“Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς…”
Για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε, παραθέτω τις τελευταίες παραγράφους από το αποχαιρετιστήριο γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στις 3 Οκτωβρίου του 1965, όταν είχε ήδη αποφασίσει να εγκαταλείψει τους θώκους και τις τιμές στην Κούβα, πιστός στην άποψή του, ότι “καθήκον του επαναστάτη είναι να κάνει την επανάσταση” …κι όχι να απολαμβάνει τα οφίτσια. Μ’ αυτό το γράμμα ξεκινάει συμβολικά την πορεία προς το τέλος, που ήρθε στα βουνά της Βολιβίας, στις 9 Οκτωβρίου του 1967, στο σχολείο του χωριού Λα Χιγκέρα. Εκεί, εκτελέστηκε ως αιχμάλωτος αντάρτης, με εντολή των ΗΠΑ, από πράκτορες της CIA και άνδρες του Βολιβιανού στρατού. Μια εξαίρετη δημοσίευση έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο Τηλέπλαγκτοι Πλάναι.Το απόσπασμα της επιστολής, η οποία βρίσκεται στα “Κείμενα”, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1988:
“…Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ’ τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ’ αυτή που προέρχεται απ’ το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ’ εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.Πάντα μπροστά για τη νίκη!Πατρίδα ή θάνατος!Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο. “
Το παραπάνω κείμενο ανέβηκε στο ιστολόγιο του ..Εξαποδώ http://eksapodo.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου