Υμηττός - Υψίπολις

Σημειωματάριο σκέψεων, απόψεων, ιδεών. Για την Εθνική Ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση,την οικολογία, τον πολιτισμό,την Άμεση Δημοκρατία.

"Για την διαλεκτική, δεν υπάρχει τίποτα το οριστικό, το απόλυτο, το ιερό..."
¨Ενγκελς, Λουδοβ.Φόυερμπαχ

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

"Ήταν ένας ήσυχος θάνατος" στον Φ.Ο.Υ. (22/5/17 & ώρα 20.30)

Κινηματογραφική Λέσχη ΦΟΥ

2016 - 2017

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΦΡΙΝΤΑ ΛΙΑΠΠΑ

Δευτέρα 22 Μαίου 8.30 μμ

Είσοδος ελεύθερη

Η Κινηματογραφική Λέσχη του Φ.Ο.Υ. διοργανώνει αφιέρωμα στην Φρίντα Λιάππα. Τη Δευτέρα αυτή, στη τρίτη προβολή του αφιερώματος, θα προβάλει την ταινία "Ήταν ένας ήσυχος θάνατος" (1986). Μετά το πέρας της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση πάνω στο έργο της δημιουργού.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Στην ταινία «Ήταν ένας ήσυχος θάνατος» (1986),μια αλκοολική συγγραφέας, φοβούμενη πως έχασε την έμπνευση και κάθε ερωτική διάθεση προς τον σύζυγο και την ψυχίατρό της, βυθίζεται στην κατάθλιψη κλεισμένη στο μοντέρνο διαμέρισμά της. Προσπαθώντας να αντιδράσει, το σκάει απελπισμένη μια βροχερή νύχτα. Η Λιάππα διαφοροποιείται επιλέγοντας μια μη γραμμική αφήγηση, όπου εισρέουν εμβόλιμες εικόνες του παρελθόντος και εικαστικές παρεμβάσεις αφαιρετικής προσέγγισης, στο νεωτεριστικό κλίμα του '80. Γεμάτη συμβολισμούς, η ταινία απελευθερώνει μια απαράμιλλη αβάν γκαρντ αισθητική με έντονα χρώματα και φωτισμούς νέον.
Εικαστικές παρεμβολές με ταμπλο - βιβάν σ' ένα τράβελινγκ στο ποτάμι, συμβολικό α-χρονικό τόπο, μια βιβλιοθήκη μεταμοντέρνας αισθητικής και εικόνες που θυμίζουν τις φωτορεαλιστικές ποπ - κλασικίζουσες συνθέσεις του Αχιλλέα Δρούγκα, χαρακτηρίζουν την αισθητική του νεοέλληνα μικροαστού του '90, ενώ στη σκηνή με το αυτοκίνητο κάτω από μια γέφυρα, οι κολώνες απεικονίζονται σε προοπτική που παραπέμπει στους αφαιρετικούς πίνακες της Όπυς Ζούνη.
Το δημοτικό τραγούδι «Τώρα τα πουλιά», όπως και στην προηγούμενη ταινία, λειτουργεί αντίστοιχα με το παραδοσιακό στοιχείο στις ταινίες των Ταβιάνι, αλλά και του Ισπανού Βίκτορ Ερίθε. Εκτός κάδρου ακούγονται στίχοι που μεταφέρουν τη δημιουργική υπόσταση της συγγραφέως, όπως «Το μυαλό συντρίβεται, το σώμα κατασκοπεύει» δίνοντας διάσταση στον ποιητικό λόγο που επαναλαμβάνεται παραληρηματικά σαν σλόγκαν από μια σκηνοθέτρια πρωτίστως ποιήτρια.
Στο εμπνευσμένο μονοπλάνο σε μια λαϊκή ταβέρνα, στη βραδινή περιπλάνηση της ηρωίδας, κυριαρχεί η «Γκιουλμπαχάρ» του Τσιτσάνη, ενώ μια προκλασική σονάτα του Χέντελ σφραγίζει αρχή και τέλος, δραματοποιώντας μοναδικά το θάνατο, σε μια Αθήνα μετά τη βροχή.
Της Ιφιγένειας Καλαντζή

Βραβεία-Διακρίσεις:

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΑΝ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ
ΙΣΠΑΝΙΑ 1986

ΒΡΑΒΕΙΟ "SIGA" ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ