Η τοποθέτηση της Κιν. Λέσχης του ΦΟΥ στο 26ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Κιν. Λεσχών.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

 

Η Κινηματογραφική Λέσχη του Φιλοπρόοδου Ομίλου Υμηττού είναι αρκετά χρόνια μέλος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος. Όμως τόσο η λειτουργία όσο και η συμμετοχή της δεν ήταν συνεχής μιας και βασίζεται στην εθελοντική προσφορά των μελών του πολιτιστικού συλλόγου. Επαναδραστηριοποιήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης το Σεπτέμβριο του 2011,  ένα χρονικό διάστημα το οποίο δεν είναι και το πλέον ευτυχές για τη χώρα μας.  Στην Ελλάδα των τριών μνημονίων, τις συνέπειες των οποίων δέχονται η υγεία, η παιδεία, ο κόσμος της εργασίας, ο πολιτισμός δεν μπορεί να βγει αλώβητος.  Η μείωση των χρηματοδοτικών πηγών εξ ορισμού επιφέρει αρνητικές  επιπτώσεις τόσο στην ποσοτική παραγωγή των πολιτιστικών έργων όσο και στα τεχνικά μέσα τα οποία καλείται να χρησιμοποιήσει με αποτέλεσμα οι παραγωγές να είναι προφανώς φτωχότερες.

Σαν Κινηματογραφική Λέσχη του Φιλοπρόοδου Ομίλου Υμηττού όλο αυτό μας προβλημάτισε στην αφετηρία της επανεκκίνησης της, όταν λοιπόν συζητούσαμε για τους άξονες πάνω στους οποίους θα έπρεπε να δομηθεί η λειτουργία της λέσχης μας. Ύστερα από αρκετές συζητήσεις καταλήξαμε ότι η θεματική την οποία θα έπρεπε να προβάλουμε τόσο κατά το 2011-2012 όσο και για τη δεύτερη χρονική περίοδο (2012-2013) θα ήταν βασισμένη στον ελληνικό κινηματογράφο και πιο συγκεκριμένα στις κοινωνικές αναφορές και τους αισθητικούς σταθμούς στην ιστορία του. Επιλέξαμε να στηρίξουμε αλλά κυρίως να αναδείξουμε το δικό  μας ελληνικό κινηματογράφο και τους δικούς του συντελεστές όσο και δημιουργούς σε μια προσπάθεια να σκύψουμε ξανά από πάνω του, να αναμετρηθούμε με  το μέγεθός του, να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε ξανά στοιχεία της ταυτότητάς μας μέσα από αυτόν. Και τούτο γιατί στη δύσκολη οικονομική συγκυρία την οποία περνάει ο πολιτισμός, σε κάθε τομέα και έκφανσή του, από την ποίηση μέχρι τα εικαστικά και από το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο, τίποτα δεν είναι ουσιαστικότερο από το να ξαναβρεθούν πάλι οι ρίζες του, να αναπτυχθεί με βάση τις ιδιαιτερότητές του και να απευθυνθεί στην κοινωνία ως συνολική πρόταση η οποία θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση των όποιων εξωτερικά επιβαλλόμενων προτύπων.

Στη λογική λοιπόν αυτή και με άξονα τις κοινωνικές αναφορές και τους αισθητικούς σταθμούς στην ιστορία του ελληνικού κινηματόγραφου όπως προαναφέραμε, την πρώτη χρονιά παρουσιάσαμε ταινίες από το 1931 μέχρι το 1967, σε μια προσπάθεια ανάδειξης του κοινωνικού γίγνεσθαι μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν καθώς επίσης και της αισθητικής, ενίοτε πρωτοποριακής, την οποία πρότειναν καθώς αλλά και την καινοτόμα τεχνική την οποία εφάρμοζαν. Τη δεύτερη χρονιά συνεχίσαμε από κει που είχαμε αφήσει το νήμα, από το 1968 μέχρι και το 1978.

Ο δεύτερος αλλά εξίσου σημαντικός άξονας πάνω στον οποίο βασίστηκε η λειτουργία μας ως κινηματογραφική λέσχη δεν μπορούσε παρά να συνυπολογίσει τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας. Σε καιρούς όπου οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν χάσει το 30 έως 40% και η ανεργία καλπάζει με ρυθμούς  πρωτοφανείς όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ίδια την Ευρώπη, μας προβλημάτισε σοβαρά και το ζήτημα της λειτουργίας μας στο οικονομικό επίπεδο.  Αποφασίσαμε λοιπόν, στο μέτρο του δυνατού πάντα, και με τη σύμφωνη γνώμη τόσο των παραγωγών όσο και των δημιουργών των ταινιών τις οποίες είχαμε επιλέξει προς προβολή, να απευθυνθούμε σε αυτούς με αίτημα την παραχώρηση του έργου τους χωρίς την καταβολή των πνευματικών δικαιωμάτων που τους αναλογεί ,σε μια προσπάθεια διοργάνωσης προβολών με ελεύθερη είσοδο. Όλο αυτό εντάχθηκε στον προβληματισμό των μελών μας και αφορούσε στο τι μπορεί να κάνει η λέσχη μας σε μια κοινωνία όπου οι δράσεις και οι θεσμοί αλληλεγγύης συνεχώς διευρύνονται και το ζήτημα της, όσο το δυνατόν, ελεύθερης πρόσβασης σε υπηρεσίες και αγαθά είναι πλέον αίτημα ενός ολοένα και περισσότερο διογκούμενου τμήματος της κοινωνίας το οποίο αδυνατεί εκ των πραγμάτων να βρει τα αναγκαία για τη επιβίωσή του. Στη προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε κατανόηση από ένα μεγάλο μέρος παραγωγών και δημιουργών της έβδομης τέχνης οι οποίοι με χαρά πρόσφεραν τα έργα τους σε μια ελεύθερη για το κοινό είσοδο.

Καταθέτουμε στο 26^ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών τον προβληματισμό μας γιατί πιστεύουμε ότι οι Λέσχες, στα τέσσερα σημεία της χώρας μας, δεν μπορούν να λειτουργούν έξω και πέρα από την οικονομική και κοινωνική συγκυρία αλλά οφείλουν να προβληματίζονται για τον τρόπο που θα ενταχθούν και θα προσαρμοστούν σε αυτή, κυρίως όμως για τον τρόπο με τον οποίο θα εκφράσουν την κοινωνία αυτή, της οποίας γέννημα θρέμμα είναι.     ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΥΜΗΤΤΟΥ/ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ/ ΙΟΥΝΙΟΣ 2013