"Οι αναταράξεις με τρομάζουν λίγο , μ΄αρεσει πάρα πολύ όμως το χιόνι που πέφτει μετά"
Διαβάστε περισσότερα!
Σημειωματάριο σκέψεων, απόψεων, ιδεών.
Για την Εθνική Ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση,την οικολογία, τον πολιτισμό,την Άμεση Δημοκρατία.
"Για την διαλεκτική, δεν υπάρχει τίποτα το οριστικό, το απόλυτο, το ιερό..."
¨Ενγκελς, Λουδοβ.Φόυερμπαχ
Στη μακρυνή (ή μήπως κοντινή) Τσιάπας το καθεστώς του Βιντσέντσε Φοξ, σε μιά προσπάθεια καταστολής του Ζαπατίστικου κινήματος , έχει εγκαταστήσει μια σειρά από στρατιωτικές βάσεις. Στο πιο πάνω βίντεο παρακολουθούμε την ειρηνική κατάληψη μιας από αυτές υπό τους ήχους του "THE WALL" των PINK FLOYD.
Το εβδομαδιαίο μας μουσικό βίντεο είναι ένα μοναδικό και συλλεκτικής αξίας ντοκουμέντο. Ας το απολαύσουμε.
Προσπαθώντας να είμαστε όσο το δυνατόν συνεπείς, κάθε εβδομάδα θα ανεβάζουμε και ένα μουσικό βίντεο. Το σημερινό είναι για τον Σαλβαδόρ Αλλιέντε.
“Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς…”
Για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε, παραθέτω τις τελευταίες παραγράφους από το αποχαιρετιστήριο γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στις 3 Οκτωβρίου του 1965, όταν είχε ήδη αποφασίσει να εγκαταλείψει τους θώκους και τις τιμές στην Κούβα, πιστός στην άποψή του, ότι “καθήκον του επαναστάτη είναι να κάνει την επανάσταση” …κι όχι να απολαμβάνει τα οφίτσια. Μ’ αυτό το γράμμα ξεκινάει συμβολικά την πορεία προς το τέλος, που ήρθε στα βουνά της Βολιβίας, στις 9 Οκτωβρίου του 1967, στο σχολείο του χωριού Λα Χιγκέρα. Εκεί, εκτελέστηκε ως αιχμάλωτος αντάρτης, με εντολή των ΗΠΑ, από πράκτορες της CIA και άνδρες του Βολιβιανού στρατού. Μια εξαίρετη δημοσίευση έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο Τηλέπλαγκτοι Πλάναι.Το απόσπασμα της επιστολής, η οποία βρίσκεται στα “Κείμενα”, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1988:
“…Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ’ τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ’ αυτή που προέρχεται απ’ το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ’ εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.Πάντα μπροστά για τη νίκη!Πατρίδα ή θάνατος!Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο. “
Το παραπάνω κείμενο ανέβηκε στο ιστολόγιο του ..Εξαποδώ http://eksapodo.wordpress.com/
Ξεκινάμε λοιπόν ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης των Ιστολογίων.
Σε μια προσπάθεια να καλύψουμε με το προσωπικό μας σημειωματάριο τον «ενδιάμεσο χώρο». Κι όταν λέμε ενδιάμεσο χώρο δεν εννοούμε βέβαια αυτόν της κεντροαριστεράς.
Με την κατάθεση σκέψεων, απόψεων και ιδεών προσωπικές από τη μια, σε χώρο με δημόσια πρόσβαση από την άλλη, ευελπιστούμε να καλύψουμε τον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο, τον χώρο ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τον χώρο ανάμεσα στις ιδιαίτερες και κατ΄ άτομο σκέψεις με το κοινωνικό «πράττειν».
Ευελπιστούμε στη διαδρομή αυτή να βρούμε κι άλλους συνοδοιπόρους με τους οποίους θα μοιραστούμε σκέψεις και αγωνίες για την κοινωνία, την τέχνη, τον αθλητισμό, την οικολογία και το περιβάλλον, την χώρα μας και τον κόσμο σε κάθε έκταση και πτυχή.
Να ξεσηκώσουμε αντιρρήσεις, να προβληματίσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε ει δυνατόν σε καίρια ζητήματα και εν τέλει να συναντηθούμε. Καλό μας ταξίδι λοιπόν