των 2.000 ευρώ τον μήνα, από τους ανέργους και τους ξεχασμένους χωρικούς την ψήφο τους εκείνοι που τους έχουν καταδικάσει σε αυτήν τη μίζερη παρακμή, οι υπηρέτες των Δυνατών, γαλάζιοι και πράσινοι.

Τους πάει πολύ το μαύρο και μια μέρα, κάποτε, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον θα το φορέσουν για τα καλά

πενθώντας για τα ψέματα που δεν θα μπορούν να λένε πια, για τις αμαρτίες που θα 'ναι πλέον αδύνατον να απολαύσουν.

* * *

Καλό βόλι, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, καπετάνισσες και ναυτάκια μου.

Κάποια μέρα κουμάντο στην Τράπεζα της Ελλάδος θα κάνει ο Ισαάκ Ασίμωφ και ψηφοδέλτια θα μοιράζει στα νοικοκυριά των αγρών ο Παπαδιαμάντης.

Ισως όχι, και βέβαια όχι, μετά την 5η Οκτωβρίου 2009, αλλά κάποια μέρα...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.Χ.2009 stathis@enet.gr
Διαβάστε περισσότερα!

ΡΗΞΗ 55

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Η ΡΗΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Αντιγράφουμε από το σχόλιο της Σύνταξης:
Οι επικείμενες εκλογές, θα μείνουν στην Ιστορία σαν οι εκλογές που καταπιάστηκαν σχολαστικά με το δάκτυλο και καθόλου με το φεγγάρι. Πράγματι, ενώ η στρατηγική, που τουλάχιστον επί 15ετίας, ακολούθησε η χώρα καταρρέει θεαματικά, με όλες τις παραμέτρους της να έχουν οδηγηθεί καταφανώς σε αδιέξοδο, η ατζέντα τούτης της εκλογικής αναμέτρησης μοιάζει να αγνοεί επιδεικτικά το γεγονός αυτό. Ενώ πλέον, ολοένα και περισσότερο γίνεται φανερό ότι η Τουρκία εκδηλώνει έναν ανανεωμένο, ρωμαλέο περιφερειακό ιμπεριαλισμό ο οποίος στο άμεσο μέλλον θα υπονομεύσει καίρια την ανεξαρτησία της χώρας μας, ενώ ο ελληνικός παρασιτισμός έχει οδηγήσει την χώρα μας στο επίκεντρο των δονήσεων που προκαλούνται από την οικονομική κρίση και ενώ καθημερινά εμφανίζονται συμπτώματα σοβαρότατης διάρρηξης του κοινωνικού ιστού (βλ. μεταναστευτικό, φτώχεια, ανεργία και εγκληματικότητα), καθημερινά στις τηλεοράσεις βλέπουμε τους πολιτικούς να κοκορομαχούν για οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτά τα καθοριστικά ζητήματα. Γι' αυτό και, οι επικείμενες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου είναι εκλογές «εσωτερικού χώρου», ενδέχεται να σηματοδοτήσουν απλώς μια αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της ποικιλώνυμης κρίσης, και όχι μια αλλαγή πορείας που θα μας βγάλει έξω από αυτήν.

Διαβάστε στη Ρήξη Σεπτεμβρίου (τ. 55) που κυκλοφορεί:

- Εκλογές «εσωτερικού χώρου».

- Αριστερά σκάνδαλα, δεξιά σκάνδαλα.

- Η Ελλάδα στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

- Για ένα κίνημα αποτροπής της διάλυσης της Κύπρου.

- Η ανάδυση του σινο-ρωσικού άξονα στην Κεντρική Ασία.

- Παρανάλωμα της Αττικής: Τις (δεν) Πταίει.

- Σάμος: Ένα παράδειγμα αυτο-οργανωμένης δασοπυρόσβεσης.

Διαβάστε περισσότερα!

Διαμαρτυρία κατά των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων στη Λ.Κηφισίας

Κί όμως οι αγώνες δεν σταματούν ενόψει των εκλογών. Αντιγράφουμε από το in.gr:



Την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας επέλεξαν για να διαμαρτυρηθούν για τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, συγγενείς ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους στην άσφαλτο εξαιτίας αυτών.


Η συγκέντρωση θα γίνει σήμερα στις 4.00 μμ στη Λεωφόρο Κηφισίας 362, στην εναέρια πεζογέφυρα μετά το Υγείας, με βασικό αίτημα την αφαίρεση των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων που έχουν στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες οδηγούς.


Σύμφωνα με το νόμο, η τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων σε δρόμους και πεζοδρόμια απαγορεύεται, επειδή προκαλούν σύγχυση, θαμπώνουν τους οδηγούς και τους αποσπούν την προσοχή.


Υποχρεωμένοι να τους αφαιρέσουν είναι κατά πρώτο λόγο ο δήμος εντός των διοικητικών ορίων του οποίου έχουν τοποθετηθεί, καθώς και το αρμόδιο όργανο της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ ή της Περιφέρειας στο πλαίσιο της διοικητικής εποπτείας του δήμου.
Διαβάστε περισσότερα!

ΑΙΣΧΥΛΟΥ «ΠΕΡΣΕΣ» ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΝΤΙΜΙΤΕΡ ΓΚΟΤΣΕΦ

Η ετήσια θεατρική μας διένεξη.

Τελικά τείνει να γίνει θεσμός κάθε καλοκαίρι μια παράσταση να διχάζει κοινό, κριτικούς και συντελεστές στον θεατρικό χώρο. Αν πέρυσι τη «σύρραξη» προκάλεσε η ΜΗΔΕΙΑ του Ανατόλι Βασίλιεφ (όπως πιο παλιά οι ΒΑΚΧΕΣ του Λάνγκχοφ ή η ΑΛΚΗΣΤΙΣ του Γιάννη Χουβαρδά) φέτος το έναυσμα έδωσε η σκηνοθεσία του Γκότσεφ στους ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ο Αισχύλος είναι ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της αρχαίας Ελλάδας. Γόνος της Ελευσίνιας γης πολέμησε σε σημαντικές μάχες κατά των Περσών (Μάχη του Μαραθώνα, Ναυμαχία του Αρτεμισίου, Ναυμαχία της Σαλαμίνας) ήταν δε αδελφός του Κυναίγειρου ο οποίος στον Μαραθώνα, χειροδύναμος ων, προσπάθησε να σταματήσει με τα χέρια του ένα ολόκληρο περσικό πλοίο. Το 472 π.χ. λαμβάνει μέρος και κερδίζει το πρώτο βραβείο με τους Πέρσες στους θεατρικούς αγώνες της Αθήνας. Το έργο αυτό θεωρείται από πολλούς έργο τομή γιατί για πρώτη φορά ένα έργο παρουσιάζει τον Λόγο του Άλλου και στη συγκεκριμένη περίπτωση των ηττημένων στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας Περσών (480 π.χ.) και μάλιστα με συμπάθεια. Αναδεικνύει ως αιτία των δεινών την Ύβρη καθώς και την υπέρβαση του Μέτρου από την πλευρά του Ξέρξη. Αποτελεί δε εξ αιτίας των προηγουμένων ύψιστο δείγμα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
ΠΕΡΙ ΦΟΡΜΑΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ
Κάποιες δεκαετίες πριν όταν η όπερα αντιμετώπιζε την πρώτη κρίση της οι συντελεστές της αποφάσισαν να ανανεώσουν το ενδιαφέρον του κοινού ρίχνοντας το βάρος στη διακόσμηση των σκηνικών και στα πλούσια κοστούμια. Όταν αυτό έφθασε στα όρια του το βάρος μετατέθηκε στις υποκριτικές ικανότητες των ερμηνευτών και τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον αναζωπυρώθηκε με την παρουσίαση έργων σε ιστορικούς χώρους (βλέπε Αϊντα στην Αίγυπτο). Πάντα όμως η κριτική εστιαζόταν σε ένα και μόνο πράγμα. Την ερμηνεία των συντελεστών μιας και στην όπερα είναι απόλυτα τα πράγματα και δεν υπάρχουν περιθώρια πειραματισμών.
Στο θέατρο όμως είναι διαφορετικά. Εξ αιτίας του ότι ο Λόγος είναι κυρίαρχος έχουμε γίνει θεατές παραστάσεων κατά τις οποίες προσφέρονται εναλλακτικές αναγνώσεις – προτάσεις του κειμένου. Μπορούμε να αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα άλλο σημαντικό έργο του Αρχαίου Θεάτρου την ΑΝΤΙΓΌΝΗ. Έχουν υπάρξει προτάσεις όπου το κείμενο παρουσιάζεται από την οπτική γωνία είτε του Κρέοντα είτε την Αντιγόνης είτε ακόμη - ακόμη και της Ισμήνης. Η κρίση πάντα γίνεται στο κατά πόσο είναι θεμελιωμένες και συγκροτημένες θεατρικά οι προτάσεις αυτές άσχετα αν συμφωνούν μεταξύ τους ή όχι.
Ο θεατρικός εμφύλιος που ξέσπασε είχε πολλά. Μεταμοντέρνους να κατακεραυνώνουν τους ελληνοκεντρικούς θεατές (sic), πρωτοποριακούς να χλευάζουν παραδοσιακούς, παραγκωνισμένους συντελεστές να τα βάζουν με καταξιωμένους, νέους κριτικούς να απαξιώνουν παλαιούς και μια ελάχιστη συζήτηση περί φόρμας και ουσίας που για τη στήλη θα έπρεπε να είναι και το βασικό.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ο Ντίμιτερ Γκότσεφ είναι διεθνώς γνωστός σκηνοθέτης με σημαντικές παραστάσεις στο ενεργητικό του. Οι ΠΕΡΣΕΣ του, στο Deutsches Theater του Βερολίνου επιλέχτηκε ως η κορυφαία παράσταση του 2006. Σημαντικός γνώστης του έργου του Χάϊνερ Μύλλερ, κάθε άλλο παρά τυχαίος μπορεί να θεωρηθεί. Φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με μια καινούρια εκδοχή των ΠΕΡΣΩΝ. Μια εκδοχή που κατά την ταπεινή μας γνώμη στηρίχτηκε περισσότερο στον σκηνοθετικό πειραματισμό παρά σε μια άλλη πρόταση επί του κειμένου. Δίνοντας την αίσθηση ότι το κείμενο αποτελεί απλώς την πρόφαση, προσπάθησε μέσω πολλαπλών αναφορών να καινοτομήσει. Έτσι είδαμε τον Χορό αλλά και τον πολυπληθή Αγγελιοφόρο να παραπαίει ανάμεσα στο τρελό του Σαίξπηρ και στις καρικατούρες του Μπουφονικού Θεάτρου. Το μέτρο που υποτίθεται ότι δίνει ο Χορός εκμηδενίστηκε μπροστά στα γέλια που προκαλούσαν τα σκέρτσα του στο κοινό, γέλια στην τραγωδία του Αισχύλου ΠΕΡΣΕΣ. Οπαδός του σωματικού θεάτρου και αυτός επέλεξε τον συγκεκριμένο τρόπο για την ερμηνεία του Ξέρξη, μια πρόταση η οποία, ας μας επιτραπεί, έχει στηριχτεί πολύ καλύτερα από τον δικό μας Τερζόπουλο. Συμπληρωματικά (!) μέσα σε όλα αυτά και η αφηγήτρια δίκην Μπρεχτικού Θεάτρου να κριτικάρει και να εξηγεί στο κοινό τα δρώμενα . Λίθοι πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Ακόμα και η ενδυματολογική προσέγγιση της Ατοσσας και του Δαρείου μπορεί κάποιους να ξένισε ή ακόμη να θεωρήθηκε ανοίκεια για το χώρο της Επιδαύρου, από αρκετούς άλλους όμως θεωρήθηκε χωρίς ενδιαφέρον. Εν ολίγοις ο Γκότσεφ χρησιμοποιώντας το όπλο της φόρμας και αγνοώντας το βάρος της ουσίας (με μικρή εξαίρεση το μέρος του Ξέρξη) δείχνει να αδιαφορεί για την ανάγνωση του κειμένου και με μια μεταμοντέρνα λογική να προσπαθεί να εντυπωσιάσει με το «φαίνεσθαι» παρά με το «είναι». Ακόμη και σε αυτή του την απόπειρα, από άποψη τεχνικής, δεν κατορθώνει παρά να δώσει μια θρυμματισμένη παράσταση. Εξ ου και οι παρατηρήσεις μετά το τέλος της παράστασης από τους αναχωρούντες θεατές για την έλλειψη ταύτισης .
ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Το παράδοξο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Έχοντας κατανοήσει πλήρως τις κατευθύνσεις του Γκότσεφ, αποδίδουν τους χαρακτήρες πολύ ειλικρινά και εσωτερικά μπορούμε να πούμε, με το δεδομένο όμως ότι οι κατευθύνσεις αυτές είναι λανθασμένες. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στην αντίφαση να έχουμε πολύ καλές ερμηνείες σε λανθασμένους ρόλους, πράγμα για το οποίο βέβαια ευθύνεται ο σκηνοθέτης και όχι οι ηθοποιοί. Ο Νίκος Καραθάνος δίνει έναν αξιόλογο καταρρακωμένο Ξέρξη, η Αμαλία Μουτούση μια απόμακρη βασίλισσα αλλά και μια τρυφερή μάνα στο ρόλο της Άτοσσας ενώ ο Μηνάς Χατζησάββας μας προσφέρει έναν αλαφιασμένο Δαρείο κυριαρχούμενο από την αίσθηση της απώλειας. Πολύ καλοί στους ρόλους τους οι ηθοποιοί του Χορού και του Αγγελιοφόρου. Γι’ αυτό άλλωστε στο άλλο μεγάλο θέμα συζήτησης περί του δικαιώματος στο γιουχάισμα, θεωρούμε ότι χάθηκε επίσης το μέτρο. Ένας ηθοποιός μπορεί να εξυπηρετεί άριστα την πρόταση του σκηνοθέτη, δεν είναι όμως υπεύθυνος και άρα άξιος γιουχαϊσματος για τις όποιες λανθασμένες επιλογές του τελευταίου.
Υ.Γ. Θα θέλαμε να θυμίσουμε σε όλους τους μεταμοντέρνους, κοσμοπολίτες, ριψάσπιδες, υποστηρικτές του Γκότσεφ ότι ο Αισχύλος επέλεξε στον τάφο του να μπει ένα επίγραμμα στο οποίο δεν θα αναφερόταν η ιδιότητά του ως τραγωδού, ούτε τα βραβεία που είχε πάρει στους θεατρικούς αγώνες της Αρχαίας Αθήνας. Επέλεξε να γραφτεί ότι τα νιάτα του τα μαρτυράνε ο Μαραθώνας και οι Ακούρευτοι Μήδοι θεωρώντας την Μάχη του Μαραθώνα ως το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του.
«ΠΕΡΣΕΣ» ΑΙΣΧΥΛΟΥ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΝΤΙΜΙΤΕΡ ΓΚΟΤΣΕΦ
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΜΑΡΚ ΛΑΜΜΕΡΤ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΖΑΣ
ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΡΗΝΙΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗ
ΔΙΑΝΟΜΗ:
ΑΜΑΛΙΑ ΜΟΥΤΟΥΣΗ (ΑΤΟΣΣΑ)
ΜΗΝΑΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ(ΔΑΡΕΙΟΣ)
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ(ΞΕΡΞΗΣ)
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ, ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΗΣ, ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΜΕΛΛΟΣ, ΕΥΗ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ, ΚΟΡΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΛΟΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΛΕΞΙΑ ΚΑΛΤΣΙΚΗ, ΕΛΕΝΑ ΤΟΠΑΛΙΔΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΛΑΕΡΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΡΗΝΙΩ ΚΥΡΙΑΖΗ, ΣΥΡΜΩ ΚΕΚΕ, ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΣΙΝΙΚΑΡΗΣ.


Διαβάστε περισσότερα!