ΜΑΚΒΕΘ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη

ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΜΑΚΒΕΘ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Απριλίου /φ. 159 που κυκλοφορεί)

Το 1603 ανεβαίνει στον θρόνο της Αγγλίας ο Ιάκωβος Α΄. Λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών δεν αργεί, και μάλιστα μέσα σε δέκα ημέρες από τη στέψη του, να πάρει υπό την προστασία του τον Ουίλιαμ Σέξπιρ. Αυτό το γεγονός αποτελεί μια αναγνώριση για το έργο του μεγάλου δραματουργού και ταυτόχρονα του προσφέρει ένα ασφαλές καλλιτεχνικό και οικονομικό περιβάλλον για να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο του. Το 1606 ο Σέξπιρ λαμβάνει μία παραγγελία από τον βασιλιά Ιάκωβο Α΄ που αφορούσε στη συγγραφή ενός έργου ως φόρο τιμής για τους προγόνους του βασιλέα.

Διαβάστε περισσότερα!

Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ

Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Μαρτίου /φ. 158 που κυκλοφορεί)


Γιατί ανάμεσα στους εξαίρετους και πράγματι θεϊκούς θεσμούς που η Αθήνα σας έχει γεννήσει και φέρει στην ανθρωπότητα, καμία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καλύτερη από αυτά τα Μυστήρια. Γιατί μέσω αυτών αποβάλαμε το βάρβαρο και άγριο τρόπο ζωής και μορφωθήκαμε και εκπολιτιστήκαμε. Και «μύησις» καθώς αποκαλείται, πράγματι μάθαμε τις απαρχές της ζωής και αποκτήσαμε τη δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα.

— Κικέρων, Περί νόμων, Βιβλίο Β΄, 36

Διαβάστε περισσότερα!

‘’ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ’’ του ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ

Ο ΣΥΒΑΡΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

‘’ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ’’ του ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ

«…Ξεκινήσαμε τις συνεντεύξεις προσφύγων. Ανθρώπων που  κυρίως έμεναν στην κατάληψη του City Plaza, η οποία έχει δυστυχώς εκκενωθεί πια».

Ο θεατής που έρχεται σε επαφή με το παραπάνω σημείωμα της σκηνοθέτιδας Γεωργίας Μαυραγάνη, παίρνει μια πρώτη εικόνα για την παράσταση που θα παρακολουθήσει στη Στέγη του Ωνάσειου Ιδρύματος. Είναι όμως έτσι όπως τα περιγράφει; Κατ’ αρχάς η κατάληψη του City Plaza εγκαταλείφθηκε, δεν εκκενώθηκε. Κατά δεύτερον, η συγκεκριμένη κατάληψη είχε γίνει σε κτήριο ιδιώτη. Κατά τρίτον και τελευταίο, εκκρεμούσε δικαστική απόφαση όπου χαρακτήριζε την κατάληψη παράνομη και είχε δοθεί εντολή για την εκκένωσή της. Εν πάση περιπτώσει, ας πάμε στην ουσία της παράστασης…

Διαβάστε περισσότερα!

Ο χορός της φωτιάς του Άρη Μπινιάρη

ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Ο χορός της φωτιάς του Άρη Μπινιάρη

«Πένθιμες ορδές ακονίζαν τα μαχαίρια. Αγέλες δολοφόνων ολόκληρες. Είχαν θανατερές ορμές. Αιμοχαρείς. Αιμοσταγείς. Εκτελεστές αιμοδιψείς. Είχαν την άγρια μανία. Το μισος το τυφλό, το άγριο. Αφάνιζαν κατά χιλιάδες. Βασάνιζαν κατά χιλιάδες. Αιμοβόροι σαν ταύροι μαινόμενοι. Τον όλεθρο σπέρναν. Τις φαλτσές σηκώναν για την αιμάτινη πράξη.» (1)

Στις 19 Μαΐου 1919, ο αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού Κεμάλ Πασά, ο οποίος αργότερα θα μετονομασθεί Ατατούρκ, αποβιβάζεται με την υποστήριξη των Άγγλων στη Σαμψούντα για να καταστείλει το δυναμικό ποντιακό αντάρτικο……… Ο Κεμάλ σύντομα αυτονομείται και αρχίζει τη συγκρότηση ενός εθνικιστικού τουρκικού κινήματος... Τα χαρακτηριστικά του κεμαλικού κινήματος είναι η τυραννία και η εκμετάλλευση. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντίστοιχες ιδεολογίες είναι η νομοτέλεια του Κεμαλισμού. (2) Τα χρόνια που ακολούθησαν την γενοκτονία, ο ποντιακός ελληνισμός πάλευε και παλεύει για την αναγνώριση της. 

Διαβάστε περισσότερα!

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ

ΕΝΑΣ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΟΙΔΙΠΟΥΣ

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ

«Όλα σαφή. Γεννημένος απ’ αυτούς που δεν έπρεπε. Ομόκλινος αυτών που δεν έπρεπε. Φονέας αυτών που δεν έπρεπε. Ω φως, για τελευταία φορά τώρα σε βλέπω· αποκαλύφθηκα.» Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος


Δεν έχει υπάρξει τραγικότερος ήρωας από τον Οιδίποδα στο έργο του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος. Στην τραγωδία αυτή, η οποία γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα στο πρώτο μισό της δεκαετίας 430 – 420 π Χ, το κεντρικό πρόσωπο έρχεται αντιμέτωπο με μια προδιαγεγραμμένη πορεία για την οποία οι θεοί είχαν αποφασίσει ήδη από την ημέρα που γεννήθηκε.

Διαβάστε περισσότερα!

«Ύψωμα 731» σε σκηνοθεσία και κείμενο Άρη Μπινάρη

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

«Ύψωμα 731» σε σκηνοθεσία και κείμενο Άρη Μπινάρη

Του Κώστα Σαμάντη

«Προς τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως κ. Αλ. Κορυζήν

Ο υιός μου Ευάγγελος Ιωάννου Ιωαννίδης απωλέσθη εις τας επιχειρήσεις της Κλεισούρας. Παρήγγειλα εις τους τέσσαρας ήδη υπηρετούντας  Χρήστον, Κώσταν, Γεώργιον και Νίκον Ιωάννου Ιωαννίδην να εκδικηθώσιν τον θάνατον του αδελφού των.

Κρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας Πάνον, Αθανάσιον, Γρηγόριον και Μενέλαον Ιωάννου Ιωαννίδην, κλάσεων 1917 και νεωτέρων. Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της πατρίδας ή τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου προς εκδίκησιν εχθρού...

Ελένη Ιωάννου Ιωαννίδου, Κυπαρισσία 2 Φεβρουαρίου 1941»

Διαβάστε περισσότερα!

Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ του Αντόν Τσέχωφ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΥ

Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ του Αντόν  Τσέχωφ

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Φεβρουαρίου /φ. 150 που κυκλοφορεί)

Ο Αντόν Τσέχωφ είναι μία από τις σημαντικότερες αναφορές στην παγκόσμια θεατρική δραματουργία. Για αυτό εξάλλου τα έργα του επανέρχονται, ξανά και ξανά, στις θεατρικές σκηνές της υφηλίου. Τα έργα του αποτελούν ηθογραφία της αριστοκρατικής κυρίως τάξης στην προεπαναστατική Ρωσία. Η εμβριθής ματιά του διεισδύει στα πάθη και  στις αντιφάσεις που την διαπερνούν κατορθώνοντας έτσι να ξεπεράσει το απλό και περιγραφικό επίπεδο και να εισέλθει σε ένα άλλο, αυτό της υπόγειας κριτικής. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να πούμε ότι το έργο του είναι προφητικό μιας και ουσιαστικά προαναγγέλλει τον άνεμο της αλλαγής που έμελλε να σαρώσει την τσαρική Ρωσία τις σημαδιακές χρονιές του 1905 και του 1917. Άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων όσο και προοδευτικός, δεν δίστασε να διαφωνήσει με το πνευματικό κατεστημένο της χώρας του. Η παραίτησή του το 1902, για την  μη αποδοχή εκ μέρους της του Μαξίμ Γκόργκι στους κόλπους της, ήταν μια τέτοια έκφραση διαφωνίας. Λίγο πριν το θάνατό του, το 1904, θα γράψει το τελευταίο του έργο, το γνωστό πλέον «Βυσσινόκηπο».

Διαβάστε περισσότερα!

«Βασιλική Τριανταφύλλου: Αχ, Γιάννη μ΄!» του Γιώργου Μεσολογγίτη

ΜΝΗΜΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

«Βασιλική Τριανταφύλλου: Αχ, Γιάννη μ΄!» του Γιώργου Μεσολογγίτη

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Οκτωβρίου /φ. 147 που κυκλοφορεί)

«Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι.»

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ “ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ”

Διαβάστε περισσότερα!

«Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*

Πειραματισμοί και ακροβασίες

«Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*  

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Ιουλίου /φ. 146 που κυκλοφορεί)

Ο Άγριος Σπόρος, το τελευταίο έργο (2013) του Γιάννη Τσίρου, είναι αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία έργα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Σε αυτό πραγματεύεται, με την εύστοχη και καίρια ματιά του, την πορεία της ελληνικής κοινωνίας μετά την μεταπολίτευση. Αναδεικνύει όλη την παθογένεια η οποία οδήγησε, νομοτελειακά θα λέγαμε, στην πραγματικότητα των μνημονίων και στην μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους. Είναι αυτή η οπτική γωνία αλλά και η επιδεξιότητα της πένας του που το έχει αναδείξει κορυφαίο έργο της τελευταίας περιόδου.  Πάντα όμως υπήρχε το ερώτημα το πώς η συγκεκριμένη περίοδος (τα χρόνια της μεταπολίτευσης) αλλά και τα κοινωνικά γεγονότα που περιλαμβάνει αυτή, πως θα τα προσλάμβανε το κομμάτι εκείνο του θεάτρου που διακρίνεται από ένα διαφορετικό, μεταμοντέρνο στο περιεχόμενο, τμήμα της νεότερης γενιάς.

Διαβάστε περισσότερα!

Αμφιβολία του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ  ΕΜΜΟΝΗΣ

Αμφιβολία του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ.

(Του Κ. Σαμάντη από την Ρήξη Απριλίου /φ. 143 που κυκλοφορεί)

«Τουλάχιστον 547 παιδιά, μέλη της περίφημης εκκλησιαστικής χορωδίας του Ρέγκενσμπουργκ (Ρατισβόνη) στη Γερμανία, έπεσαν θύματα κακοποίησης, ακόμη και βιασμού, από το 1945 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα με μια έκθεση που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα. Η υπόθεση αφορούσε κυρίως την κακομεταχείριση που υπέστησαν τα παιδιά μεταξύ 1964-1994, την εποχή δηλαδή που επικεφαλής της χορωδίας ήταν ο Γκέοργκ Ράτσινγκερ, ο αδελφός του πρώην πάπα Βενέδικτου ΙΣτ΄. Ο Γκέοργκ Ράτσινγκερ, 93 ετών σήμερα, διαβεβαιώνει ότι αγνοούσε ότι τα παιδιά κακοποιούνταν σεξουαλικά σε αυτήν την διάσημη χορωδία που ιδρύθηκε τον Μεσαίωνα, το 975 μ.Χ.» (Από τον Τύπο της 9^ης Ιουλίου του 2017)

Διαβάστε περισσότερα!

Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν του Γιώργου Σκεύα

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΝΟΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ»

(Από την Ρήξη Μαρτίου/φ142 που κυκλοφορεί)

Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν του Γιώργου Σκεύα

«Προτιμώ να κάνω εγώ τα θαύματα, παρά να περιμένω να γίνουν» /Μαρία Μπράουν

Η 8^η Μαΐου 1945 σήμανε την λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου για την Γερμανία, ενός πολέμου που τη βρήκε μια καθημαγμένη χώρα. 7,8 εκατομμύρια, στρατιώτες και πολίτες, νεκρούς Γερμανούς (11% του πληθυσμού), ισοπεδωμένες πόλεις, αγροτική παραγωγή διαλυμένη κατά 65%, το επίπεδο ζωής των Γερμανών να βρίσκεται κάτω και από αυτό της Μεγάλης Κρίσης,  χιλιάδες άστεγους και τέλος, αλλά όχι ελάχιστο, για πρώτη φορά στην Ιστορία της με ξένες δυνάμεις να κυριαρχούν στα εδάφη της. Μάλιστα οι πρώτες δεσμεύσεις της αφορούσαν στην καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων σε μια σειρά χωρών (αλλά όχι στην Ελλάδα) καθώς και στην καταστροφή 1500 μονάδων βαριάς βιομηχανίας. Το μέλλον προβλεπόταν ζοφερό για την χώρα. Όμως η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε ταυτόχρονα και την έναρξη της αντιπαράθεσης με τη Σοβιετική Ένωση, την καλούμενη και ως ψυχροπολεμική περίοδο. Η στρατηγική των συμμάχων άλλαξε και μαζί με αυτήν και το μέλλον της Δυτικής πλέον Γερμανίας. Η περίοδος που θα ακολουθήσει θα ονομαστεί ως το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα της χώρας.

Διαβάστε περισσότερα!

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Το Νόστιμον ἦμαρ

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

(Δημοσιεύεται στη Ρήξη Ιανουαρίου /φ.140 που κυκλοφορεί)

«Ὅλοι οἱ νέοι τοῦ χωρίου εἶχον ξενιτευθῆ εἰς τὴν Ἀμερικήν, ὅπου δὲν εὗρον τὴν πραγματοποίησιν τοῦ ὀνείρου των. Δυσκόλως ἀπέκτων χρήματα, δυσκολώτερον τὰ διετήρουν, καὶ ἀκόμη δυσκολώτερον ἐπαλιννόστουν.»                                                                                          Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη / Ἡ Θητεία τῆς πενθερᾶς (1902)

Διαβάστε περισσότερα!

"Ο Μεγαλέξανδρος νικάει τον δράκο" του Δήμου Αβδελιώδη.

ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

(Από την Ρήξη139 /φ. Δεκεμβρίου)

"Ο Μεγαλέξανδρος νικάει τον δράκο" του Δήμου Αβδελιώδη.

«Η Τέχνη Σου είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και  μακάριος που την αντικρύζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται -μέσα της  δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στ’ ανάποδα του κόσμου, αλλά ξεσκεπάζεται κι η πηγαία δύναμη πόχει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ασύγκριτο, ανεβαίνοντας απ’ τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως με τις κορφές του ηρωισμού, κι αυτό με μια ανθρωπιά και μ’ ένα ανώτερο πολιτισμό που έχουν το ταίρι τους μονάχα στην αληθινά μεγάλη Τέχνη και που βρίσκονται σε «διαπασών» μαζί της.»

Απόσπασμα από γράμμα του Άγγελου Σικελιανού στον Σωτήρη Σπαθάρη*.

Διαβάστε περισσότερα!

Αφέντης και Δούλος του Λέοντος Τολστόι

Μια μετα-ταξική κατάθεση

Αφέντης και Δούλος του Λέοντος Τολστόι
(Από την Ρήξη Νοεμβρίου /φ. 138)

«περίεργο πράγμα η καρδιά. Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις»                                         Κώστας Μόντης

Ο Λέων Τολστόι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και σίγουρα ο εθνικός συγγραφέας της Ρωσίας.  Έζησε τα τελευταία χρόνια του τσαρικού καθεστώτος (1828 – 1910) και μέσα από το έργο του απέδωσε διεισδυτικά το κλίμα που επικρατούσε στη Ρωσία στα τέλη του 19^ου αιώνα.

Διαβάστε περισσότερα!

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ του Γιάννη Σκαραγκά

ΑΝΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ(;) ΕΛΛΑΔΑ

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ του Γιάννη Σκαραγκά

(Του Κώστα Σαμάντη από τη Ρήξη Οκτωβρίου /φ.137 που κυκλοφορεί) 

«Φλάμπουρα Ελλάδας και Χριστού ψηλά κρατώντας, μες στις ψυχές μας κάθε ευγενικό ξυπνούσες, το άφραστο κάλλος της ιδέας ανυμνώντας» Επίγραμμα στο μνήμα της Κυράς της Ρω.

Πόσοι αλήθεια από τη νεότερη γενιά ξέρουν ή θυμούνται την κυρά της Ρω; Πόσοι από τη νεότερη γενιά εμπνέονται από το παράδειγμα της;

Η κυρά της Ρω (κατά κόσμο Δέσποινα Αχλαδιώτη) υπήρξε μια εμβληματική εθνική μορφή, ιδίως στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Επί σαράντα σχεδόν συναπτά έτη αναπτέρωνε το εθνικό μας αίσθημα με κάτι σχεδόν αυτονόητο για την ίδια: Η έπαρση της ελληνικής σημαίας στο μικρό νησάκι της Ρω ήταν για αυτήν μέρος της καθημερινότητας της και αυτό το οποίο σηματοδοτούσε την ίδια την ύπαρξή της. Γεννημένη στο Καστελλόριζο το 1890 γνώρισε από πρώτο χέρι δύο παγκόσμιους πολέμους. Το 1924 αποφασίζει με τον άνδρα της να μετακομίσουν στο μικρό νησάκι της Ρω, ακρίτες και φύλακες του πιο απομακρυσμένου κομματιού της Ελλάδας και παρέμεινε σε αυτό με «δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά», όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, ακόμα και μετά το θάνατο του συζύγου της, την ίδια χρονιά που μετακόμισε, μέχρι το θάνατό της στις 13 Μαΐου του 1982, σε ηλικία 92 ετών.

Διαβάστε περισσότερα!

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΠΕΡΣΕΣ σε σκηνοθεσία ΑΡΗ ΜΠΙΝΙΑΡΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΑΣΙΑΣ

(Του Κώστα Σαμάντη από την Ρήξη Σεπτεμβρίου/φ.136 που κυκλοφορεί) 

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΠΕΡΣΕΣ σε σκηνοθεσία ΑΡΗ ΜΠΙΝΙΑΡΗ

«οὔτινος δοῦλοι κέκληνται φωτὸς οὐδ᾽ ὑπήκοοι»                                                                                          «Δεν αποκαλούνται δούλοι κανενός ανδρός ούτε υπήκοοι» Αισχύλου Πέρσαι (στ. 244)

Αν κάτι υπερβαίνει την ιδιότητα  του Αισχύλου  ως έναν από τους τρεις σημαντικότερους αρχαίους τραγωδούς αυτό είναι η ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη. Δεν είναι μόνο το ότι τον τάφο του στην Γέλα Σικελίας κοσμούσε, ως τελευταία κατάθεση, η δόξα του Μαραθώνα, είναι πολύ περισσότερο ότι ο ίδιος θεωρούσε τη συμμετοχή στα κοινά της πόλης του, της Αθήνας, ως αυτό το οποίο τον επιβεβαίωνε ως ελεύθερο άνθρωπο.

Διαβάστε περισσότερα!

«Φωνές» σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη.

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΙΝΤΕΡ

«Φωνές» σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη.

Από την Ρήξη Ιουνίου (φ. 134) που κυκλοφορεί.

 «Μία από τις εμετικές εικόνες του 2002 είναι αυτή του πρωθυπουργού μας να γονατίζει στην εκκλησία τα Χριστούγεννα και να προσεύχεται για την ειρήνη, ενώ την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να συμβάλλει στη δολοφονία χιλιάδων αθώων ανθρώπων στο Ιράκ».                                                       Από την ομιλία του Χάρολντ Πίντερ στη Βουλή των Κοινοτήτων, αναφερόμενος στον Τόνι Μπλερ.

Διαβάστε περισσότερα!

Η καλοσύνη του "Άλλου"

Σε μια ευχάριστη έκπληξη διάβασα τα καλά λόγια του κυρίου Γ. Χατζηδάκη (ιστολόγιο ΘΕΑΤΡΟΚΡΙΣΙΑ, στην κατηγορία Περιοδικό "Τόπος Θεάτρου"), στο παρακάτω κείμενο και τον ευχαριστώ για όσα γράφει:

Ολίγα για το Κονκλάβιο των ειδημόνων και η παρουσίαση ενός νέου κριτικού

Είναι θεμιτό, γόνιμο και δημιουργικό, όσοι μπαίνετε σ’ αυτό το blog άλλοτε να συμφωνείτε κι άλλοτε να διαφωνείτε με τις απόψεις που εκφράζονται. Υπάρχουν διαφορές αντιλήψεων, πώς να γίνει; Σ’ αυτές τις διαφορές στηρίζεται το προχώρημα της ανθρωπότητας και ο πολιτισμός της. Οι κριτικοί έχουμε συμβιβαστεί μ’ αυτό το γεγονός και δεν μας γεννάται ζήτημα αν η άποψή μας για μια παράσταση δεν συμφωνεί με την άποψη του τάδε η του δείνα συναδέλφου. Θα μπορούσε να ονειρευτεί κάποιος, κάποτε να γίνονται ειδικές συγκεντρώσεις όπου οι κριτικοί θα συζητούν μεταξύ τους για αισθητικά θέματα. Να μπορεί να ακούει ο απλός άνθρωπος τους σοφούς του θεάτρου να διαφωνούν η να συμφωνούν, να επιχειρηματολογούν και να αντικρούονται με θέμα μια παράσταση. Να αναλύουν ένα κοινωνικό φαινόμενο που να άπτεται του θεάτρου η μιας πλατιάς μερίδας θεατρικών έργων, ή προσανατολισμών της νεοελληνικής δραματουργίας, και η άποψη του κριτικού να μην περιορίζεται στα πλαίσια μιας στήλης , να μην κλειδώνεται ερμητικά με θεωρητικολογίες και να μην στεγανοποιείται με δογματισμούς και αφορισμούς, απρόσβλητη από απορίες και αντιλογίες .

Διαβάστε περισσότερα!

«Πλατεία Ηρώων» του Τόμας Μπέρνχαρντ

Το καθοριστικό της ιστορικής μνήμης

«Πλατεία Ηρώων» του Τόμας Μπέρνχαρντ

(δημοσιεύεται στην ΡΗΞΗ Μάϊου/φ133 που κυκλοφορεί)

Στις 12 Μαρτίου η 8η Στρατιά της Βέρμαχτ πέρασε τα σύνορα της Αυστρίας (επιχείρηση OTTO), όπου την ανέμενε μια μεγάλη έκπληξη: Αντί να αντιμετωπίσει την αντίσταση του αυστριακού στρατού, έγινε δεκτή με ναζιστικές σημαίες, χιτλερικούς χαιρετισμούς και λουλούδια, επονομάζοντας, έτσι, την εκστρατεία Blumenkrieg ("Πόλεμο των λουλουδιών"). Το ίδιο απόγευμα ο Χίτλερ μπήκε με το αυτοκίνητό του στην Αυστρία, περνώντας από το Μπράουναου, τη γενέτειρά του, και κατέφθασε το βράδυ στο Λιντς, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. Η περιοδεία του στη χώρα κατέληξε σε πορεία θριάμβου, ο οποίος κλιμακώθηκε με την άφιξή του στη Βιέννη στις 2 Απριλίου: Εκεί ο Χίτλερ, στην πλατεία Ηρώων (Heldenplatz) διακήρυξε την προσάρτηση της Αυστρίας στο Ράιχ μπροστά σε πλήθος 200.000 περίπου ενθουσιασμένων Αυστριακών. Ανάμεσα στα άλλα ανέφερε: "Μερικές ξένες εφημερίδες έκαναν λόγο για επίπτωσή μας στην Αυστρία με βάρβαρες μεθόδους. Μπορώ μόνο να πω ότι ακόμη και νεκροί θα ψεύδονται. Αγωνίστηκα για να κερδίσω την αγάπη του λαού μου, αλλά, όταν διέσχισα τα μέχρι προχτές σύνορα, συνάντησα ένα ρεύμα αγάπης που όμοιό του δεν είχα δοκιμάσει ποτέ." Η προσάρτηση της Αυστρίας, γνωστή ως Άνσλους (Anschluss), είχε ολοκληρωθεί…

Διαβάστε περισσότερα!

«Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη», σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη

Προσεγγίζοντας τον Σωκράτη

«Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη», σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη

Του Κώστα Σαμάντη από την Ρήξη φ. 131

Ο Σωκράτης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους στα χρόνια της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η προσωπικότητά του έντονη, αμφιλεγόμενη όσο και αιρετική, λειτούργησε ως ενοχλητική συνείδηση στην πόλη της Αθήνας και μέχρι σήμερα προκαλεί συζητήσεις πάνω στο έργο του. Το αξιοσημείωτο είναι ότι για τη διδασκαλία του δεν εισέπραξε το παραμικρό αντίτιμο, τη στιγμή που ήταν αφοσιωμένος πλήρως σε αυτήν. Θεωρούσε υποχρέωσή του, από το πρωί μέχρι το βράδυ, να περπατά στους δρόμους της Αθήνας συζητώντας και διδάσκοντας με αυτό τον τρόπο τους νέους της εποχής. Η διδασκαλία του ήταν πάντα προφορική και δεν άφησε δυστυχώς, καμία γραπτή παράδοση. Η πρόσληψή μας γίνεται μέσω των όσων παρέδωσαν γραπτά οι μαθητές του. Σημαντικότερος και επιφανέστερος όλων είναι ο Πλάτωνας.

Διαβάστε περισσότερα!