"Εγώ πιο πολύ!"

 

Την πρώτη φορά που είδα ένα αντίστοιχο σύνθημα αναφερόταν στην «Κατερίνα» στα Δυτικά προάστια. Σιγά-σιγά  αυτό επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος της Εθνικής οδού. Το παράδειγμα το ακολούθησαν πλείστοι όσοι, τελευταία μάλιστα στην Αθηνών Κορίνθου παρατήρησα τρία μαζεμένα κοντά στους Αγ. Θεοδώρους. Το ένα ήταν για τη Ρούλα, το δεύτερο για τη Σούλα και το τελευταίο για τη Βούλα. Είχε πλέον αρχίσει η κατάσταση να ξεφεύγει J .

Σε συζήτηση με φίλους στο ερώτημα γιατί συνήθως τα γράφουν άντρες, καταλήξαμε ότι μάλλον έχει να κάνει με το ότι το αρσενικό είναι ο «κυνηγός», έτσι εξηγείται.

Στην ίδια συζήτηση ανέφερα ότι κάτι αντίστοιχο είχε κάνει πολλά χρόνια πριν ο σύντροφος Γιώργος που δεν ζει πλέον. Είχε γεμίσει προκηρύξεις τη Ν. Ιωνία στις οποίες περιέγραφε τον έρωτά του για την καλή του. Ήταν τα χρόνια που προβληματιζόμασταν για τα όρια ανάμεσα στο προσωπικό και το πολιτικό, κάποιες φορές μέσα στην υπερβολή.

Βλέποντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία στο facebook του φίλου Κώστα Αντωνιάδη μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Όχι το σύνθημα αυτό καθεαυτό. Η Αθήνα είναι γεμάτη από τέτοια…  

Έχω στο μυαλό μου ότι δεν υπάρχει πιο υπέροχη κατάσταση από το να βιώνεις τον Έρωτα. Αυτή η κατάσταση όμως απογειώνεται εντελώς όταν στο παιχνίδι συμμετέχουν και οι δύο. Όταν παύει να λειτουργεί το στερεότυπο του «κυνηγού» και το πάθος εκκινεί και από τις δύο πλευρές.

Αυτό είναι που με συγκίνησε στη συγκεκριμένη φωτογραφία. Όχι τόσο η εκδήλωση αυτού που το έγραψε όσο η απάντηση. Γραμμένη μέρες μετά και με διαφορετικό σπρέι: «Εγώ πιο πολύ!»

Όταν υπάρχει αυτή η διάδραση, σε αυτή, σε κάθε σχέση, ήδη η μυρωδιά της ευτυχίας είναι παρούσα.

Δεν μπορεί παρά να λαχταρά κάποιος το πάθος τους και να τους εύχεται καλό κατευόδιο στο ταξίδι του νου και των σωμάτων, στην περιπέτεια που ξανοίγεται μπροστά τους χωρίς την από τα πριν εξασφάλιση σιγουριάς, σταθερών ή προγαμιαίων συμφωνητικών.

Τι καλύτερο από αυτή την εκδήλωση: «Εγώ πιο πολύ!»