ΜΠΑΛΤΑΣ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΟΥ

(Το παρακάτω κείμενο, γραμμένο τα μέσα του Ιανουαρίου, έβαζε ζητήματα που προέκυψαν μετά τις τελευταίες εξελίξεις Φαμπρ)

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η απόφαση του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά να αποπέμψει από τη θέση του Δ/ντή του Ελληνικού Φεστιβάλ τον Γιώργο Λούκο. Εν αιθρία γιατί κανείς δεν μπορεί να πει ότι τα δύο εμπλεκόμενα σε αυτό το νέο σήριαλ πρόσωπα, ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα όσον αφορά τη θεώρηση που έχουν για τον τομέα του πολιτισμού. Θα χρειαστεί όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πριν από δέκα χρόνια περίπου και συγκεκριμένα το Νοέμβριο του 2005 η κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή διορίζει στη θέση του δ/ντή του Ελληνικού Φεστιβάλ τον Γιώργο Λούκο, μέχρι τότε δ/ντή χορού  της όπερας της Λυών, σε μια εμφανή πρόθεση να αναβαθμιστεί το Φεστιβάλ. Η επιλογή του Λούκου είχε να κάνει, πέραν της επιτυχημένης θητείας του στη Λυών, κυρίως στην αξιοποίηση των διεθνών επαφών και γνωριμιών που είχε αυτός.  Μέσα στις αποσκευές του όμως ο Γιώργος Λούκος κόμιζε και μια συγκεκριμένη άποψη. Η αναβάθμιση του φεστιβάλ θα περνούσε κύρια μέσα από την μετάκληση αρκετά σημαντικών, είναι η αλήθεια, ονομάτων του θεάτρου και του χορού υποτιμώντας όμως εν τοις πράγμασι την αναγκαιότητα για μια ενδογενή πολιτιστική παραγωγή. Αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι μέμφθηκαν το Λούκο ως τον άνθρωπο ο οποίος όχι απλώς αδιαφορούσε, αλλά ουσιαστικά υποτιμούσε την ιδέα της από τα κάτω πολιτιστικής παραγωγής. Βέβαια στο πλαίσιο αυτό πάντα εύρισκαν χώρο διάφοροι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, δικτυωμένοι για τα καλά στους διαδρόμους του υπουργείου Πολιτισμού. Η όλη στάση του δημιούργησε αντιπαλότητες γι’ αυτό εξάλλου κι ο υπουργός πολιτισμού της κυβέρνησης Καραμανλή κος Τζαβάρας προσπάθησε για πρώτη φορά να απομακρύνει το Γιώργο Λούκο από το πόστο του, χωρίς επιτυχία όμως, μιας και πρόστρεξαν προς υποστήριξή του μεγάλα ονόματα, τόσο του εγχώριου όσο και του διεθνούς πολιτισμού.

Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με τον προηγούμενο αρμόδιο για θέματα πολιτισμού κ. Ξυδάκη, έμοιαζαν τα πράγματα να έχουν καταλαγιάσει.  Μάλιστα όταν πέρυσι ο Γιώργος Λούκος παρουσίασε το πρόγραμμα του φεστιβάλ για το καλοκαίρι που ερχόταν, ως δεξί του χέρι παρευρισκόταν ο Παναγιώτης Δούρος, αδελφός της περιφερειάρχη κας Δούρου.

Το επιχείρημα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η αποπομπή του Λούκου, ήταν ότι το Ελληνικό Φεστιβάλ ελέγχεται για οικονομικές ατασθαλίες άνω του ποσού των 2,7 εκατομμυρίων ευρώ. Αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι βλέπουν πίσω από αυτή την κίνηση το μέχρι πρότινος δεξί του χέρι Παναγιώτη Λούκο, ο οποίος είναι τώρα δ/ντής του γραφείου του υπουργού Πολιτισμού αλλά και δ/ντής του πολιτικού γραφείου κου Αρ. Μπαλτά.  Εύλογα όμως προκύπτει το ερώτημα κατά πόσον υπάρχει μία διαφορετική λογική η οποία τερματίζει την μέχρι πρότινος σύμπνοια στο θέμα του πως λειτουργεί το φεστιβάλ.

Η δραστηριότητα του κου Λούκου μέχρι τώρα ερχόταν αντιμέτωπη με δύο στρατόπεδα.  Το ένα, το οποίο είναι δυστυχώς και μειοψηφικό, είναι των ανθρώπων οι οποίοι ως πρόταση κουβαλούν την ανάγκη υποστήριξης της πολιτιστικής παραγωγής από τα κάτω, των μικρών δημιουργικών σχημάτων, σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης μιας αυτοτελούς εθνικής πολιτιστικής πρότασης.

Το δεύτερο, το οποίο δυστυχώς είναι και το μεγαλύτερο, είναι το στρατόπεδο που απαρτίζουν όλοι αυτοί οι οποίοι έχαιραν και χαίρουν προνομιακής υποστήριξης με πρόσβαση στις κεντρικές σκηνές της χώρας (Επίδαυρο, Ηρώδειο, Πειραιώς) και οι οποίοι θεωρούσαν εαυτούς αδικημένους και παραγκωνισμένους, μιας και το  μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας του Φεστιβάλ νέμονταν οι μεγάλες και ακριβοπληρωμένες είναι η αλήθεια μετακλήσεις του Φεστιβάλ.  Αυτό το οποίο υπάρχει ως εκτίμηση είναι ότι με πρόσχημα τις οικονομικές ατασθαλίες, οι οποίες έχουν πάρει ήδη το δρόμο της δικαιοσύνης, τα εγχώρια κυκλώματα επιχειρούν τη δική τους «έφοδο προς τον ουρανό» με σκοπό τον έλεγχο, για μία ακόμη φορά, πάνω στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας. Το αν αυτή η εκτίμηση είναι σωστή ή όχι, μένει να φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Ήδη όμως η ενέργεια του υπουργού πολιτισμού Αρ. Μπαλτά να εκπαραθυρώσει εν μια νυκτί και με άκομψο τρόπο του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, βαδίζοντας στα χνάρια του προκατόχου του κου Ξυδάκη, δείχνει  να επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση.

Οψόμεθα.

17 Ιανουαρίου 2016