"...η δυναμική των καθαρών επιλογών απέναντι στην αμφιθυμία και τη δειλία είναι αυτά που μπορούν να μας καταστήσουν «αθάνατους»."
Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ
ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΗ
Η ΓΚΟΛΦΩ σε σκηνοθεσία
Ν. Καραθάνου
«Δε
βόσκει κανείς ατιμώρητος στα λιβάδια της άρχουσας τάξης, δεν σπουδάζει
ατιμώρητος στα πανεπιστήμιά της, δεν χρησιμοποιεί ατιμώρητος τις επιστήμες της.
Σχεδόν ανεπαίσθητα, καταπίνει το δηλητήριό της, παραλύει...»
Καρίν Στρουκ, Ταξική Αγάπη (Εκδ. Επίκουρος)
Καρίν Στρουκ, Ταξική Αγάπη (Εκδ. Επίκουρος)
Στο τέλος του 19ου αιώνα – αρχές του 20ου
η βαθμιαία αστικοποίηση έχει ξεκινήσει. Όσο όμως αυξάνεται ο πληθυσμός της
Αθήνας, άλλο τόσο ζωντανές παραμένουν οι αγροτικές μνήμες των κατοίκων της. Η
ελληνική κοινωνία, κατ’ εξοχήν αγροτική, δεν μπορεί εύκολα και σε μία νύκτα να
διαγράψει από τη μνήμη της το φυσικό της τόπο, δηλ. την ύπαιθρο. Έτσι η αστική
νοσταλγία της περιόδου βρίσκει διέξοδο σε αναπαραστάσεις της βουκολικής ζωής
όσο και σε ρομαντικά δραματικά ειδύλλια που παρουσιάζονται τη συγκεκριμένη
περίοδο. Τα έργα αυτής της περιόδου περιγράφουν ερωτικά πάθη ή ηρωικά
κατορθώματα, η δε δράση εξελίσσεται στην ύπαιθρο και δη σε ορεινές
δυσκολοπρόσιτες περιοχές. Το ιστορικό πλαίσιο το οποίο καθορίζεται από την ήττα
του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897, την ατμόσφαιρα του μακεδονικού αγώνα αλλά
και τους νικηφόρους-απελευθερωτικούς βαλκανικούς πολέμους, είναι ιδανικό για
την ανάπτυξη των ηρωικών-πατριωτικών δραμάτων με τους ήρωες πλέον να μιλούν
στην απλή καθημερινή γλώσσα. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη περίοδος του
ερασιτεχνικού και επαρχιακού θεάτρου αλλά και των περιφερόμενων θιάσων, τα
οποία γνωρίζουμε ως μπουλούκια, ταυτίζεται με την ακμή θεατρικών έργων που
περιγράφουν δραματικά ειδύλλια ή ηρωικές πράξεις και ο κόσμος τα γνωρίζει ως
έργα της «φουστανέλας».
Διαβάστε περισσότερα!