Ο Μικρός Πρίγκηπας #2

τι θα πει εξημερώνω; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας την αλεπού...
είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό είπε η αλεπού...
σημαίνει να κάνεις δεσμούς...

πως μπορείς να εξημερωθείς...!
καταρχήν πιστεύεις κι εμπιστεύεσαι εκείνον που ετοιμάζεται να σε εξημερώσει...
οι λόγοι είναι πολλοί που κάποιος θέλει να εξημερώσει κάποιον άλλο...
συνήθως είναι η ανάγκη να ενώσει την μοναξιά του με μια άλλη ...να γίνουν παρέα...
κάποιοι είναι εξημερωμένοι από την φύση τους... πλησιάζουν και πλησιάζονται...
κάποιοι άλλοι είτε γεννηθήκαν άγριοι είτε αναγκάστηκαν να γίνουν...
εκείνους δύσκολα τους εξημερώνεις...
πιο δύσκολη είναι η δεύτερη κατηγορία... όποιος αναγκάστηκε να γίνει σημαίνει πως κάποτε ήταν εξημερωμένος...
κι ύστερα... είτε διώχθηκε.. είτε χτυπήθηκε... είτε και τα δυο μαζί... είτε οτιδήποτε που τον ανάγκασε να ξαναγίνει ανήμερος...
σκέψου ένα σκυλί που το χτυπάς με το χέρι...
όταν πας να το χαϊδέψεις είτε θα μαζευτεί τρομαγμένο και φοβισμένο είτε θα σου αγριέψει...
δεν πλησιάζονται εύκολα όσοι εξημερώθηκαν κι ύστερα ξαναγύρισαν στην ανήμερη φύση τους...

γιατί να εξημερωθείς...!

γιατί έχεις την ανάγκη να κάνεις δεσμούς...
έχεις ανάγκη να νιώσεις όμοιος με κάποιον άλλο...
έχεις ανάγκη να του είσαι απαραίτητος και να είναι εκείνος απαραίτητος για σένα...
να μοιράζεσαι... να μοιράζεστε ο ένας στον άλλο...


είπε η αλεπού...:
για μένα είσαι ως τώρα μοναχά ένα αγοράκι, ίδιο κι απαράλλακτο με εκατό χιλιάδες αλλά αγοράκια... και δεν σε έχω ανάγκη.
Ούτε κι εσύ με έχεις ανάγκη. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες αλεπούδες.
Αν όμως με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο...
θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο...
θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο...

τι γίνεται όταν εξημερώνεσαι...!
η ανάγκη παίρνει υπόσταση...
γίνεται πραγματικότητα και την ζεις...
πλέον ανταποκρίνεται η ανάγκη σου στην ανάγκη του άλλου και τούμπλαλιν...
αρχίζεις να προσφέρεις και να σου προσφέρουν...
ανοίγεσαι...
δίνεσαι...
το κομμάτι σου δεν είναι πια "σου", ανήκει και σε κάποιον άλλο...
αφήνεσαι...
εμπιστεύεσαι...
όσο περνάει ο καιρός περισσότερο...
είναι λίγο αναλογικό όλο αυτό...
ο χρόνος λειτούργει υπέρ του να ενισχύεις την ανάγκη...
δεν είναι πάντοτε καλό αυτό...
αλλά αν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο τότε ή που έκανες ένα βήμα μπροστά από τον θάμνο ή που πλησίασες προς τον θάμνο...
είσαι υπεύθυνος σε όποια θέση κι αν είσαι...

είπε η αλεπού...:
όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν... κάπως βαριέμαι λοιπόν...
αν όμως με εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει...
θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο από όλους τους άλλους...
τα βήματα των άλλων με κάνουν να χώνομαι στη γη...
τα δικά σου θα με φωνάζουν έξω από τη γη σαν να 'ναι μουσική...
Ύστερα δες!
Να κάτω εκεί, βλέπεις τα σπαρμένα χωράφια...;
εγώ δεν τρώω ψωμί. το στάρι δεν μου χρειάζεται. τα στάχυα στα χωράφια δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κρίμα, ε!
Εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Έτσι θα είναι υπέροχα όταν με εξημερώσεις!
το χρυσαφένιο στάρι θα μου θυμίζει εσένα! και θα αγαπώ την βουή του ανέμου μες τα στάχυα!
σε παρακαλώ εξημέρωσε με... είπε η αλεπού...
θα το θελα πολύ απάντησε ο μικρός πρίγκιπας αλλά δεν έχω πολύ καιρό... έχω να ανακαλύψω φίλους και να μάθω πολλά...
δεν μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις είπε η αλεπού...


ύστερα...;;;

ύστερα έρχεται το τελετουργικό του ημερώματος...
δεν είναι εύκολο...
θέλει προσπάθεια και θέλει δουλειά...
δεν ακουμπάς εύκολα πάνω στον άλλο...
πάντα υπάρχει ο φόβος μήπως το χέρι που ετοιμάζεται να σε χαϊδέψει αποδειχτεί όμοιο με εκείνο που σε χτύπησε...
αν είσαι από αυτή την κατηγορία...
μπορεί να είσαι από την άλλη και να φοβάσαι απλά τα χέρια...
κάθε είδους χέρια...
μια φορά φόβος το ένα... φόβος και το άλλο...

τι πρέπει να κάνω για να σε εξημερώσω είπε ο μικρός πρίγκιπας...
πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή είπε η αλεπού...
θα κάτσεις πρώτα λίγο μακριά μου, έτσι στο χορτάρι...
θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού και δεν θα βγάλεις άχνα...
τα λόγια είναι που δημιουργούν τις παρεξηγήσεις...
κάθε μέρα θα μπορείς να κάθεσαι και λιγάκι πιο κοντά...
θα ήταν καλυτέρα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα...
αν έρχεσαι ας πούμε στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θα αρχίσω να είμαι ευτυχισμένη. όσο θα περνά η ώρα, τόσο θα νιώθω ευτυχισμένη.
στις τέσσερις πια θα πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ...
θα ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας!
αν όμως έρχεσαι όποτε να 'ναι δεν θα ξέρω πότε ακριβώς να σου ΄χω ανοίξει την καρδιά μου...

κι ύστερα...;;;

κι ύστερα ο δεσμός έχει πια δημιουργηθεί...
η ευτυχία σου εξαρτάται από τον άλλο...
την δυστυχία σου θες να την μοιράζεσαι με τον άλλο...
η καρδιά σου ενώνεται με την καρδιά του άλλου και συντονίζεται στον ίδιο παλμό...
άλλοτε είναι γρήγορος και δυνατός κι άλλοτε ήπιος και πιο σιγανός...
ίδιος όμως...
ύστερα είναι στο χέρι του καθένα κατά πόσο θα ενισχύσει αυτόν το δεσμό...
όσο πιο πολύ από σένα δώσεις στον άλλο τόσο πιο ισχυρός γίνεται...
όσο πιο ισχυρός γίνεται τόσο πιο πολύ εξαρτάσαι από τον άλλο...
όσο πιο πολύ εξαρτάσαι από τον άλλο τόσο πιο πολύ του ανήκεις...
όσο πιο πολύ του ανήκεις τόσο πιο πολύ παίρνεις την μορφή του και παίρνει τη δική σου...
κάποιοι καταφέρνουν και γίνονται ένα.. .δυο σώματα αλλά μια ψυχή, ένα μυαλό, μια καρδιά...
κάποιοι πλησιάζουν...
κάποιοι απλά κάνουν δεσμούς...
άλλοι πιο δυνατούς κι άλλοι πιο απλούς...

δεν ξέρω ποιοι είναι πιο ευτυχισμένοι... άλλωστε η ευτυχία είναι πολύ προσωπική υπόθεση...
δεν ξέρω αν υπάρχει σωστό και λάθος στον κάθε είδους δεσμό... κι αυτό είναι πολύ προσωπικό...
εξαρτάται από το πόσο ενισχύθηκε ο κάθε δεσμός και κατά πόσο ταίριαξαν εκείνος που εξημέρωσε κι εκείνος που εξημερώθηκε...
κάποιες φορές οι ρόλοι αντιστρέφονται στην πορεία...
κάποιες άλλες φορές δεν έχει πια καμία σημασία γιατί κάνεις δεν θυμάται ποιος ήταν ποιος...


Τέλος...!

τέλος κάποιες φορές υπάρχει και κάποιες άλλες οχι πάλι...
είναι κι αυτό μια πολύ προσωπική υπόθεση στο παραμύθι του καθένα...

όμως εδώ δεν θα προσθέσω τίποτα δικό μου...
θα αφήσω κάποιον που μίλησε στην καρδιά μου πριν πολλά χρόνια να πει μερικές αλήθειες...

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού κι όταν πλησίασε η ώρα που θα έφευγε...:
-Αχ είπε η αλεπού… "θα κλάψω"
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ όμως ήθελες να σε εξημερώσω
-και βεβαία, είπε η αλεπού
-όμως θα κλαις, είπε ο μικρός πρίγκιπας
-και βεβαία, είπε η αλεπού
-τότε τι κέρδισες;
-κέρδισα! είπε η αλεπού, αφού υπάρχει το χρώμα του σταριού!
και πρόσθεσε: πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα... θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
άλλωστε πονάς λίγο όταν αφήνεσαι να σε εξημερώσουν...

Τέλος...;;;

τέλος...
η αλεπού ζήτησε να εξημερωθεί...
ο μικρός πρίγκιπας δεν ήξερε...
παρόλα αυτά ο δεσμός δημιουργήθηκε...

κάποιες φορές γίνεται το αντίθετο...
η αλεπού δεν ξέρει...
ο μικρός πρίγκιπας ζητά να την εξημερώσει...

κάποιες φορές ούτε η αλεπού αλλά ούτε κι ο μικρός πρίγκιπας ξέρουν...

πάντα όμως...
και οι δυο βοήθησαν στην δημιουργία δεσμού...
είτε κάποιος έκανε το βήμα μπροστά από τον θάμνο είτε κάποιος προς τον θάμνο...
θέλει δυο το ημέρωμα...

το ύστερα...;
δεν ξέρω...
είναι υπόθεση πολύ προσωπική...

μόνο μια αλήθεια ξέρω...
"είπε η αλεπού...: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά... η ουσία δεν φαίνεται με τα μάτια..."