Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως

Η Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Μια ΑΛΛΗ διαδήλωση προγραμματίζουν οι άνθρωποι του πνεύματος (ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, εκδότες κ.α.)την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.
Όπως διαβάζουμε στο άρτι εγκαινιασθέν ιστολόγιό τους 21 Μαρτίου :

ΔIA-ΜΑΡΤΥΡΙΑ

παγκόσμια ημέρα ποίησης

21 Μαρτίου 2012

όχι άλλη μια διαμαρτυρία,

αλλά μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως


Αν όχι τώρα πότε;

Επειδή μοιάζει ο χειμώνας να θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα στις ζωές μας, αποτρέποντας τον ερχομό της άνοιξης.

Επειδή η απειλή μιας Έρημης Χώρας, γίνεται όλο και πιο πραγματική ως προοπτική μέλλοντος για τον τόπο μας.

Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια. Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, στον θυμό και στην απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της Αντίστασης..

Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS καλούν ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, εκδότες αλλά και κάθε πολίτη σε συν οδοιπορία / δια-μαρτυρία, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με όπλο την Ποίηση ενάντια στην Κρίση.

Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας.

Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
Με την Ποίηση ενάντια στην Κρίση
Προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι μπροστά από το βιβλιοπωλείο Ιανός
Συν οδοιπορία προς το Σύνταγμα

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:
(Ο Κατάλογος των Συμμετοχών θα ανανεώνεται καθημερινά με νέες υπογραφές φορέων)

Sha‛r Festival for Hebrew and Arabic Poetry, Israel
World Poetry Movement
Βιβλιοπωλείο Σαξπηρικόν
Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου
Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Εκδόσεις Γκοβόστη
Εκδόσεις Καρδαμίτσα
Εκδόσεις Καστανιώτη
Εκδόσεις Κέδρος
Εκδόσεις Πατάκη
Εκδόσεις Τετράγωνο
Ηλεκτρονικό περιοδικό (.poema..)
Κοινωνία των (δε)κάτων
Περιοδικό (δε)κατα
Περιοδικό και Εκδόσεις Μανδραγόρας
Περιοδικό και Εκδόσεις Οδός Πανός
Περιοδικό και Εκδόσεις Φαρφουλάς
Περιοδικό Κουκούτσι
Περιοδικό Νέο Eπίπεδο
Περιοδικό Πανδώρα

Διαβάστε περισσότερα!

Μόνη λύση η οικονομική αυτοδυναμία: Εσωτερικός δανεισμός τώρα

Από το ταραχώδες τέλος του 20ού αιώνα (στα 1989) κι έπειτα, οι ελληνικές ελίτ πίστεψαν ότι θα μπορέσουν να διασωθούν παίζοντας αποκλειστικά το χαρτί της παρασιτικής εξωστρέφειας. Το σχέδιο ήταν απλό: μετά την κατάρρευση των παγκόσμιων ισορροπιών, η Ελλάδα θα απέφευγε την κρίση δια της… ομοιοπαθητικής, επιτρέποντας δηλαδή στις νεο-αυτοκρατορικές δυναμικές της παγκοσμιοποίησης και του νεο-οθωμανισμού να αλώσουν το εσωτερικό της χώρας – ελπίζοντας στην αναπαραγωγή των κερδών, των θέσεων και της εξουσίας τους, και πρακτορεύοντας τον εθνικό πλούτο και τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Το αποτέλεσμα ήταν ο… Παπανδρέου και ο Παπαδήμος, η μεταβολή της χώρας μας σε οιονεί προτεκτοράτο του νέου γερμανικού Ράιχ και σε υποχείριο των νεο-οθωμανών.

ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Οι Έλληνες έχουν βυθιστεί στην απελπισία, ενώ ακόμα και η αγανάκτησή τους μοιάζει ν’ αποτελεί ένα από τα στάδια του πένθους, και όχι στοιχείο μιας πραγματικής ανάτασης. Απόδειξη αυτού είναι ότι όποια εναλλακτική λύση κι αν έχει κατατεθεί, αυτά τα φοβερά δύο χρόνια της πτώσης, μοιάζει ανέφικτη, προϋποθέτει κάποιον από μηχανής θεό ή απλά περιορίζεται σε κούφια λόγια και ανέξοδες ψευδοεπαναστατικές ρητορίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κανένας δεν δείχνει να πιστεύει πραγματικά ότι ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, να σταθεί στα πόδια του, προκειμένου να αντιμετωπίσει μόνος αυτός την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος για τον οποίον ακόμα επελαύνουν τα δρεπανηφόρα άρματα των Τροϊκανών, ξεπατώνοντας ό,τι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Γι’ αυτόν τον λόγο συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος του επαχθούς για τη χώρα μας δανεισμού, που συνοδεύεται από επιβαλλόμενα μέτρα τα οποία μας βυθίζουν ακόμα βαθύτερα στην κρίση, την ανέχεια και την απώλεια οποιασδήποτε έννοιας αυτοδιάθεσης. Σαν τον τοξικομανή, ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί σε αυτήν την έλλειψη προοπτικής και κινδυνεύει να εξελιχθεί στο έσχατο στάδιο της εξάρτησης, την οριστική παραίτηση και την αποδοχή του μοιραίου, της υποταγής.

Προφανώς, το θανατηφόρο αυτό σπιράλ πρέπει να πάψει αμέσως, και ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο είναι να χτυπήσουμε το κακό απευθείας στη ρίζα του. Έτσι, το να σταθούμε αυτοδύναμοι, να καταργήσουμε τούτη τη θανατηφόρα τάση της εξωστρέφειας, και να σταθούμε αποφασιστικά, μόνοι μας, στα πόδια μας δεν είναι στόχος αλλά προϋπόθεση του αγώνα για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.

Πρώτο και κύριο πεδίο όπου πρέπει άμεσα να εφαρμοστεί αυτή η ανατροπή είναι ο δανεισμός. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η κυβέρνηση ήδη έπραττε ως εάν η χώρα να είναι χρεοκοπημένη. Συνέδεσε εξ αρχής τη διαπραγμάτευση για τον εξωτερικό δανεισμό, και τις συνοδευόμενες από αυτήν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με την εκποίηση του εθνικού πλούτου, εκχωρώντας με αυτόν τον τρόπο κάθε διαπραγματευτικό όπλο στους αντιπάλους μας. Θα έπρεπε να πράξουμε το αντίθετο. Η ελληνική κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έπρεπε να εξασφαλίσει πόρους για τον εαυτό της, για να μπορεί η χώρα μόνη της να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση, δίχως την ξένη επέμβαση.

Και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε συμβεί μόνο εάν έμπαινε σε διαδικασίες εσωτερικού δανεισμού, με ένα ομολογιακό δάνειο, στο οποίο θα έπρεπε να συμμετέχουν ΟΛΟΙ και προπάντων οι έχοντες – δηλαδή όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια θησαύριζαν συστηματικά υποθηκεύοντας τη μελλοντική πορεία της χώρας. Ένα δίκαιο και αναλογικό δάνειο, ώστε να έχουμε στη διάθεσή μας διαθέσιμα για να καλύψουμε τις ανάγκες της χώρας, θα είχε συμβάλει αποφασιστικά στη διάσωση της χώρας μας:

Πρώτον, θα ήταν πολύ δυσκολότερος ο εκβιασμός μας από τους ξένους δανειστές. Γιατί η χώρα θα είχε διαθέσιμους πόρους και θα μπορούσε να διαπραγματευτεί διαφορετικά, δίχως να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι μας η δαμόκλειος σπάθη της άρνησης καταβολής των δόσεων, ο κίνδυνος μιας ασύντακτης χρεοκοπίας και, εν τέλει, μιας εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής.

Βάσει όλων αυτών, το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο θα αποτελούσε τη μόνη πραγματική, ρεαλιστική απάντηση στο ψευτοδίλημμα της Μέρκελ και των τεχνοκρατών: «Ευρώ ή δραχμή». Γιατί, απλούστατα, θα ενίσχυε την αυτονομία μας και, ταυτόχρονα, θα συσσώρευε πόρους ώστε, σταδιακά, να γίνει εφικτή ακόμα και η απεξάρτησή μας από το ευρώ, δίχως να διαλυθεί οικονομικά η χώρα και να πεινάσει ο ελληνικός λαός, ενώ, παράλληλα, θα ακύρωνε το δόγμα «εξανδραποδισμός εντός του ευρώ», που εφαρμόζουν οι Γερμανοί σήμερα μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού μας.

Δεύτερον, ο εσωτερικός ομολογιακός δανεισμός ήταν η μόνη προοπτική αντιμετώπισης της κρίσης με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση μπορεί να επιμένει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», εντούτοις είναι από τον λαό που ζητάει διαρκώς θυσίες και να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, για να μπορεί να επιβιώσει το σάπιο κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Αντίθετα, ένα αναλογικό, προοδευτικό εσωτερικό δάνειο θα μετέθετε τα βάρη της κρίσης στους πραγματικούς υπαίτιους γι’ αυτήν, σπάζοντας το σερί της αδικίας και της ατιμωρησίας των αρχουσών τάξεων, που κυριαρχεί επί δεκαετίες στη χώρα και έχει οργιάσει στην ύστερη μεταπολίτευση. Ταυτόχρονα, θα αναδείκνυε τον ελληνικό λαό σε ρόλο πρωταγωνιστή της κρίσης – στη βάση της αρχής «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του».

ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Αυτό που δεν έγινε τότε, μπορεί να γίνει σήμερα. Πραγματικά, ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο έχει πολλαπλή σημασία, πέραν των όσων ήδη αναφέραμε, και τα οποία είναι ακόμα σε ισχύ:

α) Πολιτικά, καθώς θα άλλαζε το κλίμα της δικτατορίας που έχουν επιβάλει δανειστές και τεχνοκράτες, οι οποίοι, όντας σε απόλυτη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, θεσπίζουν μέτρα οικονομικού στραγγαλισμού και ξεπουλήματος της χώρας. Επιπλέον, θα έθετε τέλος στα διαδοχικά άδικα χαράτσια που έχουν γονατίσει τον ελληνικό λαό.

β) Κοινωνικά, καθώς θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, θέτοντας τέρμα στον διασυρμό της χώρας ως επαίτη. Συν τοις άλλοις, θα βοηθούσε να εδραιώσουμε ένα ρεύμα αλληλεγγύης, το οποίο θα καταπολεμούσε την παραίτηση, την απελπισία και τον πανικό του «σώζων εαυτόν σωθήτω», που σήμερα τείνει να κυριεύσει την χώρα μας.

γ) Οικονομικά, γιατί θα μας δινόταν μια ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτούς τους πόρους για να ανασυγκροτήσουμε παραγωγικά τη χώρα και να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και την ανεργία, που συνδέονται με την αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού – πράγμα που δεν θα επέτρεπαν ΠΟΤΕ οι Γερμανοί και οι εγχώριες παρασιτικές άρχουσες τάξεις.

Το δάνειο αυτό πρέπει είναι από εμάς για εμάς. Δεν προορίζεται ούτε για τους διεθνείς τοκογλύφους, ούτε για τα εγχώρια τρωκτικά. Δεν συλλέγεται για να διασώσει τους τραπεζίτες, ούτε το φαύλο πολιτικό κατεστημένο της χώρας που καταρρέει. Συλλέγεται στα πλαίσια μιας παλλαϊκής προσπάθειας εθνικής ανασυγκρότησης, η οποία σκοπό έχει να αλλάξει τους όρους της θνησιγένειας του ελληνικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Υπ’ αυτή την έννοια, θεματοφύλακας της όλης προσπάθειας δεν μπορεί παρά να είναι ο λαός και μόνον ο λαός, ο οποίος θα διασφαλίσει ότι: α) ο εσωτερικός οικονομικός δανεισμός θα γίνει δίκαια και αναλογικά β) οι πόροι που θα συλλεχθούν από τούτη την πανεθνική προσπάθεια θα διοχετευθούν για την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε υγιή και δίκαιη βάση.

Η κυρίαρχη αντίληψη, που έχει εθιστεί στην αδικία και την εγωκρατία, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πόσο αποτελεσματική μπορεί να γίνει η λαϊκή κινητοποίηση στη διάσωση της χώρας μας από τη χρεοκοπία. Και όμως, αποδεδειγμένα, σε καιρούς κρίσεων, λειτουργεί καλύτερα από τα διάφορα νεοφιλελεύθερα σχέδια ψευτοδιάσωσης που εκπονούν οι τεχνοκράτες. Υπάρχουν ήδη απτά παραδείγματα: Στο Βέλγιο, το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο συγκέντρωσε 5,7 δισ. ευρώ, τη στιγμή που η κυβέρνηση προσδοκούσε να συγκεντρώσει μόνο 200 εκατομμύρια. Και στην Ιταλία, αντίστοιχη προσπάθεια επιχειρηματιών και πολιτικών, που συνοδεύτηκε από έκκληση στους έχοντες Ιταλούς πολίτες να αγοράσουν εθνικά ομόλογα, απέφερε, μέσα σε μια μέρα, 567 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η αλληλεγγύη και η συνεισφορά αποδεικνύονται πολύ πιο αποτελεσματικές, ακόμα και υπό τη στενή οικονομική έννοια του όρου, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται το σύγχρονο οικονομικό ιερατείο.

Αυτή τη στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση, σε συντονισμό με τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα (τα οποία συμμετέχουν σε αυτήν απροκάλυπτα, με εκπροσώπους), υπό τις εντολές της γερμανοκίνητης Ε.Ε., επιστρατεύει τις πιο αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές, αυτοκρατορικές παραδόσεις για να σώσει την κατάσταση. Με μια οικονομική και κοινωνική πολιτική που θυμίζουν στον λαό μας τις πιο σκοτεινές στιγμές της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και την εξαθλίωση, την πείνα και τη ληστεία που πραγματοποίησε το Τρίτο Ράιχ στη χώρα μας, το 1941-1944.

Αντίθετα, το πνεύμα που χαρακτηρίζει την πρόταση για έναν εσωτερικό ομολογιακό δανεισμό αντλεί την έμπνευσή του από τις καλύτερες στιγμές της αυτοθυσίας του ελληνικού λαού, την παράδοση των εσωτερικών δανείων των επαναστατημένων Ελλήνων του 1821 και της Εθνικής Αντίστασης. Στην παράδοση όλων των μεγάλων επαναστάσεων, από τη γαλλική μέχρι τη… μεξικάνικη επανάσταση, που προέβησαν σε αντίστοιχες κινήσεις, διαγιγνώσκοντας πολύ σωστά ότι η οικονομική αυτοδυναμία είναι πρωταρχική προϋπόθεση για μια ελεύθερη ζωή.

Όλοι, και πριν από όλους ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι πρώην πρωθυπουργοί και υπουργοί, οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ οι «εθνικοί εργολάβοι», οι εφοπλιστές, τα κόμματα, η Εκκλησία, θα πρέπει να συνεισφέρουν σε αυτό το δάνειο. Και πρέπει ν’ ακολουθήσει όλος ο ελληνικός λαός, όχι γιατί πάλι πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα, αλλά γιατί ήρθε ο καιρός, επιτέλους, να γίνει κύριος της μοίρας του και να επιβάλει λίγη δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια σε αυτόν τον τόπο.

Και, επιτέλους, είναι μια ευκαιρία για όλους μας να ξεφύγουμε από τον μεμψίμοιρο –και αναποτελεσματικό– καταγγελτικό λόγο ενάντια στο κράτος και τις πολιτικές ηγεσίες και να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι τη σωτηρία της χώρας μας.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Ας δούμε ποιά είναι τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια σε αυτή την πρόταση:

Α. Ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση του, δεδομένου ότι οι ελληνικές ελίτ και η κυβέρνηση είναι «κλέφτες» και «θα τα φάνε»;

Είναι προφανές ότι, για να ευοδωθεί η προσπάθεια, όπως εμείς τη βλέπουμε, θα πρέπει να οριστεί μια ανεξάρτητη επιτροπή διαχείρισης και ελέγχου, η οποία θα ελέγχει όχι μόνο τη χρηστή διαχείρισή του αλλά και την κατεύθυνσή του προς παραγωγικές χρήσεις, για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών και όχι για τους τοκογλύφους-δανειστές μας. Στην επιτροπή πρωτοβουλίας θα πρέπει να συμμετάσχουν όχι μόνο οικονομολόγοι αλλά καταξιωμένοι άνθρωποι από όλους τους χώρους και τις κοινωνικές κατηγορίες.

Β. Υπάρχει άραγε χρόνος για κάτι τέτοιο, ή μήπως είναι αργά;

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τα επόμενα χρόνια, με τον ένα ή άλλο τρόπο, οι Έλληνες θα πρέπει να στραφούν σε ανάλογες επιλογές, αν θέλουν να επιβιώσουν και να μην υποδουλωθούν. Κατά συνέπεια, η αντίληψη της αυτοδυναμίας και του εσωτετρικού δανεισμού θα πρέπει να πρυτανεύσει.

Γ. Έτσι θα εξισωθούν οι θύτες, που προκάλεσαν την κρίση, με τα θύματα.

Σε καμία περίπτωση. Η συμμετοχή στον δανεισμό θα είναι αναλογική και πρώτοι θα κληθούν να συμμετάσχουν απαρέγκλιτα και με συγκεκριμένο πλαφόν, που θα οριστεί από την επιτροπή που θα συγκροτηθεί, οι πολιτικοί, οι βουλευτές, οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος. Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών, τα υψηλά εισοδήματα, όλοι όσοι παίρνουν κρατικά έργα κ.λπ. Κατά συνέπεια, θα κληθούν πρώτοι να συμμετάσχουν στη σωτηρία της χώρας όλοι αυτοί που μέχρι τώρα μας καλούν με το αζημίωτο «να κάνουμε θυσίες».

Δ. Υπάρχουν άραγε χρήματα, πλέον, μετά από δύο χρόνια κρίσης;

Και βέβαια υπάρχουν. Όχι μόνο στις τράπεζες του εξωτερικού, όχι μόνο στην Ομογένεια αλλά και στο εσωτερικό της χώρας και στις τράπεζες, αλλά και σε θυρίδες και κάτω από τα στρώματα. Και, εξ άλλου, δεν προτείνουμε να χαριστούν αυτά τα χρήματα, αλλά να δανειστούν στο ελληνικό κράτος με ανάλογο επιτόκιο.

Ε. Οι Έλληνες έχουν ατομικοποιηθεί και ο καθένας κοιτάει την «πάρτη του».

Ναι, μόνο που αυτή είναι η πιο σίγουρη συνταγή για να πάνε όλοι φούντο, εκτός από ορισμένα λαμόγια και μαυραγορίτες. Ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας, αξιόπιστο, που να αφορά το σύνολο του λαού, δεν έχει μόνο οικονομική αποτελεσματικότητα αλλά και ιδεολογική και πολιτική. Οι Έλληνες θα στηριχτούν επιτέλους στις δικές τους δυνάμεις, θα ανασυστήσουν την εθνική τους κοινότητα.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…

19-1-2012
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ
www.ardin-rixi.gr

Διαβάστε περισσότερα!

Εκατονταδες Γάλλοι χορεύουν συρτάκι για συμπαράσταση στην Ελλάδα

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Διαβάστε περισσότερα!

Μνημόνιο 3: υποδούλωση της χώρας και εξαθλίωση του λαού

Οι ιθαγενείς, νέοι και νέες του Άρδην και της Ρήξης, διοργανώνουν συζήτηση με θέμα

Μνημόνιο 3: υποδούλωση της χώρας και εξαθλίωση του λαού

ομιλητές:
Eυάγγελος Τσεκούρας, δικηγόρος
Κώστας Γεώρμας, δρ. Κοινωνιολογίας

την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, στις 19:30,



στα γραφεία του Άρδην & της Ρήξης
Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια

Διαβάστε περισσότερα!

"Η Ελλάδα και το τέταρτο Ράιχ", Εκδήλωση του Άρδην στην ΕΣΗΕΑ

Το περιοδικό Άρδην και η εφημερίδα Ρήξη οργανώνουν εκδήλωση συζήτηση με θέμα:

Η Ελλάδα και το τέταρτο Ράιχ

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011, στις 7.30 μ.μ. Ομιλητές θα είναι οι:
Γιώργος Καραμπελιάς, οικονομολόγος

Σταύρος Λυγερός, εφ. Καθημερινή

Παναγιώτης Κουρουπλής, ανεξάρτητος βουλευτής

Βαγγέλης Τσεκούρας, δικηγόρος

και Σταύρος Χριστακόπουλος, εφ. Ποντίκι

Διαβάστε περισσότερα!

ΟΧΙ στη νέα κατοχή !!!

ΟΛΜΕ: ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΗ 1940

Μαθητές και μαθήτριες,Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί,Αγαπητοί γονείς,

Στις 28 του Οκτώβρη ο λαός μας γιορτάζει. Πριν από 71 χρόνια, μια μέρα σαν κι αυτή, οι εργάτες άφησαν τις δουλειές τους, οι έμποροι έκλεισαν τα μαγαζιά τους και οι αγρότες άφησαν τα χωράφια τους. Απειλούνταν η κυριαρχία μας, η ανεξαρτησία μας, η αξιοπρέπεια του λαού μας. Ο ιταλο-γερμανικός ιμπεριαλισμός, το μαύρο μπλοκ του φασισμού, επιτέθηκαν στη χώρα μας. Χωρίς κανέναν δισταγμό, όλος ο λαός μας είπε το «ΟΧΙ». Δεν θα περάσουν! Και τα νιάτα της πατρίδας μας βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Οι γυναίκες στις πόλεις και πρώτα απ’ όλα στα χωριά ανέλαβαν την τροφοδοσία. Όλος ο λαός σήκωσε το μπόι του. Κι όταν ο λαός μας ορθώνεται, λυγίζουν τα σίδερα.
Οι Ιταλοί φασίστες βρήκαν το μπελά τους:

«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα σπίτια μας, που με ιδρώτα έχουμε χτίσει».
«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα χωράφια μας, που με αίμα τα έχουμε οργώσει».
«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε το βιός μας που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε».
«ΟΧΙ, δεν θα παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή από τα δικαιώματα μας, την ανεξαρτησία μας, την πατρίδα των γονιών μας».
Και νίκησε το δίκιο! Οι Ιταλικές μεραρχίες δεν πέρασαν! Χρειάστηκε να κατέβουν οι φασιστικές ορδές του Χίτλερ για να κάμψουν την ηρωική αντίσταση του λαού μας. Και παρά το ότι με φωτιά και σίδερο οι κατακτητές άρχισαν να ληστεύουν τη χώρα, παρά το ότι ο λαός πέθαινε από την πείνα, παρά το ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί εγκατέλειψαν το λαό και λούφαξαν, ο λαός μας ξανασηκώθηκε. Οργανώθηκε στις πόλεις και στα χωριά και βγήκε στο βουνό. Η Εθνική Αντίσταση απλώθηκε σε όλη τη χώρα. Μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργάτες και εργάτριες, αγρότες και αγρότισσες πήραν το όπλο.
Η ζωή των κατακτητών έγινε μαύρη. Δεν στέκονταν πουθενά. Το νέο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου έκανε το γύρο του κόσμου. Ο ανυπότακτος λαός μας οργάνωσε την αντίσταση του. Έσωσε τον κόσμο από την πείνα. Έσωσε την αξιοπρέπεια μας. Με χιλιάδες θύματα. Με Καλάβρυτα, με Δίστομο, με δεκάδες ολοκαυτώματα. Και νίκησε! Τον έδιωξε τον κατακτητή, γράφοντας τις πιο φωτεινές σελίδες στην ιστορία του, την Εθνική Αντίσταση.
Η αγωνιστική στάση ζωής, η ανιδιοτέλεια και η αυτοθυσία εκείνων που επέλεξαν το δρόμο της προσφοράς και του κοινωνικού χρέους έδωσαν πολύτιμους καρπούς. Καταξίωσαν διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, έθεσαν ισχυρές βάσεις για την οικοδόμηση της ειρήνης, τη θεμελίωση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και την προαγωγή του πολιτισμού.
Σήμερα, 71 χρόνια μετά, στρεφόμαστε για μια ακόμα φορά στο παρελθόν για να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία. Γιατί η εφετινή επέτειος της 28ης του Οκτώβρη βρίσκει την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας.
Όπως και τότε έτσι και τώρα ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, δεχόμαστε μια τεράστια επίθεση που αμφισβητεί τις κατακτήσεις μας, την κυριαρχία μας, τη δυνατότητα μας να χαράζουμε το μέλλον μας.
Η οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι ισχυροί του χρήματος και οι πολιτικοί εκφραστές τους, για να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος των λαών του κόσμου, οδήγησε τη χώρα μας σε μεγάλη δοκιμασία.
 Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.
 Με πρόσχημα την κρίση υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.
 Την κρίση επικαλούνται οι κρατούντες στη χώρα μας και σε άλλες χώρες για να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να οδηγήσουν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην εργασιακή εφεδρεία, στην ανεργία και την υποαπασχόληση, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
 Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.
 Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας.

Όταν ετοιμάζεται για μας και τα παιδιά μας ένα εφιαλτικό μέλλον, μέσα από τη διόγκωση της ανεργίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση της ζωής μας, τότε πρέπει να αντιδράσουμε. Να αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε, ιδίως εμείς οι μεγαλύτεροι, να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία χειρότερη από αυτή που παραλάβαμε.
Πρέπει να ξανασηκωθούμε! Ήδη οι εργαζόμενοι δίνουν μια ηρωική μάχη. Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε να σβήσει το γέλιο από τα πρόσωπα των παιδιών μας. Δεν είναι δυνατόν να μετατραπούμε σε έναν λαό χωρίς μέλλον. Πρέπει να βγούμε όλοι έξω. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν.
Κάθε γενιά και κάθε εποχή καλείται να διακηρύξει και να υπερασπιστεί τα δικά της «ΟΧΙ». Εμείς σήμερα καλούμαστε να πούμε «ΟΧΙ» στην εξαθλίωση, στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, στην καταρράκωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων. Να πούμε «ΟΧΙ» σε κάθε πολιτική που στηρίζει εκμεταλλευτικές σχέσεις και άνομα συμφέροντα.
"Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μια Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της".
Το μήνυμα αυτό απευθύνεται και στην Ελλάδα του σήμερα. Φωτίζει το δρόμο για μια Νέα Ελλάδα, ανεξάρτητη, δημοκρατική και αυτάρκη, μια Ελλάδα της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης της προόδου και της ευημερίας.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ
Αθήνα, 24/10/11

Διαβάστε περισσότερα!

ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

11.10.2011
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά σε πρωτοφανείς και δραματικές εξελίξεις. Διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της ως ανεξάρτητης και βιώσιμης χώρας. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα της είναι σήμερα πρόβλημα επιβίωσης. Πρόβλημα εθνικό και όχι απλώς πρόβλημα χρέους.

Η απαίτηση των δανειστών να οδηγηθεί η χώρα σε συντεταγμένη χρεοκοπία με στόχο την αδιάκοπη πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων, και με συνέπεια τη στάση πληρωμών στο εσωτερικό, σε συνδυασμό με την απαίτηση να τους δοθεί ως αντιπαροχή ο δημόσιος πλούτος, υποθηκεύει την ανεξαρτησία της χώρας και την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Εμείς, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αναλογιζόμενοι τις ιστορικές στιγμές που περνάει η χώρα μας, συναντηθήκαμε στην Αθήνα και συμφωνήσαμε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται σήμερα υπό στρατιωτική κατοχή, εντούτοις, 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, βρίσκεται ξανά μπροστά σε αντίστοιχου ιστορικού μεγέθους τραγωδία. Σήμερα διακυβευέται η εθνική ανεξαρτησία, καταπατείται το Σύνταγμα και υποθηκεύεται η επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, απέναντι σε εκείνους που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, αλλά και απέναντι στον εαυτό μας, απευθυνόμαστε στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που ελπίζουν σε ένα διαφορετικό μέλλον από το ζοφερό του Μνημονίου και καλούμε σε κοινόν αγώνα με στόχο:

* την άμεση απεμπλοκή της χώρας από το Μνημόνιο και την εκδίωξη της Τρόικας.

* την ανάκτηση και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας.

* την αναδιανομή του πλούτου υπέρ αυτών που τον δημιουργούν και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

* τον ριζικό γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της χώρας μας.

Κατά συνέπεια:
Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες να απεγκλωβιστούν από τον δογματισμό και την καταστροφική πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας, τα οποία είναι δέσμια της πολιτικής μας εξάρτησης και των συμφερόντων του ελληνικού και του ξένου κεφαλαίου.

Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες που συναισθάνονται την ευθύνη και την ανάγκη για κοινό αγώνα για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας από τη λαίλαπα της Τρόικας και του Μνημονίου, σε αγωνιστική συνεργασία με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Μνημονίου και την αλλαγή των συσχετισμών και πολιτικών δυνάμεων, ώστε η λαϊκή πλειοψηφία να επιβάλει την αλλαγή της διακυβέρνησης και της πορείας της χώρας. Καλούμε σε αγώνα για μια κυβέρνηση σωτηρίας της πατρίδας. Για μια κυβέρνηση που θα φέρει το λαό στην εξουσία.

Αθήνα, 11 Οκτωβρίου 2011

Βαρδινογιάννης Βαρδής, Γλέζος Μανώλης, Γουργιώτης Νίκος, Δαμιανάκου Βούλα, Θανασέκου Βάσω, Θεοδωράκης Μίκης, Καλλίνος Θόδωρος, Καραγιώργη Μαρία, Κατερίνης Παναγιώτης, Μπενά Ελένη, Μπενάς Τάκης, Μπιτσάκης Ευτύχης, Τσαπόγας Γιώργος

Διαβάστε περισσότερα!

6 ψέμματα και 6 απαντήσεις για την ΕΒΟ - ΠΥΡΚΑΛ

Τα σωματεία εργαζομένων του Ομίλου Εταιριών Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων ΑΒΕΕ (ΕΒΟ ΠΥΡΚΑΛ) για το ξεπούλημα της επιχείρησης

12 μήνες στα ΕΑΣ, η Διοίκηση της εταιρίας η δική μας ‘‘τρόικα’’ (Ανδριανής – Τρυφιάτης – Φελώνης) έναν απολογισμό έχει να παρουσιάσει: ΔΙΑΛΥΣΗ των πάντων. Και σήμερα έχουν το θράσος με ένα επαίσχυντο δελτίο τύπου να ρίχνουν τα βάρη στους εργαζόμενους και να συκοφαντούν τον αγώνα μας με ψέμματα και ανακρίβειες.

Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έγινε κατάληψη από μερικούς εργαζόμενους. Η απόφαση για κατάληψη της κεντρικής διοίκησης και για 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες στα εργοστάσια πάρθηκε με συντριπτική πλειοψηφία της Κοινής Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων Υμηττού – Αιγίου – Λαυρίου – Μάνδρας – Ελευσίνας – Κεντρικών. Είναι η ύστατη ενέργεια που κάνουμε για να σταματήσουμε το ξεπούλημα και τη διακοπή της λειτουργίας της εταιρίας που μεθοδεύει η κυβέρνηση με την πολιτική των μεσοπρόθεσμων μνημονίων και εφαρμόζει πιστά η διοίκηση.

Απαντάμε λοιπόν στα ψέμματα τους με τη σειρά που τα έγραψαν:

Ψέμα 1ο: Τα χρέη της εταιρίας δεν είναι όσα λένε. Απλά τα φουσκώνουν για να ταιριάξει καλύτερα στο κάδρο του ξεπουλήματος η τελευταία παραγωγική κρατική αμυντική βιομηχανία. Και βέβαια πουθενά δεν αναφέρουν ότι ευθύνη για τα χρέη και τα ελλείμματα των ΕΑΣ δεν έχουν οι εργαζόμενοι, αλλά διαχρονικά οι διοικήσεις και οι κυβερνήσεις.

Ψέμα 2ο: Δεν έχουν «εξασφαλίσει» παρά μόνο τα χρήματα για το επίδομα αδείας (200€ !!!). Οι εργαζόμενοι είμαστε απλήρωτοι και μας χρωστάνε τις αποδοχές για όλο τον Ιούλιο και για την υποχρεωτική άδεια του Αυγούστου. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να μας διώξουν σε άδεια για να είναι ελεύθεροι να οργανώσουν ελεύθερα το ξεπούλημα.

Ψέμα 3ο: Σχετικά με συμβόλαιο με την ασφαλιστική εταιρία, αφού προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να μας εξαναγκάσουν να γίνουμε αυτόχειρες και απέτυχαν να υπογράψουμε τη Συλλογική Σύμβαση χωρίς το συμβόλαιο αυτό, τώρα το βαφτίζουν «αποζημίωση συνταξιοδότησης» και δηλώνουν ότι είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Άμυνας η τήρησή του. Μέχρι χθες δήλωναν οι ίδιοι και οι αρμόδιοι Υπουργοί Άμυνας (κ.κ. Μπεγλίτης, Σπηλιόπουλος) ότι είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών!!!

Εμείς αυτό που γνωρίζουμε καλά είναι ότι το συμβόλαιο είναι εφάπαξ ασφαλιστική παροχή χρόνων και δεν χωράει στη γκιλοτίνα των άρθρων ν. 3891/10.

Ψέμα 4ο: Είναι αστείο να ισχυρίζονται ότι μερικές ώρες ή έστω και μέρες κατάληψης της εταιρίας θέτουν σε κίνδυνο τη δυνατότητα αυτονομίας της χώρας για ανεφοδιασμό σε αμυντικό υλικό, τη στιγμή που σχεδιάζουν την οριστική διάλυση και το ξεπούλημα της εταιρίας. Σε ότι αφορά «την ασφάλεια αμυντικών θεμάτων» μη φοβάστε! Όσο είμαστε εμείς οι 1040 εργαζόμενοι, τίποτα δεν κινδυνεύει και δεν χάνεται. Άλλοι κάνουν την εταιρία και τη χώρα ξέφραγο αμπέλι στους ξένους, στρατηγέ Ανδριανή.

Ψέμα 5ο: Κατηγορούν τους εργαζόμενους μόλις λίγες ώρες μετά την κατάληψη για την καθυστέρηση του δανείου γιατί θέλουν να κρύψουν επιμελώς την αλήθεια: υπαίτιοι για την καθυστέρηση του δανείου δεν είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αλλά οι τράπεζες που δεν υπολογίζουν πια την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και συμβάλλει σ’ αυτό η δική τους ανεπάρκεια και η ανικανότητα των «σοφών» οικονομικο-διοικητικών διευθυντών που αυτοί πρόσφατα όρισαν.

Ψέμα τελευταίο και φαρμακερό:
Το αύριο της εταιρίας, το αύριο των εργαζομένων, το υπερασπιζόμαστε εμείς κι αυτό δεν ήταν ποτέ παράνομο κι αδικαιολόγητο, ούτε την εποχή της μεγάλης σφαγής των ΔΕΚΟ το 1991 κε Φελώνη, όταν δηλώνατε ανυπόταχτος συνδικαλιστής για να γίνετε μετέπειτα πρόεδρος του ΕΚΑ, δεν είναι ούτε και τώρα, την εποχή της αποικιοκρατίας του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. που δηλώνετε μάνατζερ.

Από τον αγώνα μας δεν κινδυνεύει ούτε η εταιρία, ούτε η παραγωγική δυνατότητα αμυντικού υλικού για τη χώρα. Αντίθετα, η διάλυση, το ξεπούλημα και περιορισμός των παραγωγικών δραστηριοτήτων των ΕΑΣ (κλείσιμο εργοστασίων Υμηττού, Ελευσίνας, Μάνδρας) αποτελεί έγκλημα εθνικής μειοδοσίας.

Γι’ αυτό εμείς οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα και τις θυγατρικές τους:


· Συνεχίζουμε τον αγώνα.

· Αντιστεκόμαστε στο ξεπούλημα της ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ.

· Υπερασπιζόμαστε τη δουλειά μας και το ψωμί των οικογενειών μας.

· Καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε μαζικό φορέα, κάθε σωματείο να σταθεί δίπλα μας σ’ αυτόν τον αγώνα.


Υμηττός, 29.07.2011
Τα σωματεία εργαζομένων

ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΥΜΗΤΤΟΥ
ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΛΑΥΡΙΟΥ
ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΑΙΓΙΟΥ
ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΜΑΝΔΡΑΣ
ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
ΕΑΣ ΑΒΕΕ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ
ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΥΜΗΣ ΕΠΕ

Διαβάστε περισσότερα!

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ

Η σφοδρή καταιγίδα η οποία σαρώνει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ξεπουλά δημόσια γη και περιουσία, φτωχοποιεί μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και εκχωρεί εθνική κυριαρχία, δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω το χώρο του πολιτισμού. Για πάνω από ένα χρόνο το θέατρο δέχεται ανελέητη επίθεση εξαιτίας του μνημονίου. Υποδομές, θεσμοί, ανθρώπινο δυναμικό «αναδιαρθρώνονται» εξαιτίας των νέων οικονομικών μέτρων μέσα στο πλαίσιο των πιέσεων που δέχεται ο πολιτισμός γενικότερα.

Οι πρώτες επιπτώσεις είναι ήδη γεγονός. Θέατρα, όπως μεταξύ άλλων το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, κλείνουν. Άλλα όπως τα κρατικά, αντιδρούν στην υπαγωγή τους στο ν. 3899/10, σε καθεστώς ΔΕΚΟ δηλαδή, λες και η ευθύνη του κράτους έναντι του πολιτισμού εντάσσεται σε ένα γενικότερο και έμμεσο πλαίσιο. Ορχήστρες όπως η ιστορική Ορχήστρα των Χρωμάτων βρίσκονται στα πρόθυρα διάλυσης, λόγω των ανύπαρκτων επιχορηγήσεων άσχετα εάν για τη συγκεκριμένη ανακοινώθηκε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού θα την διασώσει εντάσσοντάς την στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ. Μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι υπολειτουργούν εν μέσω τουριστικής περιόδου μιας και το προσωπικό λειτουργίας και φύλαξης δεν επαρκεί. Ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός, πολιτισμός ηλικίας δυόμισι χιλιάδων ετών καίγεται ως θυμίαμα στο βωμό του ΔΝΤ.

Το θέατρο δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτο στη συνολικότερη απομείωση που παρατηρείται στις μέρες μας. Συντελεστές και φορείς γίνονται δέκτες της νέας οικονομικής πραγματικότητας, προσπαθώντας να αντιδράσουν σε ώτα μη ακουόντων. Αξίζει να αναφέρουμε τρεις περιπτώσεις, οι οποίες δεν είναι οι μόνες, είναι όμως από τις πλέον χαρακτηριστικές όσο και σημαντικές στο χώρο του θεάτρου. Και εννοούμε την περίπτωση των θεατρικών επιχορηγήσεων, του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ), και αυτή του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Νεοελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου.

Α. Για τις θεατρικές επιχορηγήσεις.

Ο θεσμός των χορηγιών είναι τόσο παλιός όσο και το ίδιο το θέατρο. Στην αρχαία Αθήνα ο τίτλος του χορηγού ήταν τίτλος τιμής και ευθύνης. Ήταν δε υποχρεωτικός για τους επιφανείς αθηναίους οι οποίοι ανυπομονούσαν για την ανάληψη της συγκεκριμένης τιμής. Φτάνει μάλιστα μέχρι τις μέρες μας, όχι βέβαια με την μορφή που υπήρχε στα χρόνια του Αισχύλου, μια και τις χορηγίες εν είδει φορολογικών ελαφρύνσεων αναλαμβάνουν τις περισσότερες φορές (και βέβαια όχι όλες) πολυεθνικές εταιρείες. Μπορούμε όμως να διακρίνουμε αναλογική αντιστοιχία στις παραδόσεις του λαού μας όπως π.χ. στο θεσμό του πανηγυρτζή κατά τον οποίο κάποιοι από το εκκλησίασμα φιλοξενούν για ένα χρόνο την εικόνα του αγίου ή της αγίας στο σπίτι τους, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της τέλεσης του ετήσιου πανηγυριού που γίνεται προς τιμήν του/της.
Αυτός καθαυτός ο θεσμός της επιχορήγησης, έχει ξεσηκώσει ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν πλείστες όσες αντιδράσεις λόγω της αδιαφάνειάς του. Έτσι εσχάτως το Υπουργείο Πολιτισμού έβαλε χέρι στις επιχορηγήσεις που κατευθύνονται στις θεατρικές σκηνές αναδιαρθρώνοντάς τες. Μέσω αλχημειών λοιπόν και ενώ μέχρι τώρα οι επιχορηγήσεις αυτές χορηγούντο για την τρέχουσα περίοδο, αποφάσισε από τούδε και ύστερα να εντάσσονται στον προϋπολογισμό της ερχόμενης χρονιάς, αφήνοντας στον αέρα δεκάδες θέατρα τα οποία περίμεναν την φετινή οικονομική ενίσχυση ως μέσον ακόμη και επιβίωσης. Μάλιστα δημιούργησε τρεις κατηγορίες επιχορηγούμενων θιάσων ανάλογα με τα χρόνια παρουσίας του κάθε ένα από αυτούς δημιουργώντας διακρίσεις ανάμεσα σε παλιούς και νέους θιάσους. Οι συγκεκριμένες ενισχύσεις προφανώς και δεν μπορούν να χορηγούνται ( όπως γινόταν μέχρι σήμερα) με βάση τις δημόσιες σχέσεις ή τις προσβάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού ή σε πολιτικούς παράγοντες. Θα έπρεπε όμως να εντάσσονται σε μια γενικότερη άποψη για τα θεατρικά δρώμενα με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο πρωτοποριακό, ερευνητικό, πειραματικό θέατρο ή ακόμη καλύτερα σε μορφές θεάτρου που τείνουν να εξαφανιστούν όπως είναι π.χ. ο Καραγκιόζης. Όλα αυτά βέβαια μέσα από διαφανείς διαδικασίες και με βάση κριτήρια ποιότητας και αξιολόγησης, ενταγμένα σε ένα θεατρικό οραματισμό. Πλέον τα υποψήφια για επιχορήγηση σχήματα θα εγγράφονται σε μητρώο πολιτιστικών φορέων μέσω ιστοσελίδας του Υπουργείου όπου και θα ενημερώνουν για τη διεύθυνση, τα μέλη, τους εργαζόμενους, τους εθελοντές, τη δράση και τα οικονομικά στοιχεία τους και στη συνέχεια θα αξιολογούνται, ευελπιστούμε, με τη σωστή χρήση του όρου.

Β. Για το Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

Το ΕΚΕΘΕΧ υπήρξε μια απόπειρα, σύντομη και περιπετειώδης, κατά την οποία ο χώρος του θεάτρου και του χορού θα αποκτούσε το δικό του αυτόνομο κρατικό φορέα ενταγμένο βέβαια μέσα στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο οποίος θα αναλάμβανε τη διαχείριση ζητημάτων όπως είναι η διάθεση των κρατικών επιχορηγήσεων. Ύστερα από απίστευτες παλινωδίες και ενώ γίναμε μάρτυρες ανταλλαγής καταγγελιών, διαξιφισμών και επιστολών, ενίοτε και υβριστικών, ανάμεσα στους συντελεστές του, οδηγήθηκε σε μια σταδιακή απαξίωση η οποία κατέληξε και στη διάλυσή του. Ελλείψει ενός συνολικότερου οράματος για την ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής πραγματικότητας, οι αποφάσεις καθορίζονται από μια διαχειριστική λογική, κάποιες φορές και από μία λογική αποποίησης ευθυνών. Έτσι ο υπουργός Πολιτισμού Κ. Γερουλάνος αποφάσισε να κλείσει το ΕΚΕΘΕΧ αφού «οι λειτουργικές του δαπάνες είναι περισσότερες από το ποσό που διατίθεται στο θέατρο …… Δεν είναι χρήσιμο να ξοδεύουμε 1,5 εκατομμύρια ευρώ για να μοιράσουμε 4 εκατομμύρια». Βέβαια ένα χρόνο μετά το καταργημένο ΕΚΕΘΕΧ εξακολουθεί να υφίσταται ως κουφάρι, άδειο από αρμοδιότητες και δραστηριότητες με το ελληνικό κράτος να πληρώνει ενοίκια, λειτουργικά έξοδα ακόμα και μισθούς για ένα οργανισμό που δεν λειτουργεί!!! Άδοξο τέλος για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ενταγμένο εντέλει σε μια κυβερνητική φιλοσοφία οικονομικής ανταπόδοσης. Δει δη χρημάτων ή έλλειψη οραματισμού;

Γ. Θεατρικό Μουσείο.

Το 1938 η εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων προχώρησε στην ίδρυση του Θεατρικού Μουσείου με έφορό του τον ιστορικό του ελληνικού θεάτρου Γιάννη Σιδέρη. Το συγκεκριμένο μουσείο είναι μοναδικό όχι μόνο στον ελληνικό χώρο αλλά και σε ολόκληρα τα Βαλκάνια. Το αρχείο του περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες προγράμματα θεατρικών έργων, φωτογραφίες από παραστάσεις, βιβλία,περιοδικά και άλλο έντυπο υλικό, εκατοντάδες παραστάσεις βιντεογραφημένες και ηχογραφημένες καθώς και μία σειρά από κοστούμια, μακέτες και άλλων υλικών που αφορούν στο θέατρο. Ξεκινώντας από το 1880, φιλοξενεί την ιστορία τριών αιώνων νεοελληνικού θεάτρου. Ούτε κι αυτό όμως μπόρεσε να μείνει αλώβητο στον καιρό του ΔΝΤ. Παρότι τα λειτουργικά έξοδα κυμαίνονταν σε απολύτως λογικά πλαίσια για ένα μουσείο τέτοιας εμβέλειας, εντούτοις το Υπουργείο αρνήθηκε να αναλάβει το κόστος συντήρησης και λειτουργίας του. Ακόμη χειρότερα, δεν μπήκε καν στη λογική να προσπαθήσει να βρει άλλους τρόπους χρηματοδότησής του, ούτε καν να αναλάβει μια εκστρατεία οικονομικής ενίσχυσής του. Φτάνοντας ένα βήμα πριν από το οριστικό κλείσιμό του, πρότεινε την ένταξή του σε κάποιο άλλο φορέα, ενδεικτικά αναφέρθηκε το Εθνικό Θέατρο, η Λυρική Σκηνή ή το Μέγαρο Μουσικής (ακόμη μία φορά παρόν το Μέγαρο) εκχωρώντας ουσιαστικά την πολιτιστική του περιουσία σε τρίτους. Ακόμα και αυτή η έσχατη λύση θα μπορούσε να συζητηθεί. Πρόσφατα όμως ανακοινώθηκε ότι δεν βρέθηκε η νομική φόρμουλα απορρόφησης ή υιοθεσίας του οδηγώντας το ουσιαστικά στο κλείσιμο. Μένει να δούμε τις τελικές αποφάσεις για το ζήτημα με τα μέλη του Δ.Σ. του Μουσείου να είναι απογοητευμένα για το μέλλον του.

Στην εισαγωγή αυτού του κειμένου περιγράφηκε η ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Η επένδυση στον πολιτισμό όμως είναι επένδυση στην ιστορία, στην κληρονομιά, την ταυτότητα και στο όραμα που χρειάζεται αυτός ο τόπος. Η λογική της οικονομικής ανταπόδοσης, η λογική δηλαδή του ότι δεν βγάζει τα έξοδά του (θεατρικές σκηνές, φορείς, οργανισμοί), ας κλείσει δεν είναι λογική πολιτιστικού προτάγματος. Μήπως όμως εντέλει είναι αυτό που μας λείπει;

Διαβάστε περισσότερα!

Κάλεσμα για 28 και 29 Ιουνίου: όλοι στους δρόμους.

28-29 Ιουνίου: 48 ώρες στο δρόμο!

Όλη η Ελλάδα σε κίνηση για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο

Εδώ κι ένα μήνα, έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Στις 28-29/6, ο αγώνας μας φτάνει σε σημείο καμπής. Η κυβέρνηση της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης επιχειρεί την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, δεν πρόκειται να ανεχτούμε την εξαθλίωση των πολλών για να την εξασφάλιση των κερδών των λίγων. Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί, οι κάλπικοι ανασχηματισμοί και οι εκβιασμοί κυβέρνησης, ΔΝΤ, ΕΕ, δεν μάς ξεγελάνε. Τώρα πια ξέρουμε ότι το δίλημμα δεν είναι Μνημόνια ή χρεοκοπία γιατί τα Μνημόνια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία της κοινωνίας.

Τρίτη και Τετάρτη 28-29/6, που είναι το διήμερο της συζήτησης και ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου στη Βουλή τα συνδικάτα έχουν καλέσει 48ωρη Γενική Απεργία. Αυτό το διήμερο δεν πρέπει κανείς να δουλέψει, να καταναλώσει, να στηρίξει το παραμικρό σπάσιμο της απεργίας. Από το πρωί της πρώτης μέρας της απεργίας μαζευόμαστε στο Σύνταγμα μαζί με τις λαϊκές συνελεύσεις απ' όλη τη χώρα και όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Την Τετάρτη 29/6 ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου περικυκλώνουμε τη Βουλή-στέλνουμε το μήνυμα ότι ο λαός το απορρίπτει!

Εδώ κι ένα μήνα αποδεικνύουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι έχουμε τη δύναμη να χαράξουμε νέα πορεία για την κοινωνία. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα. Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς!

Ή εμείς ή αυτοί

Άμεση δημοκρατία τώρα!

Τετάρτη, 22 Ιουνίου 2011

Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος

Διαβάστε περισσότερα!

ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης
Ημ/νία Συνέλευσης: Πέμπτη, 23/06/2011

ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Καλούμε τους αξιωματικούς και κυρίως όλο το απλό προσωπικό της αστυνομίας να σεβαστεί αυτή τη φορά τη θέληση του λαού και την συνταγματικά κατοχυρωμένη λαϊκή κυριαρχία.

Τους προειδοποιούμε να μην διανοηθούν καν να εφαρμόσουν παράνομες διαταγές από μια έκπτωτη κυβέρνηση, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της Ελλάδας και έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στη Τρόικα, στο ΔΝΤ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό-τραπεζικό σύστημα.



Να μην τολμήσουν σε καμμία περίπτωση να εμποδίσουν τον λαό από το να προστατεύσει το σύνταγμα του, όπως αυτό ορίζει με βάση το ακροτελεύτιο άρθρο του, ώστε να αποτρέψει το ξεπούλημα της χώρας.

Διαφορετικά ο κάθε αστυνομικός προσωπικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη της στάσης του και θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, όπως ακριβώς και οι πολιτικοί εντολείς του, που έχουν παραδώσει τη χώρα σε ξένα κέντρα εξουσίας με δανειακές συμβάσεις, μνημόνια και μεσοπρόθεσμα. Είναι μια τελευταία μεγάλη ευκαιρία για την αστυνομία και τους αστυνομικούς και ελπίζουμε πολλοί από αυτούς να πράξουν κατά συνείδηση και να περάσουν με την πλευρά του λαού.

Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-23 Ιουνίου 2011

Διαβάστε περισσότερα!

ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ

Τη βάση των Οικονομικών Δεδομένων έδωσαν στη δημοσιότητα, την Τρίτη 3 Μαΐου, οι υπουργοί Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης και Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που ανακοίνωσαν, το ισοζύγιο ανάμεσα στα συνολικά έσοδα και έξοδα των δήμων αλλά και των περιφερειών είναι οριακά θετικό.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά για τους δήμους οι δαπάνες ανέρχονται στα 3,8 δις ευρώ και τα έσοδα από τους ΚΑΠ (κεντρικούς αυτοδιοικητικούς πόρους) σε 4,01 δις ευρώ.
Για τις περιφέρειες οι δαπάνες ανέρχονται σε 582,5 εκατομμύρια ευρώ και τα έσοδα σε 670 εκατομμύρια ευρώ. Στα έσοδα των δήμων δεν συμπεριλαμβάνεται η ΣΑΤΑ ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ την οποία υποσχέθηκε να χορηγήσει ο υπουργός Εσωτερικών.

Με βάση όλων των παραπάνω είναι ξεκάθαρο ότι ιδιαίτερα για τους δήμους ένας αριθμός αυτών βρίσκεται σε αρνητικό ισοζύγιο. Ήδη μια αντιπροσωπεία δημάρχων συναντήθηκε με το Γιάννη Ραγκούση όπου τον ενημέρωσαν για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι δήμοι τους. Ο υπουργός τους παρέπεμψε στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων ή στον τραπεζικό τομέα (!) αντί άλλης λύσης. Το ίδιο το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων επιλέγει την εξυπηρέτηση λίγων όσο και αρκετά χρεωμένων δήμων και αυτό για όσο καιρό ακόμα παραμένει στο δημόσιο μιας και η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την ιδιωτικοποίησή του.

Άλλες ενδιαφέρουσες ειδήσεις που βγήκαν από την παρουσίαση των δύο υπουργών, είναι ότι το πρόγραμμα Καλλικράτης με την ενοποίηση των 1.034 Καποδιστριακών δήμων του 2010, παρουσίασε εξοικονόμηση 160 εκατομμυρίων ευρώ. Με άλλα λόγια η αποσάθρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης στη χώρα μας, έγινε για ένα ποσό το οποίο εύκολα θα μπορούσε να καλυφθεί από αλλού. Ταυτόχρονα η εφαρμογή του Καλλικράτη έχει οδηγήσει στην κατάργηση 4.000 νομικών προσώπων των δήμων. Αναφέρθηκε επίσης ότι η συνολική συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας (με άλλα λόγια η μείωση των κονδυλίων προς τους δήμους λόγω μνημονίου) για τα έτη 2010 και 2011 ανήρθε στο ποσό των 1,4 δις ευρώ.

Ας ξεφύγουμε όμως από τους αριθμούς. Ήδη ένας σημαντικός αριθμός ΟΤΑ παρουσιάζει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Είναι το πρόβλημα που θα βρουν μπροστά τους όσοι ακόμα παραμένουν εύρωστοι. Χωρίς πολιτικό όραμα για την τοπική αυτοδιοίκηση στη χώρα μας αλλά με μια επιχειρηματική προσέγγιση του θεσμού, ένας σημαντικό μέρος της τοπικής αυτοδιοίκησης βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας. Χρεοκοπία της οποίας το αντίκτυπο θα δούμε στις ανταποδοτικές υπηρεσίες (βλέπε καθαριότητα), στις κοινωνικές υπηρεσίες (βλέπε Βοήθεια στο σπίτι, ΚΔΑΠ, ΚΑΠΗ κλπ) αλλά και στον τομέα του πολιτισμού. Οι ελάχιστοι δήμοι πλέον (ελέω Καλλικράτη) εισέρχονται στην πιο δύσκολη φάση τους για τα τελευταία 100 χρόνια.
Δεν είναι τυχαίο ότι την Πέμπτη 5 Μαΐου προβλεπόταν να παρουσιαστεί από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση η οριστικοποιημένη αποτύπωση των χρεών και του δανεισμού των ΟΤΑ καθώς επίσης και το πρόγραμμα εξυγίανσης το οποίο θα εξασφαλίσει για το σύνολο των δήμων τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, όπως επίσης και η εξειδίκευση των ΟΤΑ που θα πρέπει να ενταχθούν στο καθεστώς εξυγίανσης (βλέπε επιτήρησης).
Δυστυχώς για τον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης τα χειρότερα έρχονται.

Διαβάστε περισσότερα!

Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Ορατά πλέον είναι τα πρώτα αποτελέσματα από την εφαρμογή του Καλλικράτη στους δήμους . Με την εφαρμογή της διοικητικής αναδιάρθρωσης που επέβαλε η κυβέρνηση επετεύχθη ένα καθοριστικό πλήγμα στις όποιες αυτοδιοικητικές δομές είχαν παραμείνει στον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης.


Η εφαρμογή του Καλλικράτη , συνιστά την επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στους δήμους , του μοντέλου δηλαδή κατά το οποίο υποχρεώσεις της κεντρικής εξουσίας για ελεύθερη πρόσβαση και δωρεάν παροχή σε τομείς όπως είναι η υγεία και η παιδεία αποσυγκεντρώνονται. Η λογική αυτή έχει οδηγήσει στο αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν εδώ κι ένα μήνα οι παιδικοί και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί των δήμων. Μη έχοντας τα ανάλογα κονδύλια παρατηρούνται προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία τους μιας και η αδυναμία πρόσληψης διδακτικού προσωπικού από τη μια όσο και η έλλειψη των κατάλληλων υποδομών από την άλλη, έχουν οδηγήσει στην αδυναμία των δήμων να κάνουν δεκτές τις αιτήσεις που έχουν υποβληθεί από τους γονείς. Ταυτόχρονα, αν και είμαστε σε προεκλογική περίοδο, τα τροφεία για τους συγκεκριμένους σταθμούς αντί να μειώνονται παρουσιάζουν αύξηση.
Επίσης ο πολιτικός έλεγχος ο οποίος επιδιώχθηκε μέσω του Καλλικράτη, φαίνεται στην αδυναμία αυτοδιοικητικών κινήσεων, έξω από το επίσημο πολιτικό σκηνικό, να συμμετάσχουν στις επερχόμενες εκλογές, μιας και οι απαιτήσεις του νόμου ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητές τους.
Τέλος δικαιώνονται οι ενστάσεις από την πλευρά της ΚΕΔΚΕ κατά την οποία η μεταφορά αρμοδιοτήτων χωρίς την ανάλογη μεταφορά πόρων οδηγεί πλέον στην αποστέωση των αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων των δήμων. Τα πρώτα προβλήματα έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται στις υπηρεσίες που παρέχουν οι δήμοι όπως είναι τα ΚΕΠ, η βοήθεια στο σπίτι, τα ΚΔΑΠ και βέβαια κυρίως στον τομέα της καθαριότητας.

Σε όλα τα παραπάνω η εφαρμογή του μνημονίου έρχεται να σπρώξει ακόμη περισσότερο τους δήμους στο τέλμα της χρεωκοπίας.
Σύμφωνα με το νόμο 3845 του ΦΕΚ 65/2010, γνωστού και ως μνημονίου, απαγορεύονται πλέον όχι μόνο οι προσλήψεις αλλά και η ανανέωση των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Ήδη η πρώτη επίπτωση είναι γεγονός. Σε εφαρμογή του μνημονίου δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις 13.500 συμβασιούχων οι οποίες λήγουν τους επόμενους 6 μήνες. Με το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς απασχολούνται στην καθαριότητα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στον τομέα αυτό.
Αυτό βέβαια είναι μόνο η αρχή μιας και εξαιτίας της μείωσης των πόρων που έπρεπε να χορηγεί η κυβέρνηση, προβλέπεται ότι τα χρέη των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ως το 2013 θα φτάσουν τα 3 δις.
Οι δεσμεύσεις οι οποίες απορρέουν από την εφαρμογή του μνημονίου και αφορούν την περικοπή των κονδυλίων είναι ξεκάθαρες. Ήδη μέχρι 31/8/10 είχαν περικοπεί 515.000.000. εκατομμύρια ευρώ από κονδύλια που αφορούσαν σε έργα και λειτουργικές δαπάνες ,εκ των οποίων 315.000.000 από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ) και 200.000.000 από τη Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης(ΣΑΤΑ).

Η λογική του μνημονίου είναι παρούσα και στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αντί να καταργήσει απευθείας τον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, τον διατηρεί ως απαξιωμένο, ως φάντασμα του εαυτού του, παρέχοντάς του αρκετά μειωμένους πλέον πόρους. Έτσι οι δήμοι αδυνατούν να επιτελέσουν το αυτοδιοικητικό τους έργο και οδηγούνται ή στη χρεωκοπία ή στην αγκαλιά των ΣΔΙΤ, στις συμπράξεις δηλαδή με τον ιδιωτικό τομέα.

Ακόμη χειρότερα σε επίπεδο Περιφερειών το μνημόνιο κατορθώνει να οδηγήσει τις 13 αυτές διοικητικές μονάδες σε απευθείας συνεννοήσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εξεύρεση κονδυλίων. Έτσι παρακάμπτεται και απαξιώνεται ο ρόλος του εθνικού κράτους όπως επίσης οδηγούνται οι Περιφέρειες αυτές σε ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Μη κρατώντας ούτε τα προσχήματα για το πώς βλέπει το μνημόνιο την τοπική αυτοδιοίκηση, έχουν εγγραφεί ξεκάθαρα στο περιεχόμενο του και συγκεκριμένα στη σελίδα 1349 η πρόνοια κατά την οποία τα τρία έτη 2011, 2012 και 2013 προβλέπεται η περικοπή πόρων ύψους 500.000.000 ευρώ ανά έτος από τον Καλλικράτη.
Με την εφαρμογή της Νέας Αυτοδιοικητικής Μεταρρύθμισης αλλά και τον εξαναγκασμό του μνημονίου, ο σχεδιασμός ο οποίος ξεκίνησε με τον Καποδίστρια, οδηγεί σε εξαφάνιση τους όποιους αυτοδιοικητικούς θεσμούς και δυνατότητες υπήρχαν στη χώρα μας.

Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου έχει δηλώσει ότι η ψήφος στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7/11/10 είναι ουσιαστικά δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη. Χρέος των τοπικών κοινωνιών είναι να καταψηφίσουν τα σχήματα που υπηρετούν το μνημόνιο και την Νέα Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση. Ακόμη περισσότερο χρέος των τοπικών κοινωνιών είναι να δραστηριοποιηθούν και πέρα από τις εκλογές ενάντια στα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ.


Διαβάστε περισσότερα!