«Πες μου με τι μαχαίρι θα κοιμηθείς να σου πω με τι πληγή θα ξυπνήσεις» Αργύρης Χιόνης
Το ελάχιστο είναι το να σταλούν δυο λόγια συμπαράστασης στους ανθρώπους του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Πιθανολογούσα πως για λόγους των ανακοινωμένων αρχών λειτουργίας του αθηναϊκού indymedia (όχι σχόλια επί ανακοινώσεων) δεν είχε αναρτηθεί το –με ονοματεπώνυμο- σχόλιό μου για την ήπια καταδρομική στα Ιωάννινα εναντίον του Άρδην στις αρχές του Μάη. Όμως δεν ενέκριναν ούτε το κείμενο μου στις 31 του Μάη στο χώρο που αυτοαποκαλείται «συζητήσεις/ερωτήσεις/απόψεις» για την υπεράσπιση του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου. Φαίνεται ότι τα μέλη της συντακτικής ομάδας εγκολπώνονται τη μια πλευρά: τον πολιτισμό του τραμπουκισμού, αυτού του ρεύματος που έχει πάρει το ρόλο της αστυνομίας σκέψης, αυτού του ρεύματος που υπερασπίζεται το ΚΡΑΤΟΣ της άλλης χώρας, του άλλου έθνους, υπερασπίζονται τον πολιτισμό του αλλοεθνικισμού και τον ανθελληνικό ρατσισμό. Έτσι, το κείμενο της αυτονόητης υπεράσπισης των ανθρώπων του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου βρέθηκε πάλι μέσα στα «κρυμμένα» του ιντιμέντια ως τρολ, ως φασιστική, ρατσιστική, πατριαρχική, εθνικιστική προπαγάνδα. (https://athens.indymedia.org/hidden/1588432/)
Θέλω να προσθέσω στην επιστολή συμπαράστασης πως όσοι εκθέτουν τις εκδόσεις τους στο βιβλιοπωλείο και ειδικά οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές, οι ελευθεριακοί, οι αυτόνομοι, οι πάσης φύσεως αριστεροί, οι συνδικαλιστές βάσης, αυτοί έχουν μια παραπάνω ευθύνη να υπερασπίσουν αυτόν το χώρο που δέχεται επιθέσεις φρονηματισμού από το 1985. Ας προσέχουν ιδιαίτερα αυτοί που τελευταία εμβαπτίζονται στον αντι-ιμπεριαλισμό, διότι «πριν ξυπνήσεις πατριώτης έχεις ήδη κοιμηθείς αντι-ιμπεριαλιστής» σύμφωνα με μια πρώιμη αντίφα-απόφανση του ’90. Αυτοί κι όλοι οφείλουν να θυμηθούν ή να μάθουν για την επίθεση από τη φασιστική οργάνωση ΝΕΑ ΤΑΞΗ, το Μάρτιο του 1975 στο πρώτο αναρχικό βιβλιοπωλείο OCTOPUS PRESS που είχε ανοίξει ο Τεό Ρόμβος στην Κωλέττη και πως ένα πλήθος κόσμου το στήριξε από την επόμενη μέρα μεταξύ αυτών και τα μέλη της ΟΠΑ-Ρήξη. Γράφει ο ίδιος: «Από εκείνη την ημέρα, σα να λειτούργησε κάποιο είδος αλληλεγγύης και έμπρακτης συμπαράστασης, άρχισαν να συρρέουν εκατοντάδες άνθρωποι στο βιβλιοπωλείο της οδού Κωλέττη. Πολύ γρήγορα το Οκτόπους έγινε κοινωνικός χώρος και στέκι, κι αυτό που πάντα θεωρούσα πρώτιστο στη ζωή μου, να δημιουργώ ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες, πραγματώθηκε με τον καλύτερο τρόπο».
Οφείλω, επίσης, να αναφέρω ότι εκτός από δίωξη και τιμωρία κατά της διακίνησης ιδεών γενικότερα, η ενέργεια αυτή συνιστά επίθεση κατά ενός χώρου πολιτισμού που είναι μοναδικός στην Αθήνα-είναι γέφυρα ανθρώπων που έρχονται απλά να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους, χώρος ιδεών, ιδεολογικών συγκρούσεων. Είναι ο εναπομείνας πολιτισμός στην Αθήνα και μάλιστα στα Εξάρχεια.
Η προηγούμενη επιστολή μου, λοιπόν, ήταν σχόλιο που λογοκρίθηκε και αφορούσε επίθεση σε εκδήλωση του Άρδην στα Ιωάννινα. Κατάφεραν στο όνομα της αναρχίας και του Πουλιόπουλου και απαγόρευσαν την εκδήλωση μιας δημοκρατικής οργάνωσης που απλά λέει και δυσάρεστα-αυτονόητα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αναφέρεται σε δυσάρεστα αλλά πραγματικά γεγονότα μιας εθνικής ιστορικής αφήγησης που μετά τη δεκαετία του ’90 είναι απλά απαγορευμένη και δακτυλοδεικτούμενη ως εθνικιστική-ρατσιστική-φασιστική+… Μιας οργάνωσης επίσης η οποία δεν έχει μπλοκάρει ποτέ και καμιά εκδήλωση, σεβόμενη πάντα το γενικό πλαίσιο ελευθερίας διακίνησης των ιδεών. Συνθήκη που θα έπρεπε πρώτοι εμείς οι αναρχικοί να υπερασπίζουμε.
Μέσα στην ίδια αυτή συνθήκη, της ελεύθερης πάλης των ιδεών, που το λιγότερο πρέπει να σεβόμαστε, οφείλω να καταδείξω μια τραγική, μια ιδεολογική εκτροπή ή παρέκκλιση του αναρχικού χώρου. Πρόκειται για το φαινόμενο του αλλοεθνικισμού, δηλαδή μιας αντίληψης που υπερασπίζεται την «άλλη» εξωτερική πολιτική, την «άλλη» αφήγηση, του «άλλου» κράτους, της «άλλης» χώρας. Ο αλλοεθνικισμός λοιπόν ή ο «εθνικισμός από την ανάποδη» όπως συνηθίζουν να λένε σύντροφοι -δυστυχώς χωρίς να τον καταγγέλλουν ανοιχτά- έχει καταστεί ο πυρήνας της ιδεολογίας και της συνακόλουθης δράσης ενός μεγάλου (;) τμήματος του χώρου. Αν συνδυαστεί και το γεγονός μιας νοοτροπίας και συμπεριφοράς η οποία ταυτίζει κάθε τι το εθνικό (με αποκλειστικότητα στον ανθελληνικό ρατσισμό) με το φασισμό, ρατσισμό, εθνικισμό+… τότε μιλάμε για τη δημιουργία μιας γενιάς αστυνομικών και μάλιστα νέων ανθρώπων, οι οποίοι στο όνομα της εναντίωσης σε αυτά που οι αναρχικοί σιχαινόμαστε και πολεμάμε, πνίγει κάθε άλλη ιδέα. Είναι κρίμα που νέα παιδιά, με φανατισμό και μισαλλόδοξη βία υποβιβάζουν και καταστρέφουν τόσο πολύ το δημόσιο χώρο. Είναι τραγικό το να μαθαίνουν σε έναν ύπουλο πόλεμο με τα επιχειρήματα να έχουν εξαφανιστεί.
Είναι καιρός, ώριμοι άνθρωποι από τον ελευθεριακό-αναρχικό-αντιεξουσιαστικό-αυτόνομο χώρο, άνθρωποι που έχουν δει πολλά, που έχουν κάνει τα λάθη τους, που έχουν φάει το σκατό τους, που έχουν αντιληφθεί τις χίμαιρες που καραδοκούν, άνθρωποι που έχουν υπερασπιστεί τις ιδέες τους και τις ιδέες των άλλων, να ορθώσουν ένα τείχος απέναντι σ’ αυτήν την καταστολή που πραγματοποιεί ένα ρεύμα που εκφράζεται ως αστυνομία σκέψης. Να εναντιωθούν στην επίθεση που έγινε στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο στο πλαίσιο υπεράσπισης της πάλης των ιδεών. Που για να υπάρχει αυτή χρειαζόμαστε και το διάβασμα. Το διάβασμα βιβλίων κι όχι συρραφές στα όρια του Α4 και κάποιας ατάκας που έχει αποκτήσει στις μέρες μας διαστάσεις θεωρίας.
Κυριακού Γιώργος
Παρακάτω παραθέτω το σχόλιο που λογοκρίθηκε (με κάποιες ελάχιστες προσθήκες ή μικρές διορθώσεις-https://athens.indymedia.org/hidden/comments/1621818/)
«Στο πόδι» λοιπόν ένα σχόλιο
1)Η συγκεκριμένη ενέργεια είναι λογοκριτική, αυταρχική και ηγεμονική. Επιβάλλεται χωρίς να προκαλέσει διάλογο με βάση τα στοιχεία που έχει να αντιτείνει. Ταυτίζει τη Χρυσή Αβγή που είναι μια εγκληματική ναζιστική οργάνωση με μια δημοκρατική πατριωτική οργάνωση όπως το Άρδην. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εφαρμογή της κυρίαρχης ατάκας που έχει αποκτήσει διαστάσεις θεωρίας: όταν κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς την επαύριον εθνικιστής και την μεθαύριον φασίστας. Βεβαίως αγνοεί την ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ που αγωνίστηκαν για μια «ελεύθερη πατρίδα» και «πανανθρώπινη λευτεριά». Δηλαδή το πώς ο πατριωτισμός αυτών των επαναστατών δέθηκε με το διεθνισμό για τον οποίο αγωνίστηκαν. Όσοι έμειναν ακόμα με τα «ιερά» κείμενα του Στίνα βεβαίως αδυνατούν να διακρίνουν το ΕΑΜ από τα τάγματα ασφαλείας ή τις κατοχικές δυνάμεις, όπως άλλωστε έκαναν και τα κείμενα των συμφωνιών Λιβάνου-Καζέρτας υπό την καθοδήγηση των άγγλων και των άκαπνων της εξόριστης φιλομοναρχικής κυβέρνησης.
2)Η συγκεκριμένη ενέργεια αγνοεί τη διάκριση μεταξύ εθνικιστικού επεκτατισμού στην οποία έχει επιδοθεί η Τουρκία ήδη από το 1954 και τον αμυντικό πατριωτισμό (του Άρδην). Αυτό βεβαίως έχει τις εφαρμογές του κι αλλού. Για αυτό βρίσκουμε «αγωνιστές» (στα Ιωάννινα) του τύπου «παλαιών πολεμιστών’’ στο Αφιόν ‘’Καραχισάρ» που εμμέσως επιχαίρουν για τις σφαγές ελλήνων στη Μικρά Ασία. Αν βρεθούν στα διλήμματα (Ισραήλ-Παλαιστίνη) (Τουρκία-Κουρδιστάν) τι να λένε άραγε; Ας απαντήσουν. Θα έκαναν το ίδιο άραγε σε εκδήλωση για τον τουρκικό επεκτατισμό στα κουρδικά εδάφη ή για τον σιωνιστικό φασισμό που αφανίζει τους άραβες; Ιδού τα Ιωάννινα ιδού το πήδημα.
3)Η μικρασιατική εκστρατεία, η περίοδος δηλαδή «μικροϊμπεριαλισμού» της Ελλάδας έχει ξεχειλωθεί από όλες τις προδευτίζουσες μπάντες. Αυτές οι μπάντες λοιπόν που φτάνουν στο να χαίρονται για μια σφαγή που ξεπέρασε τα όρια της γενοκτονίας -αντίστοιχα με τους γκρίζους λύκους της γείτονος και το ΑΚΡ- αγνοούν ότι: Είχε ήδη διαπραχθεί η γενοκτονία των αρμενίων, είχε ξεκινήσει των ρωμιών (στον Πόντο) και ήδη στη Φώκαια το ’14. Θα ακολουθούσε το ’22 η ολοκλήρωση της γενοκτονίας των ρωμιών και η γενοκτονία των ασσυρίων. Μετά το 1925 θα ξεκινούσε και η εθνοκάθαρση των κούρδων διαψευσμένων από τις υποσχέσεις του Κεμάλ. Αγνοούν επίσης ότι η εκστρατεία ήταν καθοδηγημένη από τους Άγγλους αλλά με έμψυχο υλικό απ’ την Ελλάδα προκειμένου να χτυπηθεί ο Κεμάλ και να διατηρηθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Φυσικά αυτή η συγχυσμένη «Μεγάλη Ιδέα» έχει τις εσωτερικές της ευθύνες και βεβαίως ο εγκληματικός ρόλος των αρχουσών τάξεων δίπλα σε αυτόν του ιμπεριαλισμού που κανοναρχεί στις κοινωνίες μας. Και είναι σαφές ότι το μοντέρνο εθνικό κράτος δίπλα στον ιμπεριαλισμό είναι οι αιτίες για αυτό το βάσανο που περνάμε-για αυτό και είμαστε εναντίον. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι: δηλαδή την απελευθερωτική κίνηση των βαλκανικών λαών με τη διατήρηση του οθωμανικού ζυγού, έστω και με αυτά τα κυρίαρχα πρότυπα του εθνικού κράτους-άρχουσας τάξης με τα οποία είμαστε ενάντιοι. Πολύ δε περισσότερο που ο αλλοεθνικισμός, ένας «προοδευτικός» εθνικισμός υποστηρίζει τη θέση της άλλης χώρας. Έτσι έχουμε και αρνητές της ποντιακής γενοκτονίας, ας πούμε.
4)Αυτό λοιπόν που βλέπουμε σήμερα, ως συλλογικά υποκείμενα ενός ανταγωνισμού στο Αιγαίο, είναι ένα κράτος πετσοκομμένο που έχει γεννηθεί μέσα από μια απελευθερωτική κίνηση και ένα άλλο κράτος κληρονόμο μιας αυτοκρατορίας που αρχικά υιοθέτησε το παντουρκικό ιδεώδες μέσω γενοκτονιών (επεκτατισμός προς τα μέσα) και τώρα συνθέτει με το νεοοθωμανικό ιδεώδες (επεκτατισμός προς τα έξω). To να είμαστε ενάντια στο κράτος-κεφάλαιο ως θεσμό οργάνωσης της κοινωνίας δε σημαίνει ότι έχουμε την ίδια αντιμετώπιση σε κάθε περίπτωση, πολύ δε χειρότερο το να υποστηρίζουμε ένα άλλο κράτος (το αντίπαλο), όπως συμβαίνει με ένα αξιόλογο αριθμητικά τμήμα του χώρου που επιδίδεται στον αλλοεθνικισμό.
5)Ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση των ακτιβιστών-υποστηριχτών της σφαγής στο Αφιόν Καραχισάρ να μας πούνε τη θέση τους για το κυπριακό. Μέχρι στιγμής στο «χώρο» οι μοναδικές απόψεις που έχουν εκδηλωθεί είναι η υποστήριξη στην ιμπεριαλιστικής έμπνευσης ΔΔΟ για την Κύπρο. Ενδιαφέρουσα επίσης θα είναι και η τοποθέτηση των ακτιβιστών για το τι θα έκαναν σε περίπτωση εκδήλωσης ενός βιβλίου για τη «Μεγάλη Αλβανία», όπως αυτό που επιχείρησε στα Ιωάννινα ο επίσης ακτιβιστής Ταχίρ Βελίου και του απαγορεύτηκε η είσοδος.
Προσθήκες:
6)Ας διαβάσουν για τις αριθμητικές αναλογίες πληθυσμού της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θεσπρωτία και στρατευμένων στις ναζιστικές δομές (να μην ξεχάσουμε τη συνεργασία με την ταξιαρχία Εντελβάις), ας διαβάσουν για τις αριθμητικές αναλογίες δικογραφιών του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσίλογων και πληθυσμού της ίδιας μειονότητας. Μετά χορεύουμε όλοι μαζί, αλβανοτσάμηδες και ελληνοτσάμηδες-τι άλλο; τσάμικο!
7)Ο ηρωικός Πουλιόπουλος δε χαιρότανε για τη σφαγή των ελλήνων στη Μικρά Ασία, διότι θεωρούσε ΚΑΙ τους έλληνες εργάτες ότι είναι αδέρφια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου