Οι πρόσφατες πυρκαγιές που κατέστρεψαν τον δρυμό της Πάρνηθας αλλά και ένα σημαντικό τμήμα του Υμηττού, φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα, με τραγικό τρόπο αυτή την φορά, το πρόβλημα – ζήτημα του πρασίνου.
Η Αθήνα, υπερπρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, με αναλογία πρασίνου μικρότερη των 2,5 τ.μ. ανα κάτοικο κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις του σχετικού πίνακα. Τούτο από μόνο του σαν αριθμός μπορεί να μην λέει πολλά πράγματα. Τα όσα όμως συνεπάγεται δεν είναι λίγα. Η ολοένα και περισσότερη κάλυψη του ανοικτού εδάφους με άσφαλτο, τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά δημιουργεί προβλήματα στην απορρόφηση των υδάτων με αποτέλεσμα τις ολοένα και πιο έντονες πλημμύρες εσωτερικά των πόλεων. Επιπλέον η υπερθέρμανση αυτών των υλικών και η δυσχέρεια του εδάφους στο να ‘αναπνέει’ ανεβάζει κατά 3-4 βαθμούς την θερμοκρασία στο αστικό περιβάλλον. Τις σοβαρές έως και τραγικές επιπτώσεις τις ζήσαμε στα δύο κύματα καύσωνα του Ιουλίου. Ήδη οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι η απώλεια του φυσικού οικοσυστήματος της Πάρνηθας θα οδηγήσει στην μέση αύξηση της θερμοκρασίας της Αθήνας. Προτείνουν δε την ανάπτυξη του αστικού πρασίνου. Από τα μεγάλα συστήματα (ανάδειξη και ανάπτυξη αστικών αλσών και πάρκων) μέχρι τα μικρά – οικιακά συστήματα (αυλές, ταράτσες, πεζοδρόμια). Στο μέτρο του δυνατού δηλαδή να αρθρωθεί μία εναλλακτική οικολογική πρόταση στα χιλιάδες στρέμματα που κάηκαν.
Πλέον των προηγουμένων όμως, παρουσιάζονται επίσης πλείστα όσα προβλήματα υγείας εξαιτίας της ανατροπής αυτού ακριβώς του οικολογικού ισοζυγίου. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα κρούσματα άσθματος στα μικρά παιδιά έχουν αυξηθεί κατά 30% τα τελευταία χρόνια. Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν το πόσο ζωτική είναι η ανάδειξη και υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, κάθε μικρό ή μεγάλο τμήμα ελεύθερης γης εσωτερικά των πόλεων επιβάλλεται να διατηρηθεί.
Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται ως επιτακτική ανάγκη η διεκδίκηση της έκτασης της Πυρκάλ.
Από τα παλαιότερα προβλήματα της περιοχής μας, αγκάθι κυριολεκτικά στα πλευρά του Υμηττού, το Καλυκοποιείο όπως λεγόταν παλαιότερα, λειτουργούσε χρόνια τώρα εις βάρος της τοπικής κοινωνίας δημιουργώντας τόσο προβλήματα ρύπανσης, όσο και φόβο από το ενδεχόμενο εκρήξεως των πυρομαχικών που παρασκευάζονταν μέχρι πριν λίγο καιρό εντός του συγκεκριμένου εργοστασίου.
Πάγιο αίτημα των Υμηττιωτών, η απόδοση του χώρου, διαπερνά ως τέτοιο από παλιά τις δημοτικές αρχές , τους συλλόγους και φορείς της περιοχής, την τοπική κοινωνία στη συνοπτική πλειοψηφία τους μέχρι τις μέρες μας.
Η συγκεκριμένη έκταση των 174 στρεμμάτων, άλλη απαλλοτριωμένη για εθνικούς σκοπούς και άλλη καταπατημένη αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία με την αξιοποίησή της να αναδειχθεί ως πρότυπο μητροπολιτικό πάρκο, να γίνει μια ανάσα ζωής, να λειτουργήσει ως χώρος αναψυχής και περιπάτου όχι μόνο για τους Υμηττιώτες αλλά και για όλους τους κατοίκους της Νοτιοανατολικής Αθήνας.
Εσωτερικά της Πυρκάλ υπάρχουν επίσης αρκετά κτίρια ιδιαίτερης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Τα κτίρια αυτά επιβάλλεται να κηρυχθούν διατηρητέα, να συντηρηθούν και να αναδειχθούν. Τούτα μπορούν να διαμορφωθούν εσωτερικά έτσι ώστε να αποτελέσουν μια πρόταση πολιτισμού με χώρους εκθέσεων, συναυλιών, διαλέξεων, προβολών και άλλων δραστηριοτήτων. Παράλληλα επιβάλλεται η αποφυγή οιασδήποτε, πλέον τούτων, χρήσης η οποία θα δημιουργήσει κυκλοφοριακό φόρτο στην ήδη επιβαρημένη περιοχή μας. Στη σημερινή εποχή όπου το κέρδος καταβροχθίζει ελεύθερους χώρους, κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις, τον ίδιο τον άνθρωπο εντέλει, δεν μπορεί οι διεκδικήσεις μας να μην εμπεριέχουν το όραμά μας.
Η διεκδίκηση λοιπόν της συνολικής έκτασης της Πυρκάλ και η απόδοσή της στην κοινωνία του Υμηττού είναι ένα αίτημα κομβικό για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου