Τα αδιόρατα νήματα και η "Μεγάλη Ανατριχίλα"

Υπάρχουν κάποια αδιόρατα νήματα που σε συνδέουν με ανθρώπους. Νήματα που πλέχτηκαν κάποιες φορές νωρίς, στην εφηβεία σου αλλά κρατάνε μέχρι και σήμερα. Κάποια άλλα συνεχίζουν και στις τωρινές μέρες να πλέκουν ιστούς συναισθηματικών σχέσεων με ανθρώπους "φρέσκους" και ενδιαφέροντες . Νήματα που ξετυλίχτηκαν βράδια, σε μπαράκια διακριτικά, ανάμεσα σε καπνούς και αναθυμιάσεις αλκοόλ ή μέρες, φθινοπωρινές μέρες, σε παρατεταμένες καλοκαιρινές διακοπές σε απόμακρες παραλίες του ανατολικού Πηλίου ή στα άγρια βουνά της Κρήτης.


Κάποιες άλλες φορές έχεις μπλεχτεί σε αυτά με ανθρώπους  σε διαδηλώσεις ή σε ατέλειωτες (κάποιες φορές και ατελέσφορες είναι αλήθεια) συζητήσεις σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Εξίσου σημαντικό: έχεις δεθεί μέσα από βιβλία, συναυλίες και ταινίες. Ταινίες που τις έχεις δει αρκετές φορές  -και συνεχίζεις να τις βλέπεις- και κάθε που συναντάς αυτούς/ες που σε συνδέει το συγκεκριμένο, αδιόρατο νήμα ΠΑΝΤΑ θα συνομιλείς με ατάκες από αυτές τις ιδιαίτερες σινεφίλ καταστάσεις εν είδει παιχνιδιού.

Δεν έχω παράπονο…. Γνώρισα και συνεχίζω να γνωρίζω σημαντικούς ανθρώπους. Κάποιες φορές επώνυμους, με το βάρος των συζητήσεων να εμπεριέχει ιστορική ποιότητα, κάποιες φορές ανώνυμους, όπως εγώ, αλλά πάντα ιδιαίτερους ως αξία και περιεχόμενο, με το βάρος της σχέσης να εμπεριέχει μοναδική  και αρχέγονη «φωτιά». Έμαθα δίπλα τους πολλά και σημαντικά. Έμαθα αυτό που είμαι. Ελπίζω κάτι να έσπειρα και εγώ. Πάντα όμως, ιδιαίτερα τις φθινοπωρινές μέρες, αναπολώ παλιούς και καινούργιους γνώριμους, σχέσεις που χάθηκαν ή που είναι ακόμη ζωντανές. Είναι η προσωπική μου παρακαταθήκη. Εξάλλου από έφηβος με τους φίλους/ες μου αυτό λέγαμε, ίδιο με τον μοναδικό στίχο:  «Δεν έχω άλλη περιουσία απ' την ψυχή μου. Ούτε και Θέλω.»

Γιατί τα γράφω αυτά! Από σπόντα έπεσα πάνω στη «Μεγάλη Ανατριχίλα (The Big Chill), μια ταινία του Λώρενς Κάνσταν, από τις αγαπημένες μου αναφορές. Αυτή την ταινία σκοπεύω να (ξανα)δω το Σαββατοκύριακο ως φόρο τιμής στους φίλους/ες. Παλιούς και καινούργιους με τους τελευταίους να με συνδέει η  ανεκπλήρωτη είναι αλήθεια  επιθυμία να την έβλεπα μαζί τους. Και έρχεται και μια βροχή απ΄ότι προβλέπεται…