Τις τελευταίες
ημέρες παρακολούθησα ιδιαίτερα τις ειδήσεις και τις ενημερωτικές εκπομπές στο
κρατικό κανάλι της τηλεόρασης (ΕΡΤ) και παρατήρησα ότι δημοσιογράφοι του συγκεκριμένου καναλιού, λειτουργώντας όχι ως δημοσιογράφοι αλλά ως
πολιτικοί αναλυτές, απέκτησαν ξαφνικά άποψη περί αριστείας η οποία όλως διόλου
τυχαία συμπίπτει με αυτή της κυβέρνησης.
Μέχρι τη
στιγμή που η Νέα Δημοκρατία το 2013 διέπραξε το περίφημο εκείνο αυτοκτονικό λάθος του
κλεισίματος της ΕΡΤ, η θέση της αριστεράς σε σχέση με το συγκεκριμένο κανάλι
ήταν ξεκάθαρη: Είναι δεδομένο ότι χρειάζεται
ένα κρατικό κανάλι ενημέρωσης, όμως η στελέχωση του συγκεκριμένου καναλιού ήταν
προβληματική. Σε αυτό αφενός μεν
προσλαμβάνονταν δημοσιογράφοι με αφανείς διαδικασίες και κριτήρια αφετέρου ο
ρόλος των δημοσιογράφων ξεπερνούσε αυτή την ιδιότητά τους και μετέτρεπαν το
κρατικό κανάλι (το οποίο οφείλει να
είναι αντικειμενικό και αμερόληπτο) σε γραφείο τύπου της εκάστοτε κυβέρνησης
είτε αυτή ήταν κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ.
Το διάστημα
που ακολούθησε το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν ένα διάστημα αγώνων διαμαρτυρίας
απέναντι στο μαύρο που έριξε ο Σαμαράς όσο και αλληλεγγύης απέναντι στους εργαζόμενους
σε αυτό. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, των εργαζομένων της κατηργημένης
πλέον ΕΡΤ και των αλληλέγγυων σε αυτούς, έγινε προσπάθεια να μπουν οι όροι με τους οποίους θα
λειτουργούσε το κανάλι μελλοντικά, σε μια κατεύθυνση ενημερωτική, απερίσπαστο
και ανεπηρέαστο από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Μάλιστα συνελεύσεις πολλές φορές κατέληξαν στο
να προκρίνουν ένα μοντέλο αυτοδιοικούμενης ΕΡΤ.
Φευ! Όλα όσα
ως προβληματισμός είχαν κατατεθεί στο διάστημα που η ΕΡΤ παρέμενε κλειστή
ξεχάστηκαν εν μία νυκτί. Ο ΣΥΡΙΖΑ
επανεκκίνησε το κανάλι δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα λειτουργεί ως ένας
ανεξάρτητος και έγκυρος πόλος ενημέρωσης, σταδιακά όμως όσο και σταθερά
αποδείχθηκε ότι όλα αυτά αποτελούσαν φρούδες ελπίδες. Μπορεί η κρατική
τηλεόραση να εμπλουτίστηκε και να εκσυγχρονίστηκε αρκετά σε σχέση με το
παρελθόν (ο τομέας ψυχαγωγίας και προβολών είναι προφανώς πιο αξιόλογος απ΄ότι
στο παρελθόν) στον τομέα όμως των
ειδήσεων και της ενημέρωσης το αποτέλεσμα ήταν μία από τα ίδια. Αξιοσημείωτο είναι
ότι δεν χρειάστηκε να αντικατασταθεί το προσωπικό της ΕΡΤ απλά και μόνο να
μετατοπιστεί η οπτική γωνία και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που κατά το παρελθόν
λειτουργούσαν ως το γραφείο τύπου της Νέας Δημοκρατίας, σήμερα πλέον
λειτουργούν ως γραφείο τύπου της σημερινής κυβέρνησης. Καθόλου τυχαία αντί για την παρουσίαση, σε
ισορροπία, των γεγονότων πλείστες φορές τοποθετούνται πάντα υπέρ των
κυβερνητικών θέσεων. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς …κυριολεκτικά μάλιστα.
Έτσι και
σήμερα! Η τοποθέτηση των δημοσιογράφων στην πρωινή ενημέρωση ήταν σχεδόν
φανατικά κατά της αριστείας μη μπορώντας ούτε καν να απαντήσουν στο ρητορικό
ερώτημα καλεσμένης, αν οι ίδιοι, σε περίπτωση που χρειάζονταν γιατρό ή
δικηγόρο, θα διάλεγαν τον καλύτερο.
Κατανοητό. Εάν
αρχίσεις να υπερασπίζεσαι την αριστεία θα πρέπει να αμφισβητήσεις και το
μοντέλο προσλήψεων στην ΕΡΤ, ένα μοντέλο στο οποίο κυριαρχεί ο μπάρμπας από την
Κορώνη. Σιγά μην αφήσουν τους άριστους να στελεχώσουν κρατικές θέσεις. Τα δικά μας παιδιά τι θα κάνουν τότε;
Είμαι σίγουρος
ότι το μέχρι τώρα μοντέλο θα συνεχιστεί και με την επόμενη κυβέρνηση. Δημοσιογράφοι
που σήμερα στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, αυθωρεί και παραχρήμα, μετά τις επόμενες
εκλογές θα μεταμορφωθούν σε υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας. Δυστυχώς χρειάζεται θέληση για να λυθεί αυτός
ο γόρδιος δεσμός, θέληση που από ότι φάνηκε ούτε η αριστερά την είχε. Εδώ θα
είμαστε όμως και στα παρόντα και στα μελλούμενα.
Υ.Γ. Το νέο
μοντέλο στις ενημερωτικές εκπομπές εμπεριέχει τη διαχείριση από δύο
δημοσιογράφους/παρουσιαστές. Είναι κάτι το οποίο ξεκίνησε καταρχάς από την ιδιωτική
τηλεόραση. Κάποιες φορές λειτουργεί, κάποιες όχι. Όταν όμως παρακολουθώ αυτές τις
δυάδες των παρουσιαστών σε κρατικό κανάλι, μπερδεύομαι : πολλές φορές
ξεγελιέμαι και νομίζω ότι παρακολουθώ την τηλεοπτική διαφήμιση τράπεζας με τους
συμπαθέστατους δύο μπούφους. Γρήγορα όμως επαναφέρω τον εαυτό μου σε κατάσταση
πολιτικής ορθότητας.
Σαμάντης
Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου